ผมคบกับแฟนมา8ปี8เดือนกว่าปัจจุบันอายุ24ทั้งคู่ คบกันตั้งแต่มัธยมแต่ช่วงมหาลัยเรียนคนล่ะที่ซึ่งก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ตอนนี้เลิกกันได้เกือบ3เดือนแล้ว เธอเป็นฝ่ายบอกเลิกผม ถามว่าทะเลาะรุนแรงหรือป่าวตอบได้เลยครับว่าไม่ ส่วนสาเหตุยอมรับครับมาทราบทีหลังคือ ผมเป็นห่วงมากไปเธออึดอัดเหมือนความคิดต่างกันเข้ากันไม่ได้
ช่วงเลิกกันโทรคุยทุกวันนะครับ ผมโทรเอง มีเจอบ้าง แต่ไม่นาน ช่วงเดือนที่สองเธอไปทำงานต่างจังหวัดแต่กลับบ้านทุกอาทิตนะก็ยังโทรคุยแต่ก็ไม่ได้ปกติเท่าไร บางวันผมรู้ว่าดี บางวันก็ไม่ค่อย เธอได้แต่บอกว่าอยากอยู่คนเดียวมีอิสระ ผมไม่ต้องรอเธอหรอกเปิดใจเถอะ แต่ผมรักเธอจริงๆนะ เราผ่านอะไรที่ลำบากมาด้วยกัน พอช่วงผมสอบเธอส่งข้อความมาให้กำลังใจอยุ่เลย แล้วเมื่อประม่ณ2อาทิตที่แล้วเธอบล๊อกเบอร์ผมเพราะวันนั้นผมโทรหาถี่เนื่องผมเป็นเธอที่ต้องนั่งรถกลับมาบ้าน จนปัจจุบันก็ยังบล็อกอยู่(แค่เบอร์อย่างเดียวนะครับ ไลน์กะเฟสไม่มีอะไร)ผมได้เอาเบอร์ตู้โทรไปเป็นพักๆบางทีส่งไลน์ให้กำลังใจเธออ่านแต่ไม่ได้ตอบ จนอาทิตที่ผ่านมาไปคุยกับเธอตัวต่อตัว ผมบอกความรู้สึกทุกอย่างว่ารักเธอ ปมอยากสร้างครอบครัวอยุ่ด้วยกัน จนแก่ตัวลงผมก็อยากเห็นเธออยู่ข้างๆกันเพราะปกติผมเป็นคนไม่ค่อยพูดเน้นกระทำมากกว่าจนคิดว่าเธออาจเข้าใจว่าผมไม่มีเธออยู่ในอนาคต แต่สิ่งที่ผมบอกไปไม่ได้แก้ตัวนะมันคือความรู้สึกจริงๆที่ผมมีมาตลอด แล้วเธอก็บอกว่าทำไมมาพูดตอนนี้สายไปแล้วเธอตัดใจได้แล้ว ผมงงเลย ตัดใจตอนไหนทำไมเร็วจัง ตอนนี้เธอรักผมแบบเพื่อนอ้าวธะงั่น
จนวันอาทิตโทรไปเบอร์ตู้นะครับ ชวนเธอไปกินข้าวในวันอาทิตหน้าเธอก็ตกลงเสียงเธอดูปกติผมเิงรู้สึกชื่นใจมาก เมื่อวันโทไปช่วงเลิกงานให้กำลังเธอถามว่าเหนื่อยไหมสู้นะ มีปัญหาก็โทรมาเลยเธอบอกได้ขอบคุณค่ะ ผมจึงบอกไปว่าเป็นห่วงรักคิดถึงเหมือนเดิม เธอบอกรู้แล้วแต่อยากให้ผมตัดใจเถอะอย่ารอเลย เธอตัดใจจากผมแล้วอยุ่ได้โดยไม่มีผมตอนนร้เธอมีความสุขกับชีวิตอิสระ ผมบอกไม่เป็นไรผมเชื่อว่าจะทำให้เธอกลับมารักผมเอง เธอบอกก็แล้วแต่แค่บอกไว้ เธอยังบอกว่าถ้าผมพูดไม่รู้เรื่องจะบล็อกทุกอย่างเลยนะ ผมก็บอกอืมเข้าใจแล้วเหรียญก็หมดเธอบอกว่างก่อนนะ
ผมก็ส่งไลน์ฝันดี กับเมื่อก็ส่งไลน์ให้กำลังใจเธอเหมือนเดิมครับอ่านแต่ไม่ตอบ
เพื่อนคิดว่าเธอสับสนอยุ่ไหมปกติเธอเป็นคนอารมแปรปรวนด้วย คิดว่าเธอตัดใจจากผมได้จริงหรอถ้าจริงพอจะมีวิธีให้กลับมาได้ไหม เชื่อผมเถอะผมทำทุกอย่างที่แสดงว่ารักเธอมาตลอด เช่น ผมปั่นจักยานจากบ้านไปหาเธอที่ รพ.ตอนเที่ยงคืนเพราะเป็นห่วงเธอที่มาเฝ้าญาติที่ป่วยเอายากันยุงมาทาให้เธอห่มผ้าให้อีกเธอก็รู้ว่าผมมา แค่อยากบอกว่าผมเป็นห่วงรักและหวังดีกับเธอจริงๆ ข้อเสียของผมคือเช้าซี้เกินไป แล้วเพื่อนล่ะครับคิดยังไงแนะนำผมหน่อยควรทำไงดี
ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงครับ
ช่วงเลิกกันโทรคุยทุกวันนะครับ ผมโทรเอง มีเจอบ้าง แต่ไม่นาน ช่วงเดือนที่สองเธอไปทำงานต่างจังหวัดแต่กลับบ้านทุกอาทิตนะก็ยังโทรคุยแต่ก็ไม่ได้ปกติเท่าไร บางวันผมรู้ว่าดี บางวันก็ไม่ค่อย เธอได้แต่บอกว่าอยากอยู่คนเดียวมีอิสระ ผมไม่ต้องรอเธอหรอกเปิดใจเถอะ แต่ผมรักเธอจริงๆนะ เราผ่านอะไรที่ลำบากมาด้วยกัน พอช่วงผมสอบเธอส่งข้อความมาให้กำลังใจอยุ่เลย แล้วเมื่อประม่ณ2อาทิตที่แล้วเธอบล๊อกเบอร์ผมเพราะวันนั้นผมโทรหาถี่เนื่องผมเป็นเธอที่ต้องนั่งรถกลับมาบ้าน จนปัจจุบันก็ยังบล็อกอยู่(แค่เบอร์อย่างเดียวนะครับ ไลน์กะเฟสไม่มีอะไร)ผมได้เอาเบอร์ตู้โทรไปเป็นพักๆบางทีส่งไลน์ให้กำลังใจเธออ่านแต่ไม่ได้ตอบ จนอาทิตที่ผ่านมาไปคุยกับเธอตัวต่อตัว ผมบอกความรู้สึกทุกอย่างว่ารักเธอ ปมอยากสร้างครอบครัวอยุ่ด้วยกัน จนแก่ตัวลงผมก็อยากเห็นเธออยู่ข้างๆกันเพราะปกติผมเป็นคนไม่ค่อยพูดเน้นกระทำมากกว่าจนคิดว่าเธออาจเข้าใจว่าผมไม่มีเธออยู่ในอนาคต แต่สิ่งที่ผมบอกไปไม่ได้แก้ตัวนะมันคือความรู้สึกจริงๆที่ผมมีมาตลอด แล้วเธอก็บอกว่าทำไมมาพูดตอนนี้สายไปแล้วเธอตัดใจได้แล้ว ผมงงเลย ตัดใจตอนไหนทำไมเร็วจัง ตอนนี้เธอรักผมแบบเพื่อนอ้าวธะงั่น
จนวันอาทิตโทรไปเบอร์ตู้นะครับ ชวนเธอไปกินข้าวในวันอาทิตหน้าเธอก็ตกลงเสียงเธอดูปกติผมเิงรู้สึกชื่นใจมาก เมื่อวันโทไปช่วงเลิกงานให้กำลังเธอถามว่าเหนื่อยไหมสู้นะ มีปัญหาก็โทรมาเลยเธอบอกได้ขอบคุณค่ะ ผมจึงบอกไปว่าเป็นห่วงรักคิดถึงเหมือนเดิม เธอบอกรู้แล้วแต่อยากให้ผมตัดใจเถอะอย่ารอเลย เธอตัดใจจากผมแล้วอยุ่ได้โดยไม่มีผมตอนนร้เธอมีความสุขกับชีวิตอิสระ ผมบอกไม่เป็นไรผมเชื่อว่าจะทำให้เธอกลับมารักผมเอง เธอบอกก็แล้วแต่แค่บอกไว้ เธอยังบอกว่าถ้าผมพูดไม่รู้เรื่องจะบล็อกทุกอย่างเลยนะ ผมก็บอกอืมเข้าใจแล้วเหรียญก็หมดเธอบอกว่างก่อนนะ
ผมก็ส่งไลน์ฝันดี กับเมื่อก็ส่งไลน์ให้กำลังใจเธอเหมือนเดิมครับอ่านแต่ไม่ตอบ
เพื่อนคิดว่าเธอสับสนอยุ่ไหมปกติเธอเป็นคนอารมแปรปรวนด้วย คิดว่าเธอตัดใจจากผมได้จริงหรอถ้าจริงพอจะมีวิธีให้กลับมาได้ไหม เชื่อผมเถอะผมทำทุกอย่างที่แสดงว่ารักเธอมาตลอด เช่น ผมปั่นจักยานจากบ้านไปหาเธอที่ รพ.ตอนเที่ยงคืนเพราะเป็นห่วงเธอที่มาเฝ้าญาติที่ป่วยเอายากันยุงมาทาให้เธอห่มผ้าให้อีกเธอก็รู้ว่าผมมา แค่อยากบอกว่าผมเป็นห่วงรักและหวังดีกับเธอจริงๆ ข้อเสียของผมคือเช้าซี้เกินไป แล้วเพื่อนล่ะครับคิดยังไงแนะนำผมหน่อยควรทำไงดี