สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 12

ตอนนี้ก็เลยนั่งคิดถึงดีตตอนเด็กๆ เรื่องเล็กๆบ้างทีเราก็ลืม ทั้งๆที่เรื่องเล็กๆพวกนั้นอาจสำคัญกับเรามากก็ได้
เพราะแค่เรื่องแมวทำให้ได้คิดถึง นังโสน ครองแครง และเรื่องฮาๆตลกๆที่เคยได้ยิ้มได้หัวเราะ
ได้คิดถึงบ้านด้วย

จริงๆถ้าอยากให้บ้านเป็นบ้านเราต้องทำมัน แต่ข้อจำกัดหลายอย่างทำให้เราทำอย่างใจไม่ได้
อย่างการเลี้ยงสัตว์เลี้ยงเป็นต้น

ตอนนี้ฝันอยากเลี้ยงสัตว์ไว้นั่งดูมันทะเลาะกัน ตบตีกัน หรือมากวนส้นตรีนเราเหมือนเมื่อก่อน ถ้าทำได้ก็อยากจะเลี้ยงหมาและแมว
ให้มันเป็นเพื่อนกัน และที่สำคัญจะได้ไม่เหงาด้วย

แต่พอคิดว่าขืนเลี้ยงมันก็คงทำได้ไม่ดีพอเหมือนที่พ่อกับแม่เราทำหรอก (แต่พ่อกับแม่ก็ใช่จะเลี้ยงดี ข้าวเหลือ อาหารเหลือ วิตามงวิตามิน
ก็ไม่เคยได้กิน อาหารหมาอาหารแมวถุงละเป็นร้อยไม่เคยได้กิน ตัดขนครั้งละเป็นพันแพงกว่า ผมตัดหนังหัวตัวเองอีก พ่อกับแม่ก็ไม่เคยทำ
อาบน้ำก็อาบกันเองใช้แฟซ่า สบู่นกแก้วตามประสา หมาเป็นชันนะตุก็เอายาก้อนเหลืองๆมาโป๊ะๆ แต่สุดท้ายพวกเขาก็อยู่กันอย่างมีความสุขดี)

ถ้าผมเลี้ยงแล้วเลี้ยงแบบคนทั่วไปสมัยนี้ ผมคงทำไม่ได้ ไม่มีปัญญา เพราะฉะนั้น รอพร้อมก่อนดีกว่าค่อยเอามันมาเป็นภาระที่สร้างความสุข
ตอนนี้ก็นอนดูจิ้งจกคุยกัน นานๆจะตกลงมาใส่หัวกบาลให้ร้องจ๊ากสักทีก็ฮาดี หรือจักออกไปนั่งยองๆในสวน ดูว่าเมื่อไหร่หอยทากจะคลาน
ไปถึงต้นลีลาวดีก็สงบดีไม่น้อย

แต่วันนี้ที่มีมากกว่านั้นก็คือ ทำให้ได้คิดถึงว่าวันนึงเราเคยมีแมวชื่อนังโสน กะหมาคือเจ้าครองแครงเป็นสัตว์เลี้ยงไว้อวดชาวบ้านชาวช่อง
....."กับเขาเหมือนกัน"

ตอนนี้ก็เลยนั่งคิดถึงดีตตอนเด็กๆ เรื่องเล็กๆบ้างทีเราก็ลืม ทั้งๆที่เรื่องเล็กๆพวกนั้นอาจสำคัญกับเรามากก็ได้
เพราะแค่เรื่องแมวทำให้ได้คิดถึง นังโสน ครองแครง และเรื่องฮาๆตลกๆที่เคยได้ยิ้มได้หัวเราะ
ได้คิดถึงบ้านด้วย

จริงๆถ้าอยากให้บ้านเป็นบ้านเราต้องทำมัน แต่ข้อจำกัดหลายอย่างทำให้เราทำอย่างใจไม่ได้
อย่างการเลี้ยงสัตว์เลี้ยงเป็นต้น

ตอนนี้ฝันอยากเลี้ยงสัตว์ไว้นั่งดูมันทะเลาะกัน ตบตีกัน หรือมากวนส้นตรีนเราเหมือนเมื่อก่อน ถ้าทำได้ก็อยากจะเลี้ยงหมาและแมว
ให้มันเป็นเพื่อนกัน และที่สำคัญจะได้ไม่เหงาด้วย

แต่พอคิดว่าขืนเลี้ยงมันก็คงทำได้ไม่ดีพอเหมือนที่พ่อกับแม่เราทำหรอก (แต่พ่อกับแม่ก็ใช่จะเลี้ยงดี ข้าวเหลือ อาหารเหลือ วิตามงวิตามิน
ก็ไม่เคยได้กิน อาหารหมาอาหารแมวถุงละเป็นร้อยไม่เคยได้กิน ตัดขนครั้งละเป็นพันแพงกว่า ผมตัดหนังหัวตัวเองอีก พ่อกับแม่ก็ไม่เคยทำ
อาบน้ำก็อาบกันเองใช้แฟซ่า สบู่นกแก้วตามประสา หมาเป็นชันนะตุก็เอายาก้อนเหลืองๆมาโป๊ะๆ แต่สุดท้ายพวกเขาก็อยู่กันอย่างมีความสุขดี)

ถ้าผมเลี้ยงแล้วเลี้ยงแบบคนทั่วไปสมัยนี้ ผมคงทำไม่ได้ ไม่มีปัญญา เพราะฉะนั้น รอพร้อมก่อนดีกว่าค่อยเอามันมาเป็นภาระที่สร้างความสุข
ตอนนี้ก็นอนดูจิ้งจกคุยกัน นานๆจะตกลงมาใส่หัวกบาลให้ร้องจ๊ากสักทีก็ฮาดี หรือจักออกไปนั่งยองๆในสวน ดูว่าเมื่อไหร่หอยทากจะคลาน
ไปถึงต้นลีลาวดีก็สงบดีไม่น้อย

แต่วันนี้ที่มีมากกว่านั้นก็คือ ทำให้ได้คิดถึงว่าวันนึงเราเคยมีแมวชื่อนังโสน กะหมาคือเจ้าครองแครงเป็นสัตว์เลี้ยงไว้อวดชาวบ้านชาวช่อง
....."กับเขาเหมือนกัน"

ความคิดเห็นที่ 5
พอมานั่งๆคิดก็จำได้ว่าที่บ้านเคยเลี้ยงแมวตัวหนึ่ง ชื่อ นังโสน นังแมวแก่นี่แสบมาก ในความรู้สึก
ถ้าจะให้หลับตาแล้วจิ้นถึงมันนะ ผมจะนึกถึงหน้าของโดโลเรส อัมบริดจ์ ในเรื่องแฮรี่พอร์ตเตอร์น่ะ
หน้าตาหน้าตบ หน้าเอาเท้าขัดขาเวลามันเดินมาก

โสนมันติดแม่ รักแม่มาก แต่กับคนอื่นมันไม่แคร์ ยิ่งผมนะไม่ต้องพูดถึง วันดีคืนดี นั่งกินข้าวดูหนูดีมีเรื่องเล่าก่อนไปโรงเรียน
นังโสนเดินอาดๆ หยิ่งๆเชิดๆมาละ แล้วหยุดอยู่ข้างหน้าผม มาบังทีวีเล่นๆ ว่างมั้ง ก่อนจะหันมาทำหน้าแบบ "อิเด็กกะโหลกกะลา"
ถ้ามันแบะปาก กลอกตาได้มันคงทำแล้วล่ะ
หลายครั้งที่ผมหมั่นไส้มันมากๆเข้าผมก็เอาหัวกุ้งเฟี้ยงมันไปทีนึง มันก็ไม่สนใจนะ เมินหน้าใส่ก่อนจะเดินหายไปเฉยๆ
เหมือนมาเดินตรวจตราความเรียบร้อย
นอนดูละครค่ำกับที่บ้าน ผมนอนหนุนตักแม่ นังโสนก็จะไม่ยอมก็ต้องมาเบียด เบียดไม่เบียดเปล่า ปัดหางแกว่งหางให้โดนหัวผมซะงั้น
พอทะเลาะกันแม่ก็บอกว่า "นี่ มันเป็นแมว จะอะไรกับมันนิ" ตลอดเลย

แล้วที่บ้านก็เลี้ยงหมาไว้อีกตัว ชื่อครองแครงเพราะขนมันหยิก หมานี่เป็นพวกผม แต่มันโง่ มันซื่อ ขี้กลัวมาก
พ่อผมตดที(แกตดดังเป็นความสามารถพิเศษ) อิหมานี่ก็ตกใจยังกะได้ยินเสียงฟ้าผ่าวิ่งหนีหายเข้าสวนทู๊กที

มันเป็นหมาใจเย็นมาก และ friendly กับทุกคนแม้กระทั่งโจร มันชอบโดนอิโสนแกล้งตบหัว คือหมามันนอนอยู่ดีๆนะ
อินี่ว่าง งานการหนูเหนอไม่จับ เดินผ่านหมาตบหัวปั๊ก หมายังนิ่ง ตบอีกปั๊ก ยังนิ่งชักได้ใจตบๆๆๆๆๆรัว

ทีนี้ครองแครงมันก็โกรธสิ ก็แงงคืน โอ้ย ดราม่า ตกใจหนักมาก วิ่งเข้าหาแม่ ฟ้องๆ แม่ก็ดุหมาสิ ครองแครงก็หงอยหายเข้าสวนกล้วยอีก
ผมนั่งดูความร้ายกาจของอิโสนนะ หมั่นไส้มาก อยากจับยัดตู้เย็น
ถ้าจะให้หลับตาแล้วจิ้นถึงมันนะ ผมจะนึกถึงหน้าของโดโลเรส อัมบริดจ์ ในเรื่องแฮรี่พอร์ตเตอร์น่ะ
หน้าตาหน้าตบ หน้าเอาเท้าขัดขาเวลามันเดินมาก

โสนมันติดแม่ รักแม่มาก แต่กับคนอื่นมันไม่แคร์ ยิ่งผมนะไม่ต้องพูดถึง วันดีคืนดี นั่งกินข้าวดูหนูดีมีเรื่องเล่าก่อนไปโรงเรียน
นังโสนเดินอาดๆ หยิ่งๆเชิดๆมาละ แล้วหยุดอยู่ข้างหน้าผม มาบังทีวีเล่นๆ ว่างมั้ง ก่อนจะหันมาทำหน้าแบบ "อิเด็กกะโหลกกะลา"
ถ้ามันแบะปาก กลอกตาได้มันคงทำแล้วล่ะ
หลายครั้งที่ผมหมั่นไส้มันมากๆเข้าผมก็เอาหัวกุ้งเฟี้ยงมันไปทีนึง มันก็ไม่สนใจนะ เมินหน้าใส่ก่อนจะเดินหายไปเฉยๆ
เหมือนมาเดินตรวจตราความเรียบร้อย
นอนดูละครค่ำกับที่บ้าน ผมนอนหนุนตักแม่ นังโสนก็จะไม่ยอมก็ต้องมาเบียด เบียดไม่เบียดเปล่า ปัดหางแกว่งหางให้โดนหัวผมซะงั้น
พอทะเลาะกันแม่ก็บอกว่า "นี่ มันเป็นแมว จะอะไรกับมันนิ" ตลอดเลย

แล้วที่บ้านก็เลี้ยงหมาไว้อีกตัว ชื่อครองแครงเพราะขนมันหยิก หมานี่เป็นพวกผม แต่มันโง่ มันซื่อ ขี้กลัวมาก
พ่อผมตดที(แกตดดังเป็นความสามารถพิเศษ) อิหมานี่ก็ตกใจยังกะได้ยินเสียงฟ้าผ่าวิ่งหนีหายเข้าสวนทู๊กที

มันเป็นหมาใจเย็นมาก และ friendly กับทุกคนแม้กระทั่งโจร มันชอบโดนอิโสนแกล้งตบหัว คือหมามันนอนอยู่ดีๆนะ
อินี่ว่าง งานการหนูเหนอไม่จับ เดินผ่านหมาตบหัวปั๊ก หมายังนิ่ง ตบอีกปั๊ก ยังนิ่งชักได้ใจตบๆๆๆๆๆรัว

ทีนี้ครองแครงมันก็โกรธสิ ก็แงงคืน โอ้ย ดราม่า ตกใจหนักมาก วิ่งเข้าหาแม่ ฟ้องๆ แม่ก็ดุหมาสิ ครองแครงก็หงอยหายเข้าสวนกล้วยอีก
ผมนั่งดูความร้ายกาจของอิโสนนะ หมั่นไส้มาก อยากจับยัดตู้เย็น

แสดงความคิดเห็น
++ใครไม่ชอบแมวยกมือขึ้น
คือไม่ชอบแมวเอามากๆ
แล้วก็ไม่ได้หาสาเหตุนะว่าทำไมไม่ชอบ ก็จู่ๆ ไม่ชอบ
ไม่อยากเข้าใกล้
เหม็นขี้มัน
เหม็นหน้ามันเอาซะอย่างนั้น