"ผม...โบ๊ทนะครับ ยังมีพื้นที่ให้แฟนคลับอีกเยอะ ไม่มีใครชอบผมเลยเหรอครับ"

เมื่อคืนตอนที่นั่งฟังโบ๊ทพูดคำนี้ แล้วในใจมันจุกขึ้นมาถึงลิ้นปี่
ถึงแม้ตอนที่โบ๊ทเล่าสถานการณ์มันอาจจะดูเฮฮาก็ตาม
พี่เข้าใจแระว่า ทำไมแกถึงชอบคิดว่าตัวเองไม่มีแฟนคลับ
พี่เข้าใจอารมณ์และความรู้สึกของแก
ณ โมเม้นต์ที่ต้องหันมาถ่ายรูปกับเพื่อนแทน
เพียงเพราะไม่มีใครขอแกถ่ายรูปด้วย....

พี่อยากจะบอกแกว่า
"ขอโทษ...ที่เพิ่งมาดู AF12 ตอนสัปดาห์ท้ายๆ"
"ขอโทษ...ที่เพิ่งมองเห็นเด็กผู้ชายจิตใจดีคนนี้"
"ขอโทษ...ที่เพิ่งรู้สึกว่ารักและเอ็นดูเด็กน้อยคนนึง"
"ขอโทษ...ที่ไม่เคยแสดงตัวให้โบ๊ทรู้ว่าพี่ก็เป็นคนนึงที่รักแก"

แต่มันคงไม่สายไปใช่มั๊ย ถ้าวันนี้พี่คนที่คอยหลบมุมชื่นชมแกคนนี้
จะขอแสดงตัวและแสดงพลังที่จะผลักดันแกไปให้ถึงที่สุด
พี่ไม่รู้ว่าแรงผลักดันที่พี่คนนี้มีให้ จะสามารถผลักดันแกไปถึงได้แค่ไหน
แต่ก็ยินดีและพร้อมที่จะสู้ไปกับแก จะขอสู้เท่าที่มีแรง จะขอสู้เท่าที่ทำให้ได้

สุดท้ายนี้....พี่อยากจะบอกโบ๊ทเหลือเกินว่า....แกไม่ได้ต่อสู้เพียงลำพัง คนรักแกมีมากมาย อย่าท้อนะ