มันไม่เกี่ยวกับดาวพลูโต แต่มันเกี่ยวกับความทรงจำ

ฉันนั่งดูรูปเก่า ๆ ของเรา
และนั่งมองเวลาไปด้วย
จ้องมันนาน
นานจนรู้ว่า...

เวลาไม่สามารถกระดิกกลับหลังได้
เพียงแต่รู้ว่าพรุ่งนี้พระอาทิตย์ยังขึ้นอยู่ที่เดิม
พอ ๆ กับใจที่ไม่ย้ายไปไหน ยังคงอยู่ที่เดิม

โทรศัพท์ รูปเธอ สายรถเมล์
ฉันอยากเล่ามันทีละเรื่อง
เพื่อเธอเข้ามาอ่านเจอมัน
ในวันที่เธองานน้อย และพอมีเวลา
หรืออ่านฆ่าเวลา ในวันที่อยู่ในห้องสุขา

เวลาที่นอนดึกหรือนอนไม่หลับ
ฉันรู้เลยว่ามันเป็นช่วงเวลาที่เราโทรคุยกัน
เราคุยกันนาน...นานจนหลับกันไปไม่รู้ตัว
แต่ทุกวันนี้แค่คำทักทายธรรมดายังดูเคอะเขิน
และคุยกันเร็วยิ่งกว่าแสงซะอีก

ส่วนรูปเธอเปิดมาทีไรก็เจอ
เพราะฉันพามันไปทุกที่
มันยังมีอีกมากมายในคอมพิวเตอร์
แต่เสียดายที่ไม่ค่อยมีรูปคู่ของเรา
เพราะฉันชอบถ่ายเธอมากกว่า

แต่สุดท้ายก็มีรูปคู่ของเราอีกครั้ง
หลังจากที่เลิกกัน
เราเจอกันในงานรับปริญญาของเธอ
กล้องตัวเดิมของฉันที่เคยใช้ถ่ายเธออยู่บ่อย ๆ
ในที่สุดมันก็กลับมาบันทึกความทรงจำให้เรา ( อีกครั้งจนได้ )
เพียงแต่สีมันไม่สดใสเหมือนเดิมตามกาลเวลา และ อายุขัยของกล้อง และ เรา
เธออย่าไปสนคำที่ขีดเส้นใต้ไว้ มันแค่ดูมีความหมายเมื่อนานมาแล้ว

ส่วนเรื่องรถเมล์
ฉันว่ามันฮาดี
เพราะเราโหนกันทุกครั้งที่นั่งมันไปส่งเธอ
และฉันบ่นปวดขาตลอด
เพราะระยะทางที่ไปส่งเธอไกลเหลือเกิน
ไกลจนฉันไม่สามารถพาเธอกลับมาได้ ( ยังปัจจุบัน )

ฉันหวังว่าจะพบเจอคนที่เก่งกว่าไอน์สไตน์
เพื่อสร้างเครื่องย้อนเวลา

แต่ฉันว่าบางทีมันอาจไม่มีประโยชน์
เพราะสุดท้ายเราก็ยังเป็นจิ๊กซอว์คนล่ะตัว
ต่อยังไงก็ผิดรูป

เราต่อเท่าที่มันต่อได้แล้วกัน
และ  ไปหาจิ๊กซอว์ตัวสุดท้ายของแต่ละคน
เพื่อเอารูปที่เราต่อเสร็จแล้ว มาใส่กรอบให้สมบูรณ์
รอวันหนึ่งมันจะเป็นภาพที่เราจะสามารถ
ย้อนมองกันได้ตลอดเวลา