สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 23
ออกตัวก่อนเลยนะคะ เป็นแพทย์ที่ลาออกจากรัฐมาแล้ว ตอบข้อหนึ่งเลย เชื่อว่าหมอไม่ได้ขาดแคลนค่ะ แต่มีปัญหาเรื่องการกระจายอย่างรุนแรง ตอนนี้บอกเลยนะคะ หมอในกรุงเทพหรือเมืองใหญ่ๆแทบจะทุกสาขา ทุกsubboard เรียกว่าล้นเกือบถึงขั้นแย่งงานันแล้ว โดยเฉพาะสาขาหลักๆอย่างที่มีประสบการณ์ คือ gen med เองก็หางานเอกชนยากแล้วค่ะ
ส่วนทำไมถึงลาออก เรื่องเงินอย่างเดียวคงไม่ใช่คำตอบหรอกค่ะ บอกเลย ภาระงานที่ล้นเกินความสามารถมนุษย์คนนึงจะทำได้และทำได้ดี ระบบราชการ ระบบอาวุโสแบบที่พี่เอาเปรียบน้อง ไม่มีใครคิดแก้ไขค่ะ เพราะตอนนี้มันเกี่ยวโยงกันไปหมดทั้งการเมืองในวิชาชีพ การเมืองระดับใหญ่ๆขึ้นมา ระบบ 30 บาทที่ฟรีไม่จริง โฆษณาชวนเชื่อกับคนไข้ไว้เยอะแต่ความจริงทำไม่ได้ เงินไม่มี จำกัดยาโน่นนี่มากมาย บางอย่างจะใช้ก็ต้องเขียนเบิกหลายชั้นหลายขั้น ส่งตรวจบางอย่างมากเกินก็โดนว่ามาอีก ที่หงุดหงิดใจมากคือเงินงบประมาณลงไปกับคนไข้ที่เจ็บป่วยเล็กๆน้อยๆมากเกินไปจนคนที่ป่วยหนักๆไม่ได้รับการดูแลที่ดีพอ คนไข้ล้นมีเวลาตรวจก็น้อยมากค่ะ แค่คนละ 2-3 นาทีจะไปตรวจให้ละเอียดได้ไง ลงเวรมาไม่ได้นอนอีก
ตอนนี้ออกมาแล้วชีวิตดีขึ้นมากค่ะ ไม่ต้องมาทะเลาะกับคนไข้ที่มาขอตรวจนู่นนี่ เพราะเอกชนอยากได้อะไรตามใจก็จ่ายมา ไม่มีใครมาบังคับเรา practice ได้ตามที่เราเรียนมามากกว่าอยู่รัฐอีกค่ะ
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คนทำงานนะคะ เข้าใจดีว่างานหนักขนาดไหน ทุกฝ่ายพยายามทำกันเต็มที่ ตั้งแต่น้องๆแพทย์ใช้ทุนจบใหม่ไปจนถึงสตาฟ แม้บางท่านจะเอาเปรียบกันไปบ้างแต่ก็เชื่อว่าไม่มากนักหรอกค่ะ
ส่วนทำไมถึงลาออก เรื่องเงินอย่างเดียวคงไม่ใช่คำตอบหรอกค่ะ บอกเลย ภาระงานที่ล้นเกินความสามารถมนุษย์คนนึงจะทำได้และทำได้ดี ระบบราชการ ระบบอาวุโสแบบที่พี่เอาเปรียบน้อง ไม่มีใครคิดแก้ไขค่ะ เพราะตอนนี้มันเกี่ยวโยงกันไปหมดทั้งการเมืองในวิชาชีพ การเมืองระดับใหญ่ๆขึ้นมา ระบบ 30 บาทที่ฟรีไม่จริง โฆษณาชวนเชื่อกับคนไข้ไว้เยอะแต่ความจริงทำไม่ได้ เงินไม่มี จำกัดยาโน่นนี่มากมาย บางอย่างจะใช้ก็ต้องเขียนเบิกหลายชั้นหลายขั้น ส่งตรวจบางอย่างมากเกินก็โดนว่ามาอีก ที่หงุดหงิดใจมากคือเงินงบประมาณลงไปกับคนไข้ที่เจ็บป่วยเล็กๆน้อยๆมากเกินไปจนคนที่ป่วยหนักๆไม่ได้รับการดูแลที่ดีพอ คนไข้ล้นมีเวลาตรวจก็น้อยมากค่ะ แค่คนละ 2-3 นาทีจะไปตรวจให้ละเอียดได้ไง ลงเวรมาไม่ได้นอนอีก
ตอนนี้ออกมาแล้วชีวิตดีขึ้นมากค่ะ ไม่ต้องมาทะเลาะกับคนไข้ที่มาขอตรวจนู่นนี่ เพราะเอกชนอยากได้อะไรตามใจก็จ่ายมา ไม่มีใครมาบังคับเรา practice ได้ตามที่เราเรียนมามากกว่าอยู่รัฐอีกค่ะ
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คนทำงานนะคะ เข้าใจดีว่างานหนักขนาดไหน ทุกฝ่ายพยายามทำกันเต็มที่ ตั้งแต่น้องๆแพทย์ใช้ทุนจบใหม่ไปจนถึงสตาฟ แม้บางท่านจะเอาเปรียบกันไปบ้างแต่ก็เชื่อว่าไม่มากนักหรอกค่ะ
itofuchi ถูกใจ, ramai ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2520256 ถูกใจ, dent_mod ถูกใจ, chimerism ถูกใจ, lclc ถูกใจ, tachycardia ถูกใจ, zgib ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 1681747 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1541621 ถูกใจรวมถึงอีก 57 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 40
หลายท่านที่มาตอบในกระทู้นี้แสดงให้เห็นว่าไม่ได้เข้าใจปัญหาที่กำลังพูดถึงเลย อาศัยแต่ความเชื่อของตัวเองเพียงอย่างเดียวโดยขาดข้อมูลที่แท้จริง ซ้ำร้ายยังฟังเหมือนมีปมยังไงชอบกลอยู่...คือตั้งแง่กันอย่างกับว่าตัวเองไม่รู้จักเจ็บจักป่วย หรือป่วยก็ไม่ต้องพบแพทย์อย่างนั้น
สังคมไทยเราตั้งข้อกำหนดหรือคาดหวังกับวิชาชีพแพทย์มากเกินความเป็นจริงของมนุษย์...
แพทย์ก็เป็นมนุษย์เหมือนทุกคนในอาชีพอื่น แต่ทำไมกลายเป็นว่าการเป็นแพทย์ต้องเสียสละทุกอย่าง... ทั้งที่แพทย์เองก็มีครอบครัวที่ต้องดูแล... รู้จักหิวรู้จักป่วยรู้จักง่วงเหมือนกับอาชีพอื่น...แต่สังคมไทยมองว่าแพทย์ต้องทำได้ทุกประการเพื่อผู้อื่น เรียกว่าเรียกร้องกันทุกวินาทีของชีวิตกันเลย ยิ่งเจอคำตัดสินของศาลแล้วยิ่งละเหี่ยใจ
แต่ในเมื่อเรียกร้องกันขนาดนี้กลับไม่เคยมองว่าหากต้องการกันขนาดนี้แล้วควรจะตอบแทนกันอย่างไร...
ขอค่าตอบแทนให้สมกับความ"เสียสละ"... ท่านก็โวยวายว่าโลภมาก เหมือนว่าให้ดีก็ทำงานฟรีไปเลย (ทั้งที่ในความจริงคนมาเป็นแพทย์มันก็ลำบากกว่าเรียนหนักกว่าทุ่มเทกว่าคนอื่นมาตั้งแต่เล็ก ๆ แล้วไม่ใช่เฉพาะตอนมาเป็นแพทย์)
ขอความเข้าใจจากสังคมและการคุ้มครองตามกฎหมายก็กลับกลายเป็นวิชาชีพนี้เอาแต่ช่วยกันเองและเห็นแก่ตัว...
ผู้พิพากษาตัดสินคดียังได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายหากตัดสินด้วยสุจริต แต่วิชาชีพแพทย์แม้ทำงานของตัวเองด้วยสุจริต ด้วยจิตที่คิดช่วยผู้อื่น...แต่เมิงอย่าพลาดนะ... พลาดเมื่อไรกรูเหยียบ แบบว่ารักษาหายไปล้านคน แต่พลาดคนเดียวแบบสุจริตชีวิตก็ต้องสิ้นลง ณ บัดนาว
เรียกว่ามองวิชาชีพแพทย์ในทางลบตลอด... แล้วแบบนี้สังคมจะอยู่กันอย่างไร
ทุกอาชีพมันต้องมีมาตรฐานในอาชีพของตน...มีจรรยาบรรณในวิชาชีพของตนทั้งนั้น แต่สิ่งเหล่านี้กลับถูกนำมาตีกรอบและกล่าวหาแพทย์อยู่เสมอ ๆ
ปัญหาบางอย่างในวงการแพทย์และสาธารณสุข คนวงนอกไม่มีทางเข้าใจลึกซึ้งและถ่องแท้หรอกครับ
การผลิตแพทย์เพิ่มไม่ช่วยอะไร...ซ้ำร้าย...กลับน่ากลัว หากจำนวนที่เพิ่มนั้นไม่มาพร้อมกันกับมาตรฐาน
ทุกวันนี้ผมยังตกใจกับการที่มหาวิทยาลัยบางแห่งสามารถผลิตแพทย์ได้... ทั้งที่ผมดูยังไงก็ไม่น่าได้ ... เพราะการผลิตแพทย์หนึ่งคนมันไม่ใช่แค่เอาคนจบ 3.5 มานั่งท่องตำราสอบ มันมากกว่านั้นเยอะ... เยอะจนคนวงนอกไม่มีทางเข้าใจล่ะครับ
ของบางอย่างสอนกันด้วยตำราไม่ได้...มันเป็นเรื่องของประสบการณ์ล้วน ๆ ... แพทย์เฉพาะทางหนึ่งคนกว่าจะจบตามหลักสูตรใช้เวลาร่ำเรียนกันสิบกว่าปีขึ้นไป... แต่นั่นยังไม่เท่าประสบการณ์ที่ต้องสั่งสมอีกมากนัก
ผมดูคุณภาพแพทย์ที่จบตอนนี้แล้ว...บอกตรง ๆ ว่ากลัวนะครับ... กลัวเราจะซ้ำรอยเหมือนยุคหนึ่งที่เราเคยรู้สึกกับแพทย์ที่จบจากประเทศเพื่อนบ้านเรา
ปัญหามันไม่ใช่แค่แพทย์จบใหม่เท่านั้น แต่มันลามไปถึงคุณภาพของแพทย์เฉพาะทางและแพทย์ต่อยอดด้วย เพราะจำนวนที่มันท้นมันจะท้นตามกันไปทุกระดับ ซึ่งส่งผลต่อการเรียนรู้อย่างเลี่ยงไม่พ้น
แพทย์ที่จบมานานกว่ายี่สิบปีขึ้นไปคงสังเกตเห็นความแตกต่างได้ชัดเจนว่าสมัยก่อนที่ตนจบทำอะไรได้บ้างในฐานะแพทย์จบใหม่... แล้วแพทย์ที่จบใหม่สมัยนี้ทำอะไรได้บ้าง... แม้แต่แพทย์เฉพาะทางสมัยนี้บางทียังอาจทำได้น้อยกว่าแพทย์ทั่วไปยุคก่อนด้วยซ้ำไป
เหมือนที่หลายท่านกล่าว... ในแง่ปริมาณแพทย์... เราไม่ขาดหรอกครับในขณะนี้ แต่เป็นปัญหาเรื่องการกระจายของแพทย์
ถามว่าทำไมถึงมีปัญหาแล้วทำไมถึงแก้ไม่ได้... ก็เพราะมันไม่ใช่เป็นเฉพาะเรื่องของแพทย์ (ระดับจุลภาค) แต่มันเป็นปัญหาเชิงโครงสร้างของประเทศ (มหภาค) ทั้งโครงสร้างสาธารณสุข, โครงสร้างทางเศรษฐกิจสังคม ฯลฯ
ถ้าใครเคยไปอยู่ไปทำงานต่างประเทศ(ที่พัฒนาแล้ว)ก็จะเห็นว่าระบบสาธารณสุขเขากับเราต่างกันมหาศาล...
ที่นั่นไม่ใช่อยู่ ๆ อยากไปพบแพทย์เฉพาะทางก็ไปได้ และไม่ใช่พอใจจะไปเวลาไหนก็ได้ตามใจฉัน... ไม่นัดก่อนหรือมาผิดเวลานัดก็กลับไปเริ่มใหม่
รวมทั้งค่าตอบแทนภาครัฐและเอกชนก็ไม่ได้ห่างกันมากเหมือนบ้านเรา... รวมถึงชั่วโมงทำงานที่เขาจะควบคุมไม่ให้มากเกินไปจนส่งผลต่อคุณภาพการทำงานและคุณภาพชีวิต (บ้านเราแพทย์เฉพาะทางตรวจคนไข้เยอะกว่าแพทย์ทั่วไปบ้านเขาอีก)
การกระจายตัวของความเจริญในแต่ละส่วนของประเทศก็ไม่ห่างกันเหมือนบ้านเรา... ลูกจะเรียนที่ไหนก็ไม่ได้แตกต่างกันมากมาย... ครอบครัวจะอยู่เมืองไหนระดับคุณภาพชีวิตก็ใกล้เคียงกัน
พูดไปอีกสามวันแปดวันก็ไม่จบครับ... เอาสั้น ๆ ว่าปัญหานี้แก้ไม่ได้ด้วยการผลิตแพทย์เพิ่มหรือเพิ่มเวลาใช้ทุนอย่างที่บางท่านคิดหรอกครับ
สังคมไทยเราตั้งข้อกำหนดหรือคาดหวังกับวิชาชีพแพทย์มากเกินความเป็นจริงของมนุษย์...
แพทย์ก็เป็นมนุษย์เหมือนทุกคนในอาชีพอื่น แต่ทำไมกลายเป็นว่าการเป็นแพทย์ต้องเสียสละทุกอย่าง... ทั้งที่แพทย์เองก็มีครอบครัวที่ต้องดูแล... รู้จักหิวรู้จักป่วยรู้จักง่วงเหมือนกับอาชีพอื่น...แต่สังคมไทยมองว่าแพทย์ต้องทำได้ทุกประการเพื่อผู้อื่น เรียกว่าเรียกร้องกันทุกวินาทีของชีวิตกันเลย ยิ่งเจอคำตัดสินของศาลแล้วยิ่งละเหี่ยใจ
แต่ในเมื่อเรียกร้องกันขนาดนี้กลับไม่เคยมองว่าหากต้องการกันขนาดนี้แล้วควรจะตอบแทนกันอย่างไร...
ขอค่าตอบแทนให้สมกับความ"เสียสละ"... ท่านก็โวยวายว่าโลภมาก เหมือนว่าให้ดีก็ทำงานฟรีไปเลย (ทั้งที่ในความจริงคนมาเป็นแพทย์มันก็ลำบากกว่าเรียนหนักกว่าทุ่มเทกว่าคนอื่นมาตั้งแต่เล็ก ๆ แล้วไม่ใช่เฉพาะตอนมาเป็นแพทย์)
ขอความเข้าใจจากสังคมและการคุ้มครองตามกฎหมายก็กลับกลายเป็นวิชาชีพนี้เอาแต่ช่วยกันเองและเห็นแก่ตัว...
ผู้พิพากษาตัดสินคดียังได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายหากตัดสินด้วยสุจริต แต่วิชาชีพแพทย์แม้ทำงานของตัวเองด้วยสุจริต ด้วยจิตที่คิดช่วยผู้อื่น...แต่เมิงอย่าพลาดนะ... พลาดเมื่อไรกรูเหยียบ แบบว่ารักษาหายไปล้านคน แต่พลาดคนเดียวแบบสุจริตชีวิตก็ต้องสิ้นลง ณ บัดนาว
เรียกว่ามองวิชาชีพแพทย์ในทางลบตลอด... แล้วแบบนี้สังคมจะอยู่กันอย่างไร
ทุกอาชีพมันต้องมีมาตรฐานในอาชีพของตน...มีจรรยาบรรณในวิชาชีพของตนทั้งนั้น แต่สิ่งเหล่านี้กลับถูกนำมาตีกรอบและกล่าวหาแพทย์อยู่เสมอ ๆ
ปัญหาบางอย่างในวงการแพทย์และสาธารณสุข คนวงนอกไม่มีทางเข้าใจลึกซึ้งและถ่องแท้หรอกครับ
การผลิตแพทย์เพิ่มไม่ช่วยอะไร...ซ้ำร้าย...กลับน่ากลัว หากจำนวนที่เพิ่มนั้นไม่มาพร้อมกันกับมาตรฐาน
ทุกวันนี้ผมยังตกใจกับการที่มหาวิทยาลัยบางแห่งสามารถผลิตแพทย์ได้... ทั้งที่ผมดูยังไงก็ไม่น่าได้ ... เพราะการผลิตแพทย์หนึ่งคนมันไม่ใช่แค่เอาคนจบ 3.5 มานั่งท่องตำราสอบ มันมากกว่านั้นเยอะ... เยอะจนคนวงนอกไม่มีทางเข้าใจล่ะครับ
ของบางอย่างสอนกันด้วยตำราไม่ได้...มันเป็นเรื่องของประสบการณ์ล้วน ๆ ... แพทย์เฉพาะทางหนึ่งคนกว่าจะจบตามหลักสูตรใช้เวลาร่ำเรียนกันสิบกว่าปีขึ้นไป... แต่นั่นยังไม่เท่าประสบการณ์ที่ต้องสั่งสมอีกมากนัก
ผมดูคุณภาพแพทย์ที่จบตอนนี้แล้ว...บอกตรง ๆ ว่ากลัวนะครับ... กลัวเราจะซ้ำรอยเหมือนยุคหนึ่งที่เราเคยรู้สึกกับแพทย์ที่จบจากประเทศเพื่อนบ้านเรา
ปัญหามันไม่ใช่แค่แพทย์จบใหม่เท่านั้น แต่มันลามไปถึงคุณภาพของแพทย์เฉพาะทางและแพทย์ต่อยอดด้วย เพราะจำนวนที่มันท้นมันจะท้นตามกันไปทุกระดับ ซึ่งส่งผลต่อการเรียนรู้อย่างเลี่ยงไม่พ้น
แพทย์ที่จบมานานกว่ายี่สิบปีขึ้นไปคงสังเกตเห็นความแตกต่างได้ชัดเจนว่าสมัยก่อนที่ตนจบทำอะไรได้บ้างในฐานะแพทย์จบใหม่... แล้วแพทย์ที่จบใหม่สมัยนี้ทำอะไรได้บ้าง... แม้แต่แพทย์เฉพาะทางสมัยนี้บางทียังอาจทำได้น้อยกว่าแพทย์ทั่วไปยุคก่อนด้วยซ้ำไป
เหมือนที่หลายท่านกล่าว... ในแง่ปริมาณแพทย์... เราไม่ขาดหรอกครับในขณะนี้ แต่เป็นปัญหาเรื่องการกระจายของแพทย์
ถามว่าทำไมถึงมีปัญหาแล้วทำไมถึงแก้ไม่ได้... ก็เพราะมันไม่ใช่เป็นเฉพาะเรื่องของแพทย์ (ระดับจุลภาค) แต่มันเป็นปัญหาเชิงโครงสร้างของประเทศ (มหภาค) ทั้งโครงสร้างสาธารณสุข, โครงสร้างทางเศรษฐกิจสังคม ฯลฯ
ถ้าใครเคยไปอยู่ไปทำงานต่างประเทศ(ที่พัฒนาแล้ว)ก็จะเห็นว่าระบบสาธารณสุขเขากับเราต่างกันมหาศาล...
ที่นั่นไม่ใช่อยู่ ๆ อยากไปพบแพทย์เฉพาะทางก็ไปได้ และไม่ใช่พอใจจะไปเวลาไหนก็ได้ตามใจฉัน... ไม่นัดก่อนหรือมาผิดเวลานัดก็กลับไปเริ่มใหม่
รวมทั้งค่าตอบแทนภาครัฐและเอกชนก็ไม่ได้ห่างกันมากเหมือนบ้านเรา... รวมถึงชั่วโมงทำงานที่เขาจะควบคุมไม่ให้มากเกินไปจนส่งผลต่อคุณภาพการทำงานและคุณภาพชีวิต (บ้านเราแพทย์เฉพาะทางตรวจคนไข้เยอะกว่าแพทย์ทั่วไปบ้านเขาอีก)
การกระจายตัวของความเจริญในแต่ละส่วนของประเทศก็ไม่ห่างกันเหมือนบ้านเรา... ลูกจะเรียนที่ไหนก็ไม่ได้แตกต่างกันมากมาย... ครอบครัวจะอยู่เมืองไหนระดับคุณภาพชีวิตก็ใกล้เคียงกัน
พูดไปอีกสามวันแปดวันก็ไม่จบครับ... เอาสั้น ๆ ว่าปัญหานี้แก้ไม่ได้ด้วยการผลิตแพทย์เพิ่มหรือเพิ่มเวลาใช้ทุนอย่างที่บางท่านคิดหรอกครับ
สมาชิกหมายเลข 6961891 ถูกใจ, itofuchi ถูกใจ, Tigermoth ถูกใจ, dent_mod ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1452663 ถูกใจ, chimerism ถูกใจ, lclc ถูกใจ, tachycardia ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1681747 ถูกใจ, สาวบ้ามหัศจรรย์ ถูกใจรวมถึงอีก 67 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 25
ประเทศไทยคนไข้เข้าพบหมอง่ายเกินไป
เจ็บป่วยเล็กน้อยก็วิ่งเข้าโรงพยาบาล
ถ้าใช้ระบบแบบนัดแบบต่างประเทศเพื่อคัดกรอง
คนไข้ที่จำเป็นต้องพบหมอจริงๆ
รับรองหมอเมืองไทยเพียงพอ ปริมาณงาน
น้อยลง หมอไม่ทำงานหนักเกินกำลังก็อยู่ในระบบ
ราชการมากขึ้น
เจ็บป่วยเล็กน้อยก็วิ่งเข้าโรงพยาบาล
ถ้าใช้ระบบแบบนัดแบบต่างประเทศเพื่อคัดกรอง
คนไข้ที่จำเป็นต้องพบหมอจริงๆ
รับรองหมอเมืองไทยเพียงพอ ปริมาณงาน
น้อยลง หมอไม่ทำงานหนักเกินกำลังก็อยู่ในระบบ
ราชการมากขึ้น
สมาชิกหมายเลข 6528158 หลงรัก, itofuchi ถูกใจ, kotolay สยอง, chimerism ถูกใจ, ยิ้มนะยิ้ม ถูกใจ, lclc ถูกใจ, tachycardia ถูกใจ, สาวบ้ามหัศจรรย์ ถูกใจ, moopeepink ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1279690 ถูกใจรวมถึงอีก 25 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 4
ไม่ได้ขาดครับ
มีล้นแล้ว
ที่รู้สึกขาดเพราะเราต้องการมากเกินไป
ถ้าเราทำระบบดีๆ ประชากรมีความรู้เหมือนต่างประเทศ
หมอเราจะมีเวลาสร้างสรรงานได้ดีกว่านี้มาก
มีล้นแล้ว
ที่รู้สึกขาดเพราะเราต้องการมากเกินไป
ถ้าเราทำระบบดีๆ ประชากรมีความรู้เหมือนต่างประเทศ
หมอเราจะมีเวลาสร้างสรรงานได้ดีกว่านี้มาก
สมาชิกหมายเลข 3174566 ถูกใจ, itofuchi ถูกใจ, chimerism ถูกใจ, ยิ้มนะยิ้ม ถูกใจ, lclc ถูกใจ, สาวบ้ามหัศจรรย์ ถูกใจ, moopeepink ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2592602 ถูกใจ, Lady1412 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 800639 ถูกใจรวมถึงอีก 26 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 9
ไปแก้ที่สุขอนามัยและความรู้ขั้นพื้นฐานของประชาชนก่อนเลยครับ คนไทยเดี๋ยวนี้ไม่ดูแลตัวเอง กินแต่ยา เจ็บป่วยนิดหน่อยก็วิ่งหาแต่หมอ ดังนั้นปัญหาไม่ได้อยู่ที่การผลิตแพทย์แต่เพียงอย่างเดียวครับ
สมาชิกหมายเลข 3174566 ถูกใจ, itofuchi ถูกใจ, chimerism ถูกใจ, ยิ้มนะยิ้ม ถูกใจ, lclc ถูกใจ, สาวบ้ามหัศจรรย์ ถูกใจ, ช้อนเงิน ถูกใจ, อิฐมอญ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2592602 ถูกใจ, Lady1412 ถูกใจรวมถึงอีก 19 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ทำไม...เมืองไทย ขาดแคลนหมอ มากจริงๆ