พอดีติดตาม ซีรี่ย์ เรื่องนี้บ้าง ถ้าไม่มีอะไรทำก็จะเปิดดู พอได้ดู ep ล่าสุดเมื่อวันที่ 6 กย. เป็นตอนที่อึดอัด (เปอร์ วิน มาค) (ปุญ โน่ ผญอีกคน) (โอม มิก) พอผมดู ผมรู้สึกอึดอัดตามเพราะมันสะท้อนหลายๆอย่าง
ตอนนี้ผมเพิ่งเรียนจบครับ ผมไม่ออกสาว ไม่มีใครรู้ว่าผมเป็น ในใจมันอึดอัดและอยากจะระบายให้สังคมได้เข้าใจว่าทำไมผมถึงชอบผู้ชาย ผมไม่ได้ชอบเพราะรูปลักษณ์ภายนอก แต่ที่ผมเป็นแบบนี้เพราะมันเกิดจากพัฒนาการของความสัมพันธ์
เรื่องมันเกิดตอนมอต้น ผมได้โควต้าสอบติดเรียนโรงเรียนประจำแห่งหนึ่งแถวปทุม ผมเป็นเด็กนิ่งๆเรียบร้อยพูดครับลงท้ายเสมอเวลาคุยกับรุ่นพี่ ชอบเล่นกีฬา ผมไม่ออกสาวครับและไม่เคยคิดที่จะชอบผู้ชายด้วยกัน เรื่องมันเกิดตอนที่ผมขึ้นมอสอง ในขณะผมกำลังลองชุดพิธีให้น้องมอหนึ่ง ก็มีน้องผู้ชายคนนึงสมมติชื่อ “จ” น่าตาน่ารัก(คล้ายเก้า จิรายุ)ให้ผมช่วยลองเสื้อให้ น้องมันก็ชวนผมคุยตลอด จากที่ผมไม่คุยก็เริ่มคุยมากขึ้น เนื่องจากมันชวนผมคุย พอไม่ตอบมันก็ถามจนกว่าจะตอบ(เด็กอ่านะ) หลังเลิกเรียนผมชอบไปตีแบตและไปเจอน้อง “จ”พอดี ถามไถ่คือน้องเค้าชอบตีแบตเหมือนกัน เราก็ตีแบตด้วยกันทุกวันจนสนิท ผมมีโต๊ะนั่งประจำกลุ่มผม น้อง จ ก็จะมาหาผมมานั่งด้วย (บางทีก็นั่งตัก) และในกลุ่มนั้น จะมีเพื่อนสาววายขั้นรุ่นแรงคนนึงชื่อ “ป” ชอบจิ้นและแซวผมกับน้องเค้าอยู่เรื่อย ยิ่งแซวน้อง จ มันก็ยิ่งได้ใจ ยิ่งมาถึงเนื้อถึงตัวผมมากขึ้น มันอาจจะไม่คิดอะไรแต่ตอนนั้นผมเริ่มหวั่นไปแล้ว ผมกังวลมากว่าผมจะเป็น แต่ในขณะนั้นเองผมก็แอบชอบรุ่นน้องผู้หญิงคนนึง แต่เค้าไม่สนใจผม แล้วนับวันยิ่งรุ่นแรงมากขึ้น คือน้อง จ ชอบมาหาผมที่ใต้หอ(เราอยู่คนละหอ) จนเพื่อนๆคิดว่ามันผิดสังเกต เพราะน้องมาทีก็จะตามหาผมตลอด ผมก็ยอมรับว่าผมเริ่มรู้สึกดีนะเวลามีใครนึกถึงเรา ดีกว่าไปชอบน้องผู้หญิงคนนั้นที่ไม่ได้สนผมเลย เวลายิ่งผ่านเรายิ่งสนิทกันมากขึ้น ตีแบตด้วยกัน นั่งโต๊ะเดียวกัน ทุกเช้าน้องเค้าจะมาหาผมใต้หอเพื่อรอหนังสือการ์ตูนจากผม บางวันไม่เจอผมก็จะแอบไปหยอดไว้ใต้โต๊ะเรียนน้องเค้า เพื่อนน้องก็ชอบแซว เวลาน้องมาหาผมเพื่อนผมก็ชอบแซว แต่ไม่เห็นน้องจะมีที่ท่ารังเกียจอะไร จุดหักเหจริงๆก็ตอนที่ผมเพิ่งขึ้นมอสามและน้องอยู่มอสอง ผมกำลังจะเดินไปหน้าเสาธง อยู่ๆก็มีคนวิ่งมาแล้วผลักผม ผมหันไปเห็น จ นั่นแหละจะมาแกล้งผม ผมเลยจะเข้าไปจักจี้มันคืน เรายืนยื้อกันไปยื้อกันมา จนไม่รู้ท่าไหน รู้สึกว่าลมหายใจของน้องมารดต้นคอผม จมูกมันอยู่ตรงคอผมและค่อยๆเข้ามาใกล้ๆ ผมขนลุกไปทั้งตัวยืนอยู่นิ่งๆ แล้วน้องมันก็ดึงคอออกอย่างรวดเร็วบอกกับผมว่า เสียวละสิ๊ แล้วมันก็เดินไปเข้าแถว ทำผมยืนสตั้นอยู่ 5 วิ ว่าเมิงต้องการอะไรกันแน่
เหตุการณ์หลายเหตุการณ์ที่ผมเล่าและไม่ได้เล่าทั้งหมดนี้ทำผมสับสนอย่างมาก ผมไม่ได้อยากชอบผู้ชายด้วยกัน จะให้ผมทำยังไง บอกมันเลิกเข้ามายุ่งหรอ ให้ไปห่างๆหรอ มันก็ไม่ใช่เรื่อง ผมอยากจะเดินไปถามน้องเค้าว่ารู้สึกยังไงกับผมกันแน่ แต่ผมก็ขี้ขลาด หลังจากนั้นผมก็ตัดสินใจย้ายโรงเรียน หยุดความสัมพันธ์ของผมกับน้องไว้แค่นี้ มันยากที่จะทำใจ ผมอยากอยู่กับน้องเค้านานๆ อยากเล่นด้วยกันตีแบตด้วยกัน คุยกันเหมือนปกติ อยากเห็นรอยยิ้มของมัน ผมไม่อยากชอบมัน และไม่อยากให้มันชอบผม ยอมรับในหัวตอนนั้นคือเป็นแบบนี้มันไม่ถูก ผมเลยเลือกที่จะหยุดมันไว้เท่านี้ ผมขี้ขลาด
ผมย้ายมาอยู่ รร. ชายล้วนแห่งหนึ่งในเครือจตุรมิตรนี่แหละ (ที่ย้ายมาเพราะมันใกล้บ้าน) ตอนมอสี่ผมก็ไปคบผู้หญิง หาจากhi5(แฮๆก็ไม่แก่นะ) แต่ก็ไปไม่รอดเพราะมันเป็นความรักแบบรวดเร็ว มันไม่ได้เกิดอย่างช้าๆอย่างที่เคยผ่านมา จนสุดท้ายผมก็ไปคบกับเพื่อนที่ รร ให้มันรู้แล้วรู้รอด ลองทำตามใจตัวเองสักครั้ง ก็ได้คบกันนั่นแหละครับ
แต่ไม่ต่างอะไรจากปุญ โน่ ในซีรี่ย์ จะทำอะไรก็ต้องหลบๆซ่อนๆ เราจะจับมือกันก็แค่ตอนอยู่โรงหนัง นอกนั้นเราก็แสดงความรักให้ใครเห็นไม่ได้ มีเพื่อนในโณงเรียนบางคนที่เข้าใจ แต่ผมไม่คิดว่าผู้ใหญ่จะเข้าใจ เค้าติดตากับชายรักชายที่ต้องเป็นสาวไปเลย ผมเองก็ไม่ได้อยากจะเปิดเผยซะขนาดนั้น มันอึดอัดไปหมด ทั้งๆที่อยากแสดงความเป็นเจ้าของ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ หึง หวงแต่ต้องนิ่ง สุดท้ายก็ต้องเลิกกันไปในที่สุด
ผมอยากจะมาระบายถึงความอึดอัดที่พอดู ซีรี่ย์ นี้แล้วอยากจะถ่ายทอดออกมา หลายๆอย่างมันสะท้อนเรื่องจริงในสังคม ไม่ใช่แค่ให้ดูเพลินๆและจิ้นกันไป อย่างน้อยเรื่องแบบนี้ก็เคยเกิดขึ้นกับผม และมันเปลี่ยนผมไปตลอดชีวิต ทุกวันนี้ยังคิดถึงน้อง จ อยู่เลย อยากจะทักเฟสน้องเค้า อยากจะบอกในสิ่งที่อยากจะพูด แต่น้องเค้ามีแฟนแล้วครับ เป็นผู้หญิง ผมเลยได้แต่เก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ และจะเก็บไว้ตลอดไป
ผมไม่เคยตั้งกระทู้ครับ ขอโทษถ้าพิมพ์ไม่รู้เรื่อง คาดว่ายังมีหลายคนที่เคยเจออะไรแบบนี้ในชีวิต
ผมเคยมองซีรี่ย์นี้เป็นรักใสๆไม่มีไรดูเพลิน แต่ตอนนี้ขอบคุณที่เป็นตัวสะท้อนสังคมให้กับหลายๆคนครับ
ขอบคุณครับ
กระทู้ระบายความอึดอัดในใจหลังจากดู Lovesick 6 กย. ที่ผ่านมา
ตอนนี้ผมเพิ่งเรียนจบครับ ผมไม่ออกสาว ไม่มีใครรู้ว่าผมเป็น ในใจมันอึดอัดและอยากจะระบายให้สังคมได้เข้าใจว่าทำไมผมถึงชอบผู้ชาย ผมไม่ได้ชอบเพราะรูปลักษณ์ภายนอก แต่ที่ผมเป็นแบบนี้เพราะมันเกิดจากพัฒนาการของความสัมพันธ์
เรื่องมันเกิดตอนมอต้น ผมได้โควต้าสอบติดเรียนโรงเรียนประจำแห่งหนึ่งแถวปทุม ผมเป็นเด็กนิ่งๆเรียบร้อยพูดครับลงท้ายเสมอเวลาคุยกับรุ่นพี่ ชอบเล่นกีฬา ผมไม่ออกสาวครับและไม่เคยคิดที่จะชอบผู้ชายด้วยกัน เรื่องมันเกิดตอนที่ผมขึ้นมอสอง ในขณะผมกำลังลองชุดพิธีให้น้องมอหนึ่ง ก็มีน้องผู้ชายคนนึงสมมติชื่อ “จ” น่าตาน่ารัก(คล้ายเก้า จิรายุ)ให้ผมช่วยลองเสื้อให้ น้องมันก็ชวนผมคุยตลอด จากที่ผมไม่คุยก็เริ่มคุยมากขึ้น เนื่องจากมันชวนผมคุย พอไม่ตอบมันก็ถามจนกว่าจะตอบ(เด็กอ่านะ) หลังเลิกเรียนผมชอบไปตีแบตและไปเจอน้อง “จ”พอดี ถามไถ่คือน้องเค้าชอบตีแบตเหมือนกัน เราก็ตีแบตด้วยกันทุกวันจนสนิท ผมมีโต๊ะนั่งประจำกลุ่มผม น้อง จ ก็จะมาหาผมมานั่งด้วย (บางทีก็นั่งตัก) และในกลุ่มนั้น จะมีเพื่อนสาววายขั้นรุ่นแรงคนนึงชื่อ “ป” ชอบจิ้นและแซวผมกับน้องเค้าอยู่เรื่อย ยิ่งแซวน้อง จ มันก็ยิ่งได้ใจ ยิ่งมาถึงเนื้อถึงตัวผมมากขึ้น มันอาจจะไม่คิดอะไรแต่ตอนนั้นผมเริ่มหวั่นไปแล้ว ผมกังวลมากว่าผมจะเป็น แต่ในขณะนั้นเองผมก็แอบชอบรุ่นน้องผู้หญิงคนนึง แต่เค้าไม่สนใจผม แล้วนับวันยิ่งรุ่นแรงมากขึ้น คือน้อง จ ชอบมาหาผมที่ใต้หอ(เราอยู่คนละหอ) จนเพื่อนๆคิดว่ามันผิดสังเกต เพราะน้องมาทีก็จะตามหาผมตลอด ผมก็ยอมรับว่าผมเริ่มรู้สึกดีนะเวลามีใครนึกถึงเรา ดีกว่าไปชอบน้องผู้หญิงคนนั้นที่ไม่ได้สนผมเลย เวลายิ่งผ่านเรายิ่งสนิทกันมากขึ้น ตีแบตด้วยกัน นั่งโต๊ะเดียวกัน ทุกเช้าน้องเค้าจะมาหาผมใต้หอเพื่อรอหนังสือการ์ตูนจากผม บางวันไม่เจอผมก็จะแอบไปหยอดไว้ใต้โต๊ะเรียนน้องเค้า เพื่อนน้องก็ชอบแซว เวลาน้องมาหาผมเพื่อนผมก็ชอบแซว แต่ไม่เห็นน้องจะมีที่ท่ารังเกียจอะไร จุดหักเหจริงๆก็ตอนที่ผมเพิ่งขึ้นมอสามและน้องอยู่มอสอง ผมกำลังจะเดินไปหน้าเสาธง อยู่ๆก็มีคนวิ่งมาแล้วผลักผม ผมหันไปเห็น จ นั่นแหละจะมาแกล้งผม ผมเลยจะเข้าไปจักจี้มันคืน เรายืนยื้อกันไปยื้อกันมา จนไม่รู้ท่าไหน รู้สึกว่าลมหายใจของน้องมารดต้นคอผม จมูกมันอยู่ตรงคอผมและค่อยๆเข้ามาใกล้ๆ ผมขนลุกไปทั้งตัวยืนอยู่นิ่งๆ แล้วน้องมันก็ดึงคอออกอย่างรวดเร็วบอกกับผมว่า เสียวละสิ๊ แล้วมันก็เดินไปเข้าแถว ทำผมยืนสตั้นอยู่ 5 วิ ว่าเมิงต้องการอะไรกันแน่
เหตุการณ์หลายเหตุการณ์ที่ผมเล่าและไม่ได้เล่าทั้งหมดนี้ทำผมสับสนอย่างมาก ผมไม่ได้อยากชอบผู้ชายด้วยกัน จะให้ผมทำยังไง บอกมันเลิกเข้ามายุ่งหรอ ให้ไปห่างๆหรอ มันก็ไม่ใช่เรื่อง ผมอยากจะเดินไปถามน้องเค้าว่ารู้สึกยังไงกับผมกันแน่ แต่ผมก็ขี้ขลาด หลังจากนั้นผมก็ตัดสินใจย้ายโรงเรียน หยุดความสัมพันธ์ของผมกับน้องไว้แค่นี้ มันยากที่จะทำใจ ผมอยากอยู่กับน้องเค้านานๆ อยากเล่นด้วยกันตีแบตด้วยกัน คุยกันเหมือนปกติ อยากเห็นรอยยิ้มของมัน ผมไม่อยากชอบมัน และไม่อยากให้มันชอบผม ยอมรับในหัวตอนนั้นคือเป็นแบบนี้มันไม่ถูก ผมเลยเลือกที่จะหยุดมันไว้เท่านี้ ผมขี้ขลาด
ผมย้ายมาอยู่ รร. ชายล้วนแห่งหนึ่งในเครือจตุรมิตรนี่แหละ (ที่ย้ายมาเพราะมันใกล้บ้าน) ตอนมอสี่ผมก็ไปคบผู้หญิง หาจากhi5(แฮๆก็ไม่แก่นะ) แต่ก็ไปไม่รอดเพราะมันเป็นความรักแบบรวดเร็ว มันไม่ได้เกิดอย่างช้าๆอย่างที่เคยผ่านมา จนสุดท้ายผมก็ไปคบกับเพื่อนที่ รร ให้มันรู้แล้วรู้รอด ลองทำตามใจตัวเองสักครั้ง ก็ได้คบกันนั่นแหละครับ
แต่ไม่ต่างอะไรจากปุญ โน่ ในซีรี่ย์ จะทำอะไรก็ต้องหลบๆซ่อนๆ เราจะจับมือกันก็แค่ตอนอยู่โรงหนัง นอกนั้นเราก็แสดงความรักให้ใครเห็นไม่ได้ มีเพื่อนในโณงเรียนบางคนที่เข้าใจ แต่ผมไม่คิดว่าผู้ใหญ่จะเข้าใจ เค้าติดตากับชายรักชายที่ต้องเป็นสาวไปเลย ผมเองก็ไม่ได้อยากจะเปิดเผยซะขนาดนั้น มันอึดอัดไปหมด ทั้งๆที่อยากแสดงความเป็นเจ้าของ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ หึง หวงแต่ต้องนิ่ง สุดท้ายก็ต้องเลิกกันไปในที่สุด
ผมอยากจะมาระบายถึงความอึดอัดที่พอดู ซีรี่ย์ นี้แล้วอยากจะถ่ายทอดออกมา หลายๆอย่างมันสะท้อนเรื่องจริงในสังคม ไม่ใช่แค่ให้ดูเพลินๆและจิ้นกันไป อย่างน้อยเรื่องแบบนี้ก็เคยเกิดขึ้นกับผม และมันเปลี่ยนผมไปตลอดชีวิต ทุกวันนี้ยังคิดถึงน้อง จ อยู่เลย อยากจะทักเฟสน้องเค้า อยากจะบอกในสิ่งที่อยากจะพูด แต่น้องเค้ามีแฟนแล้วครับ เป็นผู้หญิง ผมเลยได้แต่เก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ และจะเก็บไว้ตลอดไป
ผมไม่เคยตั้งกระทู้ครับ ขอโทษถ้าพิมพ์ไม่รู้เรื่อง คาดว่ายังมีหลายคนที่เคยเจออะไรแบบนี้ในชีวิต
ผมเคยมองซีรี่ย์นี้เป็นรักใสๆไม่มีไรดูเพลิน แต่ตอนนี้ขอบคุณที่เป็นตัวสะท้อนสังคมให้กับหลายๆคนครับ
ขอบคุณครับ