หนูควรจะทำยังไงกับตอนนี้ดี(ใครที่กำลังขี้เกียจเรียนหนังสือเข้ามาอ่านก็ดีนะคะเอาเราไปเป็นอุทาหรณ์)

ตอนนี้หนูเรียนอยู่ชั้น ม.5 ศูนย์วิทย์ แต่หนูไม่ได้ชอบวิทย์คณิตหนูชอบทางดนตรีมากกว่าแต่หนูไม่เคยได้เรียนแบบจริงจังเพราะค่าเรียนมันแพงมาก เป็นคนเรียนปานกลาง แต่ส่วนใหญ่ความรู้ที่หนูได้ไม่ได้มาจากโรงเรียนค่ะหนูได้มาจากการเรียนพิเศษซึ่งค่าเรียนก็แพงมาก ถ้าถามนักเรียนในโรงเรียนหนูแทบจะไม่มีใครไม่เรียนเลยค่ะเพราะเหตุผลคล้ายๆกันว่าเรียนที่โรงเรียนไม่เข้าใจแต่จะมีบางคยที่เก่งมากๆเค้าจะอ่านหนังสือเองก็มีค่ะ ขอเข้าเลยละกันค่ะเรื่องตั้งแต่ม.4เลยนะคะ ตอนเข้าม.4เทอมแรกหนูไม่มีเพื่อนในห้องเลยค่ะมีสนิทก็ต่างห้องที่สนิทกันตั้งแต่ม.ต้น เทอมนี้เกรด การเรียนของหนูดีมาก ซึ่งเนื้อหาของเทอมนี้หนูก็เรียนพิเศษมาก่อนแล้วเลยไม่ค่อยยากอะไร ในตอนปิดเทอมระหว่างภาคเรียนนั้นหนูไม่ได้เรียนพิเศษเพราะเหตุผลบางอย่างในตอนนั้นหนูก็คิดว่าไปเรียนตอนเปิดเทอมกับอ่านเอาเองก็คงไม่เกินความสามารถหนูแล้วก็เพราะด้วยความที่หลงตัวเองคิดว่าตัวเองเก่งอยู่บวกกับขี้เกียจแล้วด้วยในตอนนั้นเลยไม่รีบที่จะอ่านหนังสือเท่าไหร่ เมื่อเปิดเทอมภาคเรียนที่สองหนูได้มีโอกาสสนิทกับเพื่อนคนหนึ่งดูภายนอกแล้วเธอดูเป็นคนเรียบร้อย ขี้อาย แล้วก็ขยัน ตอนแรกๆที่รู้จักเธอเธอก็เป็นแบบที่หนูคิดแต่พอเวลาผ่านไปสักพักหนึ่งถึงได้รู้ว่าเธอไม่ค่อยทำการบ้านแล้วก็ไม่ค่อยส่งงานครู ในตอนนั้นหนูเองก็ไม่ค่อยจะส่งครู แล้วพอมาเป็นเพื่อนสนิทกันหนูก็รู้จักเธอในหลายๆด้านมากยิ่งขึ้น จากที่หนูขี้เกียจอยู่แล้วก็พากันขี้เกียจมากยิ่งขึ้น พอหนูกลับบ้านไปต้องเล่นเกมกับเธอจนดึกทุกวันในตอนนั้นหนูติดเพื่อนมากแล้วก็ติดเกมแต่ที่ติดก็เพราะจะได้คุยกับเพื่อน จนช่วงหนึ่งหนูไม่ค่อยสบายป่วยบ่อยจนเรียนไม่ทันเพื่อนทั้งที่โรงเรียนและที่เรียนพิเศษ แล้วก็ด้วยความขี้เกียจขนาดป่วยยังเล่นเกมกับเพื่อนได้แต่ไม่อ่านหนังสือเลยสักนิด แล้วก็คิดว่าตัวเองคงทำได้ไม่มีปัญหา จากที่ไม่เข้าในเนื้อหาเพียงเล็กๆน้อยก็ค่อยๆมากขึ้นๆจนไม่เข้าใจเลย เพื่อนของหนูก็เหมือนกัน ตอนนั้นรู้สึกท้อมากไม่รู้จะไปเริ่มอ่านใหม่อย่างไรดีคือตอนนั้นถ้าจะให้อ่านใหม่ก็ยังพอทันแต่เพราะรู้สึกท้อแล้วก็ความขี้เกียจ จนเกรดเทอมนั้นออกมาหนูยิ่งรู้สึกท้อขึ้นไปอีกเพราะได้เกรดสองเกือบๆสาม ถึงรู้ว่าต้องปรับปรุงตัวเองแต่ก็ยังไม่ปรับปรุง พอเปิดเทอม ม.5 การเรียนก็แทบจะไม่รู้เรื่องเลยและหนูก็ขาดเรียนบ่อยมาก ตามงานตามการบ้านไม่ทันแล้วเพื่อนก็แทบจะไม่สนใจการเรียน หนูก็หวังพึ่งให้เค้าช่วยสอนช่วยจดงานไม่ได้กลางภาคตกวิชา วิทย์-คณิตเกือบทุกวิชา หลังๆมานี่ทั้งหนูและเธอแทบไม่สนใจการเรียนเลย จนมาถึงตอนนี้หนูเสียใจมากกับการกระทำที่หนูทำมาหนูเลยคิดขึ้นมาว่าถ้าขนาดเราเสียใจขนาดนี้แล้วคนที่ใช้เงินใช้หัวใจใช้เรี่ยวแรงในการลงทุนกับหนูแต่กลับไม่ได้สิ่งที่ท่านควรจะได้ท่านจะเสียใจแค่ไหนถ้ารู้ถึงสิ่งที่หนูเป็นทุกวันนี้ หนูควรจะกลับใจใหม่ใช่ไหมคะ แล้วตอนนี้ยังทันอยู่ไหมคะ หนูจะบอกพวกท่านยังไง แล้วหนูจะตอบแทนพวกท่านยังไงคะ ในตอนนี้ หนูมีข้ออ้างสารพัดว่าที่เรียนไม่เข้าใจเพราะโน้นเพราะนี้แต่สุดท้ายลึกๆในใจก็เพราะตัวหนูเอง หนูสมควรที่จะได้รับสิ่งนี้แต่พ่อแม่หนูไม่ควรเลยที่จะต้องเสียใจที่การกระทำของหนูทั้งๆที่ท่านไม่ได้ทำ หนูควรทำยังไง  

ตอนนี้เพื่อนหนูเธอมีปัญหาทางบ้านแล้วเธอเป็นคนติดโทรศัพท์มากอยู่นอกห้องเรียนจะใส่หูฟังกับก้มมองจอโทรศัพท์ตลอดในห้องเรียนเธอก็หลับตลอดเวลาใครเรียกหรือปลุกเธอเธอจะโกรธเป็นคนอารมณ์หงุดหงิดง่ายไม่ค่อยสนใจคนอื่น เรื่องส่งงานการบ้านบางครั้งหนูก็เตือนเค้าให้เค้าส่งบ้างบางครั้งก็ให้ลอกเค้าก็ไม่ยอมทำยอมส่ง(แต่ก็มีบางครั้งเค้าก็ให้หนูลอก) หนูก็ไม่รูจะทำยังไงจะมาเตือนเค้าบ่อยก็กลัวเค้ารำคาญ แล้วงานคู่หนูก็จับคู่กับเค้าคือวิชาอื่นหนูไม่หวังจะได้คะแนนแล้วแต่วิชานี้หนูพอทำได้หนูเลยอยากทำให้เต็มที่ส่งมันให้ตรงเวลา เมื่อถึงกำหนดส่งหนูเตือนเธอว่าอย่าลืมเอาไปด้วยเพราะต้องส่งวันนั้น ช่วงนั้นเธอกำลังมีปัญหาที่บ้านด้วย แต่อีกวันหนูถามเธอว่าได้เอามาไหม เธอตอบว่าลืม วันถัดไปเธอก็บอกว่าลืม วันถัดมาบอกยังไม่เสร็จ ไม่มีเครื่องปริ้นท์ทั้งๆที่เอาไปปริ้นท์ที่โรงเรียนก็ได้ หนูเลยถามไปว่าปริ้นท์ที่โรงเรียนก็ได้เธอก็ไม่ได้เอาเเฟรตไดร์ฟมา หนูรู้ว่าเธอกำลังมีปัญหาแต่ว่าเธอควรจะสนใจคนอื่นบ้างแล้วนี่ก็ไม่ใช่มีแค่งานเดียวที่เธอเป็นแบบนี้เรื่องนี้ทำให้หนูโกรธมาก ที่ผ่านมาหนูพยายามเป็นเพื่อนที่ดีเท่าที่จะทำได้พยายามจะไม่โกรธเธอเวลามีอะไรที่ทำให้โกรธ รับฟังปัญหาแล้วก็เป็นที่ระบาย เธอก็มีข้อดีหลายอย่างเหมือนกันที่หนูอาจจะมองข้ามไปเวลาโกรธ แต่บางครั้งตอนนี้หนูไม่อยากเจอเธอไม่อยากคุยกับเธออยากอยู่คนเดียวมากกว่า หนูพยายามจะช่วยอะไรเธอก็ไม่สนใจ บางครั้งหนูก็คิดว่าหนูไม่อยากเป็นเพื่อนกับเธอแล้วแต่ตอนนี้เธอก็กำลังลำบากกับปัญหาทางบ้านเป็นเพื่อนก็มาขนาดนี้จะทิ้งเธอก็ไม่ใช่หนูคุยอะไรกับเธอก็แทบไม่สนใจอีกสนใจโทรศัพท์มากกว่า หนูควรจะทำยังไงกับเธอดีคะแบบนี้ จะบอกเธอตรงๆก็กลัวเธอจะเสียใจด้วย

(นี่อาจจะเป็นปัญหาเล็กๆของใครหลายๆคนแต่นี่ถือว่าใหญ่สำหรับหนูในตอนนี้)