เขาคนนั้น...ถ้าเขาหายไปคุณจะหาคนอย่างเขาเจอหรือเปล่า?

คือเราเป็นคนขี้เบื่อมากกกก  เคยมีแฟนคนนึงคบกันมาปีกว่าๆแฟนเราเป็นคนที่น่ารักคนนึงก็ว่าได้ เขารับนิสัยแย่ๆของเราได้ทุกอย่างถึงเราจะเอาแต่ใจขี้งอนขี้โมโหขี้โวยวายขี้รำคาน แต่แฟนเรามีข้อเสียอยู่นิดหน่อยคือไม่ค่อยมีเวลาให้  ติดเพื่อนบ้างแรกๆก็เข้าใจนะ แต่หลังๆมาคือเราเริ่มรู้สึกว่าแม้งน่าเบื่อว้ะทำไมต้องมาคบกับคนที่ไม่มีเวลาให้เลยว้ะ เอาจริงๆคนเป็นแฟนกันมันก็ต้องอยากอยู่ด้วยกันบ่อยๆปะวะ อยากคอยดูแลคอยแทคแคร์ อยู่ใกล้ๆกันตลอดเหมือนคู่อื่นๆบ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้อีกคนเหงา ปล่อยให้อีกคนรู้สึกว่าอยู่ตัวคนเดียว นี่แหละคือปัญหาที่เราต้องทะเลาะกันอยู่บ่อยๆและบางทีเราก็คิดว่าบางทีการทนเหงายังดีกว่าการทนเศร้าก็ได้ ตอนนั้นเราเหนื่อยเราท้อมากจริงๆ ถ้าใครเคยเจอแบบนี้จะเข้าใจดี.
แล้ววันนึงเราก็มาเจอคนที่เรารู้จักได้ไม่นาน แตกต่างจากแฟนเราทุกอย่างเลยคือมีเวลาให้ อยู่ด้วยแล้วมีความสุข ไม่น่าเบื่อ ทำให้ยิ้มได้ทั้งวัน พาไปไหนได้ตลอด ปรึกษาคุยกันได้ทุกเรื่อง ตอนแรกเราไม่คิดอะไรกับเขาเลยแต่การกระทำทุกๆอย่างของเขาทำให้เราเริ่มรู้สึกหวั่นไหว แล้วเราก็คุยกันมาตลอดทั้งๆที่เราก็คบกับแฟนด้วย เอาง่ายๆคือเรามีคนอื่น เราก็เลยยอมบอกเลิกแฟน"เหตุผลคือเบื่อ ไม่มีเวลาให้ ไม่มีความสุข" ตอนเราบอกเลิกยอมรับว่าเสียใจนะที่ต้องทิ้งคนดีๆแบบนั้นไปแต่ตอนนั้นเราตัดสินใจแล้ว.
พอเราคุยกับคนนั้นมาเรื่อยๆทุกวันๆๆๆ จนคิดว่าเขาคงจะทำให้เรามีความสุขแต่เปล่าเลยเขาคนนั้นถึงจะมีเวลาให้ แตกต่างจากแฟนเก่าเราทุกอย่างก็เถอะ แต่เขาคนนั้นทำแบบนี้กับทุกคนไม่จริงใจขี้โกหกจนทำให้เราเลิกยุ่งกับเขา...
ตอนนี้เรารู้สึกผิดมากรู้สึกผิดจริงๆที่ทิ้งขว้างคนดีๆแบบนั้นไป เรารักษาเขาไว้ไม่ได้เอง


เลิกกันแล้วมันยากมากนะที่จะกลับมาคบกันใหม่ และยากไปกว่านั้นคือเราจะไม่ได้เจอคนที่ดีอย่างเขาอีก !!!