ตัดตน มิขลาดเขลา (อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑) toshare

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ @ ตัวตน ภิรมย์โลกย์ วิป(ะ)โยค สะพรั่งพลัน สงคราม ประจำวัน ปะทุลั่น ณ ใจเรา @ ปัญญา ประจักษ์แจ้ง พละแห่ง พระธรรมเนา ตัดตน มิขลาดเขลา ชนะเศร้า สงบจริง

ร่ายสุภาพ ....รักคือธรรมแท้เที่ยง...........บ่เบี่ยงเพราะฤทธิ์อวิชชา ฤ ตัณหาโลภโกรธหลง..........รักมั่นคงสันติสงบ เคารพสิทธิ์ศักดิ์ศรี................เมตตามีต่อผู้ ร่วมโลกย์ทุกข์สุขสู้...............

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ..กาลวา- ระผ่านพ้น.......สติดล ประจักษ์ธรรม สิ่งสรรพ มิคงค้ำ.............จิต(ะ)ย้ำ พะวงใด ...ควรคิด ประกอบดี........สละลี้ ละ"ตู"ไซร้ ตัวตน สิรู้ใช้...................

ตัวตน สิรู้ใช้ (อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑) ...กาลวา- ระผ่านพ้น.......สติดล ประจักษ์ธรรม สิ่งสรรพ มิคงค้ำ.............จิตย้ำ พะวงใด ...ควรคิด ประกอบดี........สละลี้ ละ"ตู"ไซร้ ตัวตน สิรู้ใช้...

@ ความ"รัก" เสมือน สุริยะฉาย รติพราย อร่ามงาม รักแท้ ละแม้ สิสุข(ะ)ยาม สละสิ้น สนองชน @ แท้รัก ประเสริฐ จิต(ะ)กระจ่าง ชะมล้าง กิเลสตน         การงาน

*** เบญจางคอักษร *** กาพย์พรหมคีติ (มีเสียงขับอันไพเราะ) บทละ ๘ วรรค วรรคหน้า ๕ พยางค์  วรรคหลัง ๖ พยางค์ ส่งสัมผัส บทท้ายวรรค ๘ รับสัมผัส บทท้ายวรรค ๒ @ กานท์กาพย์แบบเก่าก่อน อุระร้อนจารขับขา

@ กาลวา- ระผ่านพ้น สติดล ประจักษ์ธรรม สิ่งสรรพ มิคงค้ำ จิต(ะ)ย้ำ พะวงใด @ ควรคิด ประกอบดี สละลี้ ละ"ตู"ไซร้ ตัวตน สิรู้ใช้ พละไว้ ผดุงธรรม อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

. สุดแสนจะร้อนรุ่ม . มนกลุ้มสะท้านไหว . หวั่นทรวงและหน่วงใจ . ชลไหลเกรอะดวงตา . รักขมและหม่นเศร้า . สติเขลาบ่คิดหนา . เขาไปมิหวนมา . ผิวะเรียกมิหันมอง . แสนทุกข์ระกำโศก . วิปโยคอุราหมอง . อก

สติ ปัญญา โคลงสี่สุภาพ @ ผองข้าฯ ประณตน้อม...ภูมี โปรดสติปัญญาดี..............เพื่อรู้ เข้าใจเชี่ยวชาญคดี..........ไขกระจ่าง ประโยชน์แก่ชาวชนผู้........ทุกข์ท้นพ้นเข็ญ ร่ายสุภาพ @ หนุ่มสาว วาดห