คุณจะเลือกเรียนอะไร? ระหว่าง "สิ่งที่คุณรัก" กะ "สิ่งที่คนรัก (พ่อแม่) อยากให้คุณเป็น" ??? หรือ "ตามเพื่อนมาเฉยๆๆ"

....สวัสดีครับ ผมชื่อ "ใบคุคุ" ตอนนี้ เป็นนักศึกษาฝึกสอนอยู่ที่ๆๆ หนึ่ง (ในประเทศไทย) .. เท้าความก่อนนะครับ ตั้งแต่เกิดมา ผมอยู่ในระบบการศึกษามาตลอด (พูดง่ายๆๆ "ลูกครู" ครับ) ผมเห็นเกือบทุกอย่าง... ไม่ว่าจะเป็น สภาพแวดล้อม หรือ สังคม ... อยู่มาเกือบหมด จนมีความคิดว่า ไม่อยากเป็นครู อีกทั้ง ผมสอนใครก็ไม่เป็น เอาง่ายๆๆ ครับ "อายครับ" อยู่หน้าห้อง ขาสั่น ขี่จะราดอยู่แล้ว จนมาถึงช่วงจะจบ ม.3 ก็ต้องมากำหนดอนาคตของตัวเอง คือ ตัวผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากครับ... ในตอนนั้น ก็อ่ะ ใครบอกก็เรียนไปครับ...ไม่ได้คิดอะไร พอเรียนไปสักพัก ผมก็รู้สึกชอบในสิ่งที่ผมเรียน (บางอันน่ะ... ^^) แค่ทุ้มไปหมดเนื้อหมดตัวไปจริง.. ยอมรับครับว่า เหนื่อย แต่มันก็คุ้ม กับสิ่งที่ได้มาจริงๆๆ (ภูมิใจครับ...) จนจบช่วง ม.ปลาย คร่าวนี้เป็นปัญหาใหญ่ในระดับชาติ งานเข้าล่ะสิ ต้องหาช่องทางเพื่ออนาคตของตัวเอง ใจจริง..ผมว่าผมจะเรียนในสิ่งที่ผมรักที่สุด ชอบที่สุด และก็ถนัดที่สุด แต่ คุณพ่อของผม ท่านขอให้ผมเรียนในสายครู คงเห็นว่า อาชีพการงานมันมั่นคง ละมั่งครับ ...ผมก็เลยตัดสินใจเรียนในสิ่งที่คุณของผมขอไว้ มีเพื่อนที่เรียนด้วย บ้างก็มาด้วยใจ บ้างก็มาแบบไม่มีที่ไป หรือก็ตามเพื่อนมา... (แต่มันก็อยู่จนออกฝึกพร้อมกันนั้นล่ะครับ) อาจจะมี ชอบบ้าง สนุกบ้าง เหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง (แต่ผมไม่ถอยนะครับ...) การเรียนของผมก็ไม่ได้ดีเลิศประเสริฐศรีสิ่งเท่าไร แต่ก็สามารถแก้ไขปัญหาได้ จนเมื่อถึงเวลาผมได้ออกฝึกสอน ต้องลองมาเป็นครู ต้องมาเรียนรู้ประการณ์ทุกอย่างที่บุคคลที่ผมเคารพรักได้ให้ความรู้ ให้อาชีพ ที่สั่งสอนผมมา ... ได้ใช้ชีวิตแบบครูน้อยเขาเป็นเหมือนกัน ช่วงเวลาเข้าสอนก็สนุกสนาน เฮ้ฮ้า ปาร์ตี้... แต่ไม่ใช่จะพาเล่นตลอดนะครับ แค่อยากจะเข้าถึงเด็กให้มาก อย่างน้อย...เด็กจะได้ไม่อายที่จะเข้าหา ที่จะปรึกษา หรือมีเรื่องสงสัย ผมยอมรับครับว่า มีความสุข สนุกทุกครั้งที่อยู่ร่วมกับเด็กๆๆ หายเหนื่อยอยู่ครับ แต่ก็อาจจะท้อบ้าง ล้าบ้าง ... แต่มันก็ถือว่า คุ้มกับสิ่งที่ได้มา
.... ผมเคยตั้งคำถามว่า " ที่เรามาเรียนที่นี้?? มาเพราะอะไร เพราะอยากที่จะมา หรือ มาเพราะไม่มีที่ไป หรือ มาเพราะตามเพื่อน " ส่วนมากเด็กจะตอบว่า มาด้วยใจจริงๆๆ ใจที่จะอยากมา ... (รู้สึกภูมิใจยังไงไม่รู้.) แต่ก็มีบ้างส่วน บ้างคน ที่ไม่ค่อยเห็นความสำคัญในอนาคตของตัวเอง ผมเข้าใจเขาน่ะ... เวลากำหนดอนาคตของแต่ละคน มันอาจไม่เหมือนกัน บ้างบอกว่า พ่อแม่ไม่อยากให้อยู่บ้านเฉยๆ หรือ ตามเพื่อนมาค่ะ.. (ผมคิดโคตรเหนื่อยเลย เมื่อไร? เขาจะคิดได้ว่า คนที่เหนื่อยไม่ใช่ตัวเขานะ แต่พ่อแม่ของเขาต่างหากที่เหนื่อย..)
.... สายงานในตอนนี้ ผมก็ได้ทำ ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงครับ แต่ผมก็รู้สึกชอบนะครับ ผมถึงเลยอยากถาม เพื่อนๆๆ ในพันทิปครับ ว่า เวลาที่คุณจะกำหนดอนาคตตัวเอง "ต้องใจของตัว" หรือ "สิ่งที่พ่อแม่ของคุณตั้งไว้" หรือ "แค่ตามเพื่อนมาเฉยๆๆ"