ชีวิตเด็กซิ่วปี3 ไม่ง่ายเลยครับ

ผมเป็นนักศึกษาวิศวฯ มหาวิทยาลัยรัฐที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในกรุงเทพครับ ก่อนหน้านี้ผมเรียนอยู่ปี3แล้ว แต่ผลการเรียนไม่ดี เก็บหน่วยกิตได้น้อยและเสี่ยงโดนรีไทร์ ผมจึงตัดสินใจลาออกและเริ่มปี1ใหม่ที่มหาวิทยาลัยเดิม แต่เปลี่ยนภาควิชา การเรียนก็โอเคขึ้นครับ แต่ผมไม่อยากไปเรียนสักเท่าไหร่ ผมไม่อยากไปเจอกับเพื่อนๆ ที่ตอนนี้ใกล้จบกันแล้ว และน้องๆ ในห้องเรียนก็มองผมแปลกๆ เหมือนเป็นตัวประหลาด หรือบางทีเขาอาจจะไม่ได้คิดแบบนั้นก็ได้ แต่ผมไม่โอเคกับความรู้สึกนี้เลย ผมกดดันมากครับเวลาไปเรียน ด้วยความที่ผมเป็นคนค่อนข้างเก็บตัวและไม่ค่อยพูดก็เลยไม่มีเพื่อนสนิท ผมต้องต่อสู้กับตัวเองทุกวันว่าจะไปเรียนหรือไม่ไปดี แต่สุดท้ายผมก็แพ้ ตอนนี้ผมขาดเรียนมา3วันแล้วครับ ผมรู้ครับว่าพ่อแม่เหนื่อยมากกว่าจะหาเงินมาให้ผมได้เรียน แต่ผมไม่มีความสุขเลยครับที่ต้องไปเจอกับสายตาแบบนั้น ผมไม่เคยคุยเรื่องนี้กับพ่อแม่เลยผมไม่อยากทำให้ท่านคิดมาก ใจหนึ่งผมอยากเรียนที่เดิมให้จบ แต่อีกใจผมก็อยากปลีกตัวเองไปเรียนต่างจังหวัดที่ไกลๆ ที่ไม่มีใครรู้จักผม ตอนนี้ผมพอมีเงินเก็บอยู่นิดหน่อยถ้าผมสอบติดน่าจะพอจ่ายค่าเทอมกับค่าหอได้
พี่ๆ คนไหนเคยผ่านเรื่องแบบนี้มาผมขอคำปรึกษาหน่อยครับ ตอนนี้ผมไม่รู้จริงๆ ว่าผมควรจะทำยังไงกับชีวิตต่อไป