สวัสดีค่ะ เมื่อช่วง 2 ปีที่แล้ว เราได้ประสบปัญหาชีวิตมากมาย แล้วมีคนแนะนำและให้หนังสือให้สวดมนต์ บอกจะทำให้ใจสงบขึ้น ก็ได้สวดมนต์ นั่งสมาธิ กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้บรรพบุรุษ เจ้ากรรมนายเวร สัพเวสีทั้งหลายมาตลอด ช่วงแรกเราสวดเฉพาะวันพระ วันที่ว่าง ไม่มีอะไรทำ ช่วงหลังนี้เริ่มสวดทุกวัน บางครั้งก็ตอนเวลาว่าง ก่อนนอนบ้าง
ตอนนี้เริ่มรู้สึกสงบ มีสมาธิมากขึ้น มีสติตลอด เรื่องแย่ที่เจอก็ไม่ได้หนักหนามากมายเหมือนเมื่อก่อน ทางด้านจิตใจดีขึ้น
ตอนเช้าถ้ามีเวลาก็จะตักบาตร แล้วกรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวร บรรพบุรุษ เจ้าที่เจ้าทาง สัมพเวสีทั้งหลาย
แต่ตอนนี้ หลังจากที่ใจเริ่มสงบนิ่ง มีสมาธิจดจ่ออยู่กับการสวดมนต์แล้ว อาการจะเริ่มเป็นเฉพาะพระคาถาชินบัญชร กับพระคาถาพาหุง อาการคือ เสียงตะเริ่มเปลี่ยน เป็นเสียงแหบ เสียงเปลี่ยนไปเลยแล้วจากสวดมนต์ธรรมดาก็กลายเป็นสวดแบบทำนองเสนาะ เหมือนเวลาอ่านกลอนค่ะ หยุดไม่ได้ด้วย เหมือนไม่ใช่ตัวเอง แต่พอสวดทั้ง 2 พระคาถาจบ เหตุการณ์ก็เป็นปกติค่ะ จะเป็นหนักมากในวันพระ แต่วันปกติบางครั้งก็ไม่เป็นค่ะ
อยากทราบว่าอาการที่เป็นนี้คืออาการอะไร แล้วเราต้องทำอย่างไรต่อไป คือบางครั้งก็กลัวตัวเองเหมือนกันค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวดมนต์แล้วเสียงเปลี่ยน เหมือนไม่ใช่ตัวเอง
ตอนนี้เริ่มรู้สึกสงบ มีสมาธิมากขึ้น มีสติตลอด เรื่องแย่ที่เจอก็ไม่ได้หนักหนามากมายเหมือนเมื่อก่อน ทางด้านจิตใจดีขึ้น
ตอนเช้าถ้ามีเวลาก็จะตักบาตร แล้วกรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวร บรรพบุรุษ เจ้าที่เจ้าทาง สัมพเวสีทั้งหลาย
แต่ตอนนี้ หลังจากที่ใจเริ่มสงบนิ่ง มีสมาธิจดจ่ออยู่กับการสวดมนต์แล้ว อาการจะเริ่มเป็นเฉพาะพระคาถาชินบัญชร กับพระคาถาพาหุง อาการคือ เสียงตะเริ่มเปลี่ยน เป็นเสียงแหบ เสียงเปลี่ยนไปเลยแล้วจากสวดมนต์ธรรมดาก็กลายเป็นสวดแบบทำนองเสนาะ เหมือนเวลาอ่านกลอนค่ะ หยุดไม่ได้ด้วย เหมือนไม่ใช่ตัวเอง แต่พอสวดทั้ง 2 พระคาถาจบ เหตุการณ์ก็เป็นปกติค่ะ จะเป็นหนักมากในวันพระ แต่วันปกติบางครั้งก็ไม่เป็นค่ะ
อยากทราบว่าอาการที่เป็นนี้คืออาการอะไร แล้วเราต้องทำอย่างไรต่อไป คือบางครั้งก็กลัวตัวเองเหมือนกันค่ะ
ขอบคุณค่ะ