อยู่บ้านสามีอึดอัดใจมากคะ แต่ต้องทนเพื่อลูก

เรากับสามีอยู่ด้วยกันมาสามปีกว่าแล้วคะ มีลูกหนึ่งคนพึ่งจะ 6-7 เดือน เรามาอยู่บ้านสามีตั้งแต่ลูกได้2เดือนคะ แรกๆก็ไม่เป็นไรคะ พักหลังรู้สึกว่า พ่อแม่เขาชอบทะเลาะกันบ่อยมาก ทุกวันเลยก็ว่าได้ แล้วบางครั้งก็พาลมาใส่เรากับสามีเราบ้าง อีกอย่างพ่อสามีชอบกินเหล้าไม่รู้จักทำงานทำการมาเลี้ยงครอบครัว แล้วก็ชอบว่าเรากับสามีว่าขี้เกลียด วันๆไม่ทำไร (เอาง่ายๆว่าคนอื่นแต่ไม่ดูตัวเองคะ) บางครั้งก็ด่าลูกเราตะคอกใส่ลูกเราลูกเราตกใจร้องไห้ แต่เราก็ทนนะพยายามไม่พูด กลัวคนอื่นเขาว่าเถียงพ่อปู่ บางครั้งชอบอ้างว่าเรามาอาศัยเขาอยู่ไล่เรากับสามีเราแต่สามีก็บอกแค่ว่าให้ทนเพราะมันคือครอบครัว เราเคยคุยกับสามีหลายครั้งแล้วเรื่องนี้สามีก็บอกแค่ทน เราก็ทน ทางบ้านเรารู้พ่อแม่ก็บอกให้กลับมาอยู่บ้านมาแต่ตัวก็ได้ แต่เราทำไม่ได้เราทิ้งลูกไม่ได้ มีครั้งหนึ่งเราจะกลับมาอยู่บ้านเราเอาลูกมาด้วยแต่เขาไม่ยอมสามีก็บอกไม่ต้องไปเราก็เลยบอกถ้าไม่ไปก็เลิกกันเราจะลูกมาด้วย เขาก็ไม่ยอมจนจะถึงขั้นฟ้องเรื่องลูกแต่ทางแม่ย่าก็พยายามมาพูดกับ พ่อแม่เราไม่อยากให้ขึ้นโรงขึ้นศาลแล้วก็พูดเหมือนว่าทางบ้านไม่ได้ มีปัญหาอะไรกันเลย พ่อแม่เราก็บอกลองคุยกันด้วยเหตุผล แล้วก็ทนสิ่งไหนทนได้ก็ทนไปเพื่อลูกเพื่อครอบครัวถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ค่อยถ้อยมา...เราเลยพยายามไม่รับฟังเรื่องไม่ดีพยายามไม่เอามาใส่หัวสมองกับคำที่เขาว่าเราดูถูกเราแต่ก็ทำได้บางครั้ง เราร้องไห้ทุกวัน ยิ้มออกไปด้วยที่ข้างในใจมันไม่เคยมีความสุขเลย ครอบครัวที่อบอุ่นมันเป็นยังไง อาหารมื้อเย็นไม่เคยมีสักมื้อที่เรากินแล้วอร่อยมีความสุขไปกับมัน ไม่เคย เราต้องทน ญาติพี่น้องทางสามีก็ได้บอกแค่ว่าอดทนในเมื่อพ่อแม่สามีเป็นแบบนี้ เราปรึกษาใครเขาก็ได้แค่บอกแบบนี้ มันคงเป็นเวรกรรมสินะ เราเคยพึ่งทางธรรมมะแต่บางครั้งคำพูดมันก็ทิ่มแทงใจเราทำให้ เราอดไม่ไหวจริงๆ ทุกวันนี้เราก็ได้แต่คิดว่าเราจะกลับไปอยู่บ้านแบบที่ไม่มีลูกเลยดีไหม หรือจะทนแบบนี้เราถามใจตัวเองเราตัดสินใจไม่ถูก ถ้าเรากลับไปอยู่บ้านกลัวคิดถึงลูก หรือทนอยู่แบบนี้ใจเราก็จะทุกข์อยู่แบบนี้ต่อไปหรอ  เราแค่อยากขอคำปรึกษาคะ เราควรทำอย่างไรดี  นี้เป็นกระทู้แรกของเราคะ มันอาจจะยาวไป แค่เราอยากรู้จะทำอย่างไรดี ถ้าเราผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะ