ก่อนอื่นก็คงขอเกริ่นก่อนว่า ผมเป็นเด็กที่ไม่ติดแอดมิชชั่น(ติดรับตรงไปแล้วแต่ไม่เอา!!!)
ก็เลยต้องใช้ชีวิต กับตัวเอง คิด ทำ ลงมือหลายๆอย่าง โชคยังดีที่ลง มหาลัยเปิดอย่าง มหาลัยรามคำแหงไว้
ผมเองก็ไปดูวิชาที่เรียนเขาอัดเป็นคลิป(ขอเรียกว่าคลิปละกันครับ) ก็บ่อยๆ
แต่!! ผมเริ่มเขียนบล็อค ก็เลยเริ่มออกเดินทาง ท่องเที่ยว ตอนแรกมันก็แค่เห็นคนนู้นคนนี้ถ่ายภาพ พอเราได้ลองมันรู้สึกสนุก
สมัยมัธยม ผมชอบศิลปะ หมกตัวอยู่แต่ที่นั้น ลงแข่งศิลปหัตถกรรม(เกี่ยวกับศิลปไทย) ก็ชนะ แต่ก็ไม่เคยชนะแบบผ่านรอบระดับภาค
อย่างมากก็เขต ไประดับภาคนู้นก็ได้เหรียญทองแต่ก็ไม่ได้ตัวแทน(โอเคเรื่องจะได้อะไรช่างหัวมันหัวเผือก) สิ่งที่ผมอยากจะบอกคือ
ผมสนุกที่ได้ทำมัน ผมติดคณะสถาปัตยกรรมภายในแต่ก็ไม่เอา อยากจะไปลุ้นแอดมิชชั่นแบบเพื่อน สุดท้ายก็แห้ว(น่าขำสิ้นดี)
สิ่งที่ผมอยากบอกต่อไปคือผมเริ่มชอบการถ่ายภาพ การนำเสนอผ่านสื่อต่างๆ จึงเริ่มอยากเรียน แต่หากจะบอกว่าทำไมไม่เรียนคณะอื่น
ก็ผมไม่รู้ว่าอะไรที่ผมชอบนอกจากนี้ ช่วงเวลาที่ผมหยุดมา ผมถามตัวเองหลายๆรอบ ก็ยังไม่วายที่จะบอกว่าผมชอบศิลปะ ไม่ใช้แค่การถ่ายภาพ อย่างอื่นก็ด้วย ผมเรียนที่ ม.ราม สาขา การตลาด ถ้าใครจะบอกว่า ม.ราม โธ่ๆ ก็ช่างเถอะครับ ใครจะว่าไร ช่างเถอะ!! หากบริษัท รับเข้าทำงาน ผมก็พร้อมจะบอกได้ว่า เงินเดือนเริ่มเท่าไหร่ก็แล้วแต่ความสามารถของผมที่คุณจะวัดผมด้วยวิธีอะไรก็ตาม พ่อผมเองก็เคยเป็นหัวหน้าคนมาก่อน ถึงจะไม่เทียบเท่าบริษัท แต่ก็เป็นกิจการเล็กๆที่มีลูกน้อง(เกี่ยวกับเฟอร์นิเจอร์) ถูกโกงขึ้นมาเรียบร้อยโรงเรียนจีน ลูกน้องหายต้อย hahaha นั้นไม่ใช้ประเด็น ประเด็นคือผมพอจะเข้าใจการเลือกรับบุคคลเข้าทำงาน (โอเคออกนอกเรื่องเกินไปละ) แต่!! การตลาดก็คืออีกหนึ่งสาขาที่ผมจบ และหากผมจบอีกวิชาเกี่ยวกับการถ่ายภาพก็โอเค (อย่างน้อยมันก็น่าจะได้วุฒิอะไรสักอย่าง) เพื่อที่ผมจะนำไปต่อยอด
นั้นแหละคือสิ่งที่ผมคิด และหากใครจะบอกว่าไปเรียนเป็นคอสก็ได้ ส่วนเรียนก็เอาคณะอื่น อร่า...... ผมก็อยากนะแต่ ผมรู้ลิมิตตัวเอง!!!! ยังงั้นผมไม่ไหวหรอก ถ้าจะบอกว่าสู้ให้ถึงตายไปข้าง แต่คนก็คือคน ทำหลายๆอย่างไม่ไหวหรอก เพราะงั้นถึงต้องมีบุคคลอื่นๆที่มาช่วย หรือไม่จริง? นั้นทำให้ผมต้องหามหาลัยที่จะเข้าไปเรียน
แต่ทำไมละ???? ทำไมถึงอยากไป มหาลัยเกษตร เหตุผลง่ายๆคงเป็นเรื่องผู้หญิง
หากใครไม่ชอบเรื่องแบบนี้จะปิดไปก็ไม่ว่าอะไร ขอโทษด้วยหากผมไม่พูดตรงๆบรรทัดเดียวรู้เรื่อง ใครๆก็อยากระบายความในใจถูกไหมครับ??
และทำไมถึงเป็นเรื่องนั้น????
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อรื่มมมม...... ว่าไงดี เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งเธอมีโรคประจำตัว เกี่ยวกับดวงตา เธอเป็นคนพิการ(ถ้าเจ้าตัวมาเห็นคงโกรธเป็นฝืนเป็นไฟ) สายตาเอียง ตาเลือนลาง สายตาสั้น ตาเข(เขียนถูกใช้ไหมครับ) เธอเป็นโรคกรรมพันธ์ครับ ก็คบกันมานานนะครับ ที่นี้!!! เธอช่วยผมมาตลอด ผมยังไม่ได้บอกสินะว่าตอนมัธยมผมโครตไม่ได้เรื่องเลย ถึงจะเป็นกรรมการนักเรียนแต่ก็จัดการเวลาไม่เป็น ผมให้เวลาไปกับการเป็นกรรมการนักเรียนกับกิจกรรมเป็นส่วนมาก(ก็มันสนุกนี้หว๋า) แต่พอขึ้น ม.5 ได้รู้จักเธอ (กรรมการนักเรียนโรงเรียนผมเลือกตั้ง ม.4 เริ่มเรื่อยไปจน ต้นเทอม ม.6) เธอเป็นเด็กนักเรียนดีเด่น หู้ววว!!!!(คนละโรงเรียน) โรงเรียนกาญจนา นครปฐม(ขอย่อๆละกัน ใครอ่านแล้วขุ่นเคืองที่ไม่เขียนชื่อโรงเรียนให้เต็ม ต้องขอโทษด้วย ผมไม่อยากเอาชื่อโรงเรียนมาเกี่ยวข้องนัก) เธอเป็นเพื่อนของเพื่อน เธอเข้ามาเล่นกับผมจนเริ่มชอบกัน พอเธอเริ่มรู้จักนิสัยของผม เธอก็ยิ้มอย่างเอ็นดูลูบหัวผมดังๆ(เพลี๊ยยย!!) พร้อมกับวาจาที่นุ่มนวลราวกับว่าไม่เคยมีคำนี้อยู่ในโลกรู้สึกเหมือนเข็มทิ่มลึกเข้าไปในใจ คล้ายๆเอามีดมาแทงข้างหลัง เล่นผมเอาผมซาบซึ้งและกลับบ้านมาร้องไห้ หลังจากนั้นผมกับเธอก็ช่วยๆกันเรียนทำหลายๆอย่างช่วยกันติวเราต่างติดคณะที่ต้องการ (แต่ผม
ไม่เอาไง ซนชิปหาย)
จบเถอะเข้าเรื่อง!!!
คืองี้ครับ... ตอนนี้สิ่งที่เธอเจอคือ เครียด การไปการอยู่ หลายๆอย่าง เธอถึงขั้นบอกว่า....(ชื่อ) มาเรียนที่นี้ได้ไหม คณะไรก็ได้ การตลาดไหม(จิบ้าหราตัวเธอ ฉันก็เรียนการตลาดที่ ม.รามอยู่นะ) นั้นละครับ มันก็เลยกลายเป็นว่า อร่อไหนๆเราอยากถ่ายรูปชอบแบบนี้ จะมีไหมน่าที่ ม.เกษตร ซึ่งที่ผมลองดูมันไม่มีอร่า!!! หรือผมดูไม่เข้าใจ หรืออาจจะแบบมีนะแต่ไม่มาก หรือมีชุมนุมไรแบบนี้ไหม
แต่ถ้ายังยืนกรานว่า มันไม่มี ก็คงต้องถามว่ามีคณะไหนที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติ ศิลปะ อะไรพวกนี้ไหมครับ เผอิญผมชอบแนวนี้ซะมากกว่า อร่อ ผมเรียน ศิลป์-คำนวณ มานะครับ !!
.
.
.
.
.
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้โอเค!!! ยังไงหากใครอยากรู้ว่าผมเขียนบล็อคแนวไหนก็ลองเข้าไปดูได้
♪ 1 ใน 3หมื่น ที่ไม่ติด แอชมิชชั่น
http://ptpblogs.blogspot.com/2015/06/1-3-admission.html
♪ ความโหดร้ายของระบบ Admission ที่ทุกคนต้องเจอ ไม่ว่าจะเด็กใหม่ หรือแม้กระทั่ง เด็กซิ่ว
http://ptpblogs.blogspot.com/2015/08/admission.html
♪ แหล่งเทียวดื่มกินบรรยากาศ ณ สมุทรสาคร กับ Big bike สถานที่ท่องเที่ยวที่คุณมองข้าม ธรรมชาติรอบตัว
http://ptpblogs.blogspot.com/2015/08/big-bike.html
♪ ท่องเที่ยวเดินทาง ณ วัดหลักสี่ราษฏ์สโมสร กิน เดิน เที่ยว
http://ptpblogs.blogspot.com/2015/09/blog-post.html
♪ ร้านนั่งกิน แถวสมุทรสาคร รถ-นิ-ยม ร้านเปิดใหม่!!! แนะนำผู้ที่จะเปิดร้านนั่งเล่น
http://ptpblogs.blogspot.com/2015/09/blog-post_3.html
และอื่นๆ
เอาละยังไงซะที่ผมเอาบล็อคมาลงนี้ผมไม่มีส่วนได้ส่วนเสียในเรื่องเงิน เพราะผมไม่ได้เอาค่าโฆษณาจาก Google แม้แต่น้อย
แต่!!! หากวันใดที่บล็อคนี้ของผมเริ่มมีคนสนใจ หากใครจะสนับสนุนผม ผมขอสัญญาว่าจะไม่น่าเลือด ตั้งบทความเพื่อเอาเงินอย่างเดียวนั้นมันไร้สาระ
ทุกบทความผมลงมือทำ และจากใจจริงๆ <3
ต้องขอโทษที่ สปอย เยอะไปหน่อย
ต้องขอขอบคุณทุกๆท่านที่อ่านมาจนจบ หวังว่าจะไม่เป็นที่ขุ่นเคืองใจ
แมน หมีขาว
มหาวิทยาลัย เกษตรกำแพงแสน มีคณะไหนเรียนถ่ายรูปเป็นส่วนใหญ่บ้าง(หรือไม่มี?) แล้วแถวๆนั้นมีมหาลัยไหนเปิดบ้าง
ก็เลยต้องใช้ชีวิต กับตัวเอง คิด ทำ ลงมือหลายๆอย่าง โชคยังดีที่ลง มหาลัยเปิดอย่าง มหาลัยรามคำแหงไว้
ผมเองก็ไปดูวิชาที่เรียนเขาอัดเป็นคลิป(ขอเรียกว่าคลิปละกันครับ) ก็บ่อยๆ
แต่!! ผมเริ่มเขียนบล็อค ก็เลยเริ่มออกเดินทาง ท่องเที่ยว ตอนแรกมันก็แค่เห็นคนนู้นคนนี้ถ่ายภาพ พอเราได้ลองมันรู้สึกสนุก
สมัยมัธยม ผมชอบศิลปะ หมกตัวอยู่แต่ที่นั้น ลงแข่งศิลปหัตถกรรม(เกี่ยวกับศิลปไทย) ก็ชนะ แต่ก็ไม่เคยชนะแบบผ่านรอบระดับภาค
อย่างมากก็เขต ไประดับภาคนู้นก็ได้เหรียญทองแต่ก็ไม่ได้ตัวแทน(โอเคเรื่องจะได้อะไรช่างหัวมันหัวเผือก) สิ่งที่ผมอยากจะบอกคือ
ผมสนุกที่ได้ทำมัน ผมติดคณะสถาปัตยกรรมภายในแต่ก็ไม่เอา อยากจะไปลุ้นแอดมิชชั่นแบบเพื่อน สุดท้ายก็แห้ว(น่าขำสิ้นดี)
สิ่งที่ผมอยากบอกต่อไปคือผมเริ่มชอบการถ่ายภาพ การนำเสนอผ่านสื่อต่างๆ จึงเริ่มอยากเรียน แต่หากจะบอกว่าทำไมไม่เรียนคณะอื่น
ก็ผมไม่รู้ว่าอะไรที่ผมชอบนอกจากนี้ ช่วงเวลาที่ผมหยุดมา ผมถามตัวเองหลายๆรอบ ก็ยังไม่วายที่จะบอกว่าผมชอบศิลปะ ไม่ใช้แค่การถ่ายภาพ อย่างอื่นก็ด้วย ผมเรียนที่ ม.ราม สาขา การตลาด ถ้าใครจะบอกว่า ม.ราม โธ่ๆ ก็ช่างเถอะครับ ใครจะว่าไร ช่างเถอะ!! หากบริษัท รับเข้าทำงาน ผมก็พร้อมจะบอกได้ว่า เงินเดือนเริ่มเท่าไหร่ก็แล้วแต่ความสามารถของผมที่คุณจะวัดผมด้วยวิธีอะไรก็ตาม พ่อผมเองก็เคยเป็นหัวหน้าคนมาก่อน ถึงจะไม่เทียบเท่าบริษัท แต่ก็เป็นกิจการเล็กๆที่มีลูกน้อง(เกี่ยวกับเฟอร์นิเจอร์) ถูกโกงขึ้นมาเรียบร้อยโรงเรียนจีน ลูกน้องหายต้อย hahaha นั้นไม่ใช้ประเด็น ประเด็นคือผมพอจะเข้าใจการเลือกรับบุคคลเข้าทำงาน (โอเคออกนอกเรื่องเกินไปละ) แต่!! การตลาดก็คืออีกหนึ่งสาขาที่ผมจบ และหากผมจบอีกวิชาเกี่ยวกับการถ่ายภาพก็โอเค (อย่างน้อยมันก็น่าจะได้วุฒิอะไรสักอย่าง) เพื่อที่ผมจะนำไปต่อยอด
นั้นแหละคือสิ่งที่ผมคิด และหากใครจะบอกว่าไปเรียนเป็นคอสก็ได้ ส่วนเรียนก็เอาคณะอื่น อร่า...... ผมก็อยากนะแต่ ผมรู้ลิมิตตัวเอง!!!! ยังงั้นผมไม่ไหวหรอก ถ้าจะบอกว่าสู้ให้ถึงตายไปข้าง แต่คนก็คือคน ทำหลายๆอย่างไม่ไหวหรอก เพราะงั้นถึงต้องมีบุคคลอื่นๆที่มาช่วย หรือไม่จริง? นั้นทำให้ผมต้องหามหาลัยที่จะเข้าไปเรียน
แต่ทำไมละ???? ทำไมถึงอยากไป มหาลัยเกษตร เหตุผลง่ายๆคงเป็นเรื่องผู้หญิง
หากใครไม่ชอบเรื่องแบบนี้จะปิดไปก็ไม่ว่าอะไร ขอโทษด้วยหากผมไม่พูดตรงๆบรรทัดเดียวรู้เรื่อง ใครๆก็อยากระบายความในใจถูกไหมครับ??
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
จบเถอะเข้าเรื่อง!!!
คืองี้ครับ... ตอนนี้สิ่งที่เธอเจอคือ เครียด การไปการอยู่ หลายๆอย่าง เธอถึงขั้นบอกว่า....(ชื่อ) มาเรียนที่นี้ได้ไหม คณะไรก็ได้ การตลาดไหม(จิบ้าหราตัวเธอ ฉันก็เรียนการตลาดที่ ม.รามอยู่นะ) นั้นละครับ มันก็เลยกลายเป็นว่า อร่อไหนๆเราอยากถ่ายรูปชอบแบบนี้ จะมีไหมน่าที่ ม.เกษตร ซึ่งที่ผมลองดูมันไม่มีอร่า!!! หรือผมดูไม่เข้าใจ หรืออาจจะแบบมีนะแต่ไม่มาก หรือมีชุมนุมไรแบบนี้ไหม แต่ถ้ายังยืนกรานว่า มันไม่มี ก็คงต้องถามว่ามีคณะไหนที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติ ศิลปะ อะไรพวกนี้ไหมครับ เผอิญผมชอบแนวนี้ซะมากกว่า อร่อ ผมเรียน ศิลป์-คำนวณ มานะครับ !!
.
.
.
.
.
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้