ผมเป็นคนที่เขียนบทช้ามาก
อัตราความเร็วที่ผมทำได้คือตกอาทิตย์ละ 1 ตอน บางตอนปาเข้าไป 2 อาทิตย์ อันเป็นความเร็วในระดับหอยทากยังคลานแซงตัดหน้าได้ ซึ่งมันขัดกับความฉับไวในอุตสาหกรรมบันเทิงไทยอย่างยิ่ง! ต้องขอบคุณผู้จัด ผู้กำกับ โปรดิวเซอร์ที่มีความอดทนเป็นเลิศ แถมมีเทคนิคในการทวงบทที่เต็มไปด้วยความเข้าใจในคนเขียนบทคนนี้อีกต่างหาก
นอกจากจะเขียนบทช้า การดำเนินเรื่องราวในละครเรื่องนี้ ผมก็ตั้งใจทำให้ช้าเหมือนกัน
ผมไม่อยากให้สปีดของเนื้อหาในละครเร็วฉุบฉับปุ๊บปั๊บเหมือนดูหนังของไมเคิล เบย์ หรือ MTV ที่ตีหัวเข้าบ้านอย่างรวดเร็วฉูดฉาดแล้วก็จบลงไปแบบไร้ความน่าจดจำอย่างที่ละครไทยยุคใหม่หลายเรื่องเป็น
จริงอยู่ที่พฤติกรรมคนดูยุค4Gนั้นสมาธิสั้นและเบื่อง่ายมาก ราวกับเค้ากำลังกินอาหาร Fast Food ที่ยัดลงคอเพียง3-4คำก็หมดเกลี้ยงแล้วไปทำอย่างอื่นต่อตลอดเวลา
แต่ผมเชื่อว่าถ้าอาหารที่ทำมันอร่อย มีโภชนาการและคุณภาพมากพอ คนดูจะยอมลงนั่งแล้วค่อยๆละเลียดกินมันอย่างช้าๆ เพื่อดื่มด่ำกับรสชาติที่แทรกซึมอยู่จนได้สิน่า
ซึ่งถ้าใครยังชอบละครแบบปรู๊ดปร๊าด Fast&Furious ปานรถเมล์สาย8 อยู่คงต้องขออภัยที่ผมตอบสนองให้ไม่ได้
แต่ถ้าชอบแบบ Slow Life แล้วไซร้ คุณได้สิทธิ์นั้นไปเดี๋ยวนี้เลย
หมายเหตุ: บทความนี้ไม่ใช่การสอน How to การเขียนบทละครโทรทัศน์ เป็นแค่การระบายความทรงจำ ความรู้สึก และความนึกคิดส่วนตัวระหว่างการทำงานเท่านั้น
ขอบันทึกถึงสักครั้งให้ชื่นใจ บทบันทึกระหว่างทางเขียนบท #ขอเป็นเจ้าสาวสักครั้งให้ชื่นใจ ตอน3
ผมเป็นคนที่เขียนบทช้ามาก
อัตราความเร็วที่ผมทำได้คือตกอาทิตย์ละ 1 ตอน บางตอนปาเข้าไป 2 อาทิตย์ อันเป็นความเร็วในระดับหอยทากยังคลานแซงตัดหน้าได้ ซึ่งมันขัดกับความฉับไวในอุตสาหกรรมบันเทิงไทยอย่างยิ่ง! ต้องขอบคุณผู้จัด ผู้กำกับ โปรดิวเซอร์ที่มีความอดทนเป็นเลิศ แถมมีเทคนิคในการทวงบทที่เต็มไปด้วยความเข้าใจในคนเขียนบทคนนี้อีกต่างหาก
นอกจากจะเขียนบทช้า การดำเนินเรื่องราวในละครเรื่องนี้ ผมก็ตั้งใจทำให้ช้าเหมือนกัน
ผมไม่อยากให้สปีดของเนื้อหาในละครเร็วฉุบฉับปุ๊บปั๊บเหมือนดูหนังของไมเคิล เบย์ หรือ MTV ที่ตีหัวเข้าบ้านอย่างรวดเร็วฉูดฉาดแล้วก็จบลงไปแบบไร้ความน่าจดจำอย่างที่ละครไทยยุคใหม่หลายเรื่องเป็น
จริงอยู่ที่พฤติกรรมคนดูยุค4Gนั้นสมาธิสั้นและเบื่อง่ายมาก ราวกับเค้ากำลังกินอาหาร Fast Food ที่ยัดลงคอเพียง3-4คำก็หมดเกลี้ยงแล้วไปทำอย่างอื่นต่อตลอดเวลา
แต่ผมเชื่อว่าถ้าอาหารที่ทำมันอร่อย มีโภชนาการและคุณภาพมากพอ คนดูจะยอมลงนั่งแล้วค่อยๆละเลียดกินมันอย่างช้าๆ เพื่อดื่มด่ำกับรสชาติที่แทรกซึมอยู่จนได้สิน่า
ซึ่งถ้าใครยังชอบละครแบบปรู๊ดปร๊าด Fast&Furious ปานรถเมล์สาย8 อยู่คงต้องขออภัยที่ผมตอบสนองให้ไม่ได้
แต่ถ้าชอบแบบ Slow Life แล้วไซร้ คุณได้สิทธิ์นั้นไปเดี๋ยวนี้เลย
หมายเหตุ: บทความนี้ไม่ใช่การสอน How to การเขียนบทละครโทรทัศน์ เป็นแค่การระบายความทรงจำ ความรู้สึก และความนึกคิดส่วนตัวระหว่างการทำงานเท่านั้น