ตามหัวข้อเลยเคยเป็นแบบเราไมคือบอกก่อนว่าพ่อแม่เราแยกทางกัน เราอยู่กับพ่อ และมีเพื่อนข้างบ้านสนิทกับมากสมมุติว่าชื่อ ดิว ด้วยความที่บ้านดิวรวยแม่มันเลยไม่ค่อยให้ใครเล่นในบ้าน(เขาน่าจะไม่ไว้ใจ)เราสนิทกันมากไปว่ายน้ำด้วยกัน เวลาบ้านดิวทำกลับข้าวก็เรียกเราไปกินด้วยแต่ดิวจะมีเวลาเล่นกับเราแค่ช่วงเย็นหลังเลิกเรียน จะไปเล่นทีก็ลำบากเพราะต้องรอดิวทำการบ้าน เราก็จะวนเวียนอยู่แถวนั้นจนกว่าแม่ดิวจะเรียกให้เขาไปเล่น บางทีก็กินแห้ว55เพ โรงเรียนดิวอยู่ไกลกว่าจะถึงบ้านก็เย็น และเสาร์อาทิตย์เราต้องไปอยู่บ้านแม่ พอเวลาผ่านไปพ่อไม่ค่อยใส่ใจเราเท่าไรเลยรู้สึกเหงาใจ เลยขอพ่อไปอยู่กับแม่ตลอด ทุกอย่างเร็วมาก ช่วงแรกนี้คิดถึงเพื่อนมากขนาดเก็บเอาฝัน ช่วงนั้นเทคโนโลยีไม่ค่อยทันสมัย เราก็ไม่ได้ขอเบอร์ หรือ เอ็ม ไว้เลย วันไหนที่เราไปบ้านพ่อแม่บ้านก็บอกว่าดิวมาถามหาทุกเย็นว่าเราอยู่ไม เวลาผ่านไปประมาณมอสอง เราได้เบอร์เขามาจากแม่ดิวก็เลยโทรไปบอกจะไปนั่งเล่นที่บ้านนะ เขาก็โอเค เราก็ไปแต่ปรากฎว่า ดิวไม่คุยกับเราเลย นั่งก้มหน้าจ้องแต่คอม เราคุยกับแม่บ้านดิวมากกว่าอีก เราเลยกลับ พอโตขึ้นประมาณมอห้า เราก็เริ่มมีไลท์ เล่นไอจี เราก็แอดเขาไป ทั้งสองอย่าง ทักไลไปเขาก็ไม่อ่านไม่ตอบนะเราทักไปว่าจำได้ไมแต่ไม่บล้อกนะ ไอจีก็ไม่ฟอลโลกลับ เราว่าเขาน่าจะจำเราได้แล้วล่ะ เราพอรู้มาว่าดิวโตขึ้นและนิสัยเป็นไปไม่เหมือนแต่ก่อนตอนเด็กๆออกแนวแบทบอย เอาหมดเกือบทุกสิ่งอย่าง แม่ดิวเจอเราก็ค่อยบอกว่าเจอดิวและทักเพื่อนนะ(เราไปบ้านพ่อมักจะไม่เจอมันเวลาไม่ตรงกัน)จนกระทั่งวันหนึ่งช่วงนั้นเราต้องไปบ้านพ่อบ่อยๆๆเราก็เจอแม่มันพร้อมมันด้วยเรารู้สึกเกรงมากแบบบอกไม่ถูกเราก็ไหว้แม่ดิวมันก็ไหว้แม่เราแต่เราก็ทำเนียนเดินคุยกับแม่ไปเลยสบตากันเดียว แม่ดิวก็น่าเหว้อ เรารู้สึกแย่มากแต่ไม่รุจะทักยังไงมันเริ่มต้นไม่ถูกเราเลยไปไลมันบอกว่าเมื่อกี้ไม่ได้ทักเพราะกลัวจำได้มันก็ตอบว่า "อ้อ" เรารู้สึกแย่มากเลยอยากกลับไปเป็นเพื่อนแต่วางตัวไม่ถูก ทุกวันนี้แม้โตแล้วก็ยังเก็บเอาไปฝันอยู่บ้างที
เราคิดว่าปัณหาน่าจะอยู่ที่
1.เราแยกกันตอนปอหกเป็นช่วงที่คนกำลังเปลี่ยนแปลงเจอสังคมใหม่ๆ
2.เรากับเขาเปลี่ยนไปมันเหมือนคุยกันคนล่ะภาษา
"เพื่อนๆมีความคิดเห็นอย่างไงบ้าง ใครมีประสบการ์ณคล้ายเราก็มาแชร์กันได้นะ จะอ่านและขอบคุณทุกคอมเม้นนะครับ"




เคยเป็นไมเวลาที่สนิทกับใครมากแต่พอมีเรื่องหรือเหตุการณ์ต้องจากแต่พอเจอหน้ากันและไม่กล้า?
เราคิดว่าปัณหาน่าจะอยู่ที่
1.เราแยกกันตอนปอหกเป็นช่วงที่คนกำลังเปลี่ยนแปลงเจอสังคมใหม่ๆ
2.เรากับเขาเปลี่ยนไปมันเหมือนคุยกันคนล่ะภาษา
"เพื่อนๆมีความคิดเห็นอย่างไงบ้าง ใครมีประสบการ์ณคล้ายเราก็มาแชร์กันได้นะ จะอ่านและขอบคุณทุกคอมเม้นนะครับ"