หลังจากได้ดูตะวันตัดบูรพาตั้งเเต่เริ่มออกอากาศวันเเรก มันเป็นความตื่นเต้นที่เราจะได้เห็นผู้กำกับหนังในดวงใจที่มีฝีมือลำดับต้นๆมาทำละครให้ดู

ถึงวันนี้ ละครล่วงเลยมาใกล้จะจบล่ะ บทสรุปของการทำงานสร้างและการกำกับ บอกตรงๆเลยผิดหวังมาก มันคงไม่มีข้ออ้างใด ๆ กับการทำงาน
เช่น ฉันเพิ่งทำละคร ฉันต้องค่อย ๆ ปรับตัว นั้นก็หมดสิทธิ์คิด

บทละคร ที่เเสนจะอืดราวกับบะหมี่ที่ถูดทิ้งไว้นาน ๆ เเถมไม่สมจริงอีกสารพัดในตัวบทละคร ทั้ง ๆ ที่คนทำหนังน่าจะอินมากกว่าคนทำละครทั่วไป
กลับปล่อยปะให้บทออกมามั่วซั่วไปหมด คาเเรคเตอร์ของเเต่ละคนก็ไม่ชัด จนบางครั้งรู้สึกว่า คุณทิ้งตัวละครบางตัวไปเฉยๆแล้วอยู่ ๆ คิดจะเอากลับ
มาก็เอามาเลยยกตัวอย่าง คือ ไอ้จ้อย เเรกก็ผูกพันกับบูรพา หลังจากบูรพาได้ดีไอ้จ้อยหาย จนมาวันหนึ่ง เสี่ยเริ่มสงสัยว่ามีหนอนก็ไปจับไอ้จ้อยมา
คือทุกสิ่งอย่างมันกระโดดข้ามขั้น งง คือเหมือนมั่ว ไม่ซิมั่วมากกว่า อีกฉาก คือ ภูริรู้ได้ไงว่าโจเป็นสาย เเค่เห็นเเฟ้มประวัติเหรอไม่ใช่อ่ะ เราก็รอว่า
จะมีฉากต่อไปว่า เพื่อนสนิทโจบอกว่ามันบังคับกู ผมจะไม่ติดใจเลย

จริง ๆ ก็ติดใจตั้งเเต่ฉากบูรพาออกจากคุกแล้วล่ะ เพราะบูรพาชอบโวยวายเสมอว่าคนคุกหมดสิทธิ์ที่จะเดินเส้นทางสะอาด เเต่ในละครกลับไม่มี
การพูดถึงความพยายามของบูรพาเลยสักนิด ออกมาปุ๊บดันทำงานกับคนที่ฆ่าเเม่ตัวเอง คือจบเลย

นั่นหมายถึง คนทำหนังจะทำละครได้ดีจริงเหรอ และใครบอกภาพสวยเหมือนหนัง ผมก็ยังไม่รู้สึกว่ามันจะสวยอะไร มันก็ดูเป็นละครอยู่ดี

สรุปดีกว่า  ผู้กำกับสอบตกในการทำละครเรื่องนี้ มัน อืด มันไม่สมจริง และที่สำคัญเราเผลอเปลี่ยนช่องหนีเพราะบางทีตัวละครมันมัวเเต่จีบกันอยู่
เรากลับมองพล็อตหลักของเรื่องน่าจะเป็นเส้นทางพี่น้อง เเละ ครอบครัวให้ชัดเจน กว่าเล่าเรื่องความรัก

ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้พัฒนาฝีมือต่อไปนะครับ เเต่จะรอดูหนังมากกว่า