เป็นผู้หญิงธรรมดาแต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้...
เพราะหน้าหยิ่งหน้าเหวี่ยงหน้าโหด เสียใจและเก็บกดมากค่ะตั้งแต่เด็กแล้วไม่ได้คิดไปเองค่ะ
ตอนเพิ่งขึ้นมหาลัยกว่าจะมีเพื่อนกล้าเข้าใกล้ก็ใช้เวลาอยู่ค่ะเพราะเราขี้อายไม่กล้าทักใครตั้งหากแต่เพื่อนจะคิดว่าหยิ่ง
ที่จริงเราอยากมีเพื่อนนะอยากรู้จักทุกคนเราไม่ค่อยยิ้มด้วยค่ะเพราะยิ้มมันมีแก้มหน้ามันบานเราเลยไม่ชอบยิ้ม
เราคิดมาตลอดว่ามันเกี่ยวกับอะไรทำไมถึงเป็นแบบนี้จนได้มารู้จักกับเพื่อนกลุ่มนึง
เราถามเพื่อนว่าตอนแรกเห็นเค้าคิดว่าเค้าเป็นคนไงหรอเชื่อไหมค่ะทั้งสี่คนตอบว่าก็เหมือนหยิ่งๆดุๆแต่ไม่คิดว่าจะติ๊งต๊องขนาดนี้
เรานิสัยดีนะเราอยากน่ารักแบบคนอื่นบ้างอยากยิ้มสดใสแต่เรายิ้มไม่สวยเลยไม่ยิ้มดีกว่าทำไมหลายคนบอกว่าเราหน้าดุทั้งๆที่เราไม่เคยคิดร้ายอะไรกับใครเลย เราไม่มั่นใจในตัวเองเลยหรือเราไม่สวยหรอ คนถึงไม่กล้าเข้าใกล้แต่ก็มีนะคนที่เข้ามาคุยแล้วก็บอกเราเป็นคนเฮฮาน่ารักดีตอนที่รู้จักกันแล้วแล้วตอนที่ไม่รู้จักทุกคนก็มองเราเป็นคนหยิ่งหมดทุกคน บางคนบอกเราสวยนะแบบเช็กซี่ลุคแบบใส่เสื้อกล้ามแต่งหน้าจิกๆตา(เคยถ่ายรูปแล้วแต่หน้ามาลุคดาคๆแรงๆยอมรับค่ะว่าสวยเพราะตาจิกหน้าบึ่งไงเลยดูเชกชี่)แต่รู้ไหมที่จริงเราอยากน่ารักมากๆเลย เราเล่นตุ๊กตาแบ้วๆมีชุดนอนสีชมพูสีฟ้าสดใสมากเลยห้องนอนเราแต่งก็สีสดใสมีแต่ของน่ารักจุกจิกเต็มไปหมดเราชอบค่ะมีเหตุการณ์นึงเราสั่งกระเป๋ามาสีชมพูอ่อนๆหวานๆสบายตาถือไปมหาลัยเพื่อนต่างทักว่า โห้ววววถือกระเป๋าไรมาไม่เข้ากับหน้าเลยเล่นอะไรแต่ละอย่างไม่เข้ากับหน้ามากเราบอกเราเล่นตุ๊กตาบางคนก็บอกหน้าไม่เหมือนเล่นเลยTT เราว่าบุคลิกเราก็พยายามทำตัวให้สดใสนะแต่มันก็ไม่ได้จริงๆเราซื้อกระเป๋าร้านพวกlnyสะพายก็จะชอบเลือกสีฟ้าสีชมพูสดใสนะดูน่ารักแต่พอเอามาสะพายจริงๆมันไม่น่ารักเลยเสื้อผ้าที่มีก็ซื้อน่ารักๆส่วนมากแต่ไม่มั่นใจไม่กล้าใส่ออกไปไหนเพราะกลัวคนมองและล้อว่าใส่อะไรไม่เข้ากับหน้าเลยเพราะเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ค่ะเราเลยซื้อไว้หลายชุดมากแต่ก็เก็บไว้
นี่รู้ไหมขนาดเราบอกเพื่อนว่าเราไม่เคยเที่ยวผับกินเหล้าสูบบุหรี่ไม่มีใครเชื่อเราเลยสักคนจนเราต้องย้ำว่าจริงๆนะเราไม่เคยเราเสียใจมากที่ไม่มีใครเชื่อเราไม่ใช่ผู้หญิงแรงๆแต่ที่ไม่ทักใครไม่ใช่เพราะหยิ่งจริงๆเราขี้อายแงงงงงๆ
เราเห็นคนอื่นน่ารักเราก็อิจฉาบางทีดูรูปคนอื่นไปก็ร้องไห้ไปไม่รู้จะระบายตรงไหนดีทำไมไม่มีคนมองเราที่ใจด้วยเราเป็นคนเฮฮารั่วๆนะถ้ารู้จักจริงๆตอนนี้ไปไหนมาไหนก็จะไม่มั่นใจในตัวเองเลยมีอยู่ครั้งสองครั้งเจอพวกรุ่นพี่ทักน้องชื่ออะไรหรอรู้ไหมเราถามกลับทันทีทำไมพี่กล้าทักหนูหรอไม่กลัวดุๆหรอเพราะปกติเพื่อนบอกหน้าหนูดุเอาตรงๆจะยิ้มก็ไม่เข้ากับหน้าเลยค่ะหรือต้องศัลยกรรมจริงๆหรอต้องขาวหรอถึงจะน่ารักเราผิวน้ำผึ้งนะไม่ขาวไม่ดำ
ขอระบาย แค่นี้เระค่ะบางทีเราก็แอบร้องไห้และอยากเล่าให้คนอื่นฟังแค่นี้จริงๆ ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนจบนะค่ะนี่เป็นกระทู้แรกที่พิมพ์ความในใจไปแล้วร้องไห้ไปเสียใจค่ะแต่ไม่เคยมีใครเห็นหรอกน้ำตา ... #ตอนนี้ไม่มีผู้ชายหรือผู้หญิงกล้าคุยกับเราเลย #ไม่เป็นเราไม่รู้หรอกใครอยากเห็นเราทิ้งไอดีไลน์ไว้ได้ เราให้ดูได้ค่ะเราไม่กัดเราเป็นคนเฮฮาจริงๆนะเราคงขาดความมั่นใจจริงๆ
ทำยังไงก็ไม่ดู"น่ารัก" ในเมื่อหน้ามันเหวี่ยง ทำไมต้องมองคนที่ภายนอกกัน...อยากร้องไห้#ไม่เป็นเราไม่รู้หรอก
เพราะหน้าหยิ่งหน้าเหวี่ยงหน้าโหด เสียใจและเก็บกดมากค่ะตั้งแต่เด็กแล้วไม่ได้คิดไปเองค่ะ
ตอนเพิ่งขึ้นมหาลัยกว่าจะมีเพื่อนกล้าเข้าใกล้ก็ใช้เวลาอยู่ค่ะเพราะเราขี้อายไม่กล้าทักใครตั้งหากแต่เพื่อนจะคิดว่าหยิ่ง
ที่จริงเราอยากมีเพื่อนนะอยากรู้จักทุกคนเราไม่ค่อยยิ้มด้วยค่ะเพราะยิ้มมันมีแก้มหน้ามันบานเราเลยไม่ชอบยิ้ม
เราคิดมาตลอดว่ามันเกี่ยวกับอะไรทำไมถึงเป็นแบบนี้จนได้มารู้จักกับเพื่อนกลุ่มนึง
เราถามเพื่อนว่าตอนแรกเห็นเค้าคิดว่าเค้าเป็นคนไงหรอเชื่อไหมค่ะทั้งสี่คนตอบว่าก็เหมือนหยิ่งๆดุๆแต่ไม่คิดว่าจะติ๊งต๊องขนาดนี้
เรานิสัยดีนะเราอยากน่ารักแบบคนอื่นบ้างอยากยิ้มสดใสแต่เรายิ้มไม่สวยเลยไม่ยิ้มดีกว่าทำไมหลายคนบอกว่าเราหน้าดุทั้งๆที่เราไม่เคยคิดร้ายอะไรกับใครเลย เราไม่มั่นใจในตัวเองเลยหรือเราไม่สวยหรอ คนถึงไม่กล้าเข้าใกล้แต่ก็มีนะคนที่เข้ามาคุยแล้วก็บอกเราเป็นคนเฮฮาน่ารักดีตอนที่รู้จักกันแล้วแล้วตอนที่ไม่รู้จักทุกคนก็มองเราเป็นคนหยิ่งหมดทุกคน บางคนบอกเราสวยนะแบบเช็กซี่ลุคแบบใส่เสื้อกล้ามแต่งหน้าจิกๆตา(เคยถ่ายรูปแล้วแต่หน้ามาลุคดาคๆแรงๆยอมรับค่ะว่าสวยเพราะตาจิกหน้าบึ่งไงเลยดูเชกชี่)แต่รู้ไหมที่จริงเราอยากน่ารักมากๆเลย เราเล่นตุ๊กตาแบ้วๆมีชุดนอนสีชมพูสีฟ้าสดใสมากเลยห้องนอนเราแต่งก็สีสดใสมีแต่ของน่ารักจุกจิกเต็มไปหมดเราชอบค่ะมีเหตุการณ์นึงเราสั่งกระเป๋ามาสีชมพูอ่อนๆหวานๆสบายตาถือไปมหาลัยเพื่อนต่างทักว่า โห้ววววถือกระเป๋าไรมาไม่เข้ากับหน้าเลยเล่นอะไรแต่ละอย่างไม่เข้ากับหน้ามากเราบอกเราเล่นตุ๊กตาบางคนก็บอกหน้าไม่เหมือนเล่นเลยTT เราว่าบุคลิกเราก็พยายามทำตัวให้สดใสนะแต่มันก็ไม่ได้จริงๆเราซื้อกระเป๋าร้านพวกlnyสะพายก็จะชอบเลือกสีฟ้าสีชมพูสดใสนะดูน่ารักแต่พอเอามาสะพายจริงๆมันไม่น่ารักเลยเสื้อผ้าที่มีก็ซื้อน่ารักๆส่วนมากแต่ไม่มั่นใจไม่กล้าใส่ออกไปไหนเพราะกลัวคนมองและล้อว่าใส่อะไรไม่เข้ากับหน้าเลยเพราะเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ค่ะเราเลยซื้อไว้หลายชุดมากแต่ก็เก็บไว้
นี่รู้ไหมขนาดเราบอกเพื่อนว่าเราไม่เคยเที่ยวผับกินเหล้าสูบบุหรี่ไม่มีใครเชื่อเราเลยสักคนจนเราต้องย้ำว่าจริงๆนะเราไม่เคยเราเสียใจมากที่ไม่มีใครเชื่อเราไม่ใช่ผู้หญิงแรงๆแต่ที่ไม่ทักใครไม่ใช่เพราะหยิ่งจริงๆเราขี้อายแงงงงงๆ
เราเห็นคนอื่นน่ารักเราก็อิจฉาบางทีดูรูปคนอื่นไปก็ร้องไห้ไปไม่รู้จะระบายตรงไหนดีทำไมไม่มีคนมองเราที่ใจด้วยเราเป็นคนเฮฮารั่วๆนะถ้ารู้จักจริงๆตอนนี้ไปไหนมาไหนก็จะไม่มั่นใจในตัวเองเลยมีอยู่ครั้งสองครั้งเจอพวกรุ่นพี่ทักน้องชื่ออะไรหรอรู้ไหมเราถามกลับทันทีทำไมพี่กล้าทักหนูหรอไม่กลัวดุๆหรอเพราะปกติเพื่อนบอกหน้าหนูดุเอาตรงๆจะยิ้มก็ไม่เข้ากับหน้าเลยค่ะหรือต้องศัลยกรรมจริงๆหรอต้องขาวหรอถึงจะน่ารักเราผิวน้ำผึ้งนะไม่ขาวไม่ดำ
ขอระบาย แค่นี้เระค่ะบางทีเราก็แอบร้องไห้และอยากเล่าให้คนอื่นฟังแค่นี้จริงๆ ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนจบนะค่ะนี่เป็นกระทู้แรกที่พิมพ์ความในใจไปแล้วร้องไห้ไปเสียใจค่ะแต่ไม่เคยมีใครเห็นหรอกน้ำตา ... #ตอนนี้ไม่มีผู้ชายหรือผู้หญิงกล้าคุยกับเราเลย #ไม่เป็นเราไม่รู้หรอกใครอยากเห็นเราทิ้งไอดีไลน์ไว้ได้ เราให้ดูได้ค่ะเราไม่กัดเราเป็นคนเฮฮาจริงๆนะเราคงขาดความมั่นใจจริงๆ