เรื่องทั้งหมดมีอยู่ว่า..
เรากับแฟนคบกันมา 6 ปี 11 เดือน 21 วัน ซึ่งระยะเวลาที่คบกันมานั้นมีทั้งทุกข์และสุข เจอะเจอเรื่องดี ร้ายปะปนกันไป
แฟนนอกใจเรา 3 ครั้ง แต่เมื่อเรารู้เขาก็หยุดพฤติกรรมนั้นมาได้ระยะหนึ่ง หลังจากนั้นชีวิตคู่ของเรากำลังไปได้ดี
แฟนรัก หึง และหวงเรามาก เพราะเราเข้ามาทำงานที่กรุงเทพฯ แต่เราไม่เคยจะห่างกัน ไปมาหากันอยู่บ่อยๆ
โทรคุยกันทุกวัน ทุกคืน เฟสไทม์บ้าง ตลอดระยะเวลาเกือบ 3 ปีที่เราสองคนอยู่ห่างกัน สำหรับเราเอง เราไม่เคยคิด
ว่าระยะทางจะเป็นอุปสรรค เราไม่มีใคร เราซื่อสัตย์ต่อแฟนเสมอๆ แม้บางครั้งจะมีทะเลาะกันบ้าง บอกเลิกกันอยู่บ่อยๆ
แต่ในที่สุดเวลาผ่านไปแค่หนึ่งวัน เราจะโทรมาปรับความเข้าใจกันใหม่ทุกครั้ง คือเราตัดกันไม่ขาด
เรารักกันมาก และเชื่อใจแฟน เพราะเราสองคนเริ่มพูดถึงอนาคต เรื่องหมั้น เรื่องแต่งงาน และเรื่องลูก ซึ่งแฟนของเราเอง
เค้าอยากมีลูกแฝด เวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันเรามักจะเปิดคลิปเด็กฝรั่งที่ตลกๆดูด้วยกัน คลิปเด็กฝาแฝดบ้าง
และให้สัญญากันไว้ว่าเราจะลาออกจากงานหลังได้รับโบนัสเดือนมิ.ย. แล้วกลับมาอยู่ที่บ้าน คอยดูแลครอบครัวทั้งของเราและของแฟน เวลาที่แฟนทำงานไม่ได้กลับบ้าน แฟนจะได้อุ่นใจว่ามีเราที่คอยดูแลอยู่ โดยเราได้ยื่นใบลาออกตั้งแต่ต้นปีแต่ขอให้มีผลเดือนก.ค.
แต่แล้วโชคชะตากลับเล่นตลก วันหนึ่งเมื่อแฟนได้ทำงานรับราชการอย่างที่เขาฝัน ช่วงระยะเวลา 1 ปีที่ฝึก ความสัมพันธ์ของเรายังไม่เปลี่ยนไป จนวันที่เขาไปรับราชการที่จังหวัดสุรินทร์
เขาเริ่มเปลี่ยนไป ซึ่งเราก็โทรหาเขาปกติ เป็นห่วง ทำตัวปกติทุกๆอย่างที่เคยทำ เมื่อรู้ว่าไม่สบายก็มักจะห่วงมากกว่าเดิม
เพราะไปอยู่ตัวคนเดียวกลัวจะลำบาก เขากลับโมโห หงุดหงิดใส่ ชวนทะเลาะ พูดอะไรไม่ถูกใจเริ่มชักสีหน้าเวลาที่เฟสไทม์คุยกัน
โทรหาก็ไม่ค่อยรับสาย บล็อคสายบ้าง หลังๆเฟสไทม์ไปหาก็มีแต่ข้ออ้างไม่ยอมให้เห็นหน้า จนมารู้อีกทีตอนที่จะไลน์ไปถามว่าทานข้าวหรือยัง
ตอนนั้นใจชา ตัวสั่น เพราะรูปในไลน์ของแฟน ใช้รูปคู่กับผู้หญิงคนอื่น เมื่อเราเห็นเรากดโทรศัพท์ไปถาม เขากลับเย็นชา และบอกกับเราว่า รักผู้หญิงคนนั้น
และกำลังจะมีลูกกับผู้หญิงคนนั้น (เราพอจะรู้ว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนี้ เพราะไม่อยากให้เราโทรไปตื้อจึงเลือกตัดความสัมพันธ์แบบนี้) ทั้งๆที่ก่อนวันที่จะรู้ความจริง คืนนั้นแฟนยังบอกว่ารักเรา บอกว่าไม่มีใคร เราคิดมากไปเอง) หลังจากวันนั้นมาเราไม่สามารถติดต่ออะไรเขาได้อีกเลย ทั้งทางโทรศัพท์ เฟสบุ๊ค ไลน์ ความรู้สึกของเราในตอนนั้นเจ็บปวดทรมานมาก จะตายเอาให้ได้ น้ำหนักลงมา 6 กิโล ผอม ไม่มีชีวิตชีวา โทรมเหมือนกับร่างไร้วิญญาณ ได้แต่รับความเจ็บปวดนี้ โดยไม่สามารถทำอะไรได้ อาศัยกินยานอนหลับเป็นเวลาเกือบ 3 เดือน นอกจากต้องพยายามยอมรับความเป็นจริงกับสิ่งที่เกิดขึ้น หลังจากนั้นมาไม่ถึงเดือน เรารู้ข่าวว่าแฟนเลิกกับผู้หญิงคนนั้น แต่กำลังดูใจกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งหน้าตาน่ารัก เป็นลูกสาวคนเล็กของสจ.บ้านด่านลานหอย ตอนแรกเราสงสัยเด็กผู้หญิงคนนี้ เพราะเมื่อก่อนเราและแฟนจะแลกรหัสเฟสบุ๊คกันไว้ เมื่อเราเข้าเฟสบุ๊คของแฟน สิ่งที่เราเห็นคือแฟนและเด็กผู้หญิงคนนี้เพิ่งเป็นเพื่อนกัน และเด็กผู้หญิงคนนี้กดไลค์ทุกๆอย่างในเฟสของแฟนเราแบบรัวๆ เหมือนต้องการจะสื่อบางอย่าง ว่าฉันกำลังสนใจคุณอยู่ เราไม่รอช้าอยากตัดไฟตั้งแต่ต้นลมเลยพิมพ์ข้อความไปในแชทว่า รู้ไหมว่าผู้ชายคนนี้มีแฟนของเขาอยู่ เรายอมรับแรกๆเราใช้ถ้อยคำที่ไม่สุภาพ ขึ้น-กูกับเด็ก แต่พอเราพยายามควบคุมอารมณ์ เราจึงใช้คำพูดีๆให้เด็กคนนี้เข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงด้วยกัน ว่าจะเป็นยังไงเมื่อถูกแย่งคนรัก จะเสียใจมากแค่ไหน ให้มองกลับไปเอาใจเขามาใส่ใจเรา หากเราถูกแย่งไปบ้างจะรู้สึกยังไง เด็กผู้หญิงคนนั้นตอบกลับมาแค่ว่า "นี่จะแช่งกันใช่ไหม ก็ไปเคลียร์กันเอง กูไม่อยากยุ่ง กูก็ไม่ได้อยากคุยกับมันนักหรอก มาตื้อกูอยู่ได้" จากนั้นก็บล็อคเฟสเราไป และเรามารู้จากเพื่อนๆของแฟน เพราะทุกคนต่างตกใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพราะยังเห็นไปไหนมาไหนด้วยกัน ลงรูปคู่กันอยู่ เขาบอกว่าแฟนเราโพสต์รูปเด็กคนนี้ขึ้นว่า นี่แฟนผม (ตอนนี้แฟนได้เปลี่ยนรหัสเฟสบุ๊คไปแล้ว) ซึ่งเด็กคนนี้คงไปฟ้องแฟนเรา และแฟนของเราก็ได้ด่าว่าเราทางเฟสบุ๊ค ตอนนั้นเสียใจหนักยิ่งกว่าเดิม แต่ที่เจ็บปวดคือ ก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องประมาณ 7 เดือน เราตั้งท้องกับแฟนได้ 2 เดือน แฟนรู้แฟนเราดีใจมากที่กำลังจะมีลูก แต่โชคร้ายคือเราแท้งลูก และผู้ใหญ่เริ่มคุยเกริ่นๆกันแล้วว่าเดือนเมษาที่ผ่านมา ถ้าผู้ใหญ่ทางฝ่ายของแฟนมาคุยกับพ่อแม่เรา เรื่องหมั้น ทางบ้านเราจะยินดีไหม เราก็เลยมาเกริ่นกับทางพ่อแม่ไว้ก่อน ว่าจะมีมาคุย แม่ก็ยินดีไม่ได้ว่าอะไร และเด็กคนนี้ซึ่งอายุห่างกับแฟนเราเกือบ 10 ปี รู้ทุกๆอย่าง รู้เรื่องหมั้น เรื่องตั้งท้อง แต่เขากลับไม่สนใจ เขาไม่สนใจเรื่องของศีลธรรม ดื้อรั้นที่จะเอาให้ได้ ซึ่งเพิ่งจะรู้จักกับแฟนเราได้ไม่ถึง 3 เดือนรู้จักทางเฟสบุ๊ค และมีรูปที่นอนถ่ายรูปคู่กันบนเตียงลงในไลน์ เราอยากจะถามจิตใจพวกคุณทำด้ยอะไร ทำไมถึงเลือดเย็น ไม่เกรงกลัวต่อบาป เราเหมือนตายทั้งเป็น เพราะไม่เคยคิดฝันว่าจะมีวันนี้ งานก็ไม่มีทำ คนรักก็ทิ้งไป ทุกๆอย่างที่เคยวาดไว้ด้วยกันกลับพังพินาศ จากผู้ชายธรรมดาไม่มีงานทำ เราทำงานที่กรุงเทพฯเราก็ไม่เคยทอดทิ้ง แนะนำให้เขาเรียนต่อปริญญาตรีอีก 1 ใบในสาขาที่เขาอยากจะได้ไว้ใช้สอบอาชีพที่เขาอยากจะเป็น ไปเรียนเราก็ไปส่ง นั่งรอเป็นวันๆจนเลิกเรียน ขึ้นไปนั่งเรียนเป็นเพื่อนบ้าง ไปสอบเราก็ไปส่ง จนสอบอาชีพที่ใฝ่ฝันติด วันรายงานตัวเอกสารไม่พร้อม เราก็วิ่งเต้นหาร้านถ่ายเอกสาร เดินเป็น 4-5 กิโล ไปยืนรอหน้าร้านเรียกให้เขาเปิด เราทำทั้งหมดเราไม่เคยบ่น เรารัก เราทุ่มเท พยายามทำทุกๆอย่างเพื่อจะพิสูจน์ให้เขารู้ว่าเรารักเขามากแค่ไหน ให้อภัยทุกๆอย่างที่ถูกทำร้าย ถูกให้เสียใจ โดนตบหัวบ้าง ปล่อยให้เดินร้องไห้กลับหอข้างทางมืดๆเปลี่ยวๆคนเดียวบ้าง เราโกรธแต่ไม่เคยเกลียด เพียงแค่อยากให้เขารู้สำนึกผิดว่าสิ่งที่ทำไม่ถูกต้องก็แค่นั้น ถึงอยากจะได้ยินคำว่าขอโทษ ไม่ใช่ขอโทษแบบส่งๆ อยากให้ขอโทษเพราะรู้สึกผิดจริงๆ เพราะเรารัก เราจึงยอมให้อภัย คิดว่าสักวันความรักความจริงใจความหวังดีของเราจะชนะใจเขาสักวัน ตั้งแต่นั้นมาเขาเป็นคนดี รักเรามากจนทำให้เราลืมนึกถึงวันที่ต้องเลิกลา เพราะเราไม่ได้คิดและเตรียมใจมาก่อน คิดว่าจะ happy ending หลังจากที่เราหมั้นกัน แต่ทุกอย่างมันไม่ใช่เลย ถ้าเป็นเพื่อนๆล่ะ เจอแบบนี้กับตัวเองรับได้ไหม ถ้ารู้ว่าเขามีคนรักอยู่แล้วยังจะอยากแย่งไหม
รู้สึกอย่างไร? เมื่อถูกแย่งแฟน
เรากับแฟนคบกันมา 6 ปี 11 เดือน 21 วัน ซึ่งระยะเวลาที่คบกันมานั้นมีทั้งทุกข์และสุข เจอะเจอเรื่องดี ร้ายปะปนกันไป
แฟนนอกใจเรา 3 ครั้ง แต่เมื่อเรารู้เขาก็หยุดพฤติกรรมนั้นมาได้ระยะหนึ่ง หลังจากนั้นชีวิตคู่ของเรากำลังไปได้ดี
แฟนรัก หึง และหวงเรามาก เพราะเราเข้ามาทำงานที่กรุงเทพฯ แต่เราไม่เคยจะห่างกัน ไปมาหากันอยู่บ่อยๆ
โทรคุยกันทุกวัน ทุกคืน เฟสไทม์บ้าง ตลอดระยะเวลาเกือบ 3 ปีที่เราสองคนอยู่ห่างกัน สำหรับเราเอง เราไม่เคยคิด
ว่าระยะทางจะเป็นอุปสรรค เราไม่มีใคร เราซื่อสัตย์ต่อแฟนเสมอๆ แม้บางครั้งจะมีทะเลาะกันบ้าง บอกเลิกกันอยู่บ่อยๆ
แต่ในที่สุดเวลาผ่านไปแค่หนึ่งวัน เราจะโทรมาปรับความเข้าใจกันใหม่ทุกครั้ง คือเราตัดกันไม่ขาด
เรารักกันมาก และเชื่อใจแฟน เพราะเราสองคนเริ่มพูดถึงอนาคต เรื่องหมั้น เรื่องแต่งงาน และเรื่องลูก ซึ่งแฟนของเราเอง
เค้าอยากมีลูกแฝด เวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันเรามักจะเปิดคลิปเด็กฝรั่งที่ตลกๆดูด้วยกัน คลิปเด็กฝาแฝดบ้าง
และให้สัญญากันไว้ว่าเราจะลาออกจากงานหลังได้รับโบนัสเดือนมิ.ย. แล้วกลับมาอยู่ที่บ้าน คอยดูแลครอบครัวทั้งของเราและของแฟน เวลาที่แฟนทำงานไม่ได้กลับบ้าน แฟนจะได้อุ่นใจว่ามีเราที่คอยดูแลอยู่ โดยเราได้ยื่นใบลาออกตั้งแต่ต้นปีแต่ขอให้มีผลเดือนก.ค.
แต่แล้วโชคชะตากลับเล่นตลก วันหนึ่งเมื่อแฟนได้ทำงานรับราชการอย่างที่เขาฝัน ช่วงระยะเวลา 1 ปีที่ฝึก ความสัมพันธ์ของเรายังไม่เปลี่ยนไป จนวันที่เขาไปรับราชการที่จังหวัดสุรินทร์
เขาเริ่มเปลี่ยนไป ซึ่งเราก็โทรหาเขาปกติ เป็นห่วง ทำตัวปกติทุกๆอย่างที่เคยทำ เมื่อรู้ว่าไม่สบายก็มักจะห่วงมากกว่าเดิม
เพราะไปอยู่ตัวคนเดียวกลัวจะลำบาก เขากลับโมโห หงุดหงิดใส่ ชวนทะเลาะ พูดอะไรไม่ถูกใจเริ่มชักสีหน้าเวลาที่เฟสไทม์คุยกัน
โทรหาก็ไม่ค่อยรับสาย บล็อคสายบ้าง หลังๆเฟสไทม์ไปหาก็มีแต่ข้ออ้างไม่ยอมให้เห็นหน้า จนมารู้อีกทีตอนที่จะไลน์ไปถามว่าทานข้าวหรือยัง
ตอนนั้นใจชา ตัวสั่น เพราะรูปในไลน์ของแฟน ใช้รูปคู่กับผู้หญิงคนอื่น เมื่อเราเห็นเรากดโทรศัพท์ไปถาม เขากลับเย็นชา และบอกกับเราว่า รักผู้หญิงคนนั้น
และกำลังจะมีลูกกับผู้หญิงคนนั้น (เราพอจะรู้ว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนี้ เพราะไม่อยากให้เราโทรไปตื้อจึงเลือกตัดความสัมพันธ์แบบนี้) ทั้งๆที่ก่อนวันที่จะรู้ความจริง คืนนั้นแฟนยังบอกว่ารักเรา บอกว่าไม่มีใคร เราคิดมากไปเอง) หลังจากวันนั้นมาเราไม่สามารถติดต่ออะไรเขาได้อีกเลย ทั้งทางโทรศัพท์ เฟสบุ๊ค ไลน์ ความรู้สึกของเราในตอนนั้นเจ็บปวดทรมานมาก จะตายเอาให้ได้ น้ำหนักลงมา 6 กิโล ผอม ไม่มีชีวิตชีวา โทรมเหมือนกับร่างไร้วิญญาณ ได้แต่รับความเจ็บปวดนี้ โดยไม่สามารถทำอะไรได้ อาศัยกินยานอนหลับเป็นเวลาเกือบ 3 เดือน นอกจากต้องพยายามยอมรับความเป็นจริงกับสิ่งที่เกิดขึ้น หลังจากนั้นมาไม่ถึงเดือน เรารู้ข่าวว่าแฟนเลิกกับผู้หญิงคนนั้น แต่กำลังดูใจกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งหน้าตาน่ารัก เป็นลูกสาวคนเล็กของสจ.บ้านด่านลานหอย ตอนแรกเราสงสัยเด็กผู้หญิงคนนี้ เพราะเมื่อก่อนเราและแฟนจะแลกรหัสเฟสบุ๊คกันไว้ เมื่อเราเข้าเฟสบุ๊คของแฟน สิ่งที่เราเห็นคือแฟนและเด็กผู้หญิงคนนี้เพิ่งเป็นเพื่อนกัน และเด็กผู้หญิงคนนี้กดไลค์ทุกๆอย่างในเฟสของแฟนเราแบบรัวๆ เหมือนต้องการจะสื่อบางอย่าง ว่าฉันกำลังสนใจคุณอยู่ เราไม่รอช้าอยากตัดไฟตั้งแต่ต้นลมเลยพิมพ์ข้อความไปในแชทว่า รู้ไหมว่าผู้ชายคนนี้มีแฟนของเขาอยู่ เรายอมรับแรกๆเราใช้ถ้อยคำที่ไม่สุภาพ ขึ้น-กูกับเด็ก แต่พอเราพยายามควบคุมอารมณ์ เราจึงใช้คำพูดีๆให้เด็กคนนี้เข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงด้วยกัน ว่าจะเป็นยังไงเมื่อถูกแย่งคนรัก จะเสียใจมากแค่ไหน ให้มองกลับไปเอาใจเขามาใส่ใจเรา หากเราถูกแย่งไปบ้างจะรู้สึกยังไง เด็กผู้หญิงคนนั้นตอบกลับมาแค่ว่า "นี่จะแช่งกันใช่ไหม ก็ไปเคลียร์กันเอง กูไม่อยากยุ่ง กูก็ไม่ได้อยากคุยกับมันนักหรอก มาตื้อกูอยู่ได้" จากนั้นก็บล็อคเฟสเราไป และเรามารู้จากเพื่อนๆของแฟน เพราะทุกคนต่างตกใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพราะยังเห็นไปไหนมาไหนด้วยกัน ลงรูปคู่กันอยู่ เขาบอกว่าแฟนเราโพสต์รูปเด็กคนนี้ขึ้นว่า นี่แฟนผม (ตอนนี้แฟนได้เปลี่ยนรหัสเฟสบุ๊คไปแล้ว) ซึ่งเด็กคนนี้คงไปฟ้องแฟนเรา และแฟนของเราก็ได้ด่าว่าเราทางเฟสบุ๊ค ตอนนั้นเสียใจหนักยิ่งกว่าเดิม แต่ที่เจ็บปวดคือ ก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องประมาณ 7 เดือน เราตั้งท้องกับแฟนได้ 2 เดือน แฟนรู้แฟนเราดีใจมากที่กำลังจะมีลูก แต่โชคร้ายคือเราแท้งลูก และผู้ใหญ่เริ่มคุยเกริ่นๆกันแล้วว่าเดือนเมษาที่ผ่านมา ถ้าผู้ใหญ่ทางฝ่ายของแฟนมาคุยกับพ่อแม่เรา เรื่องหมั้น ทางบ้านเราจะยินดีไหม เราก็เลยมาเกริ่นกับทางพ่อแม่ไว้ก่อน ว่าจะมีมาคุย แม่ก็ยินดีไม่ได้ว่าอะไร และเด็กคนนี้ซึ่งอายุห่างกับแฟนเราเกือบ 10 ปี รู้ทุกๆอย่าง รู้เรื่องหมั้น เรื่องตั้งท้อง แต่เขากลับไม่สนใจ เขาไม่สนใจเรื่องของศีลธรรม ดื้อรั้นที่จะเอาให้ได้ ซึ่งเพิ่งจะรู้จักกับแฟนเราได้ไม่ถึง 3 เดือนรู้จักทางเฟสบุ๊ค และมีรูปที่นอนถ่ายรูปคู่กันบนเตียงลงในไลน์ เราอยากจะถามจิตใจพวกคุณทำด้ยอะไร ทำไมถึงเลือดเย็น ไม่เกรงกลัวต่อบาป เราเหมือนตายทั้งเป็น เพราะไม่เคยคิดฝันว่าจะมีวันนี้ งานก็ไม่มีทำ คนรักก็ทิ้งไป ทุกๆอย่างที่เคยวาดไว้ด้วยกันกลับพังพินาศ จากผู้ชายธรรมดาไม่มีงานทำ เราทำงานที่กรุงเทพฯเราก็ไม่เคยทอดทิ้ง แนะนำให้เขาเรียนต่อปริญญาตรีอีก 1 ใบในสาขาที่เขาอยากจะได้ไว้ใช้สอบอาชีพที่เขาอยากจะเป็น ไปเรียนเราก็ไปส่ง นั่งรอเป็นวันๆจนเลิกเรียน ขึ้นไปนั่งเรียนเป็นเพื่อนบ้าง ไปสอบเราก็ไปส่ง จนสอบอาชีพที่ใฝ่ฝันติด วันรายงานตัวเอกสารไม่พร้อม เราก็วิ่งเต้นหาร้านถ่ายเอกสาร เดินเป็น 4-5 กิโล ไปยืนรอหน้าร้านเรียกให้เขาเปิด เราทำทั้งหมดเราไม่เคยบ่น เรารัก เราทุ่มเท พยายามทำทุกๆอย่างเพื่อจะพิสูจน์ให้เขารู้ว่าเรารักเขามากแค่ไหน ให้อภัยทุกๆอย่างที่ถูกทำร้าย ถูกให้เสียใจ โดนตบหัวบ้าง ปล่อยให้เดินร้องไห้กลับหอข้างทางมืดๆเปลี่ยวๆคนเดียวบ้าง เราโกรธแต่ไม่เคยเกลียด เพียงแค่อยากให้เขารู้สำนึกผิดว่าสิ่งที่ทำไม่ถูกต้องก็แค่นั้น ถึงอยากจะได้ยินคำว่าขอโทษ ไม่ใช่ขอโทษแบบส่งๆ อยากให้ขอโทษเพราะรู้สึกผิดจริงๆ เพราะเรารัก เราจึงยอมให้อภัย คิดว่าสักวันความรักความจริงใจความหวังดีของเราจะชนะใจเขาสักวัน ตั้งแต่นั้นมาเขาเป็นคนดี รักเรามากจนทำให้เราลืมนึกถึงวันที่ต้องเลิกลา เพราะเราไม่ได้คิดและเตรียมใจมาก่อน คิดว่าจะ happy ending หลังจากที่เราหมั้นกัน แต่ทุกอย่างมันไม่ใช่เลย ถ้าเป็นเพื่อนๆล่ะ เจอแบบนี้กับตัวเองรับได้ไหม ถ้ารู้ว่าเขามีคนรักอยู่แล้วยังจะอยากแย่งไหม