มีใครเป็น single mom แบบเราบ้าง แล้วกว่าจะทำใจได้นานแค่ไหนคะ

ตอนนี้เราเพิ่งคลอดน้องค่ะ อยู่ดีดีก็ร้องไห้ น้อยใจในโชคชะตาว่าทำไมพ่อของลูกต้องทิ้งและหนีเราไป สงสารลูกที่กำพร้าพ่อมากค่ะ อยากให้ครอบครัวอบอุ่นสมบูรณ์มีครบทั้งพ่อและแม่ ตอนนี้พ่อของลูกดูเขามีความสุขดีกับอนาคตที่กำลังสร้างและกำลังเก็บเงินแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น

ตั้งแต่เราคลอดมาเราร้องไห้บ่อยเลย ร้องไปมองหน้าลูกไป ลูกเราหน้าเหมือนพ่อเขามาก เหมือนทุกอย่างแม้กระทั้งกรุ๊บเลือด เรามีความสุขนะกับการเลี้ยงลูก. แต่ทำไมเรายังลืมพ่อของเขาไม่ได้สักที หรืออาจเป็นเพราะเรายังรักเขาอยู่. มันคิดถึงเขาตลอดเวลา เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลย เราอยากลืม ตอนนี้เราทรมานมาก ตอนนี้เราอ่อนแอมากเรายอมรับ

เราอยากถามคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวว่าทำใจกันนานไหมคะ แล้วมีข้อคิดเตือนใจยังไงให้ลืมเขาได้สักที.

กระทู้เราถ้าดูเวิ่นเวอก็ขออภัยด้วยค่ะ ถือสะว่าให้เราได้ระบายความในใจก็พอ