มีเรื่องจะมาระบายค่ะ เป็นเรื่องผีๆนี่แหละ เพราะว่าเราเล่าให้ใครฟังก็ไม่เชื่อถึงต่อให้เชื่อก็ช่วยอะไรเราไม่ได้อยู่ดี สู้ระบายให้คนอื่นฟังดีกว่าเนอะ5555
ส่วนใหญ่เรื่องผีๆที่เราเจอมักจะเจอตอนเด็ก พอโตขึ้นเราเหมือนจะเรียนหนักขึ้นจนเหนื่อยไม่มีเวลามาสนใจเรื่องพวกนี้ เรื่องลึกลับต่างๆก็ค่อยๆเบาลง
(ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว -..-)
เรื่องแรกเลยค่ะ ตอนนั้นประมาณอนุบาล3มั้ง ปกติเราจะนอนกับย่าแต่วันนั้นเป็นไรไม่รู้อยากนอนกับพ่อแม่ เลยขึ้นไปนอนด้วย
ตอนนอนไม่มีไรหรอกค่ะ แต่ตอนรุ่งสางเราเหมือนรู้สึกตัวว่าทุกคนตื่นแล้ว แต่นอนกลิ้งกันบนเตียงอยู่(พ่อแม่ไม่รีบไปทำงานกันหรอคะ - -)
เรากำลังหลับนะ แต่อยู่ดีๆเราก็พูดขึ้นมาว่า 'พ่อระวังปีศาจอยู่ข้างหลัง' เราพูดเร็วมากและเราก็รู้สึกตัวด้วยทั้งๆที่หลับอยู่ แต่ปากมันขยับไปเอง
แล้วหลังจากพูดเสร็จเราก็ตื่นเลย ทุกๆคนในห้องหัวเราะกันหมดและหาว่าเราละเมอ แต่ความจริงแล้วเราไม่ได้ฝันและเราก็ไม่กล้าบอกใครด้วยว่าตอนที่เราลืมตาขึ้นเราเห็นเงาสีดำๆเป็นฝุ่นควันอยู่หลังพ่อ(พ่อเรานอนตะแคงอ่ะ แล้วเรานอนตะแคงเข้าหาพ่อเลยมองเห็นด้านหลัง)
ที่ทุกๆคนหาว่าเราละเมอก็ไม่แปลกหรอกค่ะ พอดีตอนเด็กเราเป็นคนที่ฝันบ่อยมาก...เรียกได้ว่าฝันทุกคืน และแต่ละเรื่องฝันจะฝันแต่เรื่องน่ากลัวๆ
เรื่องผีอะไรพวกนี้ ทั้งๆที่เราไม่เคยดูหนังผีและก็โดนผีอำบ่อยมาก บางครั้งเราก็กลัวจนไม่อยากจะหลับเลย อยากอยู่แบบไม่หลับต่อไปจนถึงเช้า
เรื่องที่สองก็ตอนประถมปลายค่ะ ตอนนี้ก็เจอเรื่องแปลกๆบ่อยเหมือนเคยหลายเรื่องด้วย อย่างเช่น
- ตอนเด็กๆ พอเราเลิกเรียนจะกลับมาที่บ้านและอยู่คนเดียวเพราะทุกคนไปทำงานกันหมด ทุกๆครั้งที่เราอยู่คนเดียว เราจะรู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่คนเดียว
(คือ บ้านเราจะมีห้องนั่งเล่นติดกับห้องครัวแล้วเวลาที่เราอยู่ที่ห้องนั่งเล่นจะมองตรงเข้าไปในห้องครัวได้เลย) เวลาเรานั่งเล่นอยู่ จะได้ยินเสียงจานกระทบกันไปมาตลอด เสียงเหมือนคนเดินชนอะไรสักอย่างอยู่ตลอดเวลา บางครั้งเสียงก็ดังมากเหมือนมีใครชนอะไรแรงๆจนเราหลอนไม่อยากกลับบ้านไปเลยก็มี...แต่พอมีคนกลับมาถึงบ้านทีไรเสียงก็จะเงียบไม่มีขึ้นมาสักแอะเดียว
- อันนี้หลอนขึ้นมาอัพเวลนิดนึง... ตอนนั้นเราอาบน้ำอยู่ ...คือตอนสมัยนั้นเราจะอาบน้ำนานมาก อาบเป็นชั่วโมง
เราอาบอยู่ๆดี ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา 'ก๊อกๆๆ' ไม่มีเสียงใครเรียกอะไรนะมีแค่เสียงเคาะ เราก็นุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วไปเปิดประตู พอเปิดออกไปก็เห็นว่าไม่มีใครอยู่เลย ก็เลยกลับเข้ามาอาบต่อ จากนั้นก็มีเสียง 'ก๊อกๆๆ' เราก็เดินออกไปดูอีก วนอย่างนี้ประมาณ4-5รอบได้มั้ง จนเราโมโหแบบหงุดหงิดอ่ะ
เลยตะโกนด่ากลับไป แล้วก็ไม่สนใจอีกเลย พอหลังจากนั้นก็ไม่มีเสียงเคาะอะไรจนเราอาบน้ำเสร็จ(ยังดีที่ไม่เหมือนในหนัง ที่แบบเคาะเบาๆก่อน
แล้วค่อยเคาะรัวๆแบบจะพังประตูเข้ามา -..-) ...แต่งตัวเสร็จเราก็เดินออกไปถามทุกคนว่า เมื่อกี้มีใครเคาะประตูรึเปล่า ทุกคนก็ทำหน้างงแล้วบอกว่าไม่มีใครไปไหนเลย นั่งดูทีวีกันหมด เราก็งงเพราะถ้าไม่มีใครไปเคาะแล้วห_าที่ไหนจะไปเคาะ ตอนโตขึ้นมาถึงเพิ่งคิดได้เนี่ยว่าตอนนั้นเราด่าผีไปรึเปล่าวะ -*-
- อันนี้เป็นเรื่องแบบค่อนข้างเฉยๆอ่ะ คือตอนนั้นเรานอนเล่นแบบหลับตาแต่ยังไม่นอนอ่ะ อยู่ดีๆก็มีเสียงดนตรีไทยดังขึ้นเฉยเลย ดังมากๆจนเราปวดหัวสุดๆอ่ะ โดยเฉพาะเสียงฉิ่งนี่จี๊ดเข้าซีรีบรัมเลย จนเราลองสวดมนต์เสียงดนตรีก็หายไป พอเราเลิกก็กลับมาใหม่ จนเรานอนร้องไห้อ่ะ
พอตอนเช้าเราก็ถามป้าว่ามีใครมันมาจัดมโหรีแถวนี้มั้ย ป้าก็บอกว่าไม่มี เราก็งงอีกตามเคยล่ะจ้า...
-อันนี้เจอทีนี่แบบฉี่แทบราดอ่ะ คือตอนนั้นเราทำงานหนักมากจนถึงตี3อ่ะ ไอ้เราก็ขี้เกียจอาบน้ำเลยแค่เปลี่ยนชุดนอนตรงโซฟาหน้าบ้าน ตอนนั้นสภาพกำลังเคลิ้มๆเกือบหลับ แต่...โอ้จอร์จ แจ๊กพอตค่าT^T ได้ยินเสียงคนเดินแบบเท้าเปล่าย่ำเดินบนพื้น + เสียงหยดน้ำติ๋งๆ
...เราก็รู้ละ แบบว่าใช่เลย... สัญชาตญาณทั้งหมดในชีวิตสั่งตัวเองเด็ดขาดเลยว่า 'ห้ามลืมตา' ห้ามสงสัย ห้ามพูดอะไร ต่อให้ใครเอาคีมมางัดเปลือกตาเราก็จะไม่ลืมตาเด็ดขาด ตอนแรกๆที่กำลังเคลิ้มๆก็กลายเป็นตื่นชัดแจ้งแจ่มแจ๋ว แต่แกล้งนอนหลับตาไปงั้น - -
จากเสียงเดินกับเสียงหยดน้ำ มีเพิ่มอีกอย่างแบบแทบร้องไห้อ่ะT^T... เสียงหัวเราะนี่แหละ เป็นเสียงหัวเราะแบบเด็กๆ ประมาณว่าเริงร่ากันน่าดู-*-
ไอ้เรานี่สิที่ขำไม่ออก แต่ยังไงเราก็ไม่ลืมตาเด็ดขาด... จนสุดท้ายคือ ผมเราอยู่ดีๆก็ม้วนเอง ตอนนั้นผมเราสั้นไงใครจับหรือทำอะไรจะรู้สึกเร็ว
ความรู้สึกในตอนนั้นคือมีใครมาม้วนผมเราเล่น เราก็ทั้งคันทั้งรำคาญ เลยแกล้งพลิกตัวไปมาแบบละเมอไรงี้ จนสุดท้ายตัวเองก็หลับไปจริงๆ
...หลังจากนั้นเป็นต้นมา โซฟาหน้าบ้านก็ว่างตลอดกาลเพราะเราไม่เคยไปนอนอีกเลย
- อันนี้เป็นเกี่ยวกับความฝัน แต่มี2พาร์ท
พาร์ทแรก: เราฝันติดต่อกัน3-4วัน คืนแรกฝันว่ามีผู้ชายผอมมากๆคนนึง ผิวซีด ตาโหล ผมบางๆเหมือนผมของเขาร่วงไปเยอะ ใส่เสื้อผ้าสีขาว
มานั่งเกาะขอบเตียง มือของเขาเกาะตรงขอบเตียงไม่ได้ยื่นเข้ามาทำอะไรเรา แต่ปากของเขาขยับตลอดเวลา เหมือนเขาพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง
แต่พูดไม่ได้ เขาพยายามอยู่นานมาก แล้วเราก็กลัวเขามากแบบขนลุกซุ่เลยอ่ะ พอเราสะดุ้งตื่นก็เลยไปนอนกับพ่อแม่เลยไม่กล้านอนคนเดียว
พอมาวันที่2 เราฝันว่ามีผู้หญิงผมดำยาวมาก สวมชุดขาว นั่งคร่อมเราแล้วเอามือบีบขอเราแบบเขย่าอ่ะ เราก็ตัวเกร็งแบบขยับไปไหนไม่ได้
พยายามดิ้นจนตัวเองสะดุ้งตื่น เรื่องความรู้สึกคงไม่ต้องพูดถึงเนอะ... เอาเป็นวันที่3เราบอกกับแม่เลยว่าขอนอนด้วย
วันที่3 เรากะเลยว่าถ้าเกิดอะไรขึ้น เราจะสะกิดให้แม่ช่วย พอเราหลับก็ฝันอีกว่านอนบนเตียงอยู่ดีๆ มีใครไม่รู้มาฉุดแขนแรงมากแบบชุดขึ้นมาจากเตียง
ไอ้เราก็มีสัญชาตญาณเอาตัวเราสูง สิ่งที่เราทำก็คือ...แกล้งหลับ-*-(5555) แรงที่มาฉุดมันไม่ได้ฉุดแบบดึงแล้วลากไปเลยแบบหนังผี
แต่มันดึงให้เรากระเด็นออกมาจากเตียงก่อน จากนั้นก็หยุดดึง แล้วก็ดึงเหมือนพยายามลากไปต่อแต่ลากไม่ได้ อารมณ์ประมาณว่าคนดึงของที่หนักมากอ่ะ
ส่วนเราในตอนนั้นหรอแกล้งหลับลูกเดียว (ต้องแกล้งหลับในฝันตัวเอง -*- ) จนเราสะดุ้งตื่นก็พบว่าทุกอย่างปกติ แม่ยังนอนอยู่ข้างๆ
(ในฝันอยู่ดีๆแม่เราก็หายไปเลย)
วันที่4 เราคิดว่าวันนี้คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ก็เลยนอนคนเดียว(ความจริงคือถ้าครั้งนี้ยังเป็นอีก เรากะจะไปหาพระแล้วล่ะ เพราะทนไม่ไหวแล้ว)
คราวนี้เราฝันว่าตัวเองตื่นนอนขึ้นมาตอนกลางคืน พอลืมตาขึ้นก็ไม่ได้ไปไหนเหมือนนอนลืมตาอยู่อย่างนั้น แต่ที่ไม่ปกติคือเราเห็นเงาสีดำเดินผ่านเข้าออกประตูห้องนอน เงาสีดำเป็นรูปร่างๆเดินแบบไม่สนใจเราเลย แต่มีอยู่คนนึงเหมือนว่าเค้าสังเกตว่าเรามองอยู่ เขาเลยเดินเข้ามาหา...
เขาเดินๆอยู่รอบๆเตียงของเราหลายรอบมาก เหมือนพยายามจะเข้ามาหาแต่เข้ามาไม่ได้ จนสุดท้ายเขาก็ยอมแพ้เลยยืนอยู่ที่ปลายเท้า
เขายืนมองหน้าเรา แล้วพูดกับเราเรื่อง(ความลับนะจ๊ะ แต่เขาเตือนอะไรเราสักอย่างนั่นแหละ) จากนั้นเราก็สะดุ้งตื่น
แต่ครั้งนี้เราไม่กลัวนะ อารมณ์ประมาณว่าเขามาเตือนเฉยๆล่ะมั้ง ไม่ได้มาป่วนเหมือนวันก่อนๆ
พาร์ทที่สอง: อันนี้เป็นฝันที่ค่อนข้างธรรมดานะ แต่เรากลัวมาก กลัวแบบไม่อยากเจออีกเลย
เราฝันว่าตอนนั้นเราไปวัดแห่งหนึ่ง เราไปตอนกลางวันแต่ไม่รู้ทำไมเราถึงอยู่ที่นั่นจนดึกมากประมาณ4-5ทุ่ม ตอนกลางวันเราก็เดินชมส่วนที่มันสวยๆ
ประติมากรรมของไทยดีอยู่หรอก แต่พอตกกลางคืนเรากลับมาที่กุฎิของพระ ในตอนนั้นพ่อแม่เราก็มากับเราด้วย...
เราก็เดินอยู่รอบๆอ่ะนะ จนมีเด็กวัดคนนึงเดินลงมาหาเราแล้วบอกว่ามีคนเรียก เราก็ถามว่าใคร เขาก็บอกว่าให้ขึ้นไปดูเอง เราก็ไป
พอเราเข้าไปในกุฎิพระ ข้างในมีสภาพเป็นไม้สภาพดีแต่ค่อนข้างเก่า มีพระพุทธรูปเยอะมากแต่มีฝุ่นจับ
สิ่งต่อมาที่เราเห็นคือ...มีพระสงฆ์แก่ๆรูปหนึ่งกำลังนั่งสมาธิอยู่ พอเราเดินเข้าไปเขาก็ลืมตาแล้วบอกกับเราว่าเขารอเรามานานแล้ว
พระท่านบอกต่ออีกว่า...ความจริงเขาถึงเวลาไปนานแล้ว แต่เขารอเราอยู่ เราก็งงว่าเขารอเราทำไม...ในตอนนั้นเราก็เงียบ ทุกคนเงียบ
จนพระท่านพูดขึ้นมาว่า 'มีคนอยากจะคุยกับเรา' เราเลยถามกลับไปว่าใคร พระท่านไม่ตอบ ทแต่ชี้นิ้วออกไปนอกหน้าต่าง
ตอนนั้นเราเริ่มสังหรณใจไม่ดีละ เราเดินออกไปแล้วชะโงกหน้ามองออกทางหน้าต่าง
สิ่งแรกที่เห็นเลยคือ...เห็นคนๆนึงเดินอยู่ตรงลานกว้างหน้ากุฎิ ตอนแรกเรามองไม่ชัดเลยพยายามเพ่งไปที่คนๆนั้น แค่นั้นและ...เราคิดกับตัวเองทันทีเลยว่าไม่น่าพยายามมองเลยยยยยยยยยย เพราะทันทีที่เรามองเห็นเขาชัด เรางี้ขนลุซู่เลย แบบกลัวมากจนแทบจะร้องแบบคนบ้า
พอเราจ้องไปสักพัก เหมือนคนข้างล่างจะรู้ตัวเลยมองขึ้นมาบนหน้าต่างที่เรายืนอยู่ แล้วเขาก็โบกมือให้ประมาณว่าเรียกให้ลงไป เรางี้ไม่เอาลูกเดียว
เพราะแค่มองก็กลัวมากขนาดนี้แล้ว จะให้เราลงไปหาอีก ฝันไปซะเถอะ!
หลังจากที่เขาโบกมือเรียกเราแล้ว พระท่านก็พูดขึ้นว่า 'คนๆนั้นอยากคุยกับเรา' เราเลยถามว่าไม่ไปได้มั้ย พระก็ตอบว่าไม่ได้
เราก็รู้ตัวเลยว่าพระท่านเหมือนรอเราก็เพื่อให้เราลงไปคุยกับ'คนๆนั้น' ตอนนั้นเรากลัวมาก เลยถามพระอีกว่าพกของศักสิทธิ์ เช่น พระพุทธรูปไปได้หรือเปล่า พระท่านก็ตอบว่าห้ามพก แล้วก็ห้ามนำใครไปด้วย (เหมือนนี่เป็นธุระของเรา เราต้องจัดการด้วยตนเอง ส่วนของศักสิทธิที่ไม่ให้พกลงไป
คงเพราะเดี๋ยวคนที่รอเราอยู่จะเข้าใกล้เราไม่ได้ เราก็ถามคำถามสุดท้ายว่า เขาทำอะไรเราได้มั้ย พระท่านก็ตอบว่าเราจะปลอดภัย
...แค่นั้นแหละ เราเลยยอมเดินลงไปหาเขา สภาพของคนๆนั้นหรอถ้าจะให้บรรยายล่ะก็ เราแยกเพศเขาไม่ออก เพราะ ผิวหนังทั่วร่างกายของเขามันเป็นแผลแบบไฟไหม้บ้าง ฉกรรบ้าง มีแต่เลือดกับหนองเต็มไปหมด ส่วนผมของเขาก็เหมือนคนที่โดนไปไหม้มาคือ มีผมนะแต่สถาพมันจะสั้นๆหงิกงอ
เราดูหน้าตาเขาไม่ออกเพราะหน้าตาของเขาเหมือนรวมบาดแผลทุกอย่างเอาไว้ เอาเป็นว่าเขาเป็นคนที่มีสภาพย่ำแย่ที่สุดเท่าที่เราเคยเจอ(ถ้าไม่นับพวกที่ชิ้นส่วนในร่างกายขาดกระจุยกระจาย) เราเดินลงไปแบบกลั้นหายใจเลยแหละ พอเราไปใกล้เขา เขาก็ถามเราว่า 'ทำไมถึงทำอย่างนี้กับเขา'
แค่นั้นแหละเรารู้เลยว่า เขาคือคนที่เราเคยไปทำร้าย(ทุกคนคงรู้แล้วนะว่าเขาคือใคร) น้ำเสียงของเขามันเศร้ามากกว่าจะโกรธ ทำให้เรารู้สึกผิด
และคิดว่าเราจะตั้งใจไถ่โทษไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม แม้ว่าเราจะจำไม่ได้ว่าเคยทำร้ายพวกเขาแต่เราก็อยากจะช่วยพวกเขาอยู่ดี...
ต่อวันหลังเน้อ วันนี้ง่วงแล้วจ้า^^
เรื่องผีๆที่น่าปวดหัว
ส่วนใหญ่เรื่องผีๆที่เราเจอมักจะเจอตอนเด็ก พอโตขึ้นเราเหมือนจะเรียนหนักขึ้นจนเหนื่อยไม่มีเวลามาสนใจเรื่องพวกนี้ เรื่องลึกลับต่างๆก็ค่อยๆเบาลง
(ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว -..-)
เรื่องแรกเลยค่ะ ตอนนั้นประมาณอนุบาล3มั้ง ปกติเราจะนอนกับย่าแต่วันนั้นเป็นไรไม่รู้อยากนอนกับพ่อแม่ เลยขึ้นไปนอนด้วย
ตอนนอนไม่มีไรหรอกค่ะ แต่ตอนรุ่งสางเราเหมือนรู้สึกตัวว่าทุกคนตื่นแล้ว แต่นอนกลิ้งกันบนเตียงอยู่(พ่อแม่ไม่รีบไปทำงานกันหรอคะ - -)
เรากำลังหลับนะ แต่อยู่ดีๆเราก็พูดขึ้นมาว่า 'พ่อระวังปีศาจอยู่ข้างหลัง' เราพูดเร็วมากและเราก็รู้สึกตัวด้วยทั้งๆที่หลับอยู่ แต่ปากมันขยับไปเอง
แล้วหลังจากพูดเสร็จเราก็ตื่นเลย ทุกๆคนในห้องหัวเราะกันหมดและหาว่าเราละเมอ แต่ความจริงแล้วเราไม่ได้ฝันและเราก็ไม่กล้าบอกใครด้วยว่าตอนที่เราลืมตาขึ้นเราเห็นเงาสีดำๆเป็นฝุ่นควันอยู่หลังพ่อ(พ่อเรานอนตะแคงอ่ะ แล้วเรานอนตะแคงเข้าหาพ่อเลยมองเห็นด้านหลัง)
ที่ทุกๆคนหาว่าเราละเมอก็ไม่แปลกหรอกค่ะ พอดีตอนเด็กเราเป็นคนที่ฝันบ่อยมาก...เรียกได้ว่าฝันทุกคืน และแต่ละเรื่องฝันจะฝันแต่เรื่องน่ากลัวๆ
เรื่องผีอะไรพวกนี้ ทั้งๆที่เราไม่เคยดูหนังผีและก็โดนผีอำบ่อยมาก บางครั้งเราก็กลัวจนไม่อยากจะหลับเลย อยากอยู่แบบไม่หลับต่อไปจนถึงเช้า
เรื่องที่สองก็ตอนประถมปลายค่ะ ตอนนี้ก็เจอเรื่องแปลกๆบ่อยเหมือนเคยหลายเรื่องด้วย อย่างเช่น
- ตอนเด็กๆ พอเราเลิกเรียนจะกลับมาที่บ้านและอยู่คนเดียวเพราะทุกคนไปทำงานกันหมด ทุกๆครั้งที่เราอยู่คนเดียว เราจะรู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่คนเดียว
(คือ บ้านเราจะมีห้องนั่งเล่นติดกับห้องครัวแล้วเวลาที่เราอยู่ที่ห้องนั่งเล่นจะมองตรงเข้าไปในห้องครัวได้เลย) เวลาเรานั่งเล่นอยู่ จะได้ยินเสียงจานกระทบกันไปมาตลอด เสียงเหมือนคนเดินชนอะไรสักอย่างอยู่ตลอดเวลา บางครั้งเสียงก็ดังมากเหมือนมีใครชนอะไรแรงๆจนเราหลอนไม่อยากกลับบ้านไปเลยก็มี...แต่พอมีคนกลับมาถึงบ้านทีไรเสียงก็จะเงียบไม่มีขึ้นมาสักแอะเดียว
- อันนี้หลอนขึ้นมาอัพเวลนิดนึง... ตอนนั้นเราอาบน้ำอยู่ ...คือตอนสมัยนั้นเราจะอาบน้ำนานมาก อาบเป็นชั่วโมง
เราอาบอยู่ๆดี ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา 'ก๊อกๆๆ' ไม่มีเสียงใครเรียกอะไรนะมีแค่เสียงเคาะ เราก็นุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วไปเปิดประตู พอเปิดออกไปก็เห็นว่าไม่มีใครอยู่เลย ก็เลยกลับเข้ามาอาบต่อ จากนั้นก็มีเสียง 'ก๊อกๆๆ' เราก็เดินออกไปดูอีก วนอย่างนี้ประมาณ4-5รอบได้มั้ง จนเราโมโหแบบหงุดหงิดอ่ะ
เลยตะโกนด่ากลับไป แล้วก็ไม่สนใจอีกเลย พอหลังจากนั้นก็ไม่มีเสียงเคาะอะไรจนเราอาบน้ำเสร็จ(ยังดีที่ไม่เหมือนในหนัง ที่แบบเคาะเบาๆก่อน
แล้วค่อยเคาะรัวๆแบบจะพังประตูเข้ามา -..-) ...แต่งตัวเสร็จเราก็เดินออกไปถามทุกคนว่า เมื่อกี้มีใครเคาะประตูรึเปล่า ทุกคนก็ทำหน้างงแล้วบอกว่าไม่มีใครไปไหนเลย นั่งดูทีวีกันหมด เราก็งงเพราะถ้าไม่มีใครไปเคาะแล้วห_าที่ไหนจะไปเคาะ ตอนโตขึ้นมาถึงเพิ่งคิดได้เนี่ยว่าตอนนั้นเราด่าผีไปรึเปล่าวะ -*-
- อันนี้เป็นเรื่องแบบค่อนข้างเฉยๆอ่ะ คือตอนนั้นเรานอนเล่นแบบหลับตาแต่ยังไม่นอนอ่ะ อยู่ดีๆก็มีเสียงดนตรีไทยดังขึ้นเฉยเลย ดังมากๆจนเราปวดหัวสุดๆอ่ะ โดยเฉพาะเสียงฉิ่งนี่จี๊ดเข้าซีรีบรัมเลย จนเราลองสวดมนต์เสียงดนตรีก็หายไป พอเราเลิกก็กลับมาใหม่ จนเรานอนร้องไห้อ่ะ
พอตอนเช้าเราก็ถามป้าว่ามีใครมันมาจัดมโหรีแถวนี้มั้ย ป้าก็บอกว่าไม่มี เราก็งงอีกตามเคยล่ะจ้า...
-อันนี้เจอทีนี่แบบฉี่แทบราดอ่ะ คือตอนนั้นเราทำงานหนักมากจนถึงตี3อ่ะ ไอ้เราก็ขี้เกียจอาบน้ำเลยแค่เปลี่ยนชุดนอนตรงโซฟาหน้าบ้าน ตอนนั้นสภาพกำลังเคลิ้มๆเกือบหลับ แต่...โอ้จอร์จ แจ๊กพอตค่าT^T ได้ยินเสียงคนเดินแบบเท้าเปล่าย่ำเดินบนพื้น + เสียงหยดน้ำติ๋งๆ
...เราก็รู้ละ แบบว่าใช่เลย... สัญชาตญาณทั้งหมดในชีวิตสั่งตัวเองเด็ดขาดเลยว่า 'ห้ามลืมตา' ห้ามสงสัย ห้ามพูดอะไร ต่อให้ใครเอาคีมมางัดเปลือกตาเราก็จะไม่ลืมตาเด็ดขาด ตอนแรกๆที่กำลังเคลิ้มๆก็กลายเป็นตื่นชัดแจ้งแจ่มแจ๋ว แต่แกล้งนอนหลับตาไปงั้น - -
จากเสียงเดินกับเสียงหยดน้ำ มีเพิ่มอีกอย่างแบบแทบร้องไห้อ่ะT^T... เสียงหัวเราะนี่แหละ เป็นเสียงหัวเราะแบบเด็กๆ ประมาณว่าเริงร่ากันน่าดู-*-
ไอ้เรานี่สิที่ขำไม่ออก แต่ยังไงเราก็ไม่ลืมตาเด็ดขาด... จนสุดท้ายคือ ผมเราอยู่ดีๆก็ม้วนเอง ตอนนั้นผมเราสั้นไงใครจับหรือทำอะไรจะรู้สึกเร็ว
ความรู้สึกในตอนนั้นคือมีใครมาม้วนผมเราเล่น เราก็ทั้งคันทั้งรำคาญ เลยแกล้งพลิกตัวไปมาแบบละเมอไรงี้ จนสุดท้ายตัวเองก็หลับไปจริงๆ
...หลังจากนั้นเป็นต้นมา โซฟาหน้าบ้านก็ว่างตลอดกาลเพราะเราไม่เคยไปนอนอีกเลย
- อันนี้เป็นเกี่ยวกับความฝัน แต่มี2พาร์ท
พาร์ทแรก: เราฝันติดต่อกัน3-4วัน คืนแรกฝันว่ามีผู้ชายผอมมากๆคนนึง ผิวซีด ตาโหล ผมบางๆเหมือนผมของเขาร่วงไปเยอะ ใส่เสื้อผ้าสีขาว
มานั่งเกาะขอบเตียง มือของเขาเกาะตรงขอบเตียงไม่ได้ยื่นเข้ามาทำอะไรเรา แต่ปากของเขาขยับตลอดเวลา เหมือนเขาพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง
แต่พูดไม่ได้ เขาพยายามอยู่นานมาก แล้วเราก็กลัวเขามากแบบขนลุกซุ่เลยอ่ะ พอเราสะดุ้งตื่นก็เลยไปนอนกับพ่อแม่เลยไม่กล้านอนคนเดียว
พอมาวันที่2 เราฝันว่ามีผู้หญิงผมดำยาวมาก สวมชุดขาว นั่งคร่อมเราแล้วเอามือบีบขอเราแบบเขย่าอ่ะ เราก็ตัวเกร็งแบบขยับไปไหนไม่ได้
พยายามดิ้นจนตัวเองสะดุ้งตื่น เรื่องความรู้สึกคงไม่ต้องพูดถึงเนอะ... เอาเป็นวันที่3เราบอกกับแม่เลยว่าขอนอนด้วย
วันที่3 เรากะเลยว่าถ้าเกิดอะไรขึ้น เราจะสะกิดให้แม่ช่วย พอเราหลับก็ฝันอีกว่านอนบนเตียงอยู่ดีๆ มีใครไม่รู้มาฉุดแขนแรงมากแบบชุดขึ้นมาจากเตียง
ไอ้เราก็มีสัญชาตญาณเอาตัวเราสูง สิ่งที่เราทำก็คือ...แกล้งหลับ-*-(5555) แรงที่มาฉุดมันไม่ได้ฉุดแบบดึงแล้วลากไปเลยแบบหนังผี
แต่มันดึงให้เรากระเด็นออกมาจากเตียงก่อน จากนั้นก็หยุดดึง แล้วก็ดึงเหมือนพยายามลากไปต่อแต่ลากไม่ได้ อารมณ์ประมาณว่าคนดึงของที่หนักมากอ่ะ
ส่วนเราในตอนนั้นหรอแกล้งหลับลูกเดียว (ต้องแกล้งหลับในฝันตัวเอง -*- ) จนเราสะดุ้งตื่นก็พบว่าทุกอย่างปกติ แม่ยังนอนอยู่ข้างๆ
(ในฝันอยู่ดีๆแม่เราก็หายไปเลย)
วันที่4 เราคิดว่าวันนี้คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ก็เลยนอนคนเดียว(ความจริงคือถ้าครั้งนี้ยังเป็นอีก เรากะจะไปหาพระแล้วล่ะ เพราะทนไม่ไหวแล้ว)
คราวนี้เราฝันว่าตัวเองตื่นนอนขึ้นมาตอนกลางคืน พอลืมตาขึ้นก็ไม่ได้ไปไหนเหมือนนอนลืมตาอยู่อย่างนั้น แต่ที่ไม่ปกติคือเราเห็นเงาสีดำเดินผ่านเข้าออกประตูห้องนอน เงาสีดำเป็นรูปร่างๆเดินแบบไม่สนใจเราเลย แต่มีอยู่คนนึงเหมือนว่าเค้าสังเกตว่าเรามองอยู่ เขาเลยเดินเข้ามาหา...
เขาเดินๆอยู่รอบๆเตียงของเราหลายรอบมาก เหมือนพยายามจะเข้ามาหาแต่เข้ามาไม่ได้ จนสุดท้ายเขาก็ยอมแพ้เลยยืนอยู่ที่ปลายเท้า
เขายืนมองหน้าเรา แล้วพูดกับเราเรื่อง(ความลับนะจ๊ะ แต่เขาเตือนอะไรเราสักอย่างนั่นแหละ) จากนั้นเราก็สะดุ้งตื่น
แต่ครั้งนี้เราไม่กลัวนะ อารมณ์ประมาณว่าเขามาเตือนเฉยๆล่ะมั้ง ไม่ได้มาป่วนเหมือนวันก่อนๆ
พาร์ทที่สอง: อันนี้เป็นฝันที่ค่อนข้างธรรมดานะ แต่เรากลัวมาก กลัวแบบไม่อยากเจออีกเลย
เราฝันว่าตอนนั้นเราไปวัดแห่งหนึ่ง เราไปตอนกลางวันแต่ไม่รู้ทำไมเราถึงอยู่ที่นั่นจนดึกมากประมาณ4-5ทุ่ม ตอนกลางวันเราก็เดินชมส่วนที่มันสวยๆ
ประติมากรรมของไทยดีอยู่หรอก แต่พอตกกลางคืนเรากลับมาที่กุฎิของพระ ในตอนนั้นพ่อแม่เราก็มากับเราด้วย...
เราก็เดินอยู่รอบๆอ่ะนะ จนมีเด็กวัดคนนึงเดินลงมาหาเราแล้วบอกว่ามีคนเรียก เราก็ถามว่าใคร เขาก็บอกว่าให้ขึ้นไปดูเอง เราก็ไป
พอเราเข้าไปในกุฎิพระ ข้างในมีสภาพเป็นไม้สภาพดีแต่ค่อนข้างเก่า มีพระพุทธรูปเยอะมากแต่มีฝุ่นจับ
สิ่งต่อมาที่เราเห็นคือ...มีพระสงฆ์แก่ๆรูปหนึ่งกำลังนั่งสมาธิอยู่ พอเราเดินเข้าไปเขาก็ลืมตาแล้วบอกกับเราว่าเขารอเรามานานแล้ว
พระท่านบอกต่ออีกว่า...ความจริงเขาถึงเวลาไปนานแล้ว แต่เขารอเราอยู่ เราก็งงว่าเขารอเราทำไม...ในตอนนั้นเราก็เงียบ ทุกคนเงียบ
จนพระท่านพูดขึ้นมาว่า 'มีคนอยากจะคุยกับเรา' เราเลยถามกลับไปว่าใคร พระท่านไม่ตอบ ทแต่ชี้นิ้วออกไปนอกหน้าต่าง
ตอนนั้นเราเริ่มสังหรณใจไม่ดีละ เราเดินออกไปแล้วชะโงกหน้ามองออกทางหน้าต่าง
สิ่งแรกที่เห็นเลยคือ...เห็นคนๆนึงเดินอยู่ตรงลานกว้างหน้ากุฎิ ตอนแรกเรามองไม่ชัดเลยพยายามเพ่งไปที่คนๆนั้น แค่นั้นและ...เราคิดกับตัวเองทันทีเลยว่าไม่น่าพยายามมองเลยยยยยยยยยย เพราะทันทีที่เรามองเห็นเขาชัด เรางี้ขนลุซู่เลย แบบกลัวมากจนแทบจะร้องแบบคนบ้า
พอเราจ้องไปสักพัก เหมือนคนข้างล่างจะรู้ตัวเลยมองขึ้นมาบนหน้าต่างที่เรายืนอยู่ แล้วเขาก็โบกมือให้ประมาณว่าเรียกให้ลงไป เรางี้ไม่เอาลูกเดียว
เพราะแค่มองก็กลัวมากขนาดนี้แล้ว จะให้เราลงไปหาอีก ฝันไปซะเถอะ!
หลังจากที่เขาโบกมือเรียกเราแล้ว พระท่านก็พูดขึ้นว่า 'คนๆนั้นอยากคุยกับเรา' เราเลยถามว่าไม่ไปได้มั้ย พระก็ตอบว่าไม่ได้
เราก็รู้ตัวเลยว่าพระท่านเหมือนรอเราก็เพื่อให้เราลงไปคุยกับ'คนๆนั้น' ตอนนั้นเรากลัวมาก เลยถามพระอีกว่าพกของศักสิทธิ์ เช่น พระพุทธรูปไปได้หรือเปล่า พระท่านก็ตอบว่าห้ามพก แล้วก็ห้ามนำใครไปด้วย (เหมือนนี่เป็นธุระของเรา เราต้องจัดการด้วยตนเอง ส่วนของศักสิทธิที่ไม่ให้พกลงไป
คงเพราะเดี๋ยวคนที่รอเราอยู่จะเข้าใกล้เราไม่ได้ เราก็ถามคำถามสุดท้ายว่า เขาทำอะไรเราได้มั้ย พระท่านก็ตอบว่าเราจะปลอดภัย
...แค่นั้นแหละ เราเลยยอมเดินลงไปหาเขา สภาพของคนๆนั้นหรอถ้าจะให้บรรยายล่ะก็ เราแยกเพศเขาไม่ออก เพราะ ผิวหนังทั่วร่างกายของเขามันเป็นแผลแบบไฟไหม้บ้าง ฉกรรบ้าง มีแต่เลือดกับหนองเต็มไปหมด ส่วนผมของเขาก็เหมือนคนที่โดนไปไหม้มาคือ มีผมนะแต่สถาพมันจะสั้นๆหงิกงอ
เราดูหน้าตาเขาไม่ออกเพราะหน้าตาของเขาเหมือนรวมบาดแผลทุกอย่างเอาไว้ เอาเป็นว่าเขาเป็นคนที่มีสภาพย่ำแย่ที่สุดเท่าที่เราเคยเจอ(ถ้าไม่นับพวกที่ชิ้นส่วนในร่างกายขาดกระจุยกระจาย) เราเดินลงไปแบบกลั้นหายใจเลยแหละ พอเราไปใกล้เขา เขาก็ถามเราว่า 'ทำไมถึงทำอย่างนี้กับเขา'
แค่นั้นแหละเรารู้เลยว่า เขาคือคนที่เราเคยไปทำร้าย(ทุกคนคงรู้แล้วนะว่าเขาคือใคร) น้ำเสียงของเขามันเศร้ามากกว่าจะโกรธ ทำให้เรารู้สึกผิด
และคิดว่าเราจะตั้งใจไถ่โทษไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม แม้ว่าเราจะจำไม่ได้ว่าเคยทำร้ายพวกเขาแต่เราก็อยากจะช่วยพวกเขาอยู่ดี...
ต่อวันหลังเน้อ วันนี้ง่วงแล้วจ้า^^