คือเราเกิดมาไม่เคยมีแฟน แต่เราก็มีคนเข้ามาคุยบ้างนานๆที
เหตุมันเกิดที่ว่าวันนี้นั่งกินข้าวแล้วคุยกับเพื่อนอยู่ เข้ามาวกเรื่องแฟนได้ยังไงไม่รู้
เพื่อน1: "อย่างน้อยกูก็เคยมีแฟน"
เรา: มีแล้วไม่ดี ไม่มีดีกว่า
เพื่อน1: คนเรามันก็ต้องมีบ้าง ไม่ใช่ไม่มีเลย
เรา: อย่างน้อยกูเคยมีคนคุยนะ
เพื่อน1: แค่คุย แล้วได้เป็นแฟนไหมละ อย่างน้อยกูก็เคยมี ไม่ใช่แบบ
เพื่อน2: คนเราต้องเรียนรู้บ้าง ได้รู้จักการอกหัก อย่างน้อยก็เป็นสีสันในชีวิต
(อันนี้คือรายละเอียดคร่าวๆ พูดกันประมาณนี้ เราจำไม่ได้)
เราแค่รู้สึกว่า แค่ไม่เคยมีแฟน มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอ เรารู้สึกเหมือนโดนดูถูกยังไงไม่รู้ เราอาจจะคิดมากไป
แต่เราคิดแบบนั้นจริงๆ ว่าเราก็สามารถเรียนรู้ความรัก มีประสบการณ์ความรักจากคนรอบข้างได้
เราอาจจะไม่ได้อินน์เหมือนที่เราเจอเอง แต่เราก็ไม่จำเป็นไหม
เราคิดว่ารักไม่ดี ไม่มีดีกว่า เพราะเราคิดแบบนั้นจริงๆ เราเห็นเพื่อน พี่ คนรอบข้าง ร้องไห้ เสียใจ ฟูมฟาย เราไม่อยากเสียใจแบบนั้น
หรืออาจเป็นเพราะว่า เราไม่เคยจริงๆก็ได้มั้ง ถึงได้รู้สึกแบบนั้นจริงๆ....
แค่ไม่เคยมีแฟนมันผิดมากเลยหรอคะ???
เหตุมันเกิดที่ว่าวันนี้นั่งกินข้าวแล้วคุยกับเพื่อนอยู่ เข้ามาวกเรื่องแฟนได้ยังไงไม่รู้
เพื่อน1: "อย่างน้อยกูก็เคยมีแฟน"
เรา: มีแล้วไม่ดี ไม่มีดีกว่า
เพื่อน1: คนเรามันก็ต้องมีบ้าง ไม่ใช่ไม่มีเลย
เรา: อย่างน้อยกูเคยมีคนคุยนะ
เพื่อน1: แค่คุย แล้วได้เป็นแฟนไหมละ อย่างน้อยกูก็เคยมี ไม่ใช่แบบ
เพื่อน2: คนเราต้องเรียนรู้บ้าง ได้รู้จักการอกหัก อย่างน้อยก็เป็นสีสันในชีวิต
(อันนี้คือรายละเอียดคร่าวๆ พูดกันประมาณนี้ เราจำไม่ได้)
เราแค่รู้สึกว่า แค่ไม่เคยมีแฟน มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอ เรารู้สึกเหมือนโดนดูถูกยังไงไม่รู้ เราอาจจะคิดมากไป
แต่เราคิดแบบนั้นจริงๆ ว่าเราก็สามารถเรียนรู้ความรัก มีประสบการณ์ความรักจากคนรอบข้างได้
เราอาจจะไม่ได้อินน์เหมือนที่เราเจอเอง แต่เราก็ไม่จำเป็นไหม
เราคิดว่ารักไม่ดี ไม่มีดีกว่า เพราะเราคิดแบบนั้นจริงๆ เราเห็นเพื่อน พี่ คนรอบข้าง ร้องไห้ เสียใจ ฟูมฟาย เราไม่อยากเสียใจแบบนั้น
หรืออาจเป็นเพราะว่า เราไม่เคยจริงๆก็ได้มั้ง ถึงได้รู้สึกแบบนั้นจริงๆ....