ทำยังไงดี รู้สึกตัวเองใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีจึดมุ่งหมายที่ต้องการ

ทำยังไงดีคะรู้สึกตัวเองไม่มีจุดมุ่งหมายหรือเป้าหมายอะไรเลยในชีวิต ในสมองคิดแค่ว่ามีชีวิตไปวันๆก็พอแล้ว หางานทำเลี้ยงพ่อแม่ได้ ก้พอแล้ว แทบไม่คิดอะไรที่มันเป็นความฝันเลยค่ะ อยากใช้ชีวิตให้มีความสุขไปวันๆ ทำงานอะไรก็ได้ที่ไม่เกินตัว เหมือนรู้สึกว่ามีความฝันไปก็ไม่ได้อะไร ใช่ว่าฝันแล้วจะไปถึงได้ แค่ทุกๆวันมีความสุขก็พอ ไม่เข้าใจค่ะเพราะอะไรเราถึงได้แต่คิดแบบนี้ เรารู้สึกเหมือนชีวิตเราไม่มีอะไร มันเรื่อยๆไปหมด เราเป็นคนที่ มนุษย์สัมพันธ์ก็ไม่ได้แย่ แต่ก็ไม่ได้ต้องการเพื่อนสักเท่าไหร่ ไม่เคยให้ใจเพื่อนเต็มร้อยค่ะ แต่ไม่เคยทำลายเพื่อน เวลาคุยกับเพื่อนหรือคนรู้จักถึงจะสนิทมากแค่ไหนเราก็รู้สึกว่าตัวเองให้เพื่อนไม่เต็มร้อยคะ หรือเพราะเราเคยถูกหักหลังมารึเปล่าก็ไม่รู้ เราเป็นรับฟังคนอื่นตลอด แต่ไม่เคยรู้สึกว่าจะมีใครรับฟังเราบ้างเลยนอกจากพ่อแม่  รู้สึกคนรอบข้างมีแต่คนอยากพูดถึงแต่เรื่องของตัวเอง ตอนนี้เราอยู่ ม5 ค่ะ แต่เรารู้สึกคนรอบตัวเรามีแต่คนที่คิดแบบเด็กๆทั้งนั้นเลย เช่นคนมามองหน้า นินทาอะไรก็ร้อนรนจะเป็นจะตาย แต่ถ้าเป็นเราใครมาไม่ชอบเราหรือจะหาเรื่องทะเลาะด้วยเรานี่ไม่สนใจเลยค่ะ  เราไม่เข้าใจว่าทำไมความคิดเรามันคล้อยตามโลกไปหมด ไม่ค่อยสนใจเรื่องเล็กๆน้อยๆแล้วก็ไร้สาระ พิมมาเพลินๆก็รู้สึกว่านอกเรื่องเกินไปละค่ะ สุดท้ายแค่อยากถามว่า เราควรเริ่มต้นยังไงให้กระตือรือร้นกับสิ่งอื่นๆบ้าง เรารู้สึกชีวิตยังอีกยาวไกลแต่ก้นึกไม่ออกสักทีว่าความฝันคืออะไร