อยากจะลืม ใครสักคน เมื่อหยาดฝน พร่างพรมพริ้วมา

สายน้ำที่ร่วงหล่น ปนเคล้าหยาดน้ำตา กลับไปคิดถึงครา แรกที่เราพบกัน...

มรสุมที่หาดสีทอง นำเราสอง ให้ปองรักกัน ฟ้าคำรามเธอกลัว ตัวของเราหนาวสั่น สื่อดวงตาสัมพันธ์ อบอุ่นพลันสองเรา ...

ความรักเราเคยสดชื่น แล้วใยแปรเป็นอื่น เหลือแต่ความขื่นขมระทม เมื่อลมพายุหอบฝนมา เธอไม่ยอมบอกเหตุผลใดใด ปล่อยฉันไว้กลางฝน...

มาบัดนี้ยามฟ้าสีหม่น ราวกับดลให้ตรมฤทัย รู้เป็นเพียงอากาศ แต่ไม่อาจห้ามใจ อยากมีเธอชิดใกล้ แต่เธอคงไม่คืน...

กลับไปคิดถึงครา ที่เธอลาฉันไป... ที่เธอลาฉันไป... ที่เธอลาฉันไป...