ห้องเพลง**คนรากหญ้า** พักยกการเมือง มุมเสียงเพลง มุมนี้ไม่มีสี ไม่มีกลุ่ม............มีแต่เสียง 15/9/2015

     คนหลายคน เลือกดูภาพยนตร์ หรือ ดูหนังแตกต่างกัน บ้างแสวงความมันส์ ความสะใจ จึงเลือกดูหนังบู้ Action บ้างก็แสวงหาความสนุกสนานผ่อนคลาย ก็เลือกดูหนัง ตลก Comedy บ้างก็เลือกหนัง Drama  เพราะต้องการความซาบซึ้งตรึงใจ ส่วนที่ชอบความตื่นเต้น สั่นประสาทก็ดูหนังผี Horror ซึ่งการเลือกดูหนังแต่ละครั้งของแต่ละคนก็เพื่อสนองความต้องการของตัวเองทั้งนั้น

     สำหรับผมการดูหนังเป็นอะไรที่มากกว่านั้น เพราะการดูหนังสำหรับผม หมายถึงโอกาสที่ตัวผมเองกับภรรยาและลูกสาว จะได้ใช้เวลาร่วมกัน 3 คน ซึ่งขอบอกอย่างไม่อายเลยว่า ผู้หญิงสองคนนี้ คือส่วนประกอบที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตผม การได้ใช้ชีวิตร่วมกับพวกเธอทุกวินาทีจึงมีค่าสำหรับผมมาก

     สมัยก่อนตัวผมและภรรยายังเป็นแค่แฟนกัน ก็มักหาโอกาสไปดูหนังตามโรง อยู่เสมอ แต่พอมีลูกทำให้การไปดูหนังที่โรงภาพยนตร์ลำบากมากขึ้น เราจึงเลือกที่จะเสพความบันเทิงชนิดนี้ที่บ้านแทน

     เมื่อลูกสาวโตขึ้นไม่เป็นภาระในการดูแลมากเกินไป เราก็ไม่ค่อยได้ไปดูหนังในโรงอีก เพราะราคาค่างวดของการเสพความบันเทิงแบบนี้ทั้งครอบครัว แต่ล่ะครั้งใช้เงินไม่น้อย จึงเลือกที่จะซื้อแผ่นมานั่งดูกันที่บ้าน 3 คนพ่อแม่ลูกเหมือนเดิมดีกว่า ด้วยรสนิยมในการดูหนังที่คล้ายคลึงกันในแต่ล่ะคนของครอบครัวผม จึงไม่เป็นปัญหา หรือเกิดข้อโต้แย้งว่า คนนั้นอยากดูเรื่องนั้น แนวนั้นแต่อีกคนอยากดูอีกเรื่องอีกแนว

     ที่บ้านผมดูหนังได้ทุกแนว แต่มีหนังไม่กี่เรื่องที่ทำให้สมาชิกทุกคนชื่นชอบ และเลือกหยิบมานั่งดูด้วยกันซ้ำ มีเพียงไม่กี่เรื่อง และ The Blind Side เป็นหนังหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่เรามักเลือกหยิบมาดูซ้ำอยู่บ่อยครั้ง ในยามที่ไม่ได้ซื้อหนังใหม่มาหรือยังไม่มีเรื่องน่าสนใจให้ซื้อมาที่บ้าน



     ตอนแรกที่ตัดสินใจซื้อหนังเรื่องนี้ก็เพราะ  Sandra bullock ดารานำ ซึ่งผมกับภรรยาชอบมาตั้งแต่สมัยที่เล่นเรื่อง speed แล้วก็ยังชื่นชอบอีกคนก็คือ lily Collins ซึ่งรับบทลูกสาวในเรื่องนี้ เราชอบดาราคนนี้กันทั้งบ้าน ตัวลูกสาวผมเองชื่นชอบดาราคนนี้เพราะอยากจะโตขึ้นแล้วสวยน่ารักอย่างเธอบ้าง ส่วนภรรยาผมชอบดาราคนนี้ก็เพราะคงแอบหวังลึกๆให้ผมเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จเหมือน lily (พูดง่ายๆคืออยากให้ผัวรวยเหมือนนักเขียนคนนี้นั้นเอง) ส่วนผมนั้นชอบรอยยิ้มและดวงตาที่ทอประกายความสุขออกมาของเธอ ซึ่งส่งความรู้สึกที่น่าเอ็นดูมากกว่าชวนให้คิดทางอกุศล  และเธอเป็นผู้หญิงสวยเพียงไม่กี่คน ที่ผมไม่เคยคิดทางอกุศลด้วย 55+(ประโยคหลังนี้ล้อเล่นนะครับ)

     แต่หนังเรื่องนี้มีมากกว่านักแสดงนำ ที่เราสามคนพ่อแม่ลูกชื่นชอบหนังเรื่องนี้ ก็เพราะมันดูแล้วทำให้เรารู้สึก “อิ่ม” อิ่มเอมใจที่เห็นผู้หญิงคนหนึ่งทำทุกๆทาง เพื่อช่วยเหลือใครอีกคนที่ไม่ได้มีความผูกพันทางสายเลือด ไม่ได้มีแม้แต่ความใกล้เคียงทางเชื้อชาติหรือฐานะทางสังคม อิ่มเอมใจที่เห็นความรักความผูกพันธุ์ของครอบครัวโทฮี(ครอบครัวในหนังเรื่องนี้) และรู้สึกอิ่ม ที่ในโลกนี้ยังมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นอยู่ (The Blind Side สร้างมาจากหนังสือชื่อ The Blind Side: The Evolution of a Game* โดย Michael Lewis เมื่อปี 2553 ซึ่งเขียนขึ้นจากเรื่องจริง)

    

     ผมจึงอยากแบ่งปัน” ความอิ่ม”ของหนังเรื่องนี้ให้ทุกท่านในห้องเพลง ได้ลิ้มลองรสชาติของความสุขที่แสนอิ่ม เช่นเดียวกับที่ครอบครัวผมรู้สึก






"ความกล้าหาญเป็นเรื่องที่ยากจะเข้าใจ เราสามารถมีความกล้าหารทางความคิดหรือข้อผิดพลาดที่โง่เขลาได้ แต่เราไม่ควรที่จะสงสัยในตัวผู้ใหญ่หรือโค้ชหรือครูของเราเพราะพวกเค้าเป็นคนออกกฎ"

"พวกเค้าอาจจะรู้อะไรดีที่สุด หรืออาจจะไม่รู้ก็ได้ ขึ้นอยู่กับว่าเราเป็นใครมาจากไหน อย่างน้อยในทหาร 600 นายก็ไม่เคยมีใครคิดยอมแพ้หรือไปร่วมกับอีกฝ่าย ผมหมายถึงหุบเขามรณะเป็นเรื่องที่กระตุ้นเราได้ดี (หุบเขามรณะเป็นกลอน ๆ หนึ่งที่ดังมากๆในอเมริกา)"

"ด้วยเหตุนี้ความกล้าหาญจริงเข้าใจยาก เราควรทำตามในสิ่งที่คนอื่นบอกเสมอไปไหม? บางครั้งสิ่งที่เราทำเราอาจไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องทำ ผมหมายถึงว่าคนโง่คนไหนก็สามารถกล้าหาญได้ แต่เกียรติยศนี่สิคือเหตุผลที่แท้จริงว่าเราสมควรที่จะทำสิ่งนั้นหรือไม่ทำสิ่งนั้น"

"อยู่ที่ว่าเราเป็นใคร และเราอยากเป็นยังไง ถ้าหากว่าเราต้องการที่จะเป็นบุคคลสำคัญให้ได้ เราต้องมีทั้งเกียรติและความกล้าหาญ ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมาก"

"ผมว่านั่นคือสิ่งที่ผุ้เขียนต้องการสื่อ (กลอน) ว่าเราควรจะหวังที่จะกล้า และพยายามที่จะมีเกียรติ ภาวนาว่าคนที่เฝ้าบอกคุณว่าควรจะทำยังไง เค้าคนนั้นจะมีสิ่งนี้"

# คำพูด ๆ นึงของ "Michael Oher" เด็กอเมริกันผิวสีคนหนึ่ง ผู้ชายที่พวกเราควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง ทั้งในด้านของจิตใจ เราการเป็นมนุษย์ ปถุชนธรรมดา ๆ คนหนึ่ง จาก The Blind Side ภาพยนตร์ที่สร้างขึ้นจากเรื่องจริง

     และประโยคที่ผมไฮไลท์ไว้ ก็ใกล้เคียงกับแนวคิดในการเขียนบทความของผม ว่าหากเราปราศจากความกล้า ยอมศิโรราบให้กับความกลัว แล้วเรายังจะมีเกียรติหรือภาคภูมิใจในตัวเองได้อย่างไร ดังนั้น ผมก็จะเขียนบทความในแบบของผมต่อไป ต่อให้ต้องโดนแบนสูญเสียล็อคอินสักกี่ครั้ง ก็ไม่ทำให้ผมท้อถอยหรือยอมพ่ายแพ้จนเสียเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวผมเอง

---

ป.ล.ช่วงนี้หัวตื้อๆ ยังคิดไม่ออกว่าจะเขียนบทความการเมืองเรื่องอะไร ผมจึงหลบมาเขียนรีวิวภาพยนตร์ที่น่าประทับใจในห้องเพลงไปพลางๆก่อนนะครับ ทำตัวให้มีสาระบ้าง ไม่งั้นในห้องเพลงเขาจะคิดว่า ไอ้รองมันบ้า ทำตัวไร้สาระไปวันๆ 55+