#ถ้าแท็กห้องผิดขออภัยนะคะ#
ตอนนี้เราเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอายุ 25 ปี หลังจากที่เคยคิดทำร้ายเขา แต่สุดท้ายเราก็ตัดสินใจเลี้ยงลูกเองคะ จนตอนนี้ลูกเราอายุ 11 เดือนจะขวบแล้วคะ เราทำงานหาเงินห่างจากบ้าน แล้วก็ฝากเลี้ยง ตอนเย็นคุณยายเขาไปรับกลับมาดูแล เราแบ่งเงินไว้สำหรับเก็บ และส่งกลับบ้านทุกเดือน
เรื่องมีอยู่ว่า เราเอาเงินเก็บเราทั้งหมด 4 หมื่นบาทให้คนคนนึงยืม เพราะเขาก็เคยมีบุญคุณกับเราคะ ถึงเราจะไม่เคยร้องขออะไร เขาก็ช่วยเหลือเรา
เขาเข้ามาตอนที่เราเลิกกับพ่อของลูกไปเดือนสองเดือน เราหาลู่ทางทำมาหากินเลี้ยงลูก เคยเห็นพ่อของลูกจีบสาวแล้วนัดกันไปไหนต่อไหนในบีท็อก
เราเลยไปสมัครตั้งขายของแทน เราตั้งชื่อโปรไฟล์ขายของทิ้งไว้ ไม่รู้ว่าผิดกฎหรือยังไงโดนบล็อก มีความพยายามนะ ก้ไปสมัครไปอีกรอบก็โดนบล็อก เราส่งข้อความไปถามบล็อกเราเพราะอะไร ไม่เคยตอบกลับ ตอนนี้เราเลิกเล่นถาวรละ มันไร้สาระไป มีแต่คนมาคุยอะไรไม่รู้ไม่ได้ขายของอะไรเลย
แต่ก่อนหน้าที่เราจะเลิกเล่น เราก็เจอพี่คนนึง อายุ 45 เราคุยกันเรื่องธุรกิจค้าขาย แต่ตอนหลังเขาก็บอกชอบเรา ถึงเราไม่ได้ชอบเขา เขาก็จะช่วยเหลือ เขาก็มาเที่ยวหาเรา ให้เงินซื้อของลูกเราด้วยคะ รวมๆแล้วเขาหมดกับเราไปประมาณหมื่นนึงคะ เขาพยายามแสดงตัวว่าเขามีเงินมาก ในความรู้สึกเรานะ รู้สึกแบบเขาอวดนิดๆ แต่ก็อวดเกือบตลอดเวลา
คือเขาขอดูแลเรามาตลอด แต่เราปฏิเสธ เพราะเราไม่พร้อม เรายังตัดพ่อของลูกไม่ขาด เราอยากคุยแค่เรื่องธุรกิจ และตอนนั้นเรายังคาราคาซังกับพ่อของลูกบ้างคะ ตอนหลังมาเราตัดขาดพ่อของลูกคะ เรากับเขาก็เริ่มคุยกันมากกว่าปกติ ก็เกือบจะเรียกว่าแฟนมั้งคะ เขาขอแต่เราไม่ได้ตกลง ขอดูกันไปก่อน แต่ก็เหมือนเป็นแฟนกันมั้ง เขามาเที่ยวหาเราที่บ้านตจว. เขาอยู่กทม. เราอยู่ลำปางเชียงใหม่ เขาพาแม่กับเราไปทานอาหารดีๆ
ทุกครั้งเราหิ้วลูกน้อยไปด้วยคะ เขาช่วยเราอุ้มลูกด้วยคะ ทั้งๆที่เขาปวดแขน เราก็ไม่ให้อุ้มนะคะ สงสารเขา และเขาไม่มีทีท่ารำคาญลูกเราเลยคะ เหมือนตอนนั้นเขาพยายามช่วยเหลือเราจริงๆ ติดตรงที่เขาเป็นคนขี้น้อยใจมากคะ เราพูดอะไรก็โกรธงอน บอกพูดแรง ก็เราเป็นคนตรงอะ เราไม่รู้ตัวเลยว่าเราผิดอะไร เพราะเขาไม่บอก อยู่ดีๆงอนไปเฉยๆ แล้วเขาก็เป็นคนพูดกับเราเองว่า มีอะไรไม่พอใจกันก็บอกกันตรงๆ เราก็ตรงบอกเขาตรงๆเขางอนคะ แล้วพอเขางอน เราถามว่าเป็นอะไร ก็ไม่บอก เราออนเฟสก็ว่าไม่คุยกับเขา คือเราจะเอาเวลาที่ไหนไปคุยตลอดเวลา เราเลี้ยงลูก หายไปตอบช้า งอน เราออนเฟสเปิดมาดูแปบเดียว เราปิดแบบเนี้ย จะให้ไปแชทตลอดเวลาก็ใช่เรื่องไหมอะ ตอนหลังก็ว่าเราเยอะอะ งอนเองหายงอนเอง เราไม่รู้เรื่องเลย เขาชอบเหน็บเรา ตอนหลังมาเราว่าไปไม่รอดละ เราก็บอกว่าเราเป็นแค่พี่น้องเถอะ เขาง้องแง้งมาก เราคิดว่าเขาจะเป็นผู้ใหญ่ เราเหนื่อยเลี้ยงลูก เหนื่อยคิดว่าต่อไปจะทำมาหากินอะไรเลี้ยงลูกต่อ แล้วยังมาเหนื่อยกับเรื่องผู้ชายอีก เราก็หยุดความสัมพันธ์ก่อนที่จะถอนตัวไม่ขึ้น เขาก็ยอมคะ แต่ก็เพ้อในเฟสอยู่หลายวัน ถึงขั้นขอลบเฟสเรา ไม่อยากเห็นเรา เราก้นิ่ง เลือกที่เขาสบายใจ ตอนหลังมาแอดหาเราอีก แต่เราไม่รับ แต่แชทมาเราก็ตอบปกตินะคะ
เราจะทำยังไงดีคะ อยากได้เงินคืนมาใช้หนี้แล้วก็เลี้ยงลูก
ตอนนี้เราเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอายุ 25 ปี หลังจากที่เคยคิดทำร้ายเขา แต่สุดท้ายเราก็ตัดสินใจเลี้ยงลูกเองคะ จนตอนนี้ลูกเราอายุ 11 เดือนจะขวบแล้วคะ เราทำงานหาเงินห่างจากบ้าน แล้วก็ฝากเลี้ยง ตอนเย็นคุณยายเขาไปรับกลับมาดูแล เราแบ่งเงินไว้สำหรับเก็บ และส่งกลับบ้านทุกเดือน
เรื่องมีอยู่ว่า เราเอาเงินเก็บเราทั้งหมด 4 หมื่นบาทให้คนคนนึงยืม เพราะเขาก็เคยมีบุญคุณกับเราคะ ถึงเราจะไม่เคยร้องขออะไร เขาก็ช่วยเหลือเรา
เขาเข้ามาตอนที่เราเลิกกับพ่อของลูกไปเดือนสองเดือน เราหาลู่ทางทำมาหากินเลี้ยงลูก เคยเห็นพ่อของลูกจีบสาวแล้วนัดกันไปไหนต่อไหนในบีท็อก
เราเลยไปสมัครตั้งขายของแทน เราตั้งชื่อโปรไฟล์ขายของทิ้งไว้ ไม่รู้ว่าผิดกฎหรือยังไงโดนบล็อก มีความพยายามนะ ก้ไปสมัครไปอีกรอบก็โดนบล็อก เราส่งข้อความไปถามบล็อกเราเพราะอะไร ไม่เคยตอบกลับ ตอนนี้เราเลิกเล่นถาวรละ มันไร้สาระไป มีแต่คนมาคุยอะไรไม่รู้ไม่ได้ขายของอะไรเลย
แต่ก่อนหน้าที่เราจะเลิกเล่น เราก็เจอพี่คนนึง อายุ 45 เราคุยกันเรื่องธุรกิจค้าขาย แต่ตอนหลังเขาก็บอกชอบเรา ถึงเราไม่ได้ชอบเขา เขาก็จะช่วยเหลือ เขาก็มาเที่ยวหาเรา ให้เงินซื้อของลูกเราด้วยคะ รวมๆแล้วเขาหมดกับเราไปประมาณหมื่นนึงคะ เขาพยายามแสดงตัวว่าเขามีเงินมาก ในความรู้สึกเรานะ รู้สึกแบบเขาอวดนิดๆ แต่ก็อวดเกือบตลอดเวลา
คือเขาขอดูแลเรามาตลอด แต่เราปฏิเสธ เพราะเราไม่พร้อม เรายังตัดพ่อของลูกไม่ขาด เราอยากคุยแค่เรื่องธุรกิจ และตอนนั้นเรายังคาราคาซังกับพ่อของลูกบ้างคะ ตอนหลังมาเราตัดขาดพ่อของลูกคะ เรากับเขาก็เริ่มคุยกันมากกว่าปกติ ก็เกือบจะเรียกว่าแฟนมั้งคะ เขาขอแต่เราไม่ได้ตกลง ขอดูกันไปก่อน แต่ก็เหมือนเป็นแฟนกันมั้ง เขามาเที่ยวหาเราที่บ้านตจว. เขาอยู่กทม. เราอยู่ลำปางเชียงใหม่ เขาพาแม่กับเราไปทานอาหารดีๆ
ทุกครั้งเราหิ้วลูกน้อยไปด้วยคะ เขาช่วยเราอุ้มลูกด้วยคะ ทั้งๆที่เขาปวดแขน เราก็ไม่ให้อุ้มนะคะ สงสารเขา และเขาไม่มีทีท่ารำคาญลูกเราเลยคะ เหมือนตอนนั้นเขาพยายามช่วยเหลือเราจริงๆ ติดตรงที่เขาเป็นคนขี้น้อยใจมากคะ เราพูดอะไรก็โกรธงอน บอกพูดแรง ก็เราเป็นคนตรงอะ เราไม่รู้ตัวเลยว่าเราผิดอะไร เพราะเขาไม่บอก อยู่ดีๆงอนไปเฉยๆ แล้วเขาก็เป็นคนพูดกับเราเองว่า มีอะไรไม่พอใจกันก็บอกกันตรงๆ เราก็ตรงบอกเขาตรงๆเขางอนคะ แล้วพอเขางอน เราถามว่าเป็นอะไร ก็ไม่บอก เราออนเฟสก็ว่าไม่คุยกับเขา คือเราจะเอาเวลาที่ไหนไปคุยตลอดเวลา เราเลี้ยงลูก หายไปตอบช้า งอน เราออนเฟสเปิดมาดูแปบเดียว เราปิดแบบเนี้ย จะให้ไปแชทตลอดเวลาก็ใช่เรื่องไหมอะ ตอนหลังก็ว่าเราเยอะอะ งอนเองหายงอนเอง เราไม่รู้เรื่องเลย เขาชอบเหน็บเรา ตอนหลังมาเราว่าไปไม่รอดละ เราก็บอกว่าเราเป็นแค่พี่น้องเถอะ เขาง้องแง้งมาก เราคิดว่าเขาจะเป็นผู้ใหญ่ เราเหนื่อยเลี้ยงลูก เหนื่อยคิดว่าต่อไปจะทำมาหากินอะไรเลี้ยงลูกต่อ แล้วยังมาเหนื่อยกับเรื่องผู้ชายอีก เราก็หยุดความสัมพันธ์ก่อนที่จะถอนตัวไม่ขึ้น เขาก็ยอมคะ แต่ก็เพ้อในเฟสอยู่หลายวัน ถึงขั้นขอลบเฟสเรา ไม่อยากเห็นเรา เราก้นิ่ง เลือกที่เขาสบายใจ ตอนหลังมาแอดหาเราอีก แต่เราไม่รับ แต่แชทมาเราก็ตอบปกตินะคะ