สวัสดีค่ะ
เนื่องจากพวกเราไปเที่ยวแบ๊กแพ๊กประเทศจีนกันมาเดือนที่แล้ว แต่ยังไม่มีเวลาเขียนรีวิว
พอดีมีเวลาว่างเลยตัดสินใจมาลงเพื่อแชร์ประสบการณ์การเดินทางของพวกเราค่ะ
ค่าเดินทาง รวมค่าที่พัก ค่าอาหาร ค่าตั๋วเครื่องบินแล้ว 20,000 บาทถ้วนค่ะ (ไม่รวมค่าทำวีซ่าท่องเที่ยวนะคะ )
PS .อันนี้ยืมไอดีเพื่อนมานะคะ เราไม่มีไอดีพันทิพค่ะ
ทริป เมืองโบราณ จางเจียเจี้ย 5 วัน 4 คืน (เดินทาง 9-13 ส.ค. 2558 กับเพื่อนร่วมชะตากรรม 4 คน)
วันที่ 1 การเดินทางในวันแรก เราตื่นตอนตี 3 กว่า แล้วนั่งแท๊กซี่ไปยังสุวรรณภูมิ ได้เช็คอินตอนประมาณ 6 โมงกว่า เดินทางโดยสายการบินเซาท์ไชน่าแอร์ ต้องบอกก่อนว่าเราไม่เคยเดินทางไปประเทศจีนมาก่อน ดังนั้นการเดินทางครั้งนี้ทำให้เราตื่นตาตื่นใจมากเลยค่ะ
โดยเหตุการณ์แรกที่ทำให้ตกใจมาก คือ แอร์ฯสุดสวยหมวยน่ารักตะคอกใส่ผู้โดยสารชาวจีนและปั้นหน้าบึ้งแสดงออกถึงความไม่พอใจ ต้องบอกตามความจริงว่าตั้งแต่ใช้บริการสายการบินต่างๆมาไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ เราเลยคิดว่าผู้โดยสารชาวจีนคนนี้คงไม่ธรรมดาไม่อย่างนั้นแอร์ฯคงไม่ตะคอกหรอก ‘หรือจริงๆไม่ได้ตะคอกหนูไม่แน่ใจเพราะหนูแปลไม่ออก’ แต่เมื่อแอร์ฯคนนี้มาให้บริการเรา ดูอ่อนน้อมและให้บริการกับเราดีมากนะคะ หรือว่า นี่คือสิ่งที่เค้าเรียกกันว่า Culture Shock
การเดินทางใช้เวลาประมาณ 3 ชม. ในที่สุดเราก็มาถึงเมืองฉางซา พอถึงสยามบินเพื่อนของเราซึ่งเรียนอยู่ที่ประเทศจีนก็มาคอยรับที่สนามบินแล้วเพราะเพื่อนเราเดินทางมาคอยก่อน1วัน หลังจากนั้นพวกเราก็ไปซื้อตั๋วรถเพื่อเดินทางจากสนามบินไปท่ารถทางตะวันตก หรือ West Station เพื่อต่อรถไปยังเมืองโบราณ
‘ทริปเที่ยวจางเจียเจี้ยครั้งนี้ พวกเรามีกันทั้งหมด 5 คน มี 3 คนเรียนอยู่ที่จีนและอีก 2 คนคือเรากับเพื่อนของเพื่อน
เมื่อมาถึงท่ารถแล้ว เราก็เดินตามหารถที่จะไปเมืองเฟิ่งหวงกันจนกระทั่งไปเจอชายผู้หนึ่ง ท่าทางใจดี (มั้งนะ) ชายคนนั้นบอกว่ากับพวกเราว่า “รถออกไปแล้ว” ตอนนั้นพวกเรา หน้าตึงเลยค่ะ ‘หงายเงิบ เสียงจิ้งหรีดนี่ร้องดังเลย’ เพราะจากเมืองฉางซาไปยังเมืองเฟิ่งหวงต้องใช้เวลาถึง 6 ชั่วโมง ความกังวลเกิดขึ้นทันที เพราะตอนนั้นบ่ายโมงกว่าแล้วหากพลาดขึ้นรถรอบนี้ไป ต้องรอขึ้นรถรอบ 5 โมงเย็น ซึ่งถ้าได้ไปรอบเย็นก็จะไม่สามารถเดินเที่ยวเมืองโบราณตามแผนที่วางกันไว้ได้เพราะจะเสียเวลาเดินทางมาก แล้วกว่าจะไปถึงเมือง เมืองคงปิดแล้ว (ปิดเที่ยงคืน) แถมที่พักที่จองไว้อยู่ในเมืองซึ่งจ่ายเงินไปเรียบร้อยหมดแล้ว เพราะฉะนั้นต้องรีบไปถึงให้เร็วที่สุด!!!!!!!!!
เมืองฉางซานี่เจริญมาก เราไม่เคยมาจีนมาก่อน High Rise เต็มเมืองเลยคะ
จากนั้นชายใจดีผู้นั้นเสนอทางเลือกให้กับพวกเราโดยเขาบอกว่ามีรถให้ตามเขาไป ‘เอ้า! ตามสิคะ จะรออะไรกัน’ พวกเราตัดสินใจเดินตามชายคนนั้นไป เดินตามไปประมาณ 10 นาที ก็เจอรถ ‘เราตกใจมาก!!! กรีดร้องเหมือนกับเจอผีเพราะที่เจอเป็นรถกระป๋องสีแดงคันเล็กมาก... ดูจากภายนอกแล้วสภาพเก่ามากแถมไม่มีแอร์ฯ (นึกถึงรถมินินะคะเก่าๆแต่ใหญ่กว่านิดนึง) แล้วเขาจะให้พวกเรานั่งเบียดกัน 5 คน พร้อมกระเป๋า 6 ใบ [ที่มีกระเป๋า 6 ใบเพราะน้องที่มาเรียนภาษาที่ประเทศจีนตัดสินใจมาเที่ยวกับเราก่อนจะกลับประเทศไทย เลยมีกระเป๋าใบใหญ่น้ำหนัก 20 กิโลกรัมมาอีก 1 ใบ ดีนะที่พวกเราเล่มกล้ามมากันอย่างดี อิอิ...(โม้)’]
หลังจากเห็นสภาพรถพวกเราก็ตัดสินใจไม่เอาค่ะ ซึ่งจริงๆแล้วไม่ได้มีแค่พวกเรานะคะยังมีครอบครัวคนจีนด้วยซึ่งประกอบไปด้วยพ่อแม่และเด็กทารกทั้ง 3 คน แต่รถนี่แบบ ‘นั่งเบาะหลัง 2 คนก็เบียดแล้ว แต่อาเฮียจะให้พวกเราอัดกันเข้าไปทั้งหมด 8 คนหรอคะ’แต่พอคนจีนเห็นรถก็ถึงกับเดินหนีหายไปเลย ฮ่าฮ่า!
สรุปแล้วพวกเราก็เลยบอกปฏิเสธชายคนนั้นไป “อั๊วไม่ไป” (พยายาม Blend in เพื่อนบอกมา) เขาก็พยายามตามตื้อและบอกกับพวกเราว่าเขามีรถบัสมารับ แล้วพาพวกเราข้ามถนนไปอีกฝั่งเพื่อรอรถบัสมารับ ซึ่งรถที่รอเป็นรถขาจรมาจากเมืองอื่นแล้วผ่านเมืองนี้ นั่งรอรถบัสอยู่ริมถนนประมาณ 20 นาทีรถก็มาจอด เราคิดว่าชายคนนั้นน่าจะได้ส่วนแบ่งจากการหาคนตามรายทางเพื่อขึ้นรถบัส อย่างเช่นพวกเรา เพราะเมื่อรถบัสจอดผู้หญิงที่คุมรถก็เดินลงมาและกันคนอื่นที่คอยจะแย่งกันขึ้นรถออกจากประตู คนพวกนี้มารอรถริมทางเหมือนพวกเราแต่แค่ไม่มีคนพามา ผู้หญิงคนนั้นบอกกับพวกเราให้รีบวิ่งขึ้นรถในขณะที่เธอกันคนอื่นออกจากทางขึ้น(รู้สึกเหมือนเป็นดาราที่หนีนักข่าว) พวกเราก็ต้องรีบเบียดตัวกันขึ้นรถไปพอเบียดตัวขึ้นมาได้ก็รีบหาที่นั่งแต่เบาะที่เราได้นั่งเป็นเบาะเสียเพราะมันไม่สามารถเอนหลังได้เลย เมื่อยมาก!! อยากจะนอนพักก็นอนไม่ได้เลย (น้ำตาซึมเลย) ยังดีที่มีคนจีนที่นั่งข้างกันน่ารัก ดูเฟรนลี่มาก ชวนเราคุยตลอดเลยแต่ถามว่าเราเข้าใจไหม ‘เอิบ! บอกเลยว่าไม่’ เมื่อนั่งรถมาถึงจุดพักที่ 4 รวมแล้วใช้เวลาประมาน 5 ชั่วโมงได้หากเราจำไม่ผิด แต่ความรู้สึกนั้นเหมือนกับว่านั่งมา 24 ชั่วโมงซะอย่างนั้น เพราะว่าเราเมื่อยหลังมากขอเน้นน จากนั้นมีคนมาบอกให้พวกเราเปลี่ยนรถเพราะรถคันนี้จะวิ่งไปเมืองอื่น ส่วนรถที่จะไปเมืองเฟิ่งหวงต้องต่ออีกคัน ซึ่งก็คือคันที่จอดพักอยู่ข้างกันนี่เอง พวกเราหัวเราะกันเบาๆ แล้วเรารีบวิ่งไปเอากระเป๋าใต้รถแล้วพากันวิ่งขึ้นอีกคัน ซึ่งรถคันนี้จะนำพวกเราไปยังจุดหมายซึ่งก็คือ..................เมืองเฟิ่งหวง (ในที่สุด)
ชายคนเสื้อดำคือคนที่พาเรามานั่งรอรถบัสคะ พี่ๆเค้ายืนกันบนถนนไม่กลัวรถเลยทีเดียว
เฟิ่งหวง ในที่สุดก็มาถึงจุดหมายแรกสักที (ดีใจมากค่ะ กระโดดตีปีกร้องป๊อกๆเลยทีเดียว) แต่พอถึงเมืองแล้วเราก็ไม่รู้ว่าทางเข้าเมืองโบราณคือทางไหนเพราะระหว่างที่รถขับพาเข้าเมืองก็มีผู้หญิงขายทัวร์ไปด้วยพอนางขายเสร็จก็ไล่ลงรถเลยค่ะ พวกเราตัดสินใจให้เพื่อนที่พูดภาษาจีนถามแท็กซี่ให้พาไปหน้าทางเข้าเมืองโบราณ คือเมืองโบราณจะมีกำแพงล้อมรอบ และรอบๆก็เป็นเมืองใหม่ โดยรถบัสจะจอดได้แค่ข้างนอก เพราะตัวเมืองโบราณต้องเดินเข้าไปเท่านั้นคะ โดยเค้าคิดค่าบริการ 40 หยวน พวกเราจำเป็นต้องยอมเพื่อความสะดวกสบาย
เมืองโบราณค่ะ
ลานน้ำพุคะ ถ่ายรูปกลางคืนไม่ค่อยเป็นเลยไม่ได้ค่อยได้ถ่าย
ถ่ายเป็นร้อยใช้ได้ 3 รูป
เห็นสวยๆแบบนี้พับบาร์ เยอะนะคะ ข้างนอกโบราณสวยๆ ข้างใน ตื๊ดๆๆ แถมบาร์เค้าไม่มีแอร์ค่ะ สูบบุหรี่ได้ด้วย เลยยืนดูเฉยๆไม่เข้าไป
เมื่อมาถึงโรงแรมแห่งแรกของพวกเรา สิ่งที่แรกที่เราตกใจคือห้องน้ำเป็นส้วมซึม ซึ่งเรากรีดร้อง โอ๊วจอร์จ! มันน่ากลัวมาก ไม่คิดว่าห้องน้ำในโรงแรมจะเป็นแบบนี้ถึงจะทำใจไว้แล้วก็ตาม แถมความเหม็นจากห้องน้ำส่งกลิ่นมาถึงที่นอนเลยทีเดียวค่า ประตูก็ปิดไม่ได้ ไม่มีคำบรรยายเลยคะ
ตอนเย็นเราออกมาเดินเล่นริมถนนในตัวเมืองเฟิ่งหวงต้องยอมรับว่าตัวเมืองสวยประทับใจมาก ลานหน้าโรงแรมเป็นน้ำพุของตัวเมืองและมีการฉายหนังกลางแปลงด้วย เราประทับใจมากแม้จะมีคนเยอะก็ตาม เมืองเฟิ่งหวงสะอาดอากาศก็ดีมาก พอได้เวลาประมาณ 5 ทุ่ม ก็กลับเข้าที่พักเพราะที่พักมีเคอรืฟิวคือเที่ยงคืน ‘เรานี่แบบ ว้อท! ทำไม! ฉันมาเที่ยวแต่โรงแรมปิดเที่ยงคืนอะไร’ แต่อยากมีที่นอนก็จำเป็นต้องทำตามกฎนะคะ กลับไปสูดกลิ่นจูออนต่อ
เดี๋ยวลงรูป Black Hole ในโรงแรมค่ะ ใครอยากดูกดสปอยเลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เดี๋ยวมาต่อนะคะ พักก่อน
[CR] แบกกระเป๋าตะลุยแดนมังกร เฟิ่งหวง จางเจียเจี้ย 5 วัน 20,000 บาท
เนื่องจากพวกเราไปเที่ยวแบ๊กแพ๊กประเทศจีนกันมาเดือนที่แล้ว แต่ยังไม่มีเวลาเขียนรีวิว
พอดีมีเวลาว่างเลยตัดสินใจมาลงเพื่อแชร์ประสบการณ์การเดินทางของพวกเราค่ะ
ค่าเดินทาง รวมค่าที่พัก ค่าอาหาร ค่าตั๋วเครื่องบินแล้ว 20,000 บาทถ้วนค่ะ (ไม่รวมค่าทำวีซ่าท่องเที่ยวนะคะ )
PS .อันนี้ยืมไอดีเพื่อนมานะคะ เราไม่มีไอดีพันทิพค่ะ
ทริป เมืองโบราณ จางเจียเจี้ย 5 วัน 4 คืน (เดินทาง 9-13 ส.ค. 2558 กับเพื่อนร่วมชะตากรรม 4 คน)
วันที่ 1 การเดินทางในวันแรก เราตื่นตอนตี 3 กว่า แล้วนั่งแท๊กซี่ไปยังสุวรรณภูมิ ได้เช็คอินตอนประมาณ 6 โมงกว่า เดินทางโดยสายการบินเซาท์ไชน่าแอร์ ต้องบอกก่อนว่าเราไม่เคยเดินทางไปประเทศจีนมาก่อน ดังนั้นการเดินทางครั้งนี้ทำให้เราตื่นตาตื่นใจมากเลยค่ะ
โดยเหตุการณ์แรกที่ทำให้ตกใจมาก คือ แอร์ฯสุดสวยหมวยน่ารักตะคอกใส่ผู้โดยสารชาวจีนและปั้นหน้าบึ้งแสดงออกถึงความไม่พอใจ ต้องบอกตามความจริงว่าตั้งแต่ใช้บริการสายการบินต่างๆมาไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ เราเลยคิดว่าผู้โดยสารชาวจีนคนนี้คงไม่ธรรมดาไม่อย่างนั้นแอร์ฯคงไม่ตะคอกหรอก ‘หรือจริงๆไม่ได้ตะคอกหนูไม่แน่ใจเพราะหนูแปลไม่ออก’ แต่เมื่อแอร์ฯคนนี้มาให้บริการเรา ดูอ่อนน้อมและให้บริการกับเราดีมากนะคะ หรือว่า นี่คือสิ่งที่เค้าเรียกกันว่า Culture Shock
การเดินทางใช้เวลาประมาณ 3 ชม. ในที่สุดเราก็มาถึงเมืองฉางซา พอถึงสยามบินเพื่อนของเราซึ่งเรียนอยู่ที่ประเทศจีนก็มาคอยรับที่สนามบินแล้วเพราะเพื่อนเราเดินทางมาคอยก่อน1วัน หลังจากนั้นพวกเราก็ไปซื้อตั๋วรถเพื่อเดินทางจากสนามบินไปท่ารถทางตะวันตก หรือ West Station เพื่อต่อรถไปยังเมืองโบราณ
‘ทริปเที่ยวจางเจียเจี้ยครั้งนี้ พวกเรามีกันทั้งหมด 5 คน มี 3 คนเรียนอยู่ที่จีนและอีก 2 คนคือเรากับเพื่อนของเพื่อน
เมื่อมาถึงท่ารถแล้ว เราก็เดินตามหารถที่จะไปเมืองเฟิ่งหวงกันจนกระทั่งไปเจอชายผู้หนึ่ง ท่าทางใจดี (มั้งนะ) ชายคนนั้นบอกว่ากับพวกเราว่า “รถออกไปแล้ว” ตอนนั้นพวกเรา หน้าตึงเลยค่ะ ‘หงายเงิบ เสียงจิ้งหรีดนี่ร้องดังเลย’ เพราะจากเมืองฉางซาไปยังเมืองเฟิ่งหวงต้องใช้เวลาถึง 6 ชั่วโมง ความกังวลเกิดขึ้นทันที เพราะตอนนั้นบ่ายโมงกว่าแล้วหากพลาดขึ้นรถรอบนี้ไป ต้องรอขึ้นรถรอบ 5 โมงเย็น ซึ่งถ้าได้ไปรอบเย็นก็จะไม่สามารถเดินเที่ยวเมืองโบราณตามแผนที่วางกันไว้ได้เพราะจะเสียเวลาเดินทางมาก แล้วกว่าจะไปถึงเมือง เมืองคงปิดแล้ว (ปิดเที่ยงคืน) แถมที่พักที่จองไว้อยู่ในเมืองซึ่งจ่ายเงินไปเรียบร้อยหมดแล้ว เพราะฉะนั้นต้องรีบไปถึงให้เร็วที่สุด!!!!!!!!!
จากนั้นชายใจดีผู้นั้นเสนอทางเลือกให้กับพวกเราโดยเขาบอกว่ามีรถให้ตามเขาไป ‘เอ้า! ตามสิคะ จะรออะไรกัน’ พวกเราตัดสินใจเดินตามชายคนนั้นไป เดินตามไปประมาณ 10 นาที ก็เจอรถ ‘เราตกใจมาก!!! กรีดร้องเหมือนกับเจอผีเพราะที่เจอเป็นรถกระป๋องสีแดงคันเล็กมาก... ดูจากภายนอกแล้วสภาพเก่ามากแถมไม่มีแอร์ฯ (นึกถึงรถมินินะคะเก่าๆแต่ใหญ่กว่านิดนึง) แล้วเขาจะให้พวกเรานั่งเบียดกัน 5 คน พร้อมกระเป๋า 6 ใบ [ที่มีกระเป๋า 6 ใบเพราะน้องที่มาเรียนภาษาที่ประเทศจีนตัดสินใจมาเที่ยวกับเราก่อนจะกลับประเทศไทย เลยมีกระเป๋าใบใหญ่น้ำหนัก 20 กิโลกรัมมาอีก 1 ใบ ดีนะที่พวกเราเล่มกล้ามมากันอย่างดี อิอิ...(โม้)’]
หลังจากเห็นสภาพรถพวกเราก็ตัดสินใจไม่เอาค่ะ ซึ่งจริงๆแล้วไม่ได้มีแค่พวกเรานะคะยังมีครอบครัวคนจีนด้วยซึ่งประกอบไปด้วยพ่อแม่และเด็กทารกทั้ง 3 คน แต่รถนี่แบบ ‘นั่งเบาะหลัง 2 คนก็เบียดแล้ว แต่อาเฮียจะให้พวกเราอัดกันเข้าไปทั้งหมด 8 คนหรอคะ’แต่พอคนจีนเห็นรถก็ถึงกับเดินหนีหายไปเลย ฮ่าฮ่า!
สรุปแล้วพวกเราก็เลยบอกปฏิเสธชายคนนั้นไป “อั๊วไม่ไป” (พยายาม Blend in เพื่อนบอกมา) เขาก็พยายามตามตื้อและบอกกับพวกเราว่าเขามีรถบัสมารับ แล้วพาพวกเราข้ามถนนไปอีกฝั่งเพื่อรอรถบัสมารับ ซึ่งรถที่รอเป็นรถขาจรมาจากเมืองอื่นแล้วผ่านเมืองนี้ นั่งรอรถบัสอยู่ริมถนนประมาณ 20 นาทีรถก็มาจอด เราคิดว่าชายคนนั้นน่าจะได้ส่วนแบ่งจากการหาคนตามรายทางเพื่อขึ้นรถบัส อย่างเช่นพวกเรา เพราะเมื่อรถบัสจอดผู้หญิงที่คุมรถก็เดินลงมาและกันคนอื่นที่คอยจะแย่งกันขึ้นรถออกจากประตู คนพวกนี้มารอรถริมทางเหมือนพวกเราแต่แค่ไม่มีคนพามา ผู้หญิงคนนั้นบอกกับพวกเราให้รีบวิ่งขึ้นรถในขณะที่เธอกันคนอื่นออกจากทางขึ้น(รู้สึกเหมือนเป็นดาราที่หนีนักข่าว) พวกเราก็ต้องรีบเบียดตัวกันขึ้นรถไปพอเบียดตัวขึ้นมาได้ก็รีบหาที่นั่งแต่เบาะที่เราได้นั่งเป็นเบาะเสียเพราะมันไม่สามารถเอนหลังได้เลย เมื่อยมาก!! อยากจะนอนพักก็นอนไม่ได้เลย (น้ำตาซึมเลย) ยังดีที่มีคนจีนที่นั่งข้างกันน่ารัก ดูเฟรนลี่มาก ชวนเราคุยตลอดเลยแต่ถามว่าเราเข้าใจไหม ‘เอิบ! บอกเลยว่าไม่’ เมื่อนั่งรถมาถึงจุดพักที่ 4 รวมแล้วใช้เวลาประมาน 5 ชั่วโมงได้หากเราจำไม่ผิด แต่ความรู้สึกนั้นเหมือนกับว่านั่งมา 24 ชั่วโมงซะอย่างนั้น เพราะว่าเราเมื่อยหลังมากขอเน้นน จากนั้นมีคนมาบอกให้พวกเราเปลี่ยนรถเพราะรถคันนี้จะวิ่งไปเมืองอื่น ส่วนรถที่จะไปเมืองเฟิ่งหวงต้องต่ออีกคัน ซึ่งก็คือคันที่จอดพักอยู่ข้างกันนี่เอง พวกเราหัวเราะกันเบาๆ แล้วเรารีบวิ่งไปเอากระเป๋าใต้รถแล้วพากันวิ่งขึ้นอีกคัน ซึ่งรถคันนี้จะนำพวกเราไปยังจุดหมายซึ่งก็คือ..................เมืองเฟิ่งหวง (ในที่สุด)
เฟิ่งหวง ในที่สุดก็มาถึงจุดหมายแรกสักที (ดีใจมากค่ะ กระโดดตีปีกร้องป๊อกๆเลยทีเดียว) แต่พอถึงเมืองแล้วเราก็ไม่รู้ว่าทางเข้าเมืองโบราณคือทางไหนเพราะระหว่างที่รถขับพาเข้าเมืองก็มีผู้หญิงขายทัวร์ไปด้วยพอนางขายเสร็จก็ไล่ลงรถเลยค่ะ พวกเราตัดสินใจให้เพื่อนที่พูดภาษาจีนถามแท็กซี่ให้พาไปหน้าทางเข้าเมืองโบราณ คือเมืองโบราณจะมีกำแพงล้อมรอบ และรอบๆก็เป็นเมืองใหม่ โดยรถบัสจะจอดได้แค่ข้างนอก เพราะตัวเมืองโบราณต้องเดินเข้าไปเท่านั้นคะ โดยเค้าคิดค่าบริการ 40 หยวน พวกเราจำเป็นต้องยอมเพื่อความสะดวกสบาย
เมื่อมาถึงโรงแรมแห่งแรกของพวกเรา สิ่งที่แรกที่เราตกใจคือห้องน้ำเป็นส้วมซึม ซึ่งเรากรีดร้อง โอ๊วจอร์จ! มันน่ากลัวมาก ไม่คิดว่าห้องน้ำในโรงแรมจะเป็นแบบนี้ถึงจะทำใจไว้แล้วก็ตาม แถมความเหม็นจากห้องน้ำส่งกลิ่นมาถึงที่นอนเลยทีเดียวค่า ประตูก็ปิดไม่ได้ ไม่มีคำบรรยายเลยคะ
ตอนเย็นเราออกมาเดินเล่นริมถนนในตัวเมืองเฟิ่งหวงต้องยอมรับว่าตัวเมืองสวยประทับใจมาก ลานหน้าโรงแรมเป็นน้ำพุของตัวเมืองและมีการฉายหนังกลางแปลงด้วย เราประทับใจมากแม้จะมีคนเยอะก็ตาม เมืองเฟิ่งหวงสะอาดอากาศก็ดีมาก พอได้เวลาประมาณ 5 ทุ่ม ก็กลับเข้าที่พักเพราะที่พักมีเคอรืฟิวคือเที่ยงคืน ‘เรานี่แบบ ว้อท! ทำไม! ฉันมาเที่ยวแต่โรงแรมปิดเที่ยงคืนอะไร’ แต่อยากมีที่นอนก็จำเป็นต้องทำตามกฎนะคะ กลับไปสูดกลิ่นจูออนต่อ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เดี๋ยวมาต่อนะคะ พักก่อน