อยากให้ทุกคนช่วย เลือกรักของผมครับ มี18+ครับ

ผมเคยคบผู้หญิงคนนึงตอนมอสี่ รักมาก อยากให้ความอบอุ่น อยากดูแล สัญญานู่นนี่สารพัด แต่สุดท้ายก้อเลิกกันไป เพราะเบื่อครั้งคู่ ยอมรับว่าเบื่อเซ็กกันทั้งคู่ ไม่รู้ว่าเป็นความรักหรือความใคร่กันแน่ แต่พอเลิกจิงๆก้อเหมือนขาดไปครึ่งชีวิต ผ่านไปหนึ่งปีเต็มก้อเริ่มทำใจได้ อยู่มาเรื่อยๆจนจบมอหกกำลังอยู่ในช่วงเตรียมตัวเข้ามหาลัยที่นึง รู้สึกเหงา มีปัญหาครอบครัวมาตั้งแต่เด็ก ถึงพ่อแม่จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ถูกกัน แต่ก้อยังโชคดีที่รู้ว่าพ่อแม่รักเรา เวลามีอะไรเก็บไว้คนเดียว ไม่มีคัยให้ปรึกษาถึงจะมีเพื่อนแต่เป็นเพื่อนผิวเผินเต็มไปหมด เพื่อนสนิทก้อมีคนนึง แต่ดันเป็นผู้หญิง บ้างเรื่องก้อเล่าให้ฟังไม่ได้อึดอัดเป็นบ้าเลยว่ะ อยากไปไกลๆบ้าน อยากใช้ชีวิตส่วนตัว อยากหนีแวดล้อมเดิมๆ เลยตัดสินใจแอดที่มหาลัยนี้ภาคตะวันออกติดทะเล
มาเรียนมหาลัยที่ดีรู้สึกไม่ผิดหวัง ทุกอย่างโอเค ถึงที่นี่จะไม่มีอะไรสวยมาก แต่ยอมรับว่ามีครบทุกอย่าง สิ่งที่หวังลึกๆมาอยู่ที่นี่ขอให้ได้เจอเพื่อนที่ดี ซักคนก้อดีมากแล้ว ที่เราเล่าให้ฟังได้ทุกเรื่อง สนุกไปกับเรา ช่วยเหลือกัน รักกัน อยากได้แค่เพื่อนสนิท ยังไม่พร้อมจะมีแฟน ไม่อยากมีด้วยซ้ำ เพราะกับแฟนคนเก่า(อายุเยอะหน่อย)เรามีอะไรกันบ่อยครั้งมากจนความขี้เกียดในการมีเซ็กมากกกว่าความต้องการทางเพศ  รู้สึกว่าช่วยตัวเองก้ออยู่ได้ ขี้เกียดมีเซ็ก
เข้าเรื่องมหาลัยต่อ ผมมาเรียนได้สองวัน ผมจะพยายามหาเพื่อน และผมว่าผมเจอแล้ว เป็นเพื่อนผู้ชาย เป็นเพื่อนคนแรกที่เจอ ไปหอมันครั้งแรกเผอิญไปเจอคุกกี้ร้านที่เราชอบ ก้อเลยถามว่าชอบเหมือนกันเหรอ มันตอบมาว่า อ๋อ พี่กุเป็นเจ้าของร้านน่ะ  จากนั้นพอเราบอกว่าอยากกินมันก้อจะเอามาให้เรากินฟรี ผมพยายามมอบความจิงใจให้ มันก้อเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ ดีมากจริงๆ ดีตลอด พอเป็นเพื่อนกันไปได้ซักพัก ผมรู้สึกว่าทำมัยเราไม่ค่อยกล้าที่จะพูดกับมันเหมือนตอนแรกที่เจอกัน หรือเพราะเพื่อนผมคนนี้เป็นคนพูดน้อย คำตอบคือใช่    แต่ที่มันไม่ปกติคือผมเริ่มเขิลที่จะพูดกับมันมากกว่า เพราะปกติผมเป็นคนพูดมาก มากซะจนบางทีเรายังคิดว่าเรื่องบางอย่างก้อไม่ควรเล่าให้คนอื่นฟังไปทั่ว    ผมเขิลเวลาอยู่กับมัน ทั้งๆที่ช่วงนั้นผมก้อมีเพื่อนคนอื่นทำตัวสบายๆคุยเล่นกันเฮฮาไม่เขิลเหมือนตอนอยู่กับเพื่อนคนนี้เลยแม้แต่นิดเดียว ผมรู้สึกเกร็งไปทั้งตัวเวลาอยู่กับมัน ผมทำอะไรไม่ถูก มันใจสั่นตลอดเวลา พยายามชวนมันคุย ต้องใช้คำว่าพยายามชวนคุยจริงๆเพื่อแก้เขิลเวลาอยู่กับมันสองคน  เราพูดคำมันก้อตอบคำ จะบ้าตายครับ  และแล้วพอประมาณปี2 ผมเริ่มแน่ใจตัวเองว่า กูรักว่ะ สาส   ผมแอบชอบเพื่อนคนนี้ นี่ผมกำลังชอบผู้ชายเหรอ ยิ่งนานไปผมเริ่มมั้นใจว่าตัวเองเริ่มชอบผู้ชายด้วยกันแล้ว มีวันนึงคุยกับมันในแชทไปว่ากุมีความลับจะบอกมุงว่ะ มันยิงคำถามมาเลยว่า ชอบกุใช่มั้ย  ผมมีสตั๊นไปสามวิ แล้วตอบว่าไม่ใช่ กุแค่รู้สึกว่ากุเริ่มชอบผู้ชายเฉยๆแต่ไม่ใช่มุง กำๆๆๆๆ  ผมเขิลจนแทบไม่ได้คุยกะมันเลย เจอหน้ากัน นั่งข้างกัน แต่แทบไม่คุยกัน หลังๆพอผมมีเพื่อนคนอื่นด้วยแล้ว ผมไม่กล้าที่จะเดินไปนั่งข้างมันอีกเลย จะนั่งหลังมัน ไม่ก้อข้างหน้าเสมอ แต่เราก้อยังคงเป็นเพื่อนในแก๊งเดียวกัน ผมมีความสุขมาก แต่ก้ออึดอัดไปพร้อมกัน
แล้ววันนึงมันก้อมีคนที่แอบชอบ น้องเทคมันเอง(เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนมัธยมแถวศาลายาข้ามทางรถไฟไป) เค้าซิ่วมาจากที่อื่น โลกกลมไปไหนวะสาสสสส  ผมยอมรับเลย ว่าผมเสียหลักไปเหมือนกัน แต่ก้อไม่ได้มากมายอะไร เพราะผมรู้ว่าผมกับเค้ามันไม่มีทางเป็นไปได้ เราก้อได้แต่แอบหวังลึกๆ ช่วงนั้นผมเหมือนอยู่ตัวคนเดียว พยายามไปเฮฮากับเพื่อนบ่อยๆ ถึงผมกะมันจะอยู่ในแก๊งเพื่อนเดียวกันก้อจริง เราไปไหนด้วยกันบ่อย แต่ผมแทบไม่เคยเดินข้างมันเลย ผมกลัวมันจะรู้ความจริงว่าผมชอบมันอยู่ ตอนนี้ก้อผ่านมาสี่ปีแล้ว ตอนนี้ผมเรียนจบแล้ว เพื่อนๆจบหมดแล้ว  รอรับปริญญา  ทุกวันนี้ผมกับเพื่อนคนนี้ยังคงเจอกันเสมอเพราะผมมาทำงานพาทไทม์ที่ร้านเดียวกันกับมัน ผมก้อแค่เริ่มชินกับความรู้สึกเขิล และพยายามกล้าเข้าหามันมากขึ้น แต่ก้อยังได้ไม่เท่าไร แต่มันยังคงดีกับผมเสมอ มันอาจไม่ได้ให้ความหวัง ผมก้อรู้  แต่ผมก้ออดคิดไม่ได้เลย ผมอึดอัดมากครับ

อีกเดือนกว่าผมต้องไปทหารแล้ว จับได้ใบแดง 1ปีเต็ม  ผมควรจะบอกความจริงให้รู้ไปเลยดีมั้ย จะได้โล่ง ถ้าผมได้คำตอบนั้นมา ถึงจะไม่สมหวังแต่ผมคิดว่ามันจะได้สบายใจ สะดวกใจเวลาอยู่กับเพื่อนคนนี้ เราจะได้ไม่ต้องไปคิดเกินเลยอะไรอีกแล้ว ต่อจากนี้มีอะไรผมคงเล่าให้มันฟังได้ทุกเรื่องเพราะไม่เขิลอีกต่อไป
หรือว่าผมควรจะเก็บมันต่อไป ปล่อยให้เวลาพาให้เจอกับคนที่ผมรักมากกว่ามัน แล้วปล่อยความลับนี้ทิ้งไปซะ แต่ไม่รู้จะเจอคนๆนั้นเมื่อไร

ผมยังชอบผู้หญิงได้อยู่นะครับ ผมชอบได้ทั้งชายหญิง แต่ตอนนี้ผมชอบผู้ชายคนนี้มากครับ ผมไม่ได้มองคัยอีกเลย ผมอยู่มาสี่ปีในรั้วมหาลัยไม่มีแฟน โดนเพื่อนล้อไอ้เกย์ตลอด
ปล.ขอโทดด้วยที่ไม่ได้เรียบเรียงให้ดี และที่พิมผิด เพราะผมต้องรีบไปแล้ว เด๋วมันขึ้นมา ตอนนี้มันดูบอลอยู่ข้างล่าง พุ่งนี้ผมจะรอคำตอบจากทุกคนนะ ช่วยผมด้วย ผมจะต้องอึดอัดไปถึงเมื่อไรกัน

ขอเพิ่ม การที่แอบชอบเพื่อนผมคนนี้มันทำให้ผมเปลี่ยนอะไรไปหลายอย่าง เช่น เวลาเจอเพื่อน ผมอยากกอดมันมาก ปกติผมจะกระโดดเข้าไปกอดอยู่แล้ว แต่ปัจจุบันไม่กล้าเพราะกลัวมันคิดว่าผมเป็นเกย์ซะงั้น ในโทรสัพมีรูปมันสองสามรูปเอง ส่วนใหญ่เป็นรูปที่เพื่อนคนอื่นถ่ายแล้วไปเซฟมา อยากถ่ายรูปคู่กะมันมากนะ แต่ไม่กล้าอะ แต่กับเพื่อนคนอื่นเราถ่ายเยอะมาก เพื่อนในกลุ่มของผมคนนึงไปเที่ยวกะมันตลอดเลย มันหล่อนะ แต่ผมไม่เคยรู้สึกชอบมากกว่าเพื่อนเลย เดินกอดคอ เล่นกัน สนุกสนานมีความสุข แต่ไม่ได้รู้สึกแอบชอบมันเลย มันเป็นเพื่อนที่ดีอีกคนนึงเลย แต่ทว่าไม่ใช่คนที่ผมอยากจะเล่าทุกเรื่องให้ฟังน่ะสิ


รักเพื่อนทุกคน มิตรภาพดีๆ ทำให้เราไม่เหงามากมาตลอดปีสี่ อยากเที่ยวด้วยกันอีกครั้ง พร้อมตาพร้อมตาด้วยกันอีกครั้ง และกุอยากให้มุงไปเที่ยวด้วยกันซักครั้ง มุงกะกุยังไม่เคยไปเที่ยวไหนไกลๆด้วยกันเลย(เพราะมันต้องกลับมาช่วยงานที่บ้าน) ไอ้......เอ๊ย สาสสสสสสส กุอยากกอดมุงจังเลย