เมื่อก่อนมีคำพูดที่ว่า "บอลไทย ไปบอลโลก" จำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ แต่จำได้ว่าน่าจะเมื่อซักสิบกว่าปีก่อน มันฝันเนอะ เราทำได้แค่ดูและก็ฝัน
แต่ยิ่งดูๆ ไป มันชักเป็น "บอลไทย ไปมวยโลก" มันเจ็บนะ แล้วเราก็แทบจะลืมไปว่าเรามีทีมชาตินะ เหมือนเราลืมไปว่าเราอยากไป อยากเห็น
แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก ขนาดดู พี่โน๊ตอุดมยังเอาไปแซวในเดี๋ยว(ครั้งเท่าไหร่จำไม่ได้)ว่าถ้าไทยได้ไปบอลโลก ทีมอื่นคงไปบอลจักรวาลแระ
คำนี้มันทำให้คิดว่า เราจะตายก่อนป่าววะ เราจะได้ดูป่าววะ มันมีแต่ความรู้สึกเป็นไปไม่ได้
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาผมว่ามันมีอะไรมากกว่าคำว่าศรัทธานะ หลายอย่างมากๆ ทั้งบอลไทยลีก เชื่อป่ะ ผมไม่เคยคิดว่าจะมีคนชวนผมไปดูบอลนัดสุดสัปดาห์ ผมไม่เคยเห็นร้านอาหารเปิดบอลไทย เพราะเข้าไปก็เจอแต่บอลพรีเมียร์ลีก แต่ทั้งสองอย่างมันเกิดกับผมแล้ว
วันนี้ทั้งวันผมเปิดดูไฮไลท์ ไทย-อิรัก หลายสิบครั้งแล้ว มันอดคิดไม่ได้ว่าในช่วงชีวิตนี้มันต้องได้ไปสิ ถ้าเรายังพัฒนาไปได้แบบนี้ มันต้องไปได้สิ
อย่าว่าผมเพ้อฝันนะครับ เพราะในความจริงเราก็คงพยายามมาตลอด ล้มลุกคลุกคลานมาหลายครั้ง หลายหน ยุคมืดเราก็ผ่านมาแล้ว แต่ครั้งนี้มันบอกเราว่า เราสู้ได้ แม้จะไม่ได้เป็นทีมระดับแนวหน้าของเอเชีย แต่ถ้าเรามาในแนวทางนี้เรื่อยๆ มันต้องมีโอกาส มันต้องมีวันที่เราจะส่งออกนักเตะไปแถบยุโรปได้
ผมไม่ได้บอกว่าครั้งนี้เราจะได้ไปบอลโลกรอบสุดท้าย แต่ผมเชื่อเหลือเกินว่าในช่วงชีวิตนี้ยังไงก็จะรอ มันมีความหวังลึกๆ ว่าเราจะทำได้ แต่อาจต้องใช้เวลาหน่อย และมันไม่ไกลเกินเอื้อม เหมือนเมื่อก่อน มันอาจจะยากมากๆ แต่ผมเชื่อเหลือเกินว่า เราได้ไปดูแน่ๆ ชาตินี้แหละ ไม่ต้องรอชาติหน้า
คิดเหมือนผมไหมนัดไทย-อิรักเมื่อวานทำให้คิดว่าถ้าเรายังก้าวไปแบบนี้เรื่อยๆ ในช่วงชีวิตนี้ต้องได้ไปบอลโลกไม่ต้องรอชาติหน้า
แต่ยิ่งดูๆ ไป มันชักเป็น "บอลไทย ไปมวยโลก" มันเจ็บนะ แล้วเราก็แทบจะลืมไปว่าเรามีทีมชาตินะ เหมือนเราลืมไปว่าเราอยากไป อยากเห็น
แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก ขนาดดู พี่โน๊ตอุดมยังเอาไปแซวในเดี๋ยว(ครั้งเท่าไหร่จำไม่ได้)ว่าถ้าไทยได้ไปบอลโลก ทีมอื่นคงไปบอลจักรวาลแระ
คำนี้มันทำให้คิดว่า เราจะตายก่อนป่าววะ เราจะได้ดูป่าววะ มันมีแต่ความรู้สึกเป็นไปไม่ได้
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาผมว่ามันมีอะไรมากกว่าคำว่าศรัทธานะ หลายอย่างมากๆ ทั้งบอลไทยลีก เชื่อป่ะ ผมไม่เคยคิดว่าจะมีคนชวนผมไปดูบอลนัดสุดสัปดาห์ ผมไม่เคยเห็นร้านอาหารเปิดบอลไทย เพราะเข้าไปก็เจอแต่บอลพรีเมียร์ลีก แต่ทั้งสองอย่างมันเกิดกับผมแล้ว
วันนี้ทั้งวันผมเปิดดูไฮไลท์ ไทย-อิรัก หลายสิบครั้งแล้ว มันอดคิดไม่ได้ว่าในช่วงชีวิตนี้มันต้องได้ไปสิ ถ้าเรายังพัฒนาไปได้แบบนี้ มันต้องไปได้สิ
อย่าว่าผมเพ้อฝันนะครับ เพราะในความจริงเราก็คงพยายามมาตลอด ล้มลุกคลุกคลานมาหลายครั้ง หลายหน ยุคมืดเราก็ผ่านมาแล้ว แต่ครั้งนี้มันบอกเราว่า เราสู้ได้ แม้จะไม่ได้เป็นทีมระดับแนวหน้าของเอเชีย แต่ถ้าเรามาในแนวทางนี้เรื่อยๆ มันต้องมีโอกาส มันต้องมีวันที่เราจะส่งออกนักเตะไปแถบยุโรปได้
ผมไม่ได้บอกว่าครั้งนี้เราจะได้ไปบอลโลกรอบสุดท้าย แต่ผมเชื่อเหลือเกินว่าในช่วงชีวิตนี้ยังไงก็จะรอ มันมีความหวังลึกๆ ว่าเราจะทำได้ แต่อาจต้องใช้เวลาหน่อย และมันไม่ไกลเกินเอื้อม เหมือนเมื่อก่อน มันอาจจะยากมากๆ แต่ผมเชื่อเหลือเกินว่า เราได้ไปดูแน่ๆ ชาตินี้แหละ ไม่ต้องรอชาติหน้า