เมื่อลูกคือทุกสิ่ง แต่แม่จำเป็นต้องจากไป

เมื่อเราอยู่ด้วยกันไม่ได้ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง แม่เหนื่อย แม่เจ็ป แม่ท้อ แม่ไม่มีความสุขเลยลูกจ้า แม่จำเป็นต้องเดินจากไป มันเจ็บปวดมากนะที่ต้องทอดทิ้งหนูไว้ อยากให้รู้ว่าแม่รักหนูมากนะลูก

มันยากมากนะที่ต้องเดินออกมา แต่เราอยู่ไม่ได้ อยู่ไปก็มีแต่ความเกลียด  เหนื่อยที่ต้องทนอยู่ไปวันๆ จำเป็นต้องทิ้งลูกไว้ให้ฝ่าย พ่อ เขาเลี้ยงดูเอง เราไม่สามารถเอาเขามาเลี้ยงดูเองได้ เหตุผลทั้งเงินและเวลา

ทั้งหมดนั้นเราดิดตลอด ช่วงเวลาที่เรามีความสุขนั้นมันมีนะแต่มีน้อย มันตัดสินใจไม่ได้สักที่ ว่าควรเอายังไง

อยู่... อยู่ไปแบบนี้อดทนไปคิดสะว่าอยู่เพื่อลูกทำเพื่อลูก

จากไป... เจ็บปวด เสียใจ ต้องทิ้งเขาไว้ และแม่ต้องเดินต่อไป

ยากรู้จริงๆๆ ว่าคนที่ต้องจากไปแล้วต้องทิ้งทุกอย่างไหว เขาทำใจยังไง ให้แข็มแข่ง อยู่ได้โดยไม่เจ็บปวด

ทำได้ยังไงหรอค่ะ ช่วยบอกหน่อย