ภาษาที่มีไวยกรณ์เเบบภาษาอังกฤษทำให้มีการเรียงประโยคที่หลากหลาย มีลูกเล่น ชั้นเชิงมากกว่าภาษาที่เป็นคำโดดหรือเปล่าคะ

ประโยคของภาษาเเบบคำโดดกับประโยคของภาษาภาษาที่มีไวยกรณ์มันต่างกันอย่างไงคะ จะเเยกอย่างไงว่ามาจากเเบบไหน เพราะเห็นมีคนบอกว่าภาษาเเบบไวยกรณ์จะเรียงรูปประโยคไม่เหมือนคำโดด เวลาเเปลเป็นภาษาไทยที่เป็นคำโดดร

เพลงเกาหลีหลายเพลงที่เอามาแปลไทยมาถ้าเอาอันที่แปลมาเปิดให้คนไทยส่วนใหญ่คนไทยจะชอบ เข้าใจในเนื้อหาเพลงไหมคะ เพราะเท่าที่ดูแปลไทยมาหลายเพลงมันจะมีรูปประโยคที่เป็นรูปแบบของภาษาที่มีไวยกรณ์ใช้กัน รูปศัพท์

ตามหัวกระทู้เลยค่ะ ทราบแค่ว่าภาษาในกลุ่มนี้ (ไทยกลาง ไทยใต้ อีสาน ล้านนา ไทใหญ่ ลาว ไทดำ จ้วง ไทลื้อ อาหม ..etc..) มีลักษณะเด่นคือเป็นคำโดด มีเสียงสูงต่ำ คล้ายภาษาจีน แถมมีคำพื้นฐานใกล้เคียงกันมาก แต่

อยากรู้ว่าภาษาอีสานกับภาษาเหนือมีคำไหน ประโยคไหนบ้างคะที่มีการเรียงไวยกรณ์ รูปคำได้แตกต่างจากภาษาไทยกลาง เพราะเห็นมีหลายท่านในนี้ว่าเรียงต่างกันอยู่ในบางคำ บางประโยค