วันนี้มาอาบน้ำนอนแล้วให้คอดถึงเรื่องตอนเย็นนอนไม่หลับขอจัดซะหนีอยค่ะ ดิฉันคิดเวอร์เวิ่นเว้อไปไหม?
เรื่องมีอยู่ว่า เย็นวันนี้ไปส่งลูกเรียนพิเศษที่ห้างฟิวเจอร์พาร์ครังสิต ระหว่างรอลูก เห็น ร้านดังจากต่างแดนเพิ่งเปิดสาขาที่นี่ใหม่ ร้านชื่อตัวหนังสือภาษาอีงกฤษ. 2 ตัว มีและอยู่ตรงกลาง ด้วยตัวเองอยู่ญี่ปุ่นมา 2 ปี เดินเข้าออกร้านนี้ประจำตอนเค้าเซลล์ที่โน่น(หมดฤดูกาลเค้าจะโละขายถูกบางตัวราคาแค่145¥ 45 บาทก็มี ก็มีคือสินค้าตลาดทั่วไปเลยเดินๆดูราคาดูบางตัวเราก็ขนซื้อมาจากญี่ปุ่นถูกกว่าไทย 3-4 เท่าแต่ไม่ว่ากันมันของแบรนด์อิม. ไปลอง ก็ยืนรอเรียก พนักงานคนนึงติดลูกค้าพนักงานอีกคนเงยหน้ามองไม่ยิ้มแล้วหันไปรีดผ้าต่อ แตกต่างกับพนักงานในญี่ปุ่นจากหลังมือเป็นฝ่าบาทา หุหุ ยืนรอ จนพนักงานคนที่ติดลูกค้าเสร็จหันมาเรียกเราทั้งๆที่ห้องว่างเกือบทุกห้อง. ลองเสื้อ แล้วก็ได้เสื้อมา1 ตัว สร้อยคอ 1 เส้น จ่ายตังค์
พนักงานไม่ยกมือไหว้ขอบคุณหรือยิ้มให้ลูกค้าซักนิดอันนี้ไม่ว่าแระสงสัยเป็นนโยบายร้านเพราะเห็นประกาศโปรโมชั่นร้านเป็นภาษาอังกฤษและภาษาไทยก๋ไม่มีคำลงท้ายคะค่ะซักคำท่านลองมาฟังนะคะ. คือยอมรับว่าละเอียดเพราะอยากรู้ว่าแตกต่างจากที่ญี่ปุ่นบ้างไม๊ คือเจ้าประจำร้านนี้เข้านาโกย่าไปเกือบทุกอาทิตย์เพราะว่างเป็นแม่บ้านญี่ปุ่นสามีทำงานว่างจัด ช๊อปๆๆ. ต่อ
พอได้ของก็เดินออกร้านๆมันอยู่หน้าน้ำพุจัดงานค่ะ ปากทางออกมี รปภ ยืนอยู่ ทีแรกเห็นมี 2 คน เดินผ่านเครื่องร้องดังมาก เราก็ไม่ตกใจนะหัวเราะ ดิฉันเลยเดินย้อนกลับผ่านอีกรอบ ก็ดังอีก ทีนี้ มี รปภ มาจากไหนไม่รู้ ญ 2 ชาย 3 เดินมาหาดิฉันแล้วขอดูถุงดิฉัน ๆ บอกว่านี่เพิ่งจ่ายเงินจากเคาร์เตอร์มา. เค้าบอกอ้อ. พี่ พนักงานเค้าลืมเอาแท๊กออก. แล้วไมพูดพล่ามทำเพลงถิถุงดิฉันไปเคาร์เติร์เอาของไปแสกนเช็ค. ดิฉันยืน งง ยามอีกคนมาบอกพี่ต้องลงบันทึกไว้ก่อนนะ. เฮ่ย. งง จะลงบันทึกอะไร? ตอนนี้ คนทั้งหลอร์ด้านในร้าน ด้านนอกร้านน้ำพุที่จัดงานกันมามองดิฉัน. หน้าชั้นร้อนผ่าว. จะอาย หรือ จะ งง ดี. นี่ชั้นทำอะไรผิด
...?!?!! แล้ว. รปภ ก็ถือถุงมาให้ชั้น. แล้วบอกแค่ว่าพนักงานเค้าลืมเอาแท็กราคาออก. แล้วยังไงง. ดิฉันอาย. ชั้นทำอะไรผิด. คำขอโทษจากปากพนักงานแคชเชียร์ ไม่มีซักคำ แล้วดิฉันก็เดิน งงๆๆ ออกมา.
สาบานว่า ต่อนี้ไปจะไม่ไปเหยียบร้านนี้อีกตลอดชีวิต. ไม่ว่าสาขาไหนๆๆ จะสั่งจะสอนลูกหลานไม่ให้ซื้อแบรนด์นี้โทษฐานทำดิฉันอับอายขายหน้าประชาชี. แล้วไปไหนได้เมาส์เพื่อนเรื่องเสื้อผ้าจะเล่าเรื่องนี้ให้ทุกคนฟัง. บางท่านว่าดิฉันหน้าบางเค้าทำตามหน้าที่แต่ถ้าอยู่ในสถานการณ์นั้น คนดูนับร้อย รปภ สี่ห้าคนยืนล้อมดิฉัน. แล้วไม่มีคำขอโทษจากพนักงานคนที่มันสร้างเรื่องความผิดพลาดนี้เดินมาขอโทษชั้นซักคำเป็นคุณจะรู้สึกยังไง
เป็นคุณจะรู้สึกอย่างไร ดิฉันคิดมากไปไหม?
เรื่องมีอยู่ว่า เย็นวันนี้ไปส่งลูกเรียนพิเศษที่ห้างฟิวเจอร์พาร์ครังสิต ระหว่างรอลูก เห็น ร้านดังจากต่างแดนเพิ่งเปิดสาขาที่นี่ใหม่ ร้านชื่อตัวหนังสือภาษาอีงกฤษ. 2 ตัว มีและอยู่ตรงกลาง ด้วยตัวเองอยู่ญี่ปุ่นมา 2 ปี เดินเข้าออกร้านนี้ประจำตอนเค้าเซลล์ที่โน่น(หมดฤดูกาลเค้าจะโละขายถูกบางตัวราคาแค่145¥ 45 บาทก็มี ก็มีคือสินค้าตลาดทั่วไปเลยเดินๆดูราคาดูบางตัวเราก็ขนซื้อมาจากญี่ปุ่นถูกกว่าไทย 3-4 เท่าแต่ไม่ว่ากันมันของแบรนด์อิม. ไปลอง ก็ยืนรอเรียก พนักงานคนนึงติดลูกค้าพนักงานอีกคนเงยหน้ามองไม่ยิ้มแล้วหันไปรีดผ้าต่อ แตกต่างกับพนักงานในญี่ปุ่นจากหลังมือเป็นฝ่าบาทา หุหุ ยืนรอ จนพนักงานคนที่ติดลูกค้าเสร็จหันมาเรียกเราทั้งๆที่ห้องว่างเกือบทุกห้อง. ลองเสื้อ แล้วก็ได้เสื้อมา1 ตัว สร้อยคอ 1 เส้น จ่ายตังค์
พนักงานไม่ยกมือไหว้ขอบคุณหรือยิ้มให้ลูกค้าซักนิดอันนี้ไม่ว่าแระสงสัยเป็นนโยบายร้านเพราะเห็นประกาศโปรโมชั่นร้านเป็นภาษาอังกฤษและภาษาไทยก๋ไม่มีคำลงท้ายคะค่ะซักคำท่านลองมาฟังนะคะ. คือยอมรับว่าละเอียดเพราะอยากรู้ว่าแตกต่างจากที่ญี่ปุ่นบ้างไม๊ คือเจ้าประจำร้านนี้เข้านาโกย่าไปเกือบทุกอาทิตย์เพราะว่างเป็นแม่บ้านญี่ปุ่นสามีทำงานว่างจัด ช๊อปๆๆ. ต่อ
พอได้ของก็เดินออกร้านๆมันอยู่หน้าน้ำพุจัดงานค่ะ ปากทางออกมี รปภ ยืนอยู่ ทีแรกเห็นมี 2 คน เดินผ่านเครื่องร้องดังมาก เราก็ไม่ตกใจนะหัวเราะ ดิฉันเลยเดินย้อนกลับผ่านอีกรอบ ก็ดังอีก ทีนี้ มี รปภ มาจากไหนไม่รู้ ญ 2 ชาย 3 เดินมาหาดิฉันแล้วขอดูถุงดิฉัน ๆ บอกว่านี่เพิ่งจ่ายเงินจากเคาร์เตอร์มา. เค้าบอกอ้อ. พี่ พนักงานเค้าลืมเอาแท๊กออก. แล้วไมพูดพล่ามทำเพลงถิถุงดิฉันไปเคาร์เติร์เอาของไปแสกนเช็ค. ดิฉันยืน งง ยามอีกคนมาบอกพี่ต้องลงบันทึกไว้ก่อนนะ. เฮ่ย. งง จะลงบันทึกอะไร? ตอนนี้ คนทั้งหลอร์ด้านในร้าน ด้านนอกร้านน้ำพุที่จัดงานกันมามองดิฉัน. หน้าชั้นร้อนผ่าว. จะอาย หรือ จะ งง ดี. นี่ชั้นทำอะไรผิด
...?!?!! แล้ว. รปภ ก็ถือถุงมาให้ชั้น. แล้วบอกแค่ว่าพนักงานเค้าลืมเอาแท็กราคาออก. แล้วยังไงง. ดิฉันอาย. ชั้นทำอะไรผิด. คำขอโทษจากปากพนักงานแคชเชียร์ ไม่มีซักคำ แล้วดิฉันก็เดิน งงๆๆ ออกมา.
สาบานว่า ต่อนี้ไปจะไม่ไปเหยียบร้านนี้อีกตลอดชีวิต. ไม่ว่าสาขาไหนๆๆ จะสั่งจะสอนลูกหลานไม่ให้ซื้อแบรนด์นี้โทษฐานทำดิฉันอับอายขายหน้าประชาชี. แล้วไปไหนได้เมาส์เพื่อนเรื่องเสื้อผ้าจะเล่าเรื่องนี้ให้ทุกคนฟัง. บางท่านว่าดิฉันหน้าบางเค้าทำตามหน้าที่แต่ถ้าอยู่ในสถานการณ์นั้น คนดูนับร้อย รปภ สี่ห้าคนยืนล้อมดิฉัน. แล้วไม่มีคำขอโทษจากพนักงานคนที่มันสร้างเรื่องความผิดพลาดนี้เดินมาขอโทษชั้นซักคำเป็นคุณจะรู้สึกยังไง