โดยส่วนตัวแล้วต้องบอกว่า 2 EP ล่าสุดของ Love Sick ฉบับซีรีส์นั้นเป็น EP ที่มีความเป็นละครอยู่สูงมากในบรรดา EP ที่ออกอากาศมาทั้งหมด หรืออีกนัยนึงที่ผมจะสื่อถึงก็คือพล๊อตเรื่องและการนำเสนอของ 2 EP นี้ทั้งจากฉบับออริจินอลรวมถึงพล๊อตเสริมที่เพิ่มเข้ามาล้วนแล้วแต่กำลังเดินตาม "สูตรสำเร็จ" ที่สามารถพบได้ดาษดื่นในละครไทยช่องใหญ่ทั่วไป หรือแม้แต่ซีรีส์เกาหลีเองด้วยซ้ำ ทั้งปมเรื่องรักสามเศร้า พระเอก-พระรองวางมวยกันเพื่อแย่งนางเอกคนเดียว, นางเอกเข้าใจผิดเมื่อจู่ๆ ก็มีผู้หญิงจากไหนไม่รู้เข้ามาตีสนิทกับพระเอก, พระเอกปากแข็งไม่กล้าบอกชอบนางเอก แต่กลับหวงก้างพาลผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้นางเอกไปทั่ว ฯลฯ ทั้งหมดที่กล่าวมาล้วนแต่เป็น signature ของละครฉบับมาตรฐานที่เราเคยผ่านตามาแทบทั้งสิ้น และล่าสุด Love Sick The Series ก็กำลังดำเนินไปในทางนั้น
EP 26-27 : Sick & Complicated
อย่างที่บอกว่าเนื้อเรื่องของ Love Sick สัปดาห์นี้เข้าใกล้ความเป็นละครมากขึ้นทุกที จะสังเกตได้หลังจากเปิดฉาก Season 2.2 เป็นต้นมาเนื้อเรื่องและเรื่องราว การตัดสลับ มุมกล้องมีการพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง ข้อติเริ่มน้อยลงอันเนื่องมาจากประสบการณ์การทำงานทั้งจากทีมงานด้วยก็ดี (หรือเปล่า) และตัวนักแสดงด้วยก็ดี สไตล์บทสนทนา ไดอะล็อกที่เริ่มแตกต่างจาก 2.1 จนรู้สึกได้ เนื้อหาดูสนุกน่าติดตามขึ้น ทุกอย่างดีขึ้น เพียงแต่ว่าความเป็น Love Sick แบบเดิมๆ แต่ก่อนที่เนิบๆ ช้าๆ เรื่อยๆ มันหายไป กลายเป็นเริ่มมีความ Mass ในแบบละครทั่วไปเข้ามาแทน ซึ่งถ้าเปรียบเป็นศิลปินก็คงเป็นศิลปินแนว Indy ที่ทำเพลง Alternative อยู่ดีๆ ก็ลงมาทำ Pop เอาใจตลาดซะงั้น
อย่างไรก็ตามก็ไม่ได้หมายความว่าผมกำลังตัดสินว่าการเปลี่ยนแปลงนี้มันไม่ดี เพียงแต่ที่ผ่านมาเดิมตัวซีรีส์ก็ใช้วิธีการเล่าเรื่องที่ค่อนข้างจะเรียบง่าย เรื่อยๆ ไม่หวือหวาตามแบบฉบับในนิยายที่เล่าเรื่องผ่านมุมมองตัวละครที่ 1 มาตลอด (โน่) แต่แน่นอนเมื่อเวลาผ่านไป พล๊อตเสริมต่างๆ ย่อมต้องถูกแทรกเข้ามาเพื่อให้เข้ากับการนำเสนอในแบบซีรีส์ ความเป็น Love Sick แบบนิยายจึงถูกขยายออกไป ทั้งจากการใส่เรื่องราวเสริมของเหล่านักเรียนคอนแวนต์เพื่อสร้างและผูกเรื่องราว (กันซะมั่วไปหมดจนโดนสวดซะยับ) หรือจะเป็นมือที่สามและตัวละครกลุ่มเพื่อนและเพื่อนของเพื่อนมากมาย จนมาล่าสุด EP26-27 นี้ที่โดยส่วนตัวผมแทบไม่รู้สึกถึงความเป็น Love Sick แบบในนิยายเลย หรือถึงรู้สึกก็น้อยมา (เฉพาะช่วงที่มีปุณณ์กับโน่อยู่) นี่อาจเป็นอีกหนึ่งข้อยืนยันว่า "เราควรเลิกยึดติดกับฉบับนิยายได้แล้ว" เพราะซีรีส์นั้นพาตัวเองออกมาสร้างจักรวาลใหม่แล้ว มันเดินออกมาไกลมากแล้ว และเราควรจะเปิดใจให้กับการตีความใหม่นี้ซะที เพราะการตีความใหม่นี้แม้มันจะกลายเป็นพล๊อตละครน้ำเน่า แต่มันก็ไม่ได้แย่ซะทีเดียว
ดังนั้นเรามาดูและวิเคราะห์เพื่อความสนุกกันเถอะ
ปุณณ์-โน่-ยูริ : รักสามเศร้า ดิ ออริจินอล
ขอประเดิมด้วยสามตัวละครเอกของซีรีส์ครึ่งหลังที่หน่วงต่อเนื่องมาจนถึง EP ล่าสุดสำหรับเรื่องราวความรัก หนึ่งรัก หนึ่งเลิกของตัวละครทั้งสาม ซึ่งส่วนตัวแล้วผมชอบเป็นพิเศษและรู้สึกดีใจที่อย่างน้อยทีมนักแสดงและผู้เกี่ยวข้องก็บรรจงทำเรื่องราวเซ็ตนี้ออกมาได้ค่อนข้างพิถีพิถัน เข้าถึงอารมณ์ และเคารพต้นฉบับพอสมควร เป็นส่วนผสมที่ลงตัวระหว่างความเป็น Unique ของตัวซีรีส์แบบดั้งเดิมเสริมด้วยความเป็นพล๊อตละครตลาดแบบ Mass กับเรื่องราวรักสามเศร้าแบบที่เห็นได้ไม่ยากในละครทั่วไปแต่มีความเป็น Love Sick ผสมอยู่โดยที่ไม่รู้สึกว่ามันซ้ำซากหรือจำเจแต่อย่างใด
ในฉากเปิดเรื่องต่อมาจากสัปดาห์ก่อนที่ทั้งสามต้องมาป๊ะกันแต่ไม่มีคำพูด มีแค่สายตากับสีหน้าที่ส่งออกมาว่าทั้งสามอึ้ง มึน ตึงทำตัวไม่ถูก ในส่วนของนักแสดง ทั้งสามคนทั้งไวท์ กัปตันและพายอาร์ก็ทำได้ดีกับฉากถ่ายทอดอารมณ์ฉากนี้ สามารถแสดงให้เห็นถึงภาวะรู้สึกผิดและเสียใจของตัวละครทั้งหมดผ่านมุมกล้องที่แม้จะตัดเร็วไปบ้างแต่โดยรวมก็ไม่แย่อะไรและยังเก็บมุมแสดงอารมณ์ทางสีหน้าของตัวละครออกมาได้ครบดี แม้จะสั้นๆ แต่เล่าความรู้สึกได้ครบถ้วนทีเดียว
โน่ : ความสับสนทำร้ายทั้งตัวเองและคนรอบข้าง
แม้เพื่อนๆ จะเริ่มรู้ในความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาระหว่างตัวเองกับปุณณ์แล้วก็ตาม แต่ดูเหมือนว่านายเอกของเราจะยังคงไม่พร้อมที่จะประกาศอย่างเป็นทางการซักเท่าไรนักเนื่องมาจากยังคงสับสนว่าจริงๆ แล้วความรู้สึกชาย-ชายที่เขามีนั้นมันเป็นเรื่องที่ผิดหรือเปล่า จะมีใครอีกไหม (นอกจากยูริ) ที่จะเสียใจและรับไม่ได้หากรู้เรื่องนี้ ซึ่งมันไม่เพียงแต่จะทำร้ายตัวเขาเองแล้ว (ต้องมาคอยแอบหึงตอนปุณณ์ไปอยู่กับแพม) แต่ยังหมายถึงเขาก็ทำร้ายปุณณ์เช่นกัน (ที่พร้อมเสมอที่จะยืดอกบอกว่าเขาเองเป็นแฟนโน่แม้โน่จะยังไม่โอเคก็ตาม) นับเป็นช่วงเวลาที่สับสนและอึดอัดมากๆ ที่คนที่เคยเป็นชายแท้แมนๆ แต่ต้องมาชอบผู้ชายด้วยกันเองน่าจะเข้าใจดีที่สุด
ปุณณ์ : พ่อพระผู้น่าสงสาร
คงไม่ต้องบอกว่ายอดชายนายปุณณ์ของเรานั้นรักโน่มากเพียงใด เพราะตามนิยายแล้วพอถึงฉากสองต่อสองทีไรก็แทบจะชวนโน่ขึ้นเตียงตลอด ในซีรีส์เราคงไม่ได้เห็นฉากแบบนั้นบ่อยนัก (ฮ่าๆๆๆ) แต่ปุณณ์ฉบับจอแก้วก็ถ่ายทอดความรักความเป็นห่วงที่มีต่อโน่ได้ออกมาอบอุ่นและดีไม่แพ้กันกับในนิยายเลย ต้องขอชมอีกครั้งว่าผมชอบไวท์ในบทปุณณ์ระยะหลังๆ มาก เหมือนว่าในที่สุดเขาจะเข้าใจตัวละครนี้และอินไปกับมันแล้วจนสามารถรับส่งสีหน้าและแววตากับกัปตันได้อย่างน่ารักน่าหยิกเลยทีเดียว
เป้อ-มาวิน-มาร์ค : รักสามเศร้า ละครหลังข่าว
มาถึงคู่รองซับพล๊อตที่เรื่องราวเป็นที่พูดถึงและติดตามกันอย่างมากชั่วโมงนี้ เป้อ-มาวิน ที่แต่เดิมเป็นแค่ตอนพิเศษในนิยายแต่ในฉบับซีรีส์ถูกนำมาขยายความใหม่และใส่เรื่องราวรักสามเศร้าตามแบบฉบับชายหญิงลงไป (มาก) จนกลายเป็นกึ่งๆ น่าติดตามและลุ้น (สำหรับคนที่ชอบคู่นี้เป็นทุนเดิมและคลิกกับเรื่องราวแบบนี้อยู่แล้ว) กับไม่สมจริงและโอเวอร์สุดๆ (สำหรับคนที่ตั้งข้อสงสัยว่ามันมีคู่ชาย-ชายที่แสดงอาการรักแรงหึงแรงกลางที่สาธารณะแบบสามคนนี้ในชีวิตจริงด้วยหรือ) ซึ่งไม่ว่าคุณจะชอบหรือไม่ชอบการดำเนินเรื่องของตัวละครเซ็ตนี้แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าสถานการณ์และบทสรุปของเป้อ-มาวิน-มาร์คในสัปดาห์นี้ Impact คนดูทุกคนเป็นที่เรียบร้อย ถ้าชอบก็จะสะเทือนใจมากแต่ถ้าไม่ชอบก็ถึงขั้นเบะปากใส่กันเลยทีเดียว นี่เองจึงทำให้ตอนของเป้อ-มาวิน-มาร์คกลายเป็นอีกหนึ่งจุดขายหลักของ Love Sick ฉบับซีรีส์ที่มีความเป็นละครอยู่สูงมากๆ กว่าที่เคยเป็นในตอนไหนๆ และเป็นแบบที่แม้แต่ในต้นฉบับในนิยายยังไม่กล้าใส่เข้ามา (เพราะพล๊อตมันน้ำเน่ามาก แต่ก็สะเทือนใจไปในขณะเดียวกัน)
มาวิน : เพราะเรื่องทั้งหมดมันเริ่มที่แก
สำหรับผม ผมมีความเห็นว่าคาแรกเตอร์แบบมาวินนั้นเป็นคาแรกเตอร์ที่ดูเรียลและจัต้องได้จริงทั้งคำพูด นิสัยและการกระทำ คุณสามารถพบคนแบบมาวินได้แน่ๆ ในชีวิตประจำวันไม่ที่ใดก็ที่หนึ่ง เพียงแต่ว่า ..... ถ้ามาวินเป็นผู้หญิงอ่ะนะ และต้องสวยด้วยเท่านั้นถึงจะสามารถมีผู้ชายมาคอยปกป้องดูแลตลอดและมาต่อยกันเพื่อตัวเองได้ แต่ใน Love Sick เมื่อมาวินดันเป็นผู้ชาย (หรือถ้าให้แรงหน่อยก็เกย์รับ) ที่มีนิสัยอ่อนแอ หน่อมแน้มแบบนี้ มันจึงเป็นส่วนผสมที่ก้ำกึ่งกันระหว่างตัวละครในโลกที่มีอยู่จริงกับตัวละครแนวเพ้อฝันในนิยาย จริงอยู่ที่คาแรกเตอร์แบบมาวินไม่ใช่ของใหม่ถ้าเราเทียบว่าตัวละครนิสัยแบบนี้พบได้ทั่วไปในละครชายหญิงทั้งหลาย แต่เมื่อมาอยู่ในซีรีส์ Y ทุกอย่างจึงน่าติดตามว่าสุดท้ายแล้วความรู้สึกชาย-ชายในความสัมพันธ์โทนชาย-หญิงจะสมหวังหรือพังทะลายกันแน่ (คาดว่าน่าจะรู้กันแล้วล่ะ)
เป้อ : เส้นบางๆ ระหว่างชายแท้กับไบเซ็กชวล
เป้อเปรียบเสมือนสัญลักษณ์ของผู้ชายที่เริ่มไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองที่มีให้กับเพื่อนที่เป็นผู้ชาย กลัวว่าตัวเองจะถลำลึกถ้ายังคงความสัมพันธ์กับมาวินไปมากกว่านี้ ในซีรีส์ตอนล่าสุดได้สรุปแล้วว่าสุดท้ายเป้อก็ไม่สามารถจูบมาวินได้ด้วยความรู้สึกแบบคู่รัก แต่สำหรับผม ผมมองว่านี่มันแค่เริ่มต้นครับ อย่างน้อยมาวินก็ประสบความสำเร็จในการเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งความสับสนไว้ในใจเป้อแล้ว แม้ว่าตอนนี้มันอาจจะยังไม่งอก แต่ผมเชื่อว่าในอนาคตถ้าเป้อกับมาวินยังคบกันเป็นเพื่อนด้วยการกระทำมุ๊งมิ๊งแบบนี้ ซักวันเป้อก็ผัวมาวินแหล่ะครับ ฟันธงล่วงหน้า เหอๆ
มาร์ค : คนดีที่ดีเกินไป
เป็นที่น่าเจ็บปวดมากที่ซีรี่ส์เกาหลีรวมถึงละครไทยบางเรื่องชอบที่จะให้คาแรกเตอร์ชายรักเดียวใจเดียว พ่อทุ่มเทเพื่อคนที่รัก พ่อหน้าตาดีไม่แพ้คนอื่นกลับต้องมาเป็นพระรองที่สุดท้ายนางเอกก็ไม่เอา (เอิ้นสะเทือนไหมนั่น) มาร์คกำลังดำเนินรอยตามไปในสูตรนั้นที่แม้เราๆ ที่เป็นคนดูจะพบว่ามาร์คนั้นน่ารักและดูจริงจังจริงใจมากกว่าเป้อเพียงใด สุดท้ายความรักก็เป็นเรื่องของความรู้สึก คนมันไม่ใช่หล่อแค่ไหนก็คงไม่เอา มาวินอาจจะคิดแบบนี้ก็เป็นได้
อนึ่ง ขอพูดถึงฉากน้ำเน่า เน่ามากๆ ของ Love Sick The Series นั่นคือฉากต่อยกันเพียงเพื่อผู้ชายคนเดียว (เป้อ-มาร์ค) คือผมดูแล้วแบบ ..... คือร่ะ ..... นี่ฮอร์โมนเหรอ? โอเคว่าน้องซิงกับน้องแบงค์เล่นฉากนี้ได้ดีมาก แต่อารมณ์ผมมาสะดุดเมื่อกล้องมาจับภาพมาวิน จะบอกว่าผมก็ Y นะแต่ยังรู้สึกเลยว่าเหตุการณ์นี้แม่.งเกินจริงไปหน่อย ถ้ามีผู้ชายมาต่อยกันเพื่อผม ผมจะเตะมันทั้งสองคนเลยครับ ไม่ก็ทำไม่รู้จักมัน ..... คือผมก็อายเป็นนะ แต่ก็นะ ก็หยวนๆ ให้ละกันเพราะการแสดงอันดีงามของน้องๆ ทุกคน ต่อยกันด้วยอินเนอร์เหมือนกับจะแย่งกันจริงๆ เหอๆๆๆ
โอม-มิก-ครูอาร์ม & เจมส์ : รักสามเศร้า สไตล์จีทีเอช
มาที่กลุ่มนี้ที่แม้จะขึ้นมาว่ารักสามเศร้า แต่ในความเป็นจริงแล้วตีมหลักของกลุ่มนี้กลับไม่ได้ใช้ความเป็นดราม่านำมาเหมือนกับสองคู่ข้างบน แต่ใช้ความเป็นคอมเมดี้เดินเรื่องตามนิสัยของตัวละคร แน่นอนเหมือนกับกลุ่มเป้อ-มาวิน-มาร์คที่เกือบ 100% ของเรื่องราวตัวละครกลุ่มนี้เป็นพล๊อตที่เพิ่มมาสำหรับซีรีส์โดยเฉพาะโดยอาศัยเค้าโครงบางอย่างจากในนิยายมาเสริมเพื่อให้โยงไปกับเส้นเรื่องของตัวละครอื่นได้ ถึงกระนั้นที่ผมขึ้นมาว่าเป็นสไตล์ GTH ก็ตรงที่ความเป็นพล๊อตหนังรักตลกเรียกเสียงหัวเราะที่แม้จะยังไม่ได้ครึ่งของแบบ GTH แต่ผมกลับรู้สึกว่าตีมเรื่องของกลุ่มนี้มันใกล้ๆ จะไปในแนวทางนั้น คือดูแล้วอารมณ์ดี กวนๆ มีมุมน่ารักๆ ให้ติดตาม
<<ต่อด้านล่างครับ>>
[CR] [Review] Love Sick Season 2 Half Past 4-5 : How Sick, How Hurt, How Complicated
โดยส่วนตัวแล้วต้องบอกว่า 2 EP ล่าสุดของ Love Sick ฉบับซีรีส์นั้นเป็น EP ที่มีความเป็นละครอยู่สูงมากในบรรดา EP ที่ออกอากาศมาทั้งหมด หรืออีกนัยนึงที่ผมจะสื่อถึงก็คือพล๊อตเรื่องและการนำเสนอของ 2 EP นี้ทั้งจากฉบับออริจินอลรวมถึงพล๊อตเสริมที่เพิ่มเข้ามาล้วนแล้วแต่กำลังเดินตาม "สูตรสำเร็จ" ที่สามารถพบได้ดาษดื่นในละครไทยช่องใหญ่ทั่วไป หรือแม้แต่ซีรีส์เกาหลีเองด้วยซ้ำ ทั้งปมเรื่องรักสามเศร้า พระเอก-พระรองวางมวยกันเพื่อแย่งนางเอกคนเดียว, นางเอกเข้าใจผิดเมื่อจู่ๆ ก็มีผู้หญิงจากไหนไม่รู้เข้ามาตีสนิทกับพระเอก, พระเอกปากแข็งไม่กล้าบอกชอบนางเอก แต่กลับหวงก้างพาลผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้นางเอกไปทั่ว ฯลฯ ทั้งหมดที่กล่าวมาล้วนแต่เป็น signature ของละครฉบับมาตรฐานที่เราเคยผ่านตามาแทบทั้งสิ้น และล่าสุด Love Sick The Series ก็กำลังดำเนินไปในทางนั้น
EP 26-27 : Sick & Complicated
อย่างที่บอกว่าเนื้อเรื่องของ Love Sick สัปดาห์นี้เข้าใกล้ความเป็นละครมากขึ้นทุกที จะสังเกตได้หลังจากเปิดฉาก Season 2.2 เป็นต้นมาเนื้อเรื่องและเรื่องราว การตัดสลับ มุมกล้องมีการพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง ข้อติเริ่มน้อยลงอันเนื่องมาจากประสบการณ์การทำงานทั้งจากทีมงานด้วยก็ดี (หรือเปล่า) และตัวนักแสดงด้วยก็ดี สไตล์บทสนทนา ไดอะล็อกที่เริ่มแตกต่างจาก 2.1 จนรู้สึกได้ เนื้อหาดูสนุกน่าติดตามขึ้น ทุกอย่างดีขึ้น เพียงแต่ว่าความเป็น Love Sick แบบเดิมๆ แต่ก่อนที่เนิบๆ ช้าๆ เรื่อยๆ มันหายไป กลายเป็นเริ่มมีความ Mass ในแบบละครทั่วไปเข้ามาแทน ซึ่งถ้าเปรียบเป็นศิลปินก็คงเป็นศิลปินแนว Indy ที่ทำเพลง Alternative อยู่ดีๆ ก็ลงมาทำ Pop เอาใจตลาดซะงั้น
อย่างไรก็ตามก็ไม่ได้หมายความว่าผมกำลังตัดสินว่าการเปลี่ยนแปลงนี้มันไม่ดี เพียงแต่ที่ผ่านมาเดิมตัวซีรีส์ก็ใช้วิธีการเล่าเรื่องที่ค่อนข้างจะเรียบง่าย เรื่อยๆ ไม่หวือหวาตามแบบฉบับในนิยายที่เล่าเรื่องผ่านมุมมองตัวละครที่ 1 มาตลอด (โน่) แต่แน่นอนเมื่อเวลาผ่านไป พล๊อตเสริมต่างๆ ย่อมต้องถูกแทรกเข้ามาเพื่อให้เข้ากับการนำเสนอในแบบซีรีส์ ความเป็น Love Sick แบบนิยายจึงถูกขยายออกไป ทั้งจากการใส่เรื่องราวเสริมของเหล่านักเรียนคอนแวนต์เพื่อสร้างและผูกเรื่องราว (กันซะมั่วไปหมดจนโดนสวดซะยับ) หรือจะเป็นมือที่สามและตัวละครกลุ่มเพื่อนและเพื่อนของเพื่อนมากมาย จนมาล่าสุด EP26-27 นี้ที่โดยส่วนตัวผมแทบไม่รู้สึกถึงความเป็น Love Sick แบบในนิยายเลย หรือถึงรู้สึกก็น้อยมา (เฉพาะช่วงที่มีปุณณ์กับโน่อยู่) นี่อาจเป็นอีกหนึ่งข้อยืนยันว่า "เราควรเลิกยึดติดกับฉบับนิยายได้แล้ว" เพราะซีรีส์นั้นพาตัวเองออกมาสร้างจักรวาลใหม่แล้ว มันเดินออกมาไกลมากแล้ว และเราควรจะเปิดใจให้กับการตีความใหม่นี้ซะที เพราะการตีความใหม่นี้แม้มันจะกลายเป็นพล๊อตละครน้ำเน่า แต่มันก็ไม่ได้แย่ซะทีเดียว
ดังนั้นเรามาดูและวิเคราะห์เพื่อความสนุกกันเถอะ
ปุณณ์-โน่-ยูริ : รักสามเศร้า ดิ ออริจินอล
ขอประเดิมด้วยสามตัวละครเอกของซีรีส์ครึ่งหลังที่หน่วงต่อเนื่องมาจนถึง EP ล่าสุดสำหรับเรื่องราวความรัก หนึ่งรัก หนึ่งเลิกของตัวละครทั้งสาม ซึ่งส่วนตัวแล้วผมชอบเป็นพิเศษและรู้สึกดีใจที่อย่างน้อยทีมนักแสดงและผู้เกี่ยวข้องก็บรรจงทำเรื่องราวเซ็ตนี้ออกมาได้ค่อนข้างพิถีพิถัน เข้าถึงอารมณ์ และเคารพต้นฉบับพอสมควร เป็นส่วนผสมที่ลงตัวระหว่างความเป็น Unique ของตัวซีรีส์แบบดั้งเดิมเสริมด้วยความเป็นพล๊อตละครตลาดแบบ Mass กับเรื่องราวรักสามเศร้าแบบที่เห็นได้ไม่ยากในละครทั่วไปแต่มีความเป็น Love Sick ผสมอยู่โดยที่ไม่รู้สึกว่ามันซ้ำซากหรือจำเจแต่อย่างใด
ในฉากเปิดเรื่องต่อมาจากสัปดาห์ก่อนที่ทั้งสามต้องมาป๊ะกันแต่ไม่มีคำพูด มีแค่สายตากับสีหน้าที่ส่งออกมาว่าทั้งสามอึ้ง มึน ตึงทำตัวไม่ถูก ในส่วนของนักแสดง ทั้งสามคนทั้งไวท์ กัปตันและพายอาร์ก็ทำได้ดีกับฉากถ่ายทอดอารมณ์ฉากนี้ สามารถแสดงให้เห็นถึงภาวะรู้สึกผิดและเสียใจของตัวละครทั้งหมดผ่านมุมกล้องที่แม้จะตัดเร็วไปบ้างแต่โดยรวมก็ไม่แย่อะไรและยังเก็บมุมแสดงอารมณ์ทางสีหน้าของตัวละครออกมาได้ครบดี แม้จะสั้นๆ แต่เล่าความรู้สึกได้ครบถ้วนทีเดียว
โน่ : ความสับสนทำร้ายทั้งตัวเองและคนรอบข้าง
แม้เพื่อนๆ จะเริ่มรู้ในความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาระหว่างตัวเองกับปุณณ์แล้วก็ตาม แต่ดูเหมือนว่านายเอกของเราจะยังคงไม่พร้อมที่จะประกาศอย่างเป็นทางการซักเท่าไรนักเนื่องมาจากยังคงสับสนว่าจริงๆ แล้วความรู้สึกชาย-ชายที่เขามีนั้นมันเป็นเรื่องที่ผิดหรือเปล่า จะมีใครอีกไหม (นอกจากยูริ) ที่จะเสียใจและรับไม่ได้หากรู้เรื่องนี้ ซึ่งมันไม่เพียงแต่จะทำร้ายตัวเขาเองแล้ว (ต้องมาคอยแอบหึงตอนปุณณ์ไปอยู่กับแพม) แต่ยังหมายถึงเขาก็ทำร้ายปุณณ์เช่นกัน (ที่พร้อมเสมอที่จะยืดอกบอกว่าเขาเองเป็นแฟนโน่แม้โน่จะยังไม่โอเคก็ตาม) นับเป็นช่วงเวลาที่สับสนและอึดอัดมากๆ ที่คนที่เคยเป็นชายแท้แมนๆ แต่ต้องมาชอบผู้ชายด้วยกันเองน่าจะเข้าใจดีที่สุด
ปุณณ์ : พ่อพระผู้น่าสงสาร
คงไม่ต้องบอกว่ายอดชายนายปุณณ์ของเรานั้นรักโน่มากเพียงใด เพราะตามนิยายแล้วพอถึงฉากสองต่อสองทีไรก็แทบจะชวนโน่ขึ้นเตียงตลอด ในซีรีส์เราคงไม่ได้เห็นฉากแบบนั้นบ่อยนัก (ฮ่าๆๆๆ) แต่ปุณณ์ฉบับจอแก้วก็ถ่ายทอดความรักความเป็นห่วงที่มีต่อโน่ได้ออกมาอบอุ่นและดีไม่แพ้กันกับในนิยายเลย ต้องขอชมอีกครั้งว่าผมชอบไวท์ในบทปุณณ์ระยะหลังๆ มาก เหมือนว่าในที่สุดเขาจะเข้าใจตัวละครนี้และอินไปกับมันแล้วจนสามารถรับส่งสีหน้าและแววตากับกัปตันได้อย่างน่ารักน่าหยิกเลยทีเดียว
เป้อ-มาวิน-มาร์ค : รักสามเศร้า ละครหลังข่าว
มาถึงคู่รองซับพล๊อตที่เรื่องราวเป็นที่พูดถึงและติดตามกันอย่างมากชั่วโมงนี้ เป้อ-มาวิน ที่แต่เดิมเป็นแค่ตอนพิเศษในนิยายแต่ในฉบับซีรีส์ถูกนำมาขยายความใหม่และใส่เรื่องราวรักสามเศร้าตามแบบฉบับชายหญิงลงไป (มาก) จนกลายเป็นกึ่งๆ น่าติดตามและลุ้น (สำหรับคนที่ชอบคู่นี้เป็นทุนเดิมและคลิกกับเรื่องราวแบบนี้อยู่แล้ว) กับไม่สมจริงและโอเวอร์สุดๆ (สำหรับคนที่ตั้งข้อสงสัยว่ามันมีคู่ชาย-ชายที่แสดงอาการรักแรงหึงแรงกลางที่สาธารณะแบบสามคนนี้ในชีวิตจริงด้วยหรือ) ซึ่งไม่ว่าคุณจะชอบหรือไม่ชอบการดำเนินเรื่องของตัวละครเซ็ตนี้แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าสถานการณ์และบทสรุปของเป้อ-มาวิน-มาร์คในสัปดาห์นี้ Impact คนดูทุกคนเป็นที่เรียบร้อย ถ้าชอบก็จะสะเทือนใจมากแต่ถ้าไม่ชอบก็ถึงขั้นเบะปากใส่กันเลยทีเดียว นี่เองจึงทำให้ตอนของเป้อ-มาวิน-มาร์คกลายเป็นอีกหนึ่งจุดขายหลักของ Love Sick ฉบับซีรีส์ที่มีความเป็นละครอยู่สูงมากๆ กว่าที่เคยเป็นในตอนไหนๆ และเป็นแบบที่แม้แต่ในต้นฉบับในนิยายยังไม่กล้าใส่เข้ามา (เพราะพล๊อตมันน้ำเน่ามาก แต่ก็สะเทือนใจไปในขณะเดียวกัน)
มาวิน : เพราะเรื่องทั้งหมดมันเริ่มที่แก
สำหรับผม ผมมีความเห็นว่าคาแรกเตอร์แบบมาวินนั้นเป็นคาแรกเตอร์ที่ดูเรียลและจัต้องได้จริงทั้งคำพูด นิสัยและการกระทำ คุณสามารถพบคนแบบมาวินได้แน่ๆ ในชีวิตประจำวันไม่ที่ใดก็ที่หนึ่ง เพียงแต่ว่า ..... ถ้ามาวินเป็นผู้หญิงอ่ะนะ และต้องสวยด้วยเท่านั้นถึงจะสามารถมีผู้ชายมาคอยปกป้องดูแลตลอดและมาต่อยกันเพื่อตัวเองได้ แต่ใน Love Sick เมื่อมาวินดันเป็นผู้ชาย (หรือถ้าให้แรงหน่อยก็เกย์รับ) ที่มีนิสัยอ่อนแอ หน่อมแน้มแบบนี้ มันจึงเป็นส่วนผสมที่ก้ำกึ่งกันระหว่างตัวละครในโลกที่มีอยู่จริงกับตัวละครแนวเพ้อฝันในนิยาย จริงอยู่ที่คาแรกเตอร์แบบมาวินไม่ใช่ของใหม่ถ้าเราเทียบว่าตัวละครนิสัยแบบนี้พบได้ทั่วไปในละครชายหญิงทั้งหลาย แต่เมื่อมาอยู่ในซีรีส์ Y ทุกอย่างจึงน่าติดตามว่าสุดท้ายแล้วความรู้สึกชาย-ชายในความสัมพันธ์โทนชาย-หญิงจะสมหวังหรือพังทะลายกันแน่ (คาดว่าน่าจะรู้กันแล้วล่ะ)
เป้อ : เส้นบางๆ ระหว่างชายแท้กับไบเซ็กชวล
เป้อเปรียบเสมือนสัญลักษณ์ของผู้ชายที่เริ่มไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองที่มีให้กับเพื่อนที่เป็นผู้ชาย กลัวว่าตัวเองจะถลำลึกถ้ายังคงความสัมพันธ์กับมาวินไปมากกว่านี้ ในซีรีส์ตอนล่าสุดได้สรุปแล้วว่าสุดท้ายเป้อก็ไม่สามารถจูบมาวินได้ด้วยความรู้สึกแบบคู่รัก แต่สำหรับผม ผมมองว่านี่มันแค่เริ่มต้นครับ อย่างน้อยมาวินก็ประสบความสำเร็จในการเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งความสับสนไว้ในใจเป้อแล้ว แม้ว่าตอนนี้มันอาจจะยังไม่งอก แต่ผมเชื่อว่าในอนาคตถ้าเป้อกับมาวินยังคบกันเป็นเพื่อนด้วยการกระทำมุ๊งมิ๊งแบบนี้ ซักวันเป้อก็ผัวมาวินแหล่ะครับ ฟันธงล่วงหน้า เหอๆ
มาร์ค : คนดีที่ดีเกินไป
เป็นที่น่าเจ็บปวดมากที่ซีรี่ส์เกาหลีรวมถึงละครไทยบางเรื่องชอบที่จะให้คาแรกเตอร์ชายรักเดียวใจเดียว พ่อทุ่มเทเพื่อคนที่รัก พ่อหน้าตาดีไม่แพ้คนอื่นกลับต้องมาเป็นพระรองที่สุดท้ายนางเอกก็ไม่เอา (เอิ้นสะเทือนไหมนั่น) มาร์คกำลังดำเนินรอยตามไปในสูตรนั้นที่แม้เราๆ ที่เป็นคนดูจะพบว่ามาร์คนั้นน่ารักและดูจริงจังจริงใจมากกว่าเป้อเพียงใด สุดท้ายความรักก็เป็นเรื่องของความรู้สึก คนมันไม่ใช่หล่อแค่ไหนก็คงไม่เอา มาวินอาจจะคิดแบบนี้ก็เป็นได้
อนึ่ง ขอพูดถึงฉากน้ำเน่า เน่ามากๆ ของ Love Sick The Series นั่นคือฉากต่อยกันเพียงเพื่อผู้ชายคนเดียว (เป้อ-มาร์ค) คือผมดูแล้วแบบ ..... คือร่ะ ..... นี่ฮอร์โมนเหรอ? โอเคว่าน้องซิงกับน้องแบงค์เล่นฉากนี้ได้ดีมาก แต่อารมณ์ผมมาสะดุดเมื่อกล้องมาจับภาพมาวิน จะบอกว่าผมก็ Y นะแต่ยังรู้สึกเลยว่าเหตุการณ์นี้แม่.งเกินจริงไปหน่อย ถ้ามีผู้ชายมาต่อยกันเพื่อผม ผมจะเตะมันทั้งสองคนเลยครับ ไม่ก็ทำไม่รู้จักมัน ..... คือผมก็อายเป็นนะ แต่ก็นะ ก็หยวนๆ ให้ละกันเพราะการแสดงอันดีงามของน้องๆ ทุกคน ต่อยกันด้วยอินเนอร์เหมือนกับจะแย่งกันจริงๆ เหอๆๆๆ
โอม-มิก-ครูอาร์ม & เจมส์ : รักสามเศร้า สไตล์จีทีเอช
มาที่กลุ่มนี้ที่แม้จะขึ้นมาว่ารักสามเศร้า แต่ในความเป็นจริงแล้วตีมหลักของกลุ่มนี้กลับไม่ได้ใช้ความเป็นดราม่านำมาเหมือนกับสองคู่ข้างบน แต่ใช้ความเป็นคอมเมดี้เดินเรื่องตามนิสัยของตัวละคร แน่นอนเหมือนกับกลุ่มเป้อ-มาวิน-มาร์คที่เกือบ 100% ของเรื่องราวตัวละครกลุ่มนี้เป็นพล๊อตที่เพิ่มมาสำหรับซีรีส์โดยเฉพาะโดยอาศัยเค้าโครงบางอย่างจากในนิยายมาเสริมเพื่อให้โยงไปกับเส้นเรื่องของตัวละครอื่นได้ ถึงกระนั้นที่ผมขึ้นมาว่าเป็นสไตล์ GTH ก็ตรงที่ความเป็นพล๊อตหนังรักตลกเรียกเสียงหัวเราะที่แม้จะยังไม่ได้ครึ่งของแบบ GTH แต่ผมกลับรู้สึกว่าตีมเรื่องของกลุ่มนี้มันใกล้ๆ จะไปในแนวทางนั้น คือดูแล้วอารมณ์ดี กวนๆ มีมุมน่ารักๆ ให้ติดตาม
<<ต่อด้านล่างครับ>>