ตามหัวข้อเลยนะคะ เราไม่ค่อยได้เล่นบ่อย ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยค่ะ คือเรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงค่ะเรียกว่าเอละกันนะคะเราคบกันตั้งแต่เรียนประถม นิสัยส่วนตัวของเอจะดูเผด็จการหน่อยๆ หัวรุนแรงนิดๆ ตอนเด็กเอขี้อายค่ะแต่พอมามัธยมเอเริ่มกล้าแสดงออกมาขึ้น เริ่มเป็นผู้นำ ยิ่งพอเรียนมหาลัยมีกิจกรรมอะไรเอทำหมดเลยค่ะ และที่สำคัญเอเริ่มหลงตัวเองมากขึ้นค่ะ จากเมื่อก่อนนางไม่เคยสนใจอะไรว่าใครจะมองมั้ย แต่หลังๆมานี้เอชอบคิดว่าคนนั้นคนนี้คิดอะไรกับตัวเอง ทั้งที่บางทีมันเป็นนิสัยของคนๆ นั้นอยู่แล้ว ที่กล่าวมาถ้าจะว่าไปมันก็เหมือนอาการของคนชอบเพ้อ แต่อาการของเอมันเริ่มหนักขึ้นค่ะ วันนึงดิฉันไปหานางที่ห้องนางก็นั่งดูหนังของนางไป เม้ามอยกันไป และดิฉันก็เผลอหลับค่ะจากนั้นดิฉันก็ได้ยินเสียงเข้าหู ตอนแรกคิดว่าเป็นเสียงทีวี แต่ฟังไปฟังมามันเสียงเพื่อนเรานี่หว่า ดิฉันสะลึมสะลือลืมตาขึ้นเห็นนางนั่งพูดจาโต้ตอบกับหน้าจอโทรศัพท์ดิฉันก็คิดว่านางวิดิโอคอลก่ะใครซักคนอยู่ แต่เปล่าค่ะ นางพูดคนเดียวย้ำนะคะว่าพูดคนเดียว เป็นตุเป็นตะเลยค่ะ ดิฉันแกล้งหลับต่อนางก็พูดตอบโต้ไม่หยุด ดิฉันเลยลองขยับตัว นางจึงเงียบไปพักนึง ดิฉันก็เลยแอบลืมตามองนาง ที่นี้หนักกว่าเดิมค่ะ นางพูดแบบไม่มีเสียงแสดงสีหน้าท่าทาง เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวทำหน้าครุ่นคิด บางทีก็ทำหน้าตาแปลกๆ ยกกระจกมาส่องละทำท่าทางตกใจ แล้วก็กลับมาสีหน้าเรียบเฉย หลังจากวันนั้นดิฉันก็คิดมาตลอดว่าเอจะมีอาการทางจิตหรือเปล่า หรือเป็นนิสัยส่วนตัวที่ดิฉันไม่เคยรู้ว่านางเป็นแบบนี้ จากนั้นไม่นานดิฉันก็ไปหานางที่ห้องอีกครั้งแต่คราวนี้ไปก่ะเพื่อนอีกคนค่ะเรียกเพื่อนอีกคนว่าบีละกันนะคะ เราเดินๆ ไปประตูห้องของเอเปิดอยู่ บีบอกให้ดิฉันเงียบๆ แล้วค่อยๆ เดินย่องๆ ไป แล้วบีก็ไปแอบข้างประตูค่ะนางกวักมือเรียกดิฉันให้ไปแอบดูด้วย ดิฉันก็ค่อยๆ ยื่นหน้าไปมอง เอนางพูดคนเดียวอีกแล้วค่ะนางถูห้องไป แล้วก็พูด

เอ้ยออกมา แล้วก็หัวเราะ บีเลยทำทีพุ่งเข้าห้องไปแล้วสีหน้าของเอก็กลับมาสู่สภาพปกติอย่างรวดเร็ว ดิฉันกับบีทำเฉย เหมือนไม่เห็นว่าเมื่อกี้เอทำอะไร พอกลับจากห้องของเอ บีก็เล่าให้ดิฉันฟังว่าเคยเห็นเอเป็นแบบนี้บ่อยๆ บางทีก็นั่งเหม่อ บางทีก็เผลอพูดออกมา ตอนแรกบีไม่ได้สนใจอะไร เพราะเอเป็นคนมีจินตนาการสูงค่ะบีจึงเข้าใจว่าเอมันคงคิดอะไรของมันเรื่อยเปื่อย แต่วันนึงบีบังเอิญเห็นเอเต้นอยู่คนเดียวทำท่าทางแปลกๆ บีเลยเริ่มสังเกตุพฤติกรรมของเอค่ะ เราก็เพิ่งสงสัยเอาตอนที่เห็นนางคุยอยู่คนเดียวนี่แหละไม่รู้ว่าอาการแบบนี้จะเรียกว่าอะไรดีเพราะเวลาเอมาเรียนหรือเจอกันนางก็ปกติทุกอย่างนะคะ นางเป็นคนทันคน ไหวพริบดี ออกจะฉลาดด้วยซ้ำ ไม่คิดว่าพออยู่คนเดียวนางจะหลุดได้ขนาดนี้ ภาพลักษณ์ของเอเกือบจะเฟอร์เฟคเลยล่ะค่ะนางหน้าตาดี เรียนก็ดี พูดคุยดูมีสาระ หลายครั้งดิฉันเองก็มักจะได้วิธีคิดดีๆ จากเอมาด้วยซ้ำไป คือดิฉันเป็นห่วงเพื่อนอ่ะค่ะไม่รู้ว่าเพื่อนเครียดหรือมีอะไรในใจที่บอกไม่ได้หรือเปล่า บีก็เล่าให้ฟังนะคะว่าบ้านของเอค่อนข้างมีปัญหาบ่อยๆ ตั้งแต่เอเด็กๆ พ่อกับแม่ทะเลาะกัน ถึงขั้นลงไม้ลงมือเลยค่ะ เอมักจะเป็นคนรับฟังปัญหาของแม่เสมอ บีบอกว่าแม่ของเอชอบมาระบายให้เอฟังตลอดเรื่องพ่อ เอมักจะฟังเงียบๆ ไม่พูดอะไร ไม่รู้ว่านี้จะเป็นต้นเหตุที่ทำให้เอเป็นแบบนี้หรือเปล่าคะ ถ้าเพื่อนมีอาการผิดปกติจริงดิฉันควรบอกเพื่อนหรือช่วยเพื่อนยังไงดี เอเป็นเพื่อนที่ดีค่ะ ภายนอกดูเข้มแข็งแต่ในใจนางอ่อนโยนมากค่ะ รักเพื่อนรักครอบครัว ช่วยเหลือคนอื่นตลอด หรือเอจะเป็นคนสองบุคลิคคะ ไม่อยากคิดไม่ดีว่าเพื่อนจิตเลยค่ะ แต่หลายเหตุการณ์มันทำให้อดคิดไม่ได้ ใครมีความรู้เรื่องนี้แนะนำหน่อยนะคะเผื่อจะได้เข้าใจเพื่อนมากขึ้น ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
อาการแบบนี้เรียกจิต ได้มั้ย