เป็นการตั้งกระทู้ที่ 2 ของชีวิตบนพันทิพนะครับ ถ้ามีอะไรผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยมาในที่นี้ด้วยครับ
ผมอายุ 24 ปีครับ ได้มีโอกาสทำงานในตำแหน่งที่ผมชอบนั่นก็คือ ผู้สื่อข่าว และ พิธีกร อยู่ที่ช่องดิจิตอลทีวีช่องหนึ่งครับ
ผมไม่ได้โด่งดังอะไรนะครับ หน้าตาก็ไม่ได้ดีอะไร แต่ผมได้โอกาสแค่นั้นเอง ถ้าใครมีโอกาสได้ชมผลงานของผมก็เข้ามาพูดคุยกันได้นะครับ 555
อายุผมแค่นี้แหล่ะครับ แต่เมื่อชีวิตมันมาถึงจุดเปลี่ยน ซึ่งของผมจุดเปลี่ยนมันมาเร็วกว่าที่คิดไว้เท่านั้น 5555 ผมรู้สึกอิ่มตัวอย่างบอกไม่ถูกครับ เลยอยากเก็บไฟของตัวเองเอาไว้ดีกว่า โดยเลือกที่จะลาออกมาทำธุรกิจส่วนตัว นั่นก็คือ ร้านกาแฟครับ หลายๆคนก็เข้ามาทักทายพูดคุยกับผมตอนที่ผมยื่นลาออก ว่าเห้ย!!! จากพิธีกรจะไปขายกาแฟเนี่ยนะ เมื่อมันตัดสินใจไปแล้วทำไงได้ครับ มองไกลไปข้างหน้า ราวกับสโลแกนของลูกเสือสำรอง แล้วตอบกลับไปว่า ครับผม!! ผมจะไปเปิดร้านกาแฟครับ
แน่นอนครับทำเลเป็นเรื่องสำคัญ ช่วงแรกๆนั้นเกิดคำถามกับตัวเองพอสมควรว่า ตูจะเปิดร้านที่ไหนหล่ะเนี่ย!! ของเขิงก็ซื้อมาแล้ว ไปยันโน่นเลยครับ บางนา รามมาจนถึงหน้ามอหอการค้า ภาพที่คิดกับภาพที่เห็นมันช่างสวนทางจริงๆเลยครับ แต่ละจุดที่ไปดูทำเลนั้น เต็มไปด้วยร้านกาแฟเป็นสิบๆเลยครับ เรียกได้ว่ามีลูกค้าขาประจำยืนกินกันอย่างเหนียวแน่น น่าจะยากที่จะไปแงะออกมากินน้ำร้านเรา หรือบางทีค่าเช่าก็แสนแพงครับ ถึงกับต้องอ้าปากค้าง แล้วเอ่ยกลับไปว่า ขอบคุณครับ แล้วเดินออกมาอย่างไวเล้ย
หลังจากนั้นผมก็คิดขึ้นมาได้ว่ามีร้านอาหารปักษ์ใต้ที่ผมเป็นลูกค้าประจำ ร้านนี้จะมีลูกค้ามาทานอาหารตั้งแต่เช้าไปยันค่ำเลยครับ โดยเฉพาะตอนเที่ยงนี่ถึงขั้นต่อคิวเลยทีเดียว ถ้ามาช้าแล้วมองเข้าไปที่ร้านอาจจะท้อได้เลย เพราะบางวันไม่มีที่นั่งเลยหล่ะครับ ผมเคยท้อมา 3 ครั้งเท่าที่นับได้นะครับ 555 แต่ร้านนี้ขายแต่ข้าวไม่มีน้ำอย่างชากาแฟขาย จะมีก็พวกน้ำอัดลมและกาแฟกระป๋องครับ หลังจากนั้นการเจรจาเช่าที่ก็เกิดขึ้น ทีแรกลุ้นมากครับ เสี้ยวเสียวว่าพี่เจ้าของร้านจะไม่ให้เช่า เพราะพี่แกเคยเปิดร้านน้ำมาก่อนแต่ต้องปิดไปเพราะคนไม่พอ แกอยากเปิดอยู่เหมือนกันนั่นเองครับ แต่สุดท้ายก็ได้เช่าครับ
นั่นไงครับตั้งอยู่ ตรงนั่นไงร้านผม
รูปนี้อีกสามวันจะเปิดร้านวันแรกครับ
อยู่ที่ต่างจังหวัดผมเป็นพ่อค้าขายจักรยาน แต่สำหรับการขายชากาแฟนั้นบอกเลยว่าใหม่มาก ช่วงแรกที่ขายจำสูตรไม่ได้เลยครับ น้อง!ชาดำเย็น ก้มลงไปเปิดดูสูตรที น้อง!ชามะนาวก็ก้มลงไปเปิดสูตรที เหนื่อยเพราะก้มดูสูตรเนี่ยแหล่ะ แต่ตอนนี้ก็จำได้หมดแล้วครับ เพราะเราทำมันทุกวันเนอะ ร้านผมเคยขายได้มากสุดก็เกือบ 80 แก้วครับ ได้จากเพื่อนๆที่ออฟฟิศเก่ามาช่วยกินกัน แต่วันที่ขายได้น้อยก็ประมาณเกือบ 40แก้ว แต่ผมก็ทำมันจากใจทุกแก้วนะ เสี่ยว! ถ้าถามว่ามันเยอะมั้ย 80 แก้ว มันอาจจะขายดีไม่เท่าร้านใหญ่ๆ แต่ผมว่ามันเยอะนะครับสำหรับร้านที่อยู่ในซอยแบบนี้ วัดได้จากความปวดแขน 5555
นั่นไงนมเย็น และโกโก้เย็น
กาแฟผมมีสองราคาครับ 25 และ 20 บาทเท่านั้น ผมไม่ค่อยเก่งเลขก็เลยคิดง่ายๆ ว่าเราขายให้ได้กำไรเข้าห้องวันละหนึ่งพันละกัน หลังจากหักค่าน้ำแข็งและค่าแรงของตัวผมเองแล้ว ถ้าถามว่าค่าแรงเท่าไหร่ก็ขั้นต่ำอ่ะแหล่ะครับใช้ดีๆก็พออยู่นะครับ แถมเหลือเก็บด้วยมั้ง บางวันถ้าไม่ได้กำไรถึงหนึ่งพัน ก็จะลดลงมาเหลือ 900 800 700 ก็ว่ากันไปครับ แต่มันก็ทำให้ผมเห็นเงินทุกวันนะครับ ผมทำเมนูด้วยครับส่งไปพร้อมข้าวที่สั่งจากร้าน และเอาไปวางไว้ในที่พักผมด้วย เพื่อให้คนที่อยู่โดยรอบได้รู้จักร้านผม
เมนูอาจจะไม่ได้สวยหรูอะไร แต่ผลตอบรับก็ใช้ได้เลยนะครับ
แต่ละวันในการเป็นผู้ชายขายน้ำมีเรื่องให้คุยมากมายกับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ที่มานั่งกินกาแฟและมากินข้าวครับ แต่ถ้ามีลูกค้าเยอะผมก็ไม่ได้นั่งคุยกับเพื่อนๆเลยเพราะไม่มีเวลา โดยเฉพาะช่วงเที่ยงยุ่งมากครับเพราะขายคนเดียว บางวันถ้าไม่มีเพื่อนๆมาหา ผมก็นั่งหาความรู้ที่จะเอามาพัฒนาตนเอง บอกเลยครับว่า เหมือนเป็นการพักฤดูกาลของนักบอลยังไงไม่รู้ เพราะมันมีแต่ความสบายใต เอ้ย!! สบายใจครับ
อิงอิง เพื่อนจาก MONO 29 เพื่อนนะครับเพื่อน
เพ่ยเพ่ย เพื่อนจาก BRIGHT TV 20 เพื่อนนะครับเพื่อนครับผม
ช่วงที่ยุ่งๆหรือตอนที่ชงน้ำอยู่ผมจะใช้ตาขวามองไปที่แก้วชง ตาซ้ายมองไปที่ลูกค้าที่กินผมทุกวัน แต่วันนี้ไม่อยากกินกระมังครับ พอผมสบตาก็หันไปมองต้นไม้ จับกิ่งไม้แล้วค่อยๆเดินออกไป จะบอกว่าผมไม่ว่าหรอกครับพี่กินวันหลังก็ได้ ผมมีลูกค้าประจำเยอะนะครับ แบบเจอหน้าผมเตรียมชงได้เลย และป้าคนนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น ซึ่งป้าจะมาพร้อมตลาดนัด ผมต้องเลื่อนนัดของผมเพื่อที่จะมาขายน้ำให้คุณป้าคนนี้เลยครับ ลุงบอกว่าแกจะหยุดหงิดมากถ้าไม่ได้ทาน ทานที่อื่นก็ไม่อร่อยอันนี้ลุงบอกมานะครับ แค่ป้าชอบผมก็ดีใจมากแล้วครับ อิอิ และยังมีอีกหลายคนที่เป็นคนค้าขายมาชิมเหมือนกันครับ
ตลาดนัดเนี่ยแหล่ะครับที่ช่วยดึงลูกค้า มาทุกวันจันทร์ พฤหัสบดี และเสาร์
พรุ่งนี้เจอกันครับป้าาาาาาา
ใจนางช่างเดายากฉันใด ท้องฟ้าก็เดายากตามไปฉันนั้น หว่ามกอ หว่างก็ อะไรนะ อ๋อ พายุหว่ามก๋อ แต่มันก็ไม่แย่เสมอไปนะครับตั้งงแต่เธอคนนี้เดินเข้ามา ในใจหวังว่าเธอจะเดินมาซื้อน้ำแต่สุดท้ายเธอก็ขึ้น BMW M5 จากไปเฮ้อออ หลวยอ่าาาา ผมจำได้วันนั้นนั่งยาวทั้งวันเลยครับ แต่ก็ที่เราเคยได้ยินนั้นแหล่ะครับ ฟ้าหลังฝนสวยงามเสมอ วันต่อมาเป็นวันเสาร์ล่อซะน้ำแข็งหมดเกลี้ยงกันเลยทีเดียวครับ เกือบ 70 แก้วว
ยาวๆไปเลยลวกเพ่
เพียงข้างหลัง
เกลี้ยงงงงง
หลังจากที่ขายมามากมายหลายแก้ว ก็ได้มีโอกาสได้เลี้ยงน้ำทุกคนในร้านในวันเกิด 09/09/58 ครบรอบ 18 ปี ถุ้ยย ได้ข่าวว่า 24 ปี รู้สึกดีใจมากครับในฐานะที่เป็นคนให้ เด็กในร้านบอกว่าจะกินแล้วไม่ฉี่เลย 555 และวันดีคืนนี้ก็ได้กลับไปช่วยงานออฟฟิศเก่าในฐานะพิธีกรอีกครั้งแอบตื่นเต้นนิดหน่อย แต่ก็ผ่านมาได้อยู่นะครับ บรรยากาศเก่าๆลอยมาเลยครับ แต่ก็ต้องทำในสิ่งที่ตัวเองเลือกให้ดีที่สุดด้วยครับ
สีสันน่าทานมั้ยคร๊าฟฟฟฟ
หน้าหนาหน่อยครับวันนี้ อิอิ
เริ่มถ่ายรายการแล้วครับผม
มีความสุขมากครับกับการขายของแต่ละวัน อาจจะมีนอยบ้างถ้าขายได้น้อย มัวแต่มองอย่างอื่นมากไปจนได้หันกลับมามองตัวเอง และนี่คือสิ่งที่ดวงอาทิตย์ให้มาครับ ซึ่งก่อนหน้านี้มันไม่ขนาดนี้เลย T_T ร้องไห้หนักมาก แขนด่างเป็นรอยนาฬิกา เท้าก็ด่างเป็นรอยรองเท้าแตะเลย ความจริงถึงผมจะลุยแต่ผมก็ทาครีมกันแดดนะครับ ทาเยอะด้วยครับ ที่ร้านก็อยู่ในร่ม ทำมันถึงคล้ำได้ขนาดนี้ เอารูปมาลงรอผู้รู้มาตอบ อันนี้อยากรู้จริงๆ แต่ก็ไม่ได้อะไรมากเพราะต้องบอกเลยครับ ว่าเพื่อเงินล้วนๆ 5555555555
ขออภัยนะครับอาจจะไม่สุภาพ แต่เพื่อให้เห็นภาพครับ
ดีกว่ารูปข้างบนหน่อย อิอิ
อนาคตผมกำลังจะส่งเมนูเข้ากรมที่ดินในเมืองทองธานี ขับลัดเลาะเลียบคลองไปส่งเองได้สบายๆมากเลยครับ และยังมีที่อื่นๆโดยเฉพาะคอนโดที่อยู่รอบร้าน เพื่อที่จะเพิ่มยอดขาย ส่วนที่หน้าร้านผมก็ยังยืนบริการให้กับลูกค้าที่แสนน่ารักทุกคนเหมือนเดิม บางคนก็จำเราได้บ้างเพราะเห็นเราจากทีวี เข้ามาถาม มาพูดคุยกัน บอกได้เลยครับว่าโครตรู้สึกดีเลย แต่ละวันก็หลายรสชาติต่างกันไปแค่คิดก็แทบจะรอวันพรุ่งนี้ไม่ไหว
มาถึงช่วงท้ายนี้ก็อยากจะบอกว่าผมไม่ได้อยากจะมาโปรโมทร้านหรือว่าอะไรนะก็แล้วแต่นะครับ เพียงแต่อยากให้คนที่ได้เข้ามาเปิดอ่าน ได้แรงบันดาลใจไม่มากก็น้อยนะครับ ถ้าไม่ได้อะไรเลยก็อ่านขำๆไปละกันนะครับ ผมไม่มีทางรู้ว่ามันจะดีหรือไม่ดี แต่ผมรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ผมเลือกแล้ว หากหนักๆกับงานก็ลองถอยหลังออกมาซักก้าว ไม่ใช่อะไรหรอกครับจะได้หายเหนื่อยและไปสู้งานต่อ ขอบคุณทุกคนที่อ่านมันจนจบนะครับ ไว้เจอกันไม่ช้าก็เร็วครับ...
อันนี้เป็นสกู๊ปร้านผม ที่ออกอากาศทางช่อง MONO 29 ครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://youtu.be/tsMMT7NOYNo
หลากหลายทางเลือกมีให้สำหรับคนคนหนึ่งเสมอ
แชร์ประสบการณ์ชีวิต 3 เดือนจากงานประจำ มาทำร้านกาแฟเล็กๆครับ
ผมอายุ 24 ปีครับ ได้มีโอกาสทำงานในตำแหน่งที่ผมชอบนั่นก็คือ ผู้สื่อข่าว และ พิธีกร อยู่ที่ช่องดิจิตอลทีวีช่องหนึ่งครับ
ผมไม่ได้โด่งดังอะไรนะครับ หน้าตาก็ไม่ได้ดีอะไร แต่ผมได้โอกาสแค่นั้นเอง ถ้าใครมีโอกาสได้ชมผลงานของผมก็เข้ามาพูดคุยกันได้นะครับ 555
อายุผมแค่นี้แหล่ะครับ แต่เมื่อชีวิตมันมาถึงจุดเปลี่ยน ซึ่งของผมจุดเปลี่ยนมันมาเร็วกว่าที่คิดไว้เท่านั้น 5555 ผมรู้สึกอิ่มตัวอย่างบอกไม่ถูกครับ เลยอยากเก็บไฟของตัวเองเอาไว้ดีกว่า โดยเลือกที่จะลาออกมาทำธุรกิจส่วนตัว นั่นก็คือ ร้านกาแฟครับ หลายๆคนก็เข้ามาทักทายพูดคุยกับผมตอนที่ผมยื่นลาออก ว่าเห้ย!!! จากพิธีกรจะไปขายกาแฟเนี่ยนะ เมื่อมันตัดสินใจไปแล้วทำไงได้ครับ มองไกลไปข้างหน้า ราวกับสโลแกนของลูกเสือสำรอง แล้วตอบกลับไปว่า ครับผม!! ผมจะไปเปิดร้านกาแฟครับ
แน่นอนครับทำเลเป็นเรื่องสำคัญ ช่วงแรกๆนั้นเกิดคำถามกับตัวเองพอสมควรว่า ตูจะเปิดร้านที่ไหนหล่ะเนี่ย!! ของเขิงก็ซื้อมาแล้ว ไปยันโน่นเลยครับ บางนา รามมาจนถึงหน้ามอหอการค้า ภาพที่คิดกับภาพที่เห็นมันช่างสวนทางจริงๆเลยครับ แต่ละจุดที่ไปดูทำเลนั้น เต็มไปด้วยร้านกาแฟเป็นสิบๆเลยครับ เรียกได้ว่ามีลูกค้าขาประจำยืนกินกันอย่างเหนียวแน่น น่าจะยากที่จะไปแงะออกมากินน้ำร้านเรา หรือบางทีค่าเช่าก็แสนแพงครับ ถึงกับต้องอ้าปากค้าง แล้วเอ่ยกลับไปว่า ขอบคุณครับ แล้วเดินออกมาอย่างไวเล้ย
หลังจากนั้นผมก็คิดขึ้นมาได้ว่ามีร้านอาหารปักษ์ใต้ที่ผมเป็นลูกค้าประจำ ร้านนี้จะมีลูกค้ามาทานอาหารตั้งแต่เช้าไปยันค่ำเลยครับ โดยเฉพาะตอนเที่ยงนี่ถึงขั้นต่อคิวเลยทีเดียว ถ้ามาช้าแล้วมองเข้าไปที่ร้านอาจจะท้อได้เลย เพราะบางวันไม่มีที่นั่งเลยหล่ะครับ ผมเคยท้อมา 3 ครั้งเท่าที่นับได้นะครับ 555 แต่ร้านนี้ขายแต่ข้าวไม่มีน้ำอย่างชากาแฟขาย จะมีก็พวกน้ำอัดลมและกาแฟกระป๋องครับ หลังจากนั้นการเจรจาเช่าที่ก็เกิดขึ้น ทีแรกลุ้นมากครับ เสี้ยวเสียวว่าพี่เจ้าของร้านจะไม่ให้เช่า เพราะพี่แกเคยเปิดร้านน้ำมาก่อนแต่ต้องปิดไปเพราะคนไม่พอ แกอยากเปิดอยู่เหมือนกันนั่นเองครับ แต่สุดท้ายก็ได้เช่าครับ
นั่นไงครับตั้งอยู่ ตรงนั่นไงร้านผม
รูปนี้อีกสามวันจะเปิดร้านวันแรกครับ
อยู่ที่ต่างจังหวัดผมเป็นพ่อค้าขายจักรยาน แต่สำหรับการขายชากาแฟนั้นบอกเลยว่าใหม่มาก ช่วงแรกที่ขายจำสูตรไม่ได้เลยครับ น้อง!ชาดำเย็น ก้มลงไปเปิดดูสูตรที น้อง!ชามะนาวก็ก้มลงไปเปิดสูตรที เหนื่อยเพราะก้มดูสูตรเนี่ยแหล่ะ แต่ตอนนี้ก็จำได้หมดแล้วครับ เพราะเราทำมันทุกวันเนอะ ร้านผมเคยขายได้มากสุดก็เกือบ 80 แก้วครับ ได้จากเพื่อนๆที่ออฟฟิศเก่ามาช่วยกินกัน แต่วันที่ขายได้น้อยก็ประมาณเกือบ 40แก้ว แต่ผมก็ทำมันจากใจทุกแก้วนะ เสี่ยว! ถ้าถามว่ามันเยอะมั้ย 80 แก้ว มันอาจจะขายดีไม่เท่าร้านใหญ่ๆ แต่ผมว่ามันเยอะนะครับสำหรับร้านที่อยู่ในซอยแบบนี้ วัดได้จากความปวดแขน 5555
นั่นไงนมเย็น และโกโก้เย็น
กาแฟผมมีสองราคาครับ 25 และ 20 บาทเท่านั้น ผมไม่ค่อยเก่งเลขก็เลยคิดง่ายๆ ว่าเราขายให้ได้กำไรเข้าห้องวันละหนึ่งพันละกัน หลังจากหักค่าน้ำแข็งและค่าแรงของตัวผมเองแล้ว ถ้าถามว่าค่าแรงเท่าไหร่ก็ขั้นต่ำอ่ะแหล่ะครับใช้ดีๆก็พออยู่นะครับ แถมเหลือเก็บด้วยมั้ง บางวันถ้าไม่ได้กำไรถึงหนึ่งพัน ก็จะลดลงมาเหลือ 900 800 700 ก็ว่ากันไปครับ แต่มันก็ทำให้ผมเห็นเงินทุกวันนะครับ ผมทำเมนูด้วยครับส่งไปพร้อมข้าวที่สั่งจากร้าน และเอาไปวางไว้ในที่พักผมด้วย เพื่อให้คนที่อยู่โดยรอบได้รู้จักร้านผม
เมนูอาจจะไม่ได้สวยหรูอะไร แต่ผลตอบรับก็ใช้ได้เลยนะครับ
แต่ละวันในการเป็นผู้ชายขายน้ำมีเรื่องให้คุยมากมายกับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ที่มานั่งกินกาแฟและมากินข้าวครับ แต่ถ้ามีลูกค้าเยอะผมก็ไม่ได้นั่งคุยกับเพื่อนๆเลยเพราะไม่มีเวลา โดยเฉพาะช่วงเที่ยงยุ่งมากครับเพราะขายคนเดียว บางวันถ้าไม่มีเพื่อนๆมาหา ผมก็นั่งหาความรู้ที่จะเอามาพัฒนาตนเอง บอกเลยครับว่า เหมือนเป็นการพักฤดูกาลของนักบอลยังไงไม่รู้ เพราะมันมีแต่ความสบายใต เอ้ย!! สบายใจครับ
อิงอิง เพื่อนจาก MONO 29 เพื่อนนะครับเพื่อน
เพ่ยเพ่ย เพื่อนจาก BRIGHT TV 20 เพื่อนนะครับเพื่อนครับผม
ช่วงที่ยุ่งๆหรือตอนที่ชงน้ำอยู่ผมจะใช้ตาขวามองไปที่แก้วชง ตาซ้ายมองไปที่ลูกค้าที่กินผมทุกวัน แต่วันนี้ไม่อยากกินกระมังครับ พอผมสบตาก็หันไปมองต้นไม้ จับกิ่งไม้แล้วค่อยๆเดินออกไป จะบอกว่าผมไม่ว่าหรอกครับพี่กินวันหลังก็ได้ ผมมีลูกค้าประจำเยอะนะครับ แบบเจอหน้าผมเตรียมชงได้เลย และป้าคนนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น ซึ่งป้าจะมาพร้อมตลาดนัด ผมต้องเลื่อนนัดของผมเพื่อที่จะมาขายน้ำให้คุณป้าคนนี้เลยครับ ลุงบอกว่าแกจะหยุดหงิดมากถ้าไม่ได้ทาน ทานที่อื่นก็ไม่อร่อยอันนี้ลุงบอกมานะครับ แค่ป้าชอบผมก็ดีใจมากแล้วครับ อิอิ และยังมีอีกหลายคนที่เป็นคนค้าขายมาชิมเหมือนกันครับ
ตลาดนัดเนี่ยแหล่ะครับที่ช่วยดึงลูกค้า มาทุกวันจันทร์ พฤหัสบดี และเสาร์
พรุ่งนี้เจอกันครับป้าาาาาาา
ใจนางช่างเดายากฉันใด ท้องฟ้าก็เดายากตามไปฉันนั้น หว่ามกอ หว่างก็ อะไรนะ อ๋อ พายุหว่ามก๋อ แต่มันก็ไม่แย่เสมอไปนะครับตั้งงแต่เธอคนนี้เดินเข้ามา ในใจหวังว่าเธอจะเดินมาซื้อน้ำแต่สุดท้ายเธอก็ขึ้น BMW M5 จากไปเฮ้อออ หลวยอ่าาาา ผมจำได้วันนั้นนั่งยาวทั้งวันเลยครับ แต่ก็ที่เราเคยได้ยินนั้นแหล่ะครับ ฟ้าหลังฝนสวยงามเสมอ วันต่อมาเป็นวันเสาร์ล่อซะน้ำแข็งหมดเกลี้ยงกันเลยทีเดียวครับ เกือบ 70 แก้วว
ยาวๆไปเลยลวกเพ่
เพียงข้างหลัง
เกลี้ยงงงงง
หลังจากที่ขายมามากมายหลายแก้ว ก็ได้มีโอกาสได้เลี้ยงน้ำทุกคนในร้านในวันเกิด 09/09/58 ครบรอบ 18 ปี ถุ้ยย ได้ข่าวว่า 24 ปี รู้สึกดีใจมากครับในฐานะที่เป็นคนให้ เด็กในร้านบอกว่าจะกินแล้วไม่ฉี่เลย 555 และวันดีคืนนี้ก็ได้กลับไปช่วยงานออฟฟิศเก่าในฐานะพิธีกรอีกครั้งแอบตื่นเต้นนิดหน่อย แต่ก็ผ่านมาได้อยู่นะครับ บรรยากาศเก่าๆลอยมาเลยครับ แต่ก็ต้องทำในสิ่งที่ตัวเองเลือกให้ดีที่สุดด้วยครับ
สีสันน่าทานมั้ยคร๊าฟฟฟฟ
หน้าหนาหน่อยครับวันนี้ อิอิ
เริ่มถ่ายรายการแล้วครับผม
มีความสุขมากครับกับการขายของแต่ละวัน อาจจะมีนอยบ้างถ้าขายได้น้อย มัวแต่มองอย่างอื่นมากไปจนได้หันกลับมามองตัวเอง และนี่คือสิ่งที่ดวงอาทิตย์ให้มาครับ ซึ่งก่อนหน้านี้มันไม่ขนาดนี้เลย T_T ร้องไห้หนักมาก แขนด่างเป็นรอยนาฬิกา เท้าก็ด่างเป็นรอยรองเท้าแตะเลย ความจริงถึงผมจะลุยแต่ผมก็ทาครีมกันแดดนะครับ ทาเยอะด้วยครับ ที่ร้านก็อยู่ในร่ม ทำมันถึงคล้ำได้ขนาดนี้ เอารูปมาลงรอผู้รู้มาตอบ อันนี้อยากรู้จริงๆ แต่ก็ไม่ได้อะไรมากเพราะต้องบอกเลยครับ ว่าเพื่อเงินล้วนๆ 5555555555
ขออภัยนะครับอาจจะไม่สุภาพ แต่เพื่อให้เห็นภาพครับ
ดีกว่ารูปข้างบนหน่อย อิอิ
อนาคตผมกำลังจะส่งเมนูเข้ากรมที่ดินในเมืองทองธานี ขับลัดเลาะเลียบคลองไปส่งเองได้สบายๆมากเลยครับ และยังมีที่อื่นๆโดยเฉพาะคอนโดที่อยู่รอบร้าน เพื่อที่จะเพิ่มยอดขาย ส่วนที่หน้าร้านผมก็ยังยืนบริการให้กับลูกค้าที่แสนน่ารักทุกคนเหมือนเดิม บางคนก็จำเราได้บ้างเพราะเห็นเราจากทีวี เข้ามาถาม มาพูดคุยกัน บอกได้เลยครับว่าโครตรู้สึกดีเลย แต่ละวันก็หลายรสชาติต่างกันไปแค่คิดก็แทบจะรอวันพรุ่งนี้ไม่ไหว
มาถึงช่วงท้ายนี้ก็อยากจะบอกว่าผมไม่ได้อยากจะมาโปรโมทร้านหรือว่าอะไรนะก็แล้วแต่นะครับ เพียงแต่อยากให้คนที่ได้เข้ามาเปิดอ่าน ได้แรงบันดาลใจไม่มากก็น้อยนะครับ ถ้าไม่ได้อะไรเลยก็อ่านขำๆไปละกันนะครับ ผมไม่มีทางรู้ว่ามันจะดีหรือไม่ดี แต่ผมรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ผมเลือกแล้ว หากหนักๆกับงานก็ลองถอยหลังออกมาซักก้าว ไม่ใช่อะไรหรอกครับจะได้หายเหนื่อยและไปสู้งานต่อ ขอบคุณทุกคนที่อ่านมันจนจบนะครับ ไว้เจอกันไม่ช้าก็เร็วครับ...
อันนี้เป็นสกู๊ปร้านผม ที่ออกอากาศทางช่อง MONO 29 ครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
หลากหลายทางเลือกมีให้สำหรับคนคนหนึ่งเสมอ