สวัสดีครับผมพึ่งหัดเขียนกระทู้นะครับถ้าผิดพลาดอะไรต้องขอ อภัยด้วยนะครับ
เรื่องมีอยู่ว่าในสมัยตอนผมกำลังอยู่มัธยมต้น ผมชอบผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเราไปไหนด้วยกันกับเพื่อนของเขาอีกคนหนึ่งพวกเราไปกินข้าวด้วยกันแทบทุกวัน ผม ผมรู้สึกชอบเขาตอนไหนไม่รู้พอผมอยู่เฉยๆผมก็คิดถึงเขา ผมเลยให้เพื่อนเขาช่วยเป็นสะพานทอดรักได้ประมานไม่กี่เดือน เธอก็รู้ว่าผมชอบเธอ ผมทำตัวไม่ถูกเลย แต่ยังดีที่เธอรู้แล้วยังยอมคุยกับผม ผมดีใจมากๆ เราคุยกันเฉพาะในแชทที่โรงเรียนเราจะยิ้มให้กันเท่านั้น อาจเป็นเพราะผมไม่กล้าคุยกับเธอ และอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมไม่มีอะไรดีเลย ต่อมาเราคุยมา1-2 ปี เราแลกของขวัญวันเกิดวันวาเลนไทน์ เกือบเหมือนแฟนแต่เป็นแค่คนรู้ใจ เหมือนเธอนะมีใจให้ผมนะแต่ผมผิดเองที่ไม่กล้า ผมมันแย่ผมได้ยินคำหลายๆคำจากคนอื่นว่าชอบผมไปได้ไง อ้วนก็อ้วนเรียนก็ไม่เก่ง มันเหมือนทำให้ผมรู้สึกว่าผมไม่คู่ควรกับเขามาก จนผมได้พิมพ์ บอกเค้าว่า ผมขอโทษนะ เรากลับมาเป็นเพื่อนกันได้ไหม เจอเราอย่าลืมทักกันบ้างนะ ผมพิมพ์เสดผมร้องไห้หนักมากวิ่งไปไกลมาก แล้วนั่งคุกเข่ากับสิ่งที่ทำลงไป เธออาจไม่รู้ว่าผมทำแบบนี้ อาจเป็นเพราะผมอึดอัดที่คุยกันมา1-2ปีแต่ไม่ได้เป็นอะไรกันสถาะกลาง และผมไม่อยากให้ใครมาว่าเธอแบบนี้ เพราะตัวผมเอง
ต่อมาผมจึงเปลี่ยนแปลงตัวเองจากเกรด2กว่าๆจน3.5 และทำหลายๆอย่างเช่นลดน้ำหนักเพื่อจะกลับมาคุยกับเธอ แต่มันก็สายมากแล้วหละครับ เธอเจอคนที่ดีกว่าผม ผมอยากจะถามตีมันมาก แต่ผมทำไม่ได้ เพราะเราไม่ได้คุยกันมา1ปีกว่าๆ แล้ว และอีกอย่างเขาดีกว่าผมมาก หลายอย่างเลยทีเดียว วันนั้นผมร้องไห้คนเดียวแทบไม่ได้ไปโรงเรียน ผมทำตัวแย่ที่สุดที่เคยทำมาก ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะทำ ผมมีเรื่องกับรุ่นพี่ มีอะไรหลายอย่างมาก จากเมื่อก่อนที่อ่านแต่หนังสือ ผมเครียดมากผมทำไรไม่ถูกเลย ตอนนั้นผมกำลังขึ้น มปลาย
พอ ผมขึ้น ม ปลาย มีคนเข้าหาผมเยอะมากขึ้น ทำให้ผมไม่เหงา แต่ใช่ว่าผมจะชอบเขานะครับหลายคนเค้าดีกับผมมากๆ ดีจนผมทำไรไม่ถูกเลย ผมเลยบอกหลายๆคนไปว่าผมลืมคนเก่าไม่ได้ ผมไม่อาจลืมรักแรกของผมได้ ที่เป็นรักแรกที่ผมทำลายมันและอยากได้กลับคืนมา มันคงเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว ผมต้องโดนด่าว่าหน้าม่อ โดนด่าว่าเจ้าชู้ อดีตคนรู้ใจ(เพราะเราไม่มีสถานะกัน) เขาก็มองผมแบบนั้น ผมไม่แก้ตัวหรอกครับ แก้ไปใครจะสนใจ ผมยอมโดนด่าแบบนี้ตลอดดีกว่าให้เขารู้ว่าผมลืมเขาไม่ได้และอยากกลับมาเหมือนวันก่อน ผมไม่รู้จะต้องทำยังไง ผมลืมเขาไม่ได้จริงๆ 3ปีแล้ว ผมอยากคุยกับเขา อยากทานข้าวด้วยกันอยากไปไหนมาไหนด้วยกัน ยิ้มให้กันเหมือนเดิม แต่ผมกลับทำไม่ได้เองหละครบผมทำทุกอย่างที่ขอเธอไว้ ตรงข้ามหมดเธอยิ้มให้ผม ผมก็หลบหน้าตลอด ผมอยากขอโอกาศจากเธอมากแต่คงเป็นไปไม่ได้ เธอกับแฟนเขาคบกันมาเกือบ2ปีแล้ว ผมทำใจไม่ได้จริง ผมไม่ยอมเปิดใจให้ใครเลย
ที่ผมเขียนผมอยากให้เธอรู้เฉยๆนะครับ เธอไม่ต้องกลับมาหาผมหรอก ไม่สิไม่มีวันเลย ผมอยากบอกแฟนเขาดูแลเธอดีๆนะอย่าทำเหมือนผม ผมมันแย่เอง วันครบรอบแต่ละเดือนของเขามันทำให้ผมรู้สึกแย่เสมอเพื่อนผมไม่เคยมีใครรู้เรื่องนี้เลย เพราะผมไม่อยากให้เธอมาสนใจเวลาเพื่อนผมล้อไม่อยากให้รู้ว่าผมลืมเธอไม่ได้ อยากให้เขามีชีวิตที่ดีกว่า อยู่กับเด็กที่เรียนโง่ๆไปวันๆ ทำตัวแย่ๆไปวันๆ และรอเธอมา4ปี ผมอยากจะช่วยปลอบใจเขามากแต่ทำไรไม่ได้เวลาเธอเสียใจ ได้แต่อยู่ห่างๆ
#ก่อนจบผมอยากบอกว่าถ้าเราลืมอดีตไม่ได้ อย่าเริ่มต้นกับคนใหม่ เพราะมันทำร้ายเขามากเกินไป
#ช่วยหาวิธีหน่อยนะครับผมลืมเค้าไม่ได้จริงๆ
#ผมอยากให้เธอยิ้มก็พอไม่ต้องทักอะไรผมก็ได้ผมชอบเวลาเธอยิ้มมากครับ หัวเราะ
#อาจเขียนไม่เข้าใจหรือยังไงก็ขออภัยด้วยนะครับผมพึ่งหัดเขียนไม่รู้วิธีจริงๆบอกใครไม่ได้
ทำยังไงดีครับผมลืมแฟนเก่าไม่ได้
เรื่องมีอยู่ว่าในสมัยตอนผมกำลังอยู่มัธยมต้น ผมชอบผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเราไปไหนด้วยกันกับเพื่อนของเขาอีกคนหนึ่งพวกเราไปกินข้าวด้วยกันแทบทุกวัน ผม ผมรู้สึกชอบเขาตอนไหนไม่รู้พอผมอยู่เฉยๆผมก็คิดถึงเขา ผมเลยให้เพื่อนเขาช่วยเป็นสะพานทอดรักได้ประมานไม่กี่เดือน เธอก็รู้ว่าผมชอบเธอ ผมทำตัวไม่ถูกเลย แต่ยังดีที่เธอรู้แล้วยังยอมคุยกับผม ผมดีใจมากๆ เราคุยกันเฉพาะในแชทที่โรงเรียนเราจะยิ้มให้กันเท่านั้น อาจเป็นเพราะผมไม่กล้าคุยกับเธอ และอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมไม่มีอะไรดีเลย ต่อมาเราคุยมา1-2 ปี เราแลกของขวัญวันเกิดวันวาเลนไทน์ เกือบเหมือนแฟนแต่เป็นแค่คนรู้ใจ เหมือนเธอนะมีใจให้ผมนะแต่ผมผิดเองที่ไม่กล้า ผมมันแย่ผมได้ยินคำหลายๆคำจากคนอื่นว่าชอบผมไปได้ไง อ้วนก็อ้วนเรียนก็ไม่เก่ง มันเหมือนทำให้ผมรู้สึกว่าผมไม่คู่ควรกับเขามาก จนผมได้พิมพ์ บอกเค้าว่า ผมขอโทษนะ เรากลับมาเป็นเพื่อนกันได้ไหม เจอเราอย่าลืมทักกันบ้างนะ ผมพิมพ์เสดผมร้องไห้หนักมากวิ่งไปไกลมาก แล้วนั่งคุกเข่ากับสิ่งที่ทำลงไป เธออาจไม่รู้ว่าผมทำแบบนี้ อาจเป็นเพราะผมอึดอัดที่คุยกันมา1-2ปีแต่ไม่ได้เป็นอะไรกันสถาะกลาง และผมไม่อยากให้ใครมาว่าเธอแบบนี้ เพราะตัวผมเอง
ต่อมาผมจึงเปลี่ยนแปลงตัวเองจากเกรด2กว่าๆจน3.5 และทำหลายๆอย่างเช่นลดน้ำหนักเพื่อจะกลับมาคุยกับเธอ แต่มันก็สายมากแล้วหละครับ เธอเจอคนที่ดีกว่าผม ผมอยากจะถามตีมันมาก แต่ผมทำไม่ได้ เพราะเราไม่ได้คุยกันมา1ปีกว่าๆ แล้ว และอีกอย่างเขาดีกว่าผมมาก หลายอย่างเลยทีเดียว วันนั้นผมร้องไห้คนเดียวแทบไม่ได้ไปโรงเรียน ผมทำตัวแย่ที่สุดที่เคยทำมาก ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะทำ ผมมีเรื่องกับรุ่นพี่ มีอะไรหลายอย่างมาก จากเมื่อก่อนที่อ่านแต่หนังสือ ผมเครียดมากผมทำไรไม่ถูกเลย ตอนนั้นผมกำลังขึ้น มปลาย
พอ ผมขึ้น ม ปลาย มีคนเข้าหาผมเยอะมากขึ้น ทำให้ผมไม่เหงา แต่ใช่ว่าผมจะชอบเขานะครับหลายคนเค้าดีกับผมมากๆ ดีจนผมทำไรไม่ถูกเลย ผมเลยบอกหลายๆคนไปว่าผมลืมคนเก่าไม่ได้ ผมไม่อาจลืมรักแรกของผมได้ ที่เป็นรักแรกที่ผมทำลายมันและอยากได้กลับคืนมา มันคงเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว ผมต้องโดนด่าว่าหน้าม่อ โดนด่าว่าเจ้าชู้ อดีตคนรู้ใจ(เพราะเราไม่มีสถานะกัน) เขาก็มองผมแบบนั้น ผมไม่แก้ตัวหรอกครับ แก้ไปใครจะสนใจ ผมยอมโดนด่าแบบนี้ตลอดดีกว่าให้เขารู้ว่าผมลืมเขาไม่ได้และอยากกลับมาเหมือนวันก่อน ผมไม่รู้จะต้องทำยังไง ผมลืมเขาไม่ได้จริงๆ 3ปีแล้ว ผมอยากคุยกับเขา อยากทานข้าวด้วยกันอยากไปไหนมาไหนด้วยกัน ยิ้มให้กันเหมือนเดิม แต่ผมกลับทำไม่ได้เองหละครบผมทำทุกอย่างที่ขอเธอไว้ ตรงข้ามหมดเธอยิ้มให้ผม ผมก็หลบหน้าตลอด ผมอยากขอโอกาศจากเธอมากแต่คงเป็นไปไม่ได้ เธอกับแฟนเขาคบกันมาเกือบ2ปีแล้ว ผมทำใจไม่ได้จริง ผมไม่ยอมเปิดใจให้ใครเลย
ที่ผมเขียนผมอยากให้เธอรู้เฉยๆนะครับ เธอไม่ต้องกลับมาหาผมหรอก ไม่สิไม่มีวันเลย ผมอยากบอกแฟนเขาดูแลเธอดีๆนะอย่าทำเหมือนผม ผมมันแย่เอง วันครบรอบแต่ละเดือนของเขามันทำให้ผมรู้สึกแย่เสมอเพื่อนผมไม่เคยมีใครรู้เรื่องนี้เลย เพราะผมไม่อยากให้เธอมาสนใจเวลาเพื่อนผมล้อไม่อยากให้รู้ว่าผมลืมเธอไม่ได้ อยากให้เขามีชีวิตที่ดีกว่า อยู่กับเด็กที่เรียนโง่ๆไปวันๆ ทำตัวแย่ๆไปวันๆ และรอเธอมา4ปี ผมอยากจะช่วยปลอบใจเขามากแต่ทำไรไม่ได้เวลาเธอเสียใจ ได้แต่อยู่ห่างๆ
#ก่อนจบผมอยากบอกว่าถ้าเราลืมอดีตไม่ได้ อย่าเริ่มต้นกับคนใหม่ เพราะมันทำร้ายเขามากเกินไป
#ช่วยหาวิธีหน่อยนะครับผมลืมเค้าไม่ได้จริงๆ
#ผมอยากให้เธอยิ้มก็พอไม่ต้องทักอะไรผมก็ได้ผมชอบเวลาเธอยิ้มมากครับ หัวเราะ
#อาจเขียนไม่เข้าใจหรือยังไงก็ขออภัยด้วยนะครับผมพึ่งหัดเขียนไม่รู้วิธีจริงๆบอกใครไม่ได้