๐๐๐..เพลง..ใบไม้..๐๐๐

ฝ้าฟางขาวพร่างพรายไอสายหมอก ดุจจะหยอกจะเย้าตั้งคำถาม เจ้าหนาวลมหรือหนาวหมอกโปรดนิยาม วะวับวามแว่วผสมหมอกเล่นลม หมอกยามเช้าคลอเคลียทั่วทุ่งทอง คล้ายห่มน้องด้วยผืนผ้าพาสุขสม เย็นยะเยือกเกลือกกายก่ายกอด

ขอบคุณภาพสวย ๆ จากโลกออนไลน์ ฝากลมพา เพลงนี้ ไปถึงเธอ ร่วมละเมอ มัวไหว ในห้วงฝัน อยากให้เรา รับฟัง มันด้วยกัน อยู่ทุกเมื่อ เชื่อวัน นิรันดร์ไป บรรจงสู่ มุมภวังค์ ดังตั้งจิต นำชีวิต ของเรา ให้ลอย

ยามราตรีหมอกมัวทั่วพนาศ เสียงจักจั่นขับขานสะท้านไหว แสงจันทร์เพ็ญเย็นชื้นระรื่นใจ แต่เงาไม้กลับเคลื่อนเหมือนมีคน ยินเสียงครวญหวีดแว่วจากแนวป่า คล้ายเสียงผ้าขาวพรายร่ำคร่ำบ่น ผีตายโหงโศกเศร้าระทมทน ยั

มองเห็นม่านใบไม้เมื่อใกล้ค่ำ แว่วลำนำพลิ้วแผ่วแล้วสุขสม เก็บมวลเมฆเก็บหัวใจเก็บสายลม ได้ซุกห่มอุ่นสนิทในนิทรา ณ วัตร

ฝนโปรยปรายละอองต้องปลายฟ้า ชะรอยมาพร่ำพรายคล้ายถ้อยฝัน กลิ่นดินหอมลอยล่องกลางจิตพลัน ย้ำคืนวันเหงาเก่ากลับเคล้าคลอ ฟ้าคำรามไกลโพ้นปนเสียงคิด ลมกระซิบเย็นชื้นกลืนใจรอ รอยยิ้มหนึ่งในความหลังยังพะนอ หยด

กลางคลื่นเคล้าลมคลั่ง เรือฝันยังพาผันไป แดดล้อมขอบฟ้าไกล ใจยังลอยละเมอฝัน เสียงคลื่นดังกล่อมจิต พาให้คิดถึงคืนวัน เหงื่อเค็มเจือเกลียวกัน คือชีวันกลางท้องชล ค่ำมืดดาวพราวฟ้า ลมพัดมาพาใจวน เหมือนเสีย