ไม่ไหว...หรือไปต่อ ??

สวัสดีค่ะ
เราเป็นเด็กนักศึกษาปี 1 ค่ะ ที่เค้าเรียกกันว่าเฟรชชี่
เราคบกับแฟนมาตั้งแต่สมัย ม.ปลาย ตอนนั้นเราเรียนอยู่ ม.5 เค้าเป็นน้อง ม.4 รวมๆตอนนี้ก็คบกันได้  2 ปีกว่าๆแล้วค่ะ
อย่างที่บอกไว้ข้างต้น เราหนะเป็นนักศึกษาใหม่ ต้องออกจากจังหวัดบ้านเกิดตัวเอง
ตามหาสิ่งที่ตัวเองชอบเพราะว่าคณะที่เราใฝ่ฝันว่าอยากเรียนไม่มีที่จังหวัดบ้านเกิดตัวเอง

เข้าเรื่องที่เราทนไม่ค่อยไหวละเลยนะตอนแรกๆเราเริ่มทะเลาะกันเพราะว่าเราไม่มีเวลาให้
เราเรียนคณะ ''ศิลปกรรม'' จัดว่าให้ความสำคัญกับการรับน้อง เพื่อเพิ่มความรักที่มีต่อพี่ เพื่อน และความสามัคคีกันมาก
พอกลับถึงที่พักเราก็เหนื่อยจนไม่มีเวลาโทรหา....แต่ถ้ามองอีกทางเค้าก็ไม่โทรหาเราเช่นกันตั้งแต่เกิดเรื่องตอนนั้น

พอเริ่มเปิดเทอมทั้งมีงานที่อาจารย์สั่งมา ก็แทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน แถมรุ่นพี่ยังไม่ยอมปล่อยกฎรับน้องง่ายๆ
ต้องไปรวมกันทุกเย็น ลุกนั่งวันละไม่ต่ำกว่า 300 ยก ยิ่งทำให้แทบไม่มีเวลาให้เราได้คุยกัน
แต่เราก็แบ่งเวลาก่อนนอนให้นะเว้ยค่ะคุยกันวันละไม่ถึง 3 นาทีเลยค่ะ ถือว่าเยอะมาก
บางวันถ้าคิดถึงมากๆเราก็จะโทรบ้างช่วงพักเที่ยง เพราะเรากำลังจะกินก็คิดถึงเค้าไปด้วยว่าเค้าจะกินรึยังนะ

เราเป็นผู้หญิงที่ปากไม่ตรงกับใจปากแข็งปากเก่งปากมากแถมยังปากหม-และอีกทั้งยังเป็นรุ่นพี่ของแฟนอีกด้วยเลยทำให้เราตั้งตัวเองเป็นใหญ่
ในสายตาคนอื่นๆไม่ว่า ครอบครัวเรา-เขา เพื่อนๆ หรือคนรู้จัก มักจะเตือนเราบ่อยๆว่า
รู้ว่าเป็นคนห้าวแต่ผู้ชายเค้าก็เกิดมาเพื่อเป็นผู้นำให้เกียรติเค้าบ้างไม่ใช่บงการเค้าสะทุกอย่าง
แต่เราหนะเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วนี่ค่ะ เป็นคนห้าวๆพูดอะไรไม่ค่อยรักษาน้ำใจแต่จริงใจนะ...แถมยังเอาแต่ใจตัวเอง
แต่เค้าก็ทนเราได้ตั้งแต่แรกแล้วรึป่าวเราเนี่ยไม่เปลี่ยนเลยนะ เท่าเดิมยังไงอย่างงั้น ปีกว่าๆเกือบ 2 ปีเลยนะจ้ะ
แต่แล้วก็เกิดเรื่องขึ้น...ก่อนที่เราจะมาเรียนที่ ต่างจังหวัด #เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เราคิดไปเองหรือเค้าเปลี่ยนไปจริงๆนะ#

.... คนคบกันมา1 ปีกว่า ไม่เคยนอกใจ มีอะไรพูดกันตรงๆ เค้าให้ความเคารพเรามาก ไม่เคยพูดคำหยาบคายหรือขึ้นเสียงใส่ เอาใจใส่

เขาเป็นคนหน้าตาไม่ได้จัดว่าดีนะตอนแรกๆที่มาจีบ แต่เพราะน้องเขานิสัยดีส่วนเราก็โสดไงแถมอยู่ในดงชะนีที่อวดคู่เลยคบกันไปงั้นๆ
ประมาณว่า ''อ้ายยยยฉันก็มีนะเธออ''
จนเขาโตขึ้น เขาสูงขึ้นไวมากหน้าตาดีขึ้น เป็นคนสุภาพ จนคนอื่นยังต้องเล่าขวัญคู่เราบ่อยๆ ว่าไปคบกันได้ยังไง


ทั้งด้านอุปนิสัย
สาวห้าว  เดินเหมือนไล่ควาย (แม่บอก)
หนุ่มแสนดี  ชีวิตดี๊ดีอะพวกโลกสวยคิดเองนะคะข้อนี้
ใจคอ
สาวนิ่ง ไม่ใช่เรื่องของตูไม่ช่วยว้อย (นิ่งหรือใจแคบจ้ะเรียกสะดูดี)
หนุ่มใจกว้าง(งานเราหรอไว้ก่อนก็ได้ช่วยเธอก่อนของเราอีกนิดเดียวเอง)
บุคลิค
สาวหน้าสด(หน้านี่เยิ้มแป้งไม่ทากลัวสีจะติดหน้าคือตูวาดรูปไง)
หนุ่มตามเทรน(อ้าวเสื้อออกใหม่นี่รองเท้าด้วยอืมๆเจาะหูเพิ่มดีมั้ยนะเรา…ทรงนี้เป็นไง)
พูดจา
สาวปากหม-  กู  Zoo มาเต็ม (เราไม่ใช่พวกเสแสร้งนิ)
หนุ่มปากหวาน เรา เธอ ฉัน

ประหลาดใจคือบางทีมันก็ดีกับทุกคนจนเราหึงประหลาดใจ

จนวันนึงก่อนที่เราจะต้องย้ายไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัด ประมาณ 2 เดือน ซึ่งเค้าที่ยังเรียนมัธยมก็ยังเปิดเรียนไปตามปกติ
แฟนเราเค้าก็ไปเรียนทุกวันส่วนเราก็อยู่บ้าน ดูหนังฟังเพลง รอวันเวลาที่จะไป
....แต่ทุกวันตอนเย็นก็มาเจอกันตามปกติพาไปทานข้าว พาไปเที่ยวบ้างแต่ที่สัมผัสได้ คือความเงียบค่ะ เค้าพูดน้อยลง ไม่ค่อยมองหน้ากัน
(ไม่ค่อยจะแตะเนื้อต้องตัวกันเท่าไหร่อยู่แล้วหละแต่จับมือกันบ้างแหละนะเราขี้ร้อนจับมือนานไม่ได้ไม่ค่อยชอบอ่อยแฟนตัวเองงงป่ะ)
ไม่ค่อยยิ้ม จากที่เป็นคนยิ้มเก่งมากๆ ชอบเหม่อๆ แต่เราก็เงียบให้เวลาผ่านไป...

จนมีรุ่นน้องที่หวังดีหรือไม่ดีก็ไม่แน่ใจ ทักแชทเฟสมาบอกว่า แฟนเราเนี้ยแอบคบกับคนอื่น เราได้แต่เงียบและเงียบ แปลกจริงน่ะปากเนี้ยเก่งทุกเวลา ยกเว้นเรื่องหัวใจเนี่ยไม่พูดตลอดเลย
แต่ทุกวันของเค้าก็ยังปกติจนวันนึง เราทนไม่ได้เพราะเริ่มมีหลายคนทักมาแม้กระทั่ง อาจารย์ตัวเองค่าาา แหมคนแก่สมัยนี้อินเทรนนะคะเข้าใจปัญหาหัวใจวัยรุ่น อาจารย์เราก็ไม่ได้มาบอกเพื่อเหตุผลอื่นใดหรอกแต่เพราะกลัวเราจะรู้ทีหลังแล้วพอไปอยู่คนเดียวที่หอ
ฟุ้งซ่านโดดตึกฆ่าตัวตายทำไง #ขอโทษคะนอกเรื่องไปไกลแต่เอาจริงๆเราคงไม่โง่ขนาดนั้น
แต่ถ้าอาจารย์ผ่านมาเจอก็ขอขอบคุณด้วยความห่วงใย ด้วยหัวใจจากคนสวยคนนี้


เลยถามเค้าไปตรงๆ แน่นอนค่ะว่าไม่ถามต่อหน้าหรอก เพราะเราไม่ชอบอ่อนแอต่อหน้าคนอื่นอยู่แล้ว
ตอนพิมพ์ก็พิมพ์เหมือนไม่มีอะไร ประมาณว่า ''ถ้าชอบเขาก็ไปเถอะเรา โอเค 555555''
แต่สุดท้าย เขาก็ลด ละ เลิก ทุกอย่างแล้วขอโอกาสจากเรา เค้าบอกว่าขอให้เชื่อใจเค้าอีกได้มั้ย? ที่นอกใจแค่เผลอไป
อีกอย่างไม่ได้คิดจริงจังอะไรอยู่แล้ว
#มันน่าตบนะว่ามั้ย ถึงชะนีนั่นจะเลวที่รู้ทั้งรู้ว่าไอ่นี่มันแฟนแล้วยังใจกล้าหน้าแมวคุยแต่ว่าความรักมันก็เกิดขึ้นได้กับทุกคนรึป่าวไปหลอกเขาทำไม?

แน่นอนค่ะ #ให้อภัย# โอ้ยสวยแล้วยังแสนดีอะไรขนาดนี้วะเนี้ยเรา
แต่ตั้งแต่เรามาอยู่ที่นี่... เรามีหลายความคิดเพราะสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับรักของเราและเค้าในตอนนี้คือ
ผู้ชายเยอะมากกกกก ร้อยทั้งร้อยความฝันสาวๆ วาดรูปเนี่ยชอบผู้ชายฝีมือดี ดนตรีเก่งอะหือโดนใจ เอ้ยไม่ใช่โทษๆ
เรากับแฟนเริ่มชอบทะเลาะกันบ่อยๆ เพราะเค้าขี้หึงมากขึ้น งี่เง่ามากขึ้น หาว่าไม่มีเวลาให้ ชอบพูดคำแรงๆ(แต่ไม่หยาบคายนะคะ)ให้เสียความรู้สึก
ขึ้นเสียงใส่ ถึงสุดท้ายพอเค้าใจเย็นเค้าก็จะขอโทษอยู่เสมอ...แต่ ความรู้สึก...มันหายไปง่ายๆแต่มันไม่ได้สร้างขึ้นมาง่ายๆนี่

#แถมตอนนี้เราไม่ค่อยสบายเพราะหักโหมกับการเรียนมากแถมรุ่นพี่ก็ไม่ยอมปล่อยกฎสักทีเรียกไปเจอหน้า
ทุกวันไม่รู้ว่ากลัวน้องๆจะไม่คิดถึงหรือยังไงก็ไม่แน่ใจ/// เค้ายังแทบไม่โทรหาเลย ถึงจะไกลกัน…แค่คำพูดเป็นกำลังใจก็ได้นี่
เหมือนเค้าที่เริ่มจาก 100 ไปหา 0 ส่วนเราเริ่มจาก 0 ไปหา 100
แต่ทุกครั้งที่ได้คุยเค้าก็พูดว่า ''รอหน่อยนะ แค่ 1 ปีเท่านั้นแหละที่เราต้องไกลแล้วจะตามไป''
เราเนี้ยไม่เข้าใจเค้าจริงๆ  บางครั้งก็ทำเหมือนว่าเราไม่สำคัญบางครั้งก็ทำเหมือนว่าขาดเราไม่ได้
แล้วแบบสาวที่มันกิ้กเนี้ยย น่ารักสาดก็หยาบไป น่ารักมากก็พอ อ่อนหวานจ้า พูดเพราะ แต่คนดีๆ เค้าจะคุยกับผู้ชายที่มีแฟนแล้วหรือเปล้าวะห้ะ !!
ตูเนี้ยจริงใจสุดๆ ออกจะวินเทจที่รู้ไปทุกเรื่องของมัน ขอโทดคะนอกเรื่องไปนิด อารมมันพาไป

น่ากลัวจริงๆเลย ความรักเนี้ย ทำให้คนเป็นบ้าจริงๆ เดี๋ยวร้องไห้ได้ เดี๋ยวยิ้มได้ น่ากลัวจริงๆ

ยังไงเราก็ อยากได้คำแนะนำดีๆ หรือคำเตือนดีๆ จากคนที่ผ่านไปผ่านมานะ
ขอบคุณล่วงหน้าเลยจ้า
เราควรสู้ต่อไป หรือ พักก่อนดี
- รอต่อไปอีกปีเดียวเท่านั้น ความทุกข์บนความสุข
- เขายังแอบมีใครต่อไปแล้วเราไม่รู้รึป่าวนะถ้าเค้ามีจะทะเลาะเพราะหึงเราทำไมหละ??  
ความระแวงเนี่ย...เหนื่อยจังเลยนะพอแล้วดีมั้ยนะเราแต่ถ้าขาดเค้าตอนนี้เราก็เจ็บนี่ จะเรียนรู้เรื่องมั้ยน้า จะฝืนได้เท่าไหร่นะ

ถ้าไปต่อควรจะรับมือและเปิดใจกับความรู้สึกที่ต้องแยกจากกัน ทั้งๆที่เขาเพิ่งจะนอกใจไปยังไงดี