อยากจะขอความเห้นจากเพื่อนๆค่ะ คือเราสับสนมาก TT' เราควรจะรอหรือเราต้องพอสักที ?
ก่อนเข้าเรื่องถ้าเราเขียนภาษาผิดเพี้ยนก้อย่าว่ากันน้ะ ^^
# เอาล่ะเข้าเรื่องดราม่า.. คือแฟนเราติดคุกค่ะ เราก็ไปเยี่ยมแฟนเราตลอดค่ะ ไปทุกวันไปทุกอาทิดตามกำหนดเวลาเยี่ยม ถ้าใครเคยไปเยี่ยยมญาติที่เรือนจำจะรู้ค่ะ
เราไปหาแฟนเราตลอดไม่เคยเบื่อเลยค่ะแต่พอนานไปมันไม่ใช่ค่ะ คือเราเริ่มสับสนกับตัวเอง ว่าที่เราไปหาแฟนเราบ่อยๆ ทุกครั้งที่ไปก้คุยแตาเรื่องเดิม เรากลัวแฟนเราเบื่อแต่เราก้อดไปหาแฟนเราไม่ได้ ): เราคิดถึงแฟนเรามากกก! เราลองอยากหายไปนานๆทีไปหาแฟนเรา แต่เราก้ทำไม่ได้ ( เราจะบอกว่าเราคบกับแฟนไม่นานหรอกค่ะแต่ที่ทำให้เรารอก้คือนิสัยความเป้นตัวตนของแฟนเราที่ทำให้เรารัก และเราเลือกที่จะรอ แฟนเราเป้นคนที่ยอมเสียสระทุกอย่างค่ะ ) กลับมาเข้าเรื่องต่อกันค่ะ พอเวลาผ่านไปหลายเดือนเรารู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิมค่ะไม่ใช่เพราะเราเบื่อน้ะค้ะแต่เรารู้สึกได้ว่าเรากับแฟนไม่เหมือนเดิม พอถึงวันเกิดเราแฟนเราได้บอกว่าให้อิสระเราล่ะน้ะ แฟนเราไม่อยากผูกมันเราไม่อยากเห้นแกตัวที่ทำให้เราต้องมาจมปลักอยู่กับแฟนเรา แต่เราก้บอกแฟนเราไปว่าไม่ใครมาบังคับเราได้เราเลือกมี่จะรอแล้วเราก้จะรอต่อ พอผ่านไปอีกวันนึง! เราติดธุระไม่ได้ไปเยี่ยมแฟน เราเลยถามแม่แฟนว่าแฟนเราว่าใงบ้างถามถึงเราบ้างไหม? พอแม่แฟนเราให้ฟังถึงความคิดแฟนเราที่คุยกับแม่ถงกับท้อถึงกับร้องไห้เลยค่ะ ความคิดแฟนเราคือแฟนเราสงสารเราแฟนเราไม่อยากให้เรารอแฟนเราค่ะ แฟนเราอยากให้เราเจอคนที่ดีๆดูแลเราได้ อยากให้เราหายไปไม่ต้องไปเจอแฟนเราอีก ); เรารู้แล้วเราเสียใจบอกทำไมแฟนเราถึงพูดแบบนี้ แฟนเราคงคิดว่าที่เราไปเพราะความสงสารล่ะมั้ง แต่เรารักแฟนเราเราถึงรอ แฟนเราไม่เคยเข้าใจเลยค่ะ มีคนที่เข้ามาคุยกับเราน้ะค้ะแต่เราก้รู้สึกเราคาญตลอดเราอยากคุยแต่แฟนเรา เรามาคิดดูทบทวนว่สเราต้องรอต่อไป หรือเราต้องพอสัก เพื่อไม่ให้แฟยเราลำบากใจ
## อย่าว่ามันไร้สาระเลยน้ะค้ะเราเชื่อใครที่เจอแบบนี้ก้อึดอัดใจแบบเราจนต้องหาความเห้นจากคนรอบข้าง เช่นกันค่ะ
ควรรอหรือพอดีค่ะ ):
ก่อนเข้าเรื่องถ้าเราเขียนภาษาผิดเพี้ยนก้อย่าว่ากันน้ะ ^^
# เอาล่ะเข้าเรื่องดราม่า.. คือแฟนเราติดคุกค่ะ เราก็ไปเยี่ยมแฟนเราตลอดค่ะ ไปทุกวันไปทุกอาทิดตามกำหนดเวลาเยี่ยม ถ้าใครเคยไปเยี่ยยมญาติที่เรือนจำจะรู้ค่ะ
เราไปหาแฟนเราตลอดไม่เคยเบื่อเลยค่ะแต่พอนานไปมันไม่ใช่ค่ะ คือเราเริ่มสับสนกับตัวเอง ว่าที่เราไปหาแฟนเราบ่อยๆ ทุกครั้งที่ไปก้คุยแตาเรื่องเดิม เรากลัวแฟนเราเบื่อแต่เราก้อดไปหาแฟนเราไม่ได้ ): เราคิดถึงแฟนเรามากกก! เราลองอยากหายไปนานๆทีไปหาแฟนเรา แต่เราก้ทำไม่ได้ ( เราจะบอกว่าเราคบกับแฟนไม่นานหรอกค่ะแต่ที่ทำให้เรารอก้คือนิสัยความเป้นตัวตนของแฟนเราที่ทำให้เรารัก และเราเลือกที่จะรอ แฟนเราเป้นคนที่ยอมเสียสระทุกอย่างค่ะ ) กลับมาเข้าเรื่องต่อกันค่ะ พอเวลาผ่านไปหลายเดือนเรารู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิมค่ะไม่ใช่เพราะเราเบื่อน้ะค้ะแต่เรารู้สึกได้ว่าเรากับแฟนไม่เหมือนเดิม พอถึงวันเกิดเราแฟนเราได้บอกว่าให้อิสระเราล่ะน้ะ แฟนเราไม่อยากผูกมันเราไม่อยากเห้นแกตัวที่ทำให้เราต้องมาจมปลักอยู่กับแฟนเรา แต่เราก้บอกแฟนเราไปว่าไม่ใครมาบังคับเราได้เราเลือกมี่จะรอแล้วเราก้จะรอต่อ พอผ่านไปอีกวันนึง! เราติดธุระไม่ได้ไปเยี่ยมแฟน เราเลยถามแม่แฟนว่าแฟนเราว่าใงบ้างถามถึงเราบ้างไหม? พอแม่แฟนเราให้ฟังถึงความคิดแฟนเราที่คุยกับแม่ถงกับท้อถึงกับร้องไห้เลยค่ะ ความคิดแฟนเราคือแฟนเราสงสารเราแฟนเราไม่อยากให้เรารอแฟนเราค่ะ แฟนเราอยากให้เราเจอคนที่ดีๆดูแลเราได้ อยากให้เราหายไปไม่ต้องไปเจอแฟนเราอีก ); เรารู้แล้วเราเสียใจบอกทำไมแฟนเราถึงพูดแบบนี้ แฟนเราคงคิดว่าที่เราไปเพราะความสงสารล่ะมั้ง แต่เรารักแฟนเราเราถึงรอ แฟนเราไม่เคยเข้าใจเลยค่ะ มีคนที่เข้ามาคุยกับเราน้ะค้ะแต่เราก้รู้สึกเราคาญตลอดเราอยากคุยแต่แฟนเรา เรามาคิดดูทบทวนว่สเราต้องรอต่อไป หรือเราต้องพอสัก เพื่อไม่ให้แฟยเราลำบากใจ
## อย่าว่ามันไร้สาระเลยน้ะค้ะเราเชื่อใครที่เจอแบบนี้ก้อึดอัดใจแบบเราจนต้องหาความเห้นจากคนรอบข้าง เช่นกันค่ะ