อารมณ์นั่งเชียร์อยู่บ้านหงุดหงิดที่นักเตะทำอะไรไม่ได้ดั่งใจอุตส่าห์ตั้งใจเชียร์.. กองหลังพลาด โดนยิง 2-0 ครึ่งแรก..ครึ่งหลังมาเลยหมดกำลังใจเชียร์หันไปนั่งเล่นเนตดูโน้นนี้....พอตีไข่แตกได้ 2-1 ก็เริ่มยิ้มมุมปากก็ก็ยังไม่ได้หันไปดูบอลจริงๆจังๆ เพราะคิดว่ายังไงก็แพ้แน่นอน...แต่บ้านผมอยู่ใกล้สนามรัชมังคลามาก ได้ยินเสียงเฮดังกึกก้องไปทั่วนานมาก...เลยคิดว่าเอหรือว่า.........
2-2 ครับพี่น้อง....
น้ำตาไหลเลย...ที่บ้านผมจะได้ยินเสียงก่อนภาพถ่ายทอดสดประมาณ 10 วิ จังหวะที่ผู้เล่นลากไปสุดเส้นหลังแล้วเปิดกลับมาให้นักเตะเราทำประตู...จังหวะนั้นมันตรึงใจมากๆ....ดีใจมากๆ หันมาเชียร์ต่อจนจบ...
เสร็จแล้วเดินไปหาอะไรกินหลังรามฯ มีแต่คนใส่เสื้อทีมชาติ นั่งกินข้าวกันหัวเราะสนุกสนาน..
เห็นแล้วนั่งนึกครับ..
นึกถึงตัวเราเอง...
เรานี้มันแย่มากๆ...นั่งเชียร์ในบ้านเปิดแอร์ กินเบียร์ ไทยโดนนำไป 2-0 เราก็ถอดใจเชียร์ ทั้งๆที่ไม่ได้เหนื่อย ไม่ได้ร้อน ไม่ได้เจ็บตัวเหมือนนักเตะในสนาม..
แต่นักเตะเค้ายังสู้ เด็กๆพวกนั้นอายุน้อยกว่าเราอีก..... ยังไม่ถอดใจ.. ยังไม่หมดกำลังใจ... ยังไม่หมดแรง ยังวิ่งกันอยู่เลย..แล้วเราละ.. แค่เชียร์อยู่หน้าทีวีที่บ้านแท้ๆยังถอดใจเชียร์....หมดกำลังใจเชียร์....เปิดกระทู้อ่านในพันทิปมีแต่คนด่านักเตะ....เราก็ร่วมด้วยกับพวกเค้า....
เรานี้มันเอาแต่ได้...พอนักเตะประสบความสำเร็จเราก็เชียร์ เราก็ภาคภูมิใจในความเป็นคนไทยเหมือนกับนักเตะ..แต่พอนักเตะเล่นไม่ดี..เราก็ด่าว่านักเตะบอกว่าคนละคลาสบ้าง.. ระดับเรายังไม่ถึงบ้าง.. เจอของจริงแล้วไปไม่เป็นบ้าง....รูปร่างคนไทยตัวเล็กบ้าง สู้ร่างกายสูงใหญ่ไม่ได้บ้าง
จริงๆแล้วรูปร่างนักเตะเราหลายๆคนก็พอๆกับนักเตะบราลซิล นักเตะสเปน.. ทำไมพวกเค้าถึงยังเก่งกันได้ อย่างนักเตะบราซิลนี้มีตัวใหญ่และตัวเล็กสลับกันเลย คนที่ตัวเล็กที่สุดสูงยังไม่ถึงหัวไหล่ของกองหลังเลย..แต่เค้าทำได้..เค้าเก่งได้....
และพวกเราก็เหมือนกัน...ตราบใดก็ตามที่เรายังชื่นชมแต่ความสำเร็จแต่ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้เราจะไม่มีวันไปถึงบอลโลกเพียงแค่เพราะข้อแก้ตัวปัญญาอ่อน คลาสเราไม่ถึง, นักเตะตัวเล็ก, ทางบอลสู้ไม่ได้......
ต่อไปนี้ผมจะไม่ถอดใจเชียร์ทีมไทยอีกแล้ว.....ไม่ว่าแย่แค่ไหนก็ตาม....มันต้องมีวิธีแก้วิธีปรับปรุง..พลาดวันนี้จะทำให้เราแกร่งขึ้นได้เรียนรู้จากประสบการณ์ที่มากขึ้นและผมไม่สงสัยอีกต่อไปแล้วว่าไทยจะได้ไปบอลโลกหรือไม่.....ผมเหลือเชื่อเกินว่า...ในชั่วชีวิตผม จะได้เห็นนักเตะไทยได้ไปบอลโลกแน่นอน....แค่เราไม่ถอดใจ ไม่ยอมแพ้..แค่นั้นจริงๆ
แนะนำให้เปิดคลิปนี้ไปด้วย...ได้อารมณ์มากๆ
ถึงจะเป็นเพลงโฆษณะแต่ผมว่ามันโดนอะ..ชอบๆ
....วันนี้นักฟุตบอลไทยสอนอะไรให้ผมเยอะเลย....
2-2 ครับพี่น้อง....
น้ำตาไหลเลย...ที่บ้านผมจะได้ยินเสียงก่อนภาพถ่ายทอดสดประมาณ 10 วิ จังหวะที่ผู้เล่นลากไปสุดเส้นหลังแล้วเปิดกลับมาให้นักเตะเราทำประตู...จังหวะนั้นมันตรึงใจมากๆ....ดีใจมากๆ หันมาเชียร์ต่อจนจบ...
เสร็จแล้วเดินไปหาอะไรกินหลังรามฯ มีแต่คนใส่เสื้อทีมชาติ นั่งกินข้าวกันหัวเราะสนุกสนาน..
เห็นแล้วนั่งนึกครับ..
นึกถึงตัวเราเอง...เรานี้มันแย่มากๆ...นั่งเชียร์ในบ้านเปิดแอร์ กินเบียร์ ไทยโดนนำไป 2-0 เราก็ถอดใจเชียร์ ทั้งๆที่ไม่ได้เหนื่อย ไม่ได้ร้อน ไม่ได้เจ็บตัวเหมือนนักเตะในสนาม..
แต่นักเตะเค้ายังสู้ เด็กๆพวกนั้นอายุน้อยกว่าเราอีก..... ยังไม่ถอดใจ.. ยังไม่หมดกำลังใจ... ยังไม่หมดแรง ยังวิ่งกันอยู่เลย..แล้วเราละ.. แค่เชียร์อยู่หน้าทีวีที่บ้านแท้ๆยังถอดใจเชียร์....หมดกำลังใจเชียร์....เปิดกระทู้อ่านในพันทิปมีแต่คนด่านักเตะ....เราก็ร่วมด้วยกับพวกเค้า....
เรานี้มันเอาแต่ได้...พอนักเตะประสบความสำเร็จเราก็เชียร์ เราก็ภาคภูมิใจในความเป็นคนไทยเหมือนกับนักเตะ..แต่พอนักเตะเล่นไม่ดี..เราก็ด่าว่านักเตะบอกว่าคนละคลาสบ้าง.. ระดับเรายังไม่ถึงบ้าง.. เจอของจริงแล้วไปไม่เป็นบ้าง....รูปร่างคนไทยตัวเล็กบ้าง สู้ร่างกายสูงใหญ่ไม่ได้บ้าง
จริงๆแล้วรูปร่างนักเตะเราหลายๆคนก็พอๆกับนักเตะบราลซิล นักเตะสเปน.. ทำไมพวกเค้าถึงยังเก่งกันได้ อย่างนักเตะบราซิลนี้มีตัวใหญ่และตัวเล็กสลับกันเลย คนที่ตัวเล็กที่สุดสูงยังไม่ถึงหัวไหล่ของกองหลังเลย..แต่เค้าทำได้..เค้าเก่งได้....
และพวกเราก็เหมือนกัน...ตราบใดก็ตามที่เรายังชื่นชมแต่ความสำเร็จแต่ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้เราจะไม่มีวันไปถึงบอลโลกเพียงแค่เพราะข้อแก้ตัวปัญญาอ่อน คลาสเราไม่ถึง, นักเตะตัวเล็ก, ทางบอลสู้ไม่ได้......
ต่อไปนี้ผมจะไม่ถอดใจเชียร์ทีมไทยอีกแล้ว.....ไม่ว่าแย่แค่ไหนก็ตาม....มันต้องมีวิธีแก้วิธีปรับปรุง..พลาดวันนี้จะทำให้เราแกร่งขึ้นได้เรียนรู้จากประสบการณ์ที่มากขึ้นและผมไม่สงสัยอีกต่อไปแล้วว่าไทยจะได้ไปบอลโลกหรือไม่.....ผมเหลือเชื่อเกินว่า...ในชั่วชีวิตผม จะได้เห็นนักเตะไทยได้ไปบอลโลกแน่นอน....แค่เราไม่ถอดใจ ไม่ยอมแพ้..แค่นั้นจริงๆ
แนะนำให้เปิดคลิปนี้ไปด้วย...ได้อารมณ์มากๆ