เปิดใจพูดกันไปเลยดีไหม ให้มันเคลียร์

เราสองคนเป็นเพื่อนสนิทกัน(ใช่ไหม) หรือเป็นแค่เพื่อนคุยแก้เหงา ไอ้เอ(นามสมมติ) มันมีแฟน แต่แฟนดันอยู่คนละที่ จริงๆเราก็สนิทกันมานานแล้ว แต่ไม่เคยใกล้กันบ่อยมากเกินไปขนาดนี้ น่าจะเป็นเดือนแล้วที่เราสองคนไปไหนมาไหนด้วยกัน เกือบตลอดเวลา เราก็มั่นใจตลอดว่า เราสองคนอ้ะเป็นได้แค่เพื่อนกันแน่นอน ไม่มีทางรู้สึกไปมากกว่านี้ เพราะรู้สันดารกันแล้วก็ว่าได้ ฮ่าๆ แต่ไปๆมาๆ ความรู้สึกเราเปลี่ยนไปอ้ะ มันแปลกๆ แปลกตรงที่เวลามันคุยกับแฟนแล้วเราจะต้องเดินหนีทันที(ทุกครั้งนี่นั่งฟังเลยนะ เพราะเฉยๆไง ) และบางทีเราก็รู้สึกหงุดหงิด(ไม่รู้ว่าหงุดหงิดอะไร เหมือนจะงอลมัน ทำนองว่าอยู่กับกูละอย่าคุยกับคนอื่นดิวะ แต่พูดไม่ได้ เราไม่มีสิทธิ์ เราเพื่อนมันไง ไม่ได้) เรารู้สึกไม่โอเคอ้ะ ไม่โอเคกับตัวเองที่ไปรู้สึกแบบนี้กับไอ้เอ และรู้สึกผิดกับคนของมัน จนมาตอนนี้ เรายังคงสับสนกับเรื่องนี้มาเกือบอาทิตย์ จะพูดกับมันยังไงดี ไม่อยากหวั่นไหวหรือถล่ำลึกไปมากกว่านี้ อยากให้เป็นเพื่อนกันตลอดไป แต่จะบอกมันยังไงให้ไม่ดูน่าเกลียด ไม่ดูเข้าข้างตัวเอง ไม่ให้มันเปลี่ยนไป กรรม!!! ไม่คิดว่าจะเกิดกับตัวเอง

ปล.ขอบคุณนะคะ ที่อ่านและให้คำแนะนำ