ep 1
ชีวิตฉันนี้มันดีจริงๆ สวย รวย มีเสน่ห์ เป็นลูกคุณหนู เป็นสิ่งที่ทุกคนไคว้คว้าหาและอยากจะเป็นแต่ใครจะรู้ล่ะว่าชีวิตฉันจะเป็นอย่างไรเห้อ!!!!ยัยแพรพลอยเอ้ย
ช่างภาพ : ดีมากครับ หมุนทางซ้ายหน่อยครับ เยี่ยมครับดีครับ เสร็จแล้วครับเดี๋ยวเปลี่ยนชุดได้เลยนะครับ
คอสตูม : เชิญทางนี้เลยค่ะ วันนี้คุณน้องเริ่ดมากๆเลยค่ะสวยสุดๆ
อย่าเพิ่งคิดนะว่าชีวิตฉันจะดีอย่างที่พวกเธอวาดฝัน ฉันรวย สวย ก็จริงเป็นถึงนางแบบแต่......
แพรพลอย : ไม่ถึงขนาดนั้นหลอกค่ะ พวกพี่ต่างหากที่ทำงานกันเป็นมืออาชีพ เลยทำให้งานวันนี้ออกมาเริ่ด
แล้วฉันก็เดินสวยสวย เริ่ดเริ่ด ไปเปลี่ยนชุดเพื่อที่จะกลับ แต่แทนที่ฉันจะได้กลับบ้านไปนอนเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
แพรพลอย : ใครโทรมาย่ะ ไม่รู้จักเวล่ำเวลาจริง
ฉันเริ่มจะเหวี่ยงจ้าเหนื่อย บ่นพรึมพรำ
ต้น : คุณหนูครับ ที่บริษัทมีปัญหาครับ คุณหนูรีบมาดูเถอะครับ
แพรพลอย : ได้เดี๋ยวฉันจะรีบไป
อะไรกันย่ะปัญหาอะไรอีก ฉันนี้ต้องรีบเก็บของทุกอย่างแล้วลาทุกคนและรีบขับรถไปถึงบริษัทให้เร็วที่สุด พอเมื่อมาถึงที่บริษัทมือขวาคนสนิทของฉันก็มายืนรออยู่ข้างหน้าดีค่ะนางรู้หน้าที่ดี
ต้น : ทางนี้ครับคุณหนู
แพรพลอย : มีปัญหาอะไร
ต้น : คุณทิมมี่เรียกประชุมด่วนนะครับ
แพรพลอย : พี่ทิมมี่เรียกประชุมเรื่องอะไร
ต้น : ผมก็ไม่แน่ใจครับแต่ได้ยินมาว่าจะเป็นเรื่องงานเลี้ยงฉลองที่จะมีในเร็วๆนี้นะครับ
แพรพลอย : อะไรกันเราก็คุยกันแล้วนิในที่ประชุม
ต้น : เชิญครับ
ทิมมี่ : สวัสดีครับท่านรองประธานช
ฉันลืมบอกไปค่ะว่าฉันไม่ได้แค่ถ่ายแบบ และช๊อปปิ้งไปวันๆแต่ฉันยังทำงานบริษัทของคุณป๊าของฉันด้วยนะจ้าชีวิตดี๊ดี อย่าอิจกันนะค่ะ
แพรพลอย : สวัสดีค่ะคุณทิมมี่ อย่าเรียกพายแบบนั้นเลยพายยังไม่ได้เป็นรองประธาน มีเรื่องด่วนอะไรรึเปล่าค่ะ ถึงได้เรียกประชุมกระทันหันแบบนี้
ทิมมี่ : ผมว่าเรื่องงานเลี้ยงฉลองบริษัทของเราควรจะให้บีเป็นคนทำและเป็นแม่งาน ดีไหมครับทุกคน
แพรพลอย : คุณบีนะหรอค่ะ ทำไมล่ะค่ะ งานนี้ฉันก็ดูแลและจัดการอยู่
ทิมมี่ : ผมว่าบีเค้ารู้เรื่องงานพวกนี้มากกว่าแล้วอีกอย่างก็ท่านรองประธานของเราก็ยังเด็กและอายุยังน้อยมากประสบการณ์ก็ยังมีไม่มากนัก
หึหึ อายุน้อยแล้วไงย่ะ ฉันคือรองประธานเข้าใจไหมย่ะ ฉันรู้ว่าเพื่อนๆ อยากรู้ว่าตอนนี้ฉันอายุเท่าไรใช่มะ บอกเลยจ้าฉันอายุ 17 จ้า อยู่ๆก็มีคนเปิดประตูเข้ามาจนทุกคนต้องหันกลับไปมอง ทุกคนต้องตะลึงในความหล่ออ่อร่าโดยเฉพาะพวกสาวๆแทบจะกรี๊ดออกมาดังๆอย่างกับเจอดาราเกาหลี ฉันยอมรับเลยว่า ผช คนนี้หล่อมากถ้าเป็นฉันคงจะจีบนางแล้วและถ้านางไม่ใช่พี่ชายฉัน!!!
เพอริโด้ : อายุก็เป็นเพียงตัวเลขเท่านั้นและครับคุณทิมมี่
ทิมมี่ : มันก็ใช่นะแต่ประสบการณ์ยังน้อยนัก
เพอริโด้ : ผมว่าไม่น้อยนะครับผมมีเรื่องจะมาเรียนให้ทุกคนทราบมิสเตอร์ฟิวลิฟ ยอมเซ็นสัญญากับเราแล้วและต้องขอขอบคุณคุณแพรพลอย ที่ทำให้เราได้ร่วมทุนกับมิสเตอร์ฟิวลิฟจากเรื่องนี้มันคงทำให้พวกคุณไม่ติดอะไรที่จะให้อพรพลอย เป็นคนทำงานนี้นะครับ
เป็นไงล่ะจ้าฉันเก่งใช่ไหมล่ะเอาล่ะสิทุกคนต่างเห็นด้วยแต่มีอยู่คนเดียวที่อยากจะเอามีดมากีดหน้าฉันก็จะใครล่ะคุณทิมมี่ไงล่ะ
แพรพลอย : แล้วทุกคนไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะเราได้ผู้ที่มีฝีมือดีมากคนหนึ่งมาจัดงานนี้ให้ ถ้าดิฉันพูดไปทุกคนคงรู้จักกันแน่นอนค่ะ ขอเชิญ คุณแพรว หรือแพรวทิราค่ะ
แพรว : สวัสดีค่ะทุกคนดิฉันแพรวทิราค่ะ จะมาจัดงานเลี้ยงฉลองที่จะถึงในวันศุกร์นี้ค่ะ
แพรพลอย : คุณแพรวได้คุยกับดิฉันแล้วค่ะว่าตรีมงานจะเป็นในแนวของงานราตรีสวมหน้ากาก ส่วนตอนเช้าจะเป็นงานแถลงข่าว ในที่นี้มีใครสงสัยอะไรอีกไหมค่ะ ถ้าไม่มีแล้วงันดิฉันขอปิดการประชุมเพียงเท่านี้ค่ะ เชิญค่ะ
ทุกคนก็เดินออกไปนอกห้องประชุมทุกคนไม่มีใครมีปัญหาอะไรนอกจากคุณทิมมี่ ลูกพี่ลูกน้องของฉันที่อยากจะขึ้นมาแทนตำแหน่งฉัน คอยที่เลื่อนขาเก้าอี้ของฉันตลอดเว แต่เสียใจด้วยย่ะขาเก้าอี้ฉันแข็งแรง
แพรพลอย : พี่แพรวค่ะขอบคุณมากนะค่ะที่มาช่วยพลอยแล้วส่วนรายละเอียดที่จะเพิ่มเติมเดี๋ยวพลอยจะให้คุณแอลส่งให้นะค่ะ
แพรว : ไม่เป็นไรหลอกค่ะน้องพลอย
แพรพลอย : ขอบคุณมากๆนะค่ะพี่เพอที่มาช่วยพาย ไม่งันพลอยคงโดนพี่ทิมมี่จิกกัดจนตายแน่เลย
เพอ : เรานี่ก็พูดเกินไปเท่าที่พี่เห็นพี่แทบไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย เรานะเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้วด้วยซ้ำ เราเนี่ยเก่งมากเลยรู้ไหม
แพรพลอย : เก่งเหมือนพี่เพอและค่ะ55
เพอ : ขี้ประจบนะเรา
แพรพลอย : ใครประจบไม่มีๆ 55
ฉันเป็นแบบนี้และจ้าขี้อ้อน ขี้ประจบ
แพรพลอย : เอ่อแล้วพี่เพอจะไปไหนต่อรึเปล่าค่ะ
เพอ : วันนี้พี่ไม่มีอะไรต้องทำแล้ว เดี๋ยวพี่ว่าจะรับแพรวไปทานข้าวแล้วไปส่งบ้านนะ เราจะไปด้วยกันไหม
แพรพลอย : พี่เพอกับพี่แพรวไปกันเถอะค่ะพลอยมีถ่ายละครต่อนะ555
แพรว : อย่าหักโหมมากนะเดี๋ยวน้องสาวพี่จะโทรม แล้วไม่สวย
เพอ : งันพี่ไปนะ อย่ากลับดึกล่ะแล้วถึงกองแล้วโทรมาด้วย ขับรถดีดีด้วยล่ะ
แพรพลอย : ค่ะคุณพ่อคนที่สอง555 บายๆๆๆๆ
แอล : คุณแพรวนี้โชคดีมากเลยนะค่ะที่มีแฟนน่ารักแบบคุณเพอริโด้
แพรพลอย : นั้นสิค่ะน่าอิจฉา คุณแอลค่ะมีเอกสารเร่งด่วนอะไรที่พลอยต้องเซ็นไหมค่ะ
แอล : ไม่มีค่ะ มีแต่พรุ่งนี้คุณแพรพลอยต้องไปพบลูกค้าคนสำคัญที่แคชทารีน คาเฟ่ค่ะ แล้วนี้คุณแพรพลอยจะกลับเลยรึเปล่าค่ะ
แพรพลอย : ก็คงงันและค่ะ เดี่ยวต้องไปถ่ายละครอีก
ฮือฉันนึกว่าจะได้กลับบ้านไปนอนแต่ที่ไหนงานดันมีแต่ฉันดันลืมซะสนิทว่ามีถ่ายละครเฮ้อ
แอล : งันคุณแพรพลอยต้องดูแลตัวเองด้วยนะค่ะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา
แพรพลอย : ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ งันฉันไปนะค่ะ ถ้าคุณแอลเคลียงานเสร็จจะกลับเลยก็ได้นะค่ะ
แอล : ค่ะ ขอให้เดินทางปลอดภัยนะค่ะ
ฉันก็เดินสวยๆออกไปและมั่นใจในความสวยของตัวเอง
เพชร : คุณแอลครับนั้นยัยแพรพลอยรึเปล่าครับ
แอลมโน : คนอะไรไม่รุ้หล่อจริงๆ (นางมโนมาก)
เพชร : คุณแอลครับ คุณแอล คุณแอลครับ
แอล : ค่ะๆๆๆ
เพชร : เป็นอะไรรึเปล่าครับ
แอล : ป่าวค่ะ แล้วเมื่อกี้คุณเพชรว่าอะไรนะค่ะ
เพชร : ผมถามว่านั้นใช่ยัยแพรพลอยรึเปล่าครับ
แอล : อ่อ ใช่ค่ะคุณแพรพลอยค่ะ
เพชร : แล้วเค้าจะไปไหนครับ
แอล : เห็นคุณแพรพลอยบอกว่ามีถ่ายละครนะค่ะ
เพชร : มีถ่ายละครอีกแล้วหรอ
พี : ไอเพชร
แล้วลีโอก็ต้องหันไปมองต้นเสียงที่แสนจะคุ้นเคย
เพชร : ไอพี มาแล้วเราะให้กูรอตั้งนานนะ
พี : เอ่อกูขอโทษ
ลีโอ : ทำไมมาช้าว่ะ
พี : กูไปทำธุระมา
ลีโอ : เอ่อๆ กินไรดี
แล้วนางสองคนก็เดินไปขึ้นรถแล้วไปหาไรกินอย่างที่ตั้งใจ
สวัสดีจ้าเพื่อนๆทุกคนเราแต่งนิยายและเอาให้เพื่อนๆลองอ่านดู ชอบไม่ชอบยังไงก็มาคอมเม้นเม้ามอยกันนะ
ชีวิตฉันนี้มันดีจริงๆ สวย รวย มีเสน่ห์ เป็นลูกคุณหนู เป็นสิ่งที่ทุกคนไคว้คว้าหาและอยากจะเป็นแต่ใครจะรู้ล่ะว่าชีวิตฉันจะเป็นอย่างไรเห้อ!!!!ยัยแพรพลอยเอ้ย
ช่างภาพ : ดีมากครับ หมุนทางซ้ายหน่อยครับ เยี่ยมครับดีครับ เสร็จแล้วครับเดี๋ยวเปลี่ยนชุดได้เลยนะครับ
คอสตูม : เชิญทางนี้เลยค่ะ วันนี้คุณน้องเริ่ดมากๆเลยค่ะสวยสุดๆ
อย่าเพิ่งคิดนะว่าชีวิตฉันจะดีอย่างที่พวกเธอวาดฝัน ฉันรวย สวย ก็จริงเป็นถึงนางแบบแต่......
แพรพลอย : ไม่ถึงขนาดนั้นหลอกค่ะ พวกพี่ต่างหากที่ทำงานกันเป็นมืออาชีพ เลยทำให้งานวันนี้ออกมาเริ่ด
แล้วฉันก็เดินสวยสวย เริ่ดเริ่ด ไปเปลี่ยนชุดเพื่อที่จะกลับ แต่แทนที่ฉันจะได้กลับบ้านไปนอนเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
แพรพลอย : ใครโทรมาย่ะ ไม่รู้จักเวล่ำเวลาจริง
ฉันเริ่มจะเหวี่ยงจ้าเหนื่อย บ่นพรึมพรำ
ต้น : คุณหนูครับ ที่บริษัทมีปัญหาครับ คุณหนูรีบมาดูเถอะครับ
แพรพลอย : ได้เดี๋ยวฉันจะรีบไป
อะไรกันย่ะปัญหาอะไรอีก ฉันนี้ต้องรีบเก็บของทุกอย่างแล้วลาทุกคนและรีบขับรถไปถึงบริษัทให้เร็วที่สุด พอเมื่อมาถึงที่บริษัทมือขวาคนสนิทของฉันก็มายืนรออยู่ข้างหน้าดีค่ะนางรู้หน้าที่ดี
ต้น : ทางนี้ครับคุณหนู
แพรพลอย : มีปัญหาอะไร
ต้น : คุณทิมมี่เรียกประชุมด่วนนะครับ
แพรพลอย : พี่ทิมมี่เรียกประชุมเรื่องอะไร
ต้น : ผมก็ไม่แน่ใจครับแต่ได้ยินมาว่าจะเป็นเรื่องงานเลี้ยงฉลองที่จะมีในเร็วๆนี้นะครับ
แพรพลอย : อะไรกันเราก็คุยกันแล้วนิในที่ประชุม
ต้น : เชิญครับ
ทิมมี่ : สวัสดีครับท่านรองประธานช
ฉันลืมบอกไปค่ะว่าฉันไม่ได้แค่ถ่ายแบบ และช๊อปปิ้งไปวันๆแต่ฉันยังทำงานบริษัทของคุณป๊าของฉันด้วยนะจ้าชีวิตดี๊ดี อย่าอิจกันนะค่ะ
แพรพลอย : สวัสดีค่ะคุณทิมมี่ อย่าเรียกพายแบบนั้นเลยพายยังไม่ได้เป็นรองประธาน มีเรื่องด่วนอะไรรึเปล่าค่ะ ถึงได้เรียกประชุมกระทันหันแบบนี้
ทิมมี่ : ผมว่าเรื่องงานเลี้ยงฉลองบริษัทของเราควรจะให้บีเป็นคนทำและเป็นแม่งาน ดีไหมครับทุกคน
แพรพลอย : คุณบีนะหรอค่ะ ทำไมล่ะค่ะ งานนี้ฉันก็ดูแลและจัดการอยู่
ทิมมี่ : ผมว่าบีเค้ารู้เรื่องงานพวกนี้มากกว่าแล้วอีกอย่างก็ท่านรองประธานของเราก็ยังเด็กและอายุยังน้อยมากประสบการณ์ก็ยังมีไม่มากนัก
หึหึ อายุน้อยแล้วไงย่ะ ฉันคือรองประธานเข้าใจไหมย่ะ ฉันรู้ว่าเพื่อนๆ อยากรู้ว่าตอนนี้ฉันอายุเท่าไรใช่มะ บอกเลยจ้าฉันอายุ 17 จ้า อยู่ๆก็มีคนเปิดประตูเข้ามาจนทุกคนต้องหันกลับไปมอง ทุกคนต้องตะลึงในความหล่ออ่อร่าโดยเฉพาะพวกสาวๆแทบจะกรี๊ดออกมาดังๆอย่างกับเจอดาราเกาหลี ฉันยอมรับเลยว่า ผช คนนี้หล่อมากถ้าเป็นฉันคงจะจีบนางแล้วและถ้านางไม่ใช่พี่ชายฉัน!!!
เพอริโด้ : อายุก็เป็นเพียงตัวเลขเท่านั้นและครับคุณทิมมี่
ทิมมี่ : มันก็ใช่นะแต่ประสบการณ์ยังน้อยนัก
เพอริโด้ : ผมว่าไม่น้อยนะครับผมมีเรื่องจะมาเรียนให้ทุกคนทราบมิสเตอร์ฟิวลิฟ ยอมเซ็นสัญญากับเราแล้วและต้องขอขอบคุณคุณแพรพลอย ที่ทำให้เราได้ร่วมทุนกับมิสเตอร์ฟิวลิฟจากเรื่องนี้มันคงทำให้พวกคุณไม่ติดอะไรที่จะให้อพรพลอย เป็นคนทำงานนี้นะครับ
เป็นไงล่ะจ้าฉันเก่งใช่ไหมล่ะเอาล่ะสิทุกคนต่างเห็นด้วยแต่มีอยู่คนเดียวที่อยากจะเอามีดมากีดหน้าฉันก็จะใครล่ะคุณทิมมี่ไงล่ะ
แพรพลอย : แล้วทุกคนไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะเราได้ผู้ที่มีฝีมือดีมากคนหนึ่งมาจัดงานนี้ให้ ถ้าดิฉันพูดไปทุกคนคงรู้จักกันแน่นอนค่ะ ขอเชิญ คุณแพรว หรือแพรวทิราค่ะ
แพรว : สวัสดีค่ะทุกคนดิฉันแพรวทิราค่ะ จะมาจัดงานเลี้ยงฉลองที่จะถึงในวันศุกร์นี้ค่ะ
แพรพลอย : คุณแพรวได้คุยกับดิฉันแล้วค่ะว่าตรีมงานจะเป็นในแนวของงานราตรีสวมหน้ากาก ส่วนตอนเช้าจะเป็นงานแถลงข่าว ในที่นี้มีใครสงสัยอะไรอีกไหมค่ะ ถ้าไม่มีแล้วงันดิฉันขอปิดการประชุมเพียงเท่านี้ค่ะ เชิญค่ะ
ทุกคนก็เดินออกไปนอกห้องประชุมทุกคนไม่มีใครมีปัญหาอะไรนอกจากคุณทิมมี่ ลูกพี่ลูกน้องของฉันที่อยากจะขึ้นมาแทนตำแหน่งฉัน คอยที่เลื่อนขาเก้าอี้ของฉันตลอดเว แต่เสียใจด้วยย่ะขาเก้าอี้ฉันแข็งแรง
แพรพลอย : พี่แพรวค่ะขอบคุณมากนะค่ะที่มาช่วยพลอยแล้วส่วนรายละเอียดที่จะเพิ่มเติมเดี๋ยวพลอยจะให้คุณแอลส่งให้นะค่ะ
แพรว : ไม่เป็นไรหลอกค่ะน้องพลอย
แพรพลอย : ขอบคุณมากๆนะค่ะพี่เพอที่มาช่วยพาย ไม่งันพลอยคงโดนพี่ทิมมี่จิกกัดจนตายแน่เลย
เพอ : เรานี่ก็พูดเกินไปเท่าที่พี่เห็นพี่แทบไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย เรานะเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้วด้วยซ้ำ เราเนี่ยเก่งมากเลยรู้ไหม
แพรพลอย : เก่งเหมือนพี่เพอและค่ะ55
เพอ : ขี้ประจบนะเรา
แพรพลอย : ใครประจบไม่มีๆ 55
ฉันเป็นแบบนี้และจ้าขี้อ้อน ขี้ประจบ
แพรพลอย : เอ่อแล้วพี่เพอจะไปไหนต่อรึเปล่าค่ะ
เพอ : วันนี้พี่ไม่มีอะไรต้องทำแล้ว เดี๋ยวพี่ว่าจะรับแพรวไปทานข้าวแล้วไปส่งบ้านนะ เราจะไปด้วยกันไหม
แพรพลอย : พี่เพอกับพี่แพรวไปกันเถอะค่ะพลอยมีถ่ายละครต่อนะ555
แพรว : อย่าหักโหมมากนะเดี๋ยวน้องสาวพี่จะโทรม แล้วไม่สวย
เพอ : งันพี่ไปนะ อย่ากลับดึกล่ะแล้วถึงกองแล้วโทรมาด้วย ขับรถดีดีด้วยล่ะ
แพรพลอย : ค่ะคุณพ่อคนที่สอง555 บายๆๆๆๆ
แอล : คุณแพรวนี้โชคดีมากเลยนะค่ะที่มีแฟนน่ารักแบบคุณเพอริโด้
แพรพลอย : นั้นสิค่ะน่าอิจฉา คุณแอลค่ะมีเอกสารเร่งด่วนอะไรที่พลอยต้องเซ็นไหมค่ะ
แอล : ไม่มีค่ะ มีแต่พรุ่งนี้คุณแพรพลอยต้องไปพบลูกค้าคนสำคัญที่แคชทารีน คาเฟ่ค่ะ แล้วนี้คุณแพรพลอยจะกลับเลยรึเปล่าค่ะ
แพรพลอย : ก็คงงันและค่ะ เดี่ยวต้องไปถ่ายละครอีก
ฮือฉันนึกว่าจะได้กลับบ้านไปนอนแต่ที่ไหนงานดันมีแต่ฉันดันลืมซะสนิทว่ามีถ่ายละครเฮ้อ
แอล : งันคุณแพรพลอยต้องดูแลตัวเองด้วยนะค่ะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา
แพรพลอย : ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ งันฉันไปนะค่ะ ถ้าคุณแอลเคลียงานเสร็จจะกลับเลยก็ได้นะค่ะ
แอล : ค่ะ ขอให้เดินทางปลอดภัยนะค่ะ
ฉันก็เดินสวยๆออกไปและมั่นใจในความสวยของตัวเอง
เพชร : คุณแอลครับนั้นยัยแพรพลอยรึเปล่าครับ
แอลมโน : คนอะไรไม่รุ้หล่อจริงๆ (นางมโนมาก)
เพชร : คุณแอลครับ คุณแอล คุณแอลครับ
แอล : ค่ะๆๆๆ
เพชร : เป็นอะไรรึเปล่าครับ
แอล : ป่าวค่ะ แล้วเมื่อกี้คุณเพชรว่าอะไรนะค่ะ
เพชร : ผมถามว่านั้นใช่ยัยแพรพลอยรึเปล่าครับ
แอล : อ่อ ใช่ค่ะคุณแพรพลอยค่ะ
เพชร : แล้วเค้าจะไปไหนครับ
แอล : เห็นคุณแพรพลอยบอกว่ามีถ่ายละครนะค่ะ
เพชร : มีถ่ายละครอีกแล้วหรอ
พี : ไอเพชร
แล้วลีโอก็ต้องหันไปมองต้นเสียงที่แสนจะคุ้นเคย
เพชร : ไอพี มาแล้วเราะให้กูรอตั้งนานนะ
พี : เอ่อกูขอโทษ
ลีโอ : ทำไมมาช้าว่ะ
พี : กูไปทำธุระมา
ลีโอ : เอ่อๆ กินไรดี
แล้วนางสองคนก็เดินไปขึ้นรถแล้วไปหาไรกินอย่างที่ตั้งใจ