ผมเป็นไม่เห็นด้วยกับการทำร้ายผู้ต้องหาหรือรุมประชาทัณฑ์ผู้ต้องหาครับ
การที่ผู้ต้องหาทำผิดไม่สามารถทำให้เหยื่อหรือคนอื่นๆมีสิทธิ์ไปทำร้ายใครได้นอกเหนือจากกฏหมายครับ
เพราะผู้ต้องหาทำเลว เราจึงต้องทำเลวตอบนั่นหรือเหตุผล?
แล้วเวลามีการรุมทำร้ายผู้ต้องหาเนี่ยผมไม่เข้าใจทำไมตำรวจไม่ดำเนินคดีกับคนที่ทำร้ายผู้ต้องหา
มันเห็นชัดเจนอยู่แล้วว่าการทำแบบนั้นมันผิดกฏหมาย ทำไมตำรวจไม่ดำเนินคดี? แบบนี้เรียกว่าละเว้นการปฏิบัติหน้าที่รึเปล่า? ผมไม่เข้าใจ
ถ้าเป็นกรณีที่มันสะเทือนขวัญมากๆสมควรจะต้องกันพวกญาติของผู้เสียหายออกไปไกลๆก่อนรึเปล่า เพราะยังไงก็ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่แน่
แล้วล่าสุดการเอาผู้ต้องหามาแถลงข่าวแล้วเอาเหยื่อมาชี้ตัวจนเหยื่อทนไม่ไหวตบผู้ต้องหา
ทำไมตำรวจไม่กันตัวเหยื่อไว้ก่อน มีให้เห็นประจำไม่ใช่หรอการทำร้ายผู้ต้องหาเนี่ย ถ้ากลัวว่าจะควบคุมเหยื่อไม่ให้เอาคืนไม่ได้ทำไมไม่กันให้อยู่ไกลๆไว้ก่อน
แล้วจากข้างบนที่ผมพูดมาทั้งหมดจะมีคำถามยอดฮิตว่าถ้าโดนเองจะทำยังไง ผมขอบอกเลยว่าวินาทีนั้นอาจจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่อาจจะทำร้ายผู้ต้องหา แต่หลังจากที่ทำไปแล้วผมก็ยินดีให้ตำรวจดำเนินคดี เพราะวินาทีที่ผมไปทำร้ายผู้ต้องหานั่นมันก็เกิดคดีความใหม่ขึ้นมาแล้ว ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์แรกเลย ซึ่งวิธีแก้เหตุการณ์นี้จริงๆมันไม่ยากเลยนะแค่ตำรวจกันเหยื่อออกมาห่างๆก่อน ยังไงวินาทีนั้นเหยื่อไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้แน่
ส่วนถ้ามีการพาผู้ต้องหาไปทำแผนประกอบคำรับสารภาพแล้วมีเหตุการณ์รุมประชาทัณฑ์ขึ้น(ซึ่งส่วนใหญ่พวกนี้จะเป็นชาวบ้านที่มารุมเพราะความสะใจส่วนตัวมากกว่า) ผมอยากให้มีการดำเนินคดีจริงๆจังๆกับคนพวกนี้ นอกจากจะทำผิดกฏหมายในการทำร้ายผู้อื่นแล้ว ยังขัดขวางการปฎิบัติงานของ จนท อีก
ซึ่งการรุมประชาทัณฑ์เนี่ยเป็นอะไรที่เลวร้ายกว่าการที่เหยื่อทำร้ายผู้ต้องหามาก เพราะคนพวกนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเลยแต่ทำเพราะความสะใจล้วนๆ ผมอยากให้ดำเนินคดีตามกฎหมาย
สิ่งเหล่านี้เป็นการปลุกฝังความรุนแรงให้กับสังคมและเด็กๆที่ดูข่าวนะครับผมว่า แทนที่จะสอนให้เคารพกฎหมายกลับกลายเป็นว่าสามารถเอาอารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผลได้ การทำแบบนี้จะเท่ากับว่าเราสามารถทำผิดได้ถ้าอีกคนทำผิด อีกฝ่ายทำเลวเราต้องทำเลวตอบ ซึ่งแนวคิดแบบนี้แหละทำให้สังคมวุ่นวายอยู่ในทุกวันนี้ และผมตลกอีกอย่างสังคมที่อ้างตัวเองเป็นเมืองพุทธมีคำสอนมากมายเช่น เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร หรือ กฏแห่งกรรม กลับเห็นดีเห็นงามในการทำศาลเตี้ยซะส่วนใหญ่
คิดยังไงกับการณ์ทำร้ายผู้ต้องหาหรือรุมประชาทัณฑ์หลังจากจับตัวคนร้ายได้ครับ
การที่ผู้ต้องหาทำผิดไม่สามารถทำให้เหยื่อหรือคนอื่นๆมีสิทธิ์ไปทำร้ายใครได้นอกเหนือจากกฏหมายครับ
เพราะผู้ต้องหาทำเลว เราจึงต้องทำเลวตอบนั่นหรือเหตุผล?
แล้วเวลามีการรุมทำร้ายผู้ต้องหาเนี่ยผมไม่เข้าใจทำไมตำรวจไม่ดำเนินคดีกับคนที่ทำร้ายผู้ต้องหา
มันเห็นชัดเจนอยู่แล้วว่าการทำแบบนั้นมันผิดกฏหมาย ทำไมตำรวจไม่ดำเนินคดี? แบบนี้เรียกว่าละเว้นการปฏิบัติหน้าที่รึเปล่า? ผมไม่เข้าใจ
ถ้าเป็นกรณีที่มันสะเทือนขวัญมากๆสมควรจะต้องกันพวกญาติของผู้เสียหายออกไปไกลๆก่อนรึเปล่า เพราะยังไงก็ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่แน่
แล้วล่าสุดการเอาผู้ต้องหามาแถลงข่าวแล้วเอาเหยื่อมาชี้ตัวจนเหยื่อทนไม่ไหวตบผู้ต้องหา
ทำไมตำรวจไม่กันตัวเหยื่อไว้ก่อน มีให้เห็นประจำไม่ใช่หรอการทำร้ายผู้ต้องหาเนี่ย ถ้ากลัวว่าจะควบคุมเหยื่อไม่ให้เอาคืนไม่ได้ทำไมไม่กันให้อยู่ไกลๆไว้ก่อน
แล้วจากข้างบนที่ผมพูดมาทั้งหมดจะมีคำถามยอดฮิตว่าถ้าโดนเองจะทำยังไง ผมขอบอกเลยว่าวินาทีนั้นอาจจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่อาจจะทำร้ายผู้ต้องหา แต่หลังจากที่ทำไปแล้วผมก็ยินดีให้ตำรวจดำเนินคดี เพราะวินาทีที่ผมไปทำร้ายผู้ต้องหานั่นมันก็เกิดคดีความใหม่ขึ้นมาแล้ว ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์แรกเลย ซึ่งวิธีแก้เหตุการณ์นี้จริงๆมันไม่ยากเลยนะแค่ตำรวจกันเหยื่อออกมาห่างๆก่อน ยังไงวินาทีนั้นเหยื่อไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้แน่
ส่วนถ้ามีการพาผู้ต้องหาไปทำแผนประกอบคำรับสารภาพแล้วมีเหตุการณ์รุมประชาทัณฑ์ขึ้น(ซึ่งส่วนใหญ่พวกนี้จะเป็นชาวบ้านที่มารุมเพราะความสะใจส่วนตัวมากกว่า) ผมอยากให้มีการดำเนินคดีจริงๆจังๆกับคนพวกนี้ นอกจากจะทำผิดกฏหมายในการทำร้ายผู้อื่นแล้ว ยังขัดขวางการปฎิบัติงานของ จนท อีก
ซึ่งการรุมประชาทัณฑ์เนี่ยเป็นอะไรที่เลวร้ายกว่าการที่เหยื่อทำร้ายผู้ต้องหามาก เพราะคนพวกนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเลยแต่ทำเพราะความสะใจล้วนๆ ผมอยากให้ดำเนินคดีตามกฎหมาย
สิ่งเหล่านี้เป็นการปลุกฝังความรุนแรงให้กับสังคมและเด็กๆที่ดูข่าวนะครับผมว่า แทนที่จะสอนให้เคารพกฎหมายกลับกลายเป็นว่าสามารถเอาอารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผลได้ การทำแบบนี้จะเท่ากับว่าเราสามารถทำผิดได้ถ้าอีกคนทำผิด อีกฝ่ายทำเลวเราต้องทำเลวตอบ ซึ่งแนวคิดแบบนี้แหละทำให้สังคมวุ่นวายอยู่ในทุกวันนี้ และผมตลกอีกอย่างสังคมที่อ้างตัวเองเป็นเมืองพุทธมีคำสอนมากมายเช่น เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร หรือ กฏแห่งกรรม กลับเห็นดีเห็นงามในการทำศาลเตี้ยซะส่วนใหญ่