ความทรงจำที่ดีที่สุดกับการดูบอลไทย-อิรัก

จากเมื่อวานที่มีโอกาสเข้าไปดูบอลไทย-อิรัก  ในสนามรู้สึกเหลือเชื่อกับจำนวนคนดูที่พร้อมใจกันใส่เสื้อสีน้ำเงิน
เพื่อมาเชียร์ทีมชาติของเรา  ผมเชียร์อยู่ N zone เพราะอยากมาดูให้เห็นกับ 2 ตาและ 2 หูของตัวเอง  ที่เขาล่ำลือกัน
ว่าโซนนี้เชียร์กันมันหนักหนามันจะเป็นยังไง  โอ้โห...ตั้งแต่บอลเริ่ม kick off จนผู้ตัดสินเป่าหมดเวลา  ยอมรับโซนนี้จริงๆ
ว่าร้องเพลงเชียร์แบบสู้ไม่ถอย  คอยกระตุ้นคนดูให้อย่าเพิ่มหมดหวังถ้าผู้ตัดสินยังไม่เป่านกหวีดหมดเวลา
ยิ่งลูกที่ไทยไล่ตีเสมออิรักเป็น 2-2 ทุกคนกระโดดเฮกันแบบสุดเสียง  คนที่ไม่รู้จักกันกระโดดกอดกันเหมือนเพื่อนซี้กันมานาน
มันเป็นความทรงจำที่ยอดเยียมจริงๆ  ที่ครั้งหนึ่งได้มาอยู่ในสนามเเห่งนี้  ได้ร่วมแรงร่วมใจกันใส่เสื้อสีน้ำเงิน ร่วมแรงร่วมใจกัน
ร้องเพลงเชียร์กระตุ้นนักเตะเราทุกๆ โซนที่นั่ง  พวกคุณสุดยอดมากๆ

อ้อ...อีกหนึ่ง moment  ที่เห็นเเล้วขนลุกคือตอนที่กองเชียร์ไทยในสนาม  พร้อมใจกันเปิดแฟลชโทรศัพท์เห็นแล้วมันสุดยอดจริงๆ
เท่าที่ผมจำได้คือกลุ่มทางฝั่ง E เริ่มเปิดก่อน  ผมจึงชี้ให้เพื่อนดูแล้วก็เริ่มได้ยินเสียงฮือฮา  แต่แค่ไม่กี่พริบตาในสนามเต็ม
ไปด้วยแสงแฟลชมันเหมือนแสงหิ่งห้อยที่ล่องลอยในสนามสวยงามมากครับ  เข้าใจว่าในยุโรปคงถือเป็นเรื่องปกติ
แต่ในบ้านเรา  สิ่งนี้น่าจะเป็นมิติใหม่ในการเชียร์บอลของไทยเรา  ซึ่งมันเป็นการเชียร์ที่สร้างสรรค์ดีมากๆ  ครับ

หันไปดูทางเพื่อนบ้านเรามาเลเซีย  ultra มาลายูของพวกเขาทำเรื่องที่เสียหายต่อวงการฟุตบอลของตัวเองเป็นอย่างมาก



ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับวงการฟุตบอลมาเลเซีย บ้างก็ว่าเป็นการตอบโต้สมาคมฟุตบอลของพวกเขา
ดูๆ  แล้วสมาคมคมฟุตบอลมาเลเซียน่าจะโดน  FIFA  ลงโทษหนักแน่ๆ กับเหตุการครั้งนี้
ผมอยากให้กองเชียร์ไทยหลายๆ  คนได้ดูกรณีนี้ไว้เป็นตัวอย่างครับ  และผมอยากจะบอกว่า

...แสงแฟลชดีกว่าแสงแฟร์เป็นไหนๆ...

ปล.ใครมีรูปตอนกองเชียร์เปิดแฟลชในสนามช่วยแชร์ให้ผมหน่อย  ขอบคุณครับ