สวัสดีผู้เยี่ยมเยียนที่เข้ามาในกระทู้แห่งนี้นะครับ...
ก่อนอื่นผมต้องบอกว่ากระทู้นี้สร้างขึ้นเพื่อระบายความรู้สึกเล็กๆน้อยๆของผม ไม่ได้มีเจตนาเพื่อหาคู่ หรือแฟนแต่อย่างใด หากคุณต้องการหาเพื่อนคุยเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์ แลกเปลี่ยนแนวคิด หรือมีเรื่องปรึกษา ผมยินดีที่จะรับฟังครับ อย่างน้อยอาจทำให้คุณคลายเหงา หรือมีที่พึ่งได้บ้างเนอะ ผมเป็นคนง่ายๆครับ ไม่ซีเรียสอะไรมาก แต่อาจเป็นคนที่ "
ตรงเกินไปแบบขวานผ่าซากไปซักนิด" แต่แท้จริงแล้วไม่ได้คิดร้ายอะไรกับใครเลยสักคน ^^ (อาจเป็นกระทู้ไร้สาระนิดนึง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านครับ)
Chapter #0 : My name is จขกท.
สวัสดีครับผมอายุ 23 ปี ผมเป็นคนหน้าตาธรรมดาๆ สามารถหาได้ทั่วไปตามภาคเหนือครับ หน้าตาอาจดูเข้มขรึมซักนิดนึง มองภายนอกเหมือนคนดุ แต่ตัวจริงนั้นใจดีมากครับ เพราะเหตุนี้คนอื่นเลยไม่กล้าทำความรู้จักกับผมก่อนครับ ซึ่งผมต้องเป็นฝ่ายทำความรู้จักกับผู้อื่นก่อนเสมอ (มีน้อยครั้งที่คนจะเข้ามาหาผมเอง) ฉะนั้นมันทำให้ผมกลายเป็นคนที่มีเพื่อนน้อยและหามิตรที่จริงใจได้ยาก ซึ่งจะมีน้อยคนจริงๆที่จะรู้ตัวตนของผมจริงๆ ดังนั้นการเลือกคบคนผมจะไม่ไว้ใจใครง่ายๆ ต้องมาในฐานะเพื่อนก่อนเสมอ แม้กระทั่งคนที่ผมรักก็ตาม ซึ่งมันต้องใช้เวลาพอสมควรหากจะไว้ใจใครบางคน
ตั้งแต่เด็กๆ ผมโดนแยกให้นอนคนเดียว อะไรหลายๆอย่างต้องทำด้วยตัวคนเดียวมาตลอด ทำให้ทุกวันนี้รู้สึกชินกับการอยู่คนเดียวซะมากกว่า จนบางครั้งคนรอบข้างมักจะคิดว่าผมหยิ่ง เพราะผมเป็นคนไม่ค่อยพูด (แต่อย่าให้ได้พูดกับใครเชียวล่ะ... มียาวแน่นอนครับ) แต่ในใจที่แท้จริงแล้วชอบการเข้าสังคมอยู่นะครับ เพียงแค่ว่าไม่ชอบหมู่คนมากๆเท่านั้นเอง
ด้านการเรียนการทำงาน... ผมเคยเรียนอยู่คณะสายวิทย์สุขภาพในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งของภาคเหนือครับ ตอนนี้เรียนจบเรียบร้อยแล้ว เป็นหนุ่มว่างงานตะลอนไปสอบทั่วประเทศไทยครับ (ฮา) ซึ่งมันทำให้รู้ตัวว่า "
ตอนเรียนน่ะสนุกกว่าตอนหางานเยอะ!!" หุหุ สมองอันน้อยนิดกับเกรดนิยมทำให้พอไปวัดไปวาได้บ้าง ไม่ได้เป็นคนเรียนเก่งอะไรครับ แค่สู้สุดใจเท่านั้นเอง (ตอนนี้ได้งานแล้ว เย้!)
งานอดิเรกโปรดของผมคือการฟังเพลงครับ โดยแนวเพลงที่ชอบจะเป็น Instrumental ซะส่วนใหญ่ฟังช้าๆสบายๆ นอกนั้นฟังได้ทุกแนวนะครับไม่เกี่ยงเลยยกเว้น เพลงที่ทำให้ผมรู้สึกปวดหัวกับการฟังเช่น Heavy Metal, Hard Rock หรือเพลงที่มีจังหวะชวนปวดหัวต่างๆ นอกจากนี้ผมเป็นคนชอบวาดภาพครับ ฝีมือไม่สวยเท่าไหร่แต่คนมันชอบอ่ะทำไงได้ล่ะเหอๆ หากเป็นกิจกรรมท้าทาย ผมชอบแบกเป้ตะลุยโลกกว้าง (ถ้ามีคู่หูสักคนด้วยจะดีมากครับ 55) ดื่มด่ำกับธรรมชาติ เดินป่า ชมนกชมไม้ (ป่าเดียวกัน...เอ้ยไม่ใช่!!!) ทั้งๆที่ไม่ได้ดูตัวเองเล้ย... ว่าป่วยเป็นอะไรห้าวเป้งตลอด (ผมเป็นหอบครับ ฮ่าๆ) ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน หากไม่มีอะไรให้กินเลยจริงๆ ผมมักลองทำกับข้าวกินเองครับ อร่อยบ้าง แหวะบ้างก็ต้องฝืนกิน... เหล้า เบียร์ มีบ้างตามสังคมครับ (แต่ไม่บ่อย) บุหรี่ ไม่สูบครับ ส่วนหนังสือส่วนใหญ่จะอ่านนิยายครับ โดยแนวที่ชอบน่าจะประมาณ ไซไฟ, แฟนตาซี, ฆาตกรรมสืบสวนสอบสวน, Y (?) อะไรทำนองนี้ครับ ^^
ในด้านความรักผมคิดว่าผมผ่านอะไรมาเยอะครับ และเป็นฝ่ายวิ่งจีบเขาตลอด (คล้ายๆกับที่เคยได้กล่าวไว้ด้านบน) ทำให้ไม่เคยมีโมเม้นต์ใครมาจีบสักทีนึงเลยฮ่าๆ เพราะว่าผ่านมาเยอะนี่แหละมันทำให้ผมกลายเป็นคนที่เรื่องมากโดยไม่รู้ตัว ถามว่ามีคนมาจีบมั้ยก็มีนะครับ.... แต่คือผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่โดยเฉพาะ ความประทับใจแรก (First Impression) ที่อีกฝ่ายเข้ามาทักทาย เช่น "นายชื่ออะไรครับ? เราชื่อ xxx นน.สส. xx/xxx เป็นแบบไหน? ขอไลน์ / เฟสได้ป่ะ?" อะไรทำนองนี้ ผมไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไรต่อเขาหรอกนะ แต่มันให้ความรู้สึกที่ไวจนเกินไปน่ะครับ จนบางครั้งเราเกร็งไม่กล้าสานความสัมพันธ์กับคนนั้นต่อ...
ผมได้ลองพยายามดูตัวเอง แล้วพบข้อดีข้อเสียต่างๆดังนี้
ข้อดี
1. ผมเป็นคนที่ทนกับการรอคอยได้พอสมควร
2. รักใครรักจริง ไม่เจ้าชู้ หากมีคนที่คิดว่าใช่แล้วสำหรับเรา
3. จริงใจ ไม่เสแสร้ง ไม่ชอบโกหก
4. เป็นที่ปรึกษาได้พอสมควร (ยกเว้นเรื่องเงิน o_O)
ข้อเสีย
1. ผมเป็นคนใจร้อนจนเกินไป จนบางครั้งอยากได้อะไรก็ต้องได้ (อันนี้คือข้อเสียหลักเลยที่ต้องปรับปรุง)
2. ปกติผมมักเป็นฝ่ายไม่เริ่มทักก่อน (คนไม่รู้จัก) แต่ถ้าคุยได้สักพักผมจะเปลี่ยนเป็นฝ่ายทักบ้างเองครับ
3. เพราะเรื่องมากนี่แหละ... เลยทำให้มองไม่เห็นคนที่เข้ามาเพื่อจีบอย่างจริงจัง
.......... อาจมีมากหรือน้อยกว่านี้ ผมเอาคร่าวๆละกันนะครับ ..........
ส่วนสเปคของผมถ้าเอาคร่าวๆน่าจะประมาณนี้นะครับ
- ขอแมนๆ ลุยๆ ไม่แสดงออก ไม่ออกสาว (ผมไม่ได้รังเกียจนะครับ แต่จำเป็น...)
- หน้าตาผมไม่ค่อยเรื่องมากเท่าไหร่นะ หน้าตาพอๆกันก็พอแล้วล่ะ แต่ขอดูแลตัวเองนิดนึงครับ
- ขอเตี้ยกว่าครับ (ผมสูง 183 cm) ^^
- กวนทีนพร้อมสร้างรอยยิ้มให้กันได้ พร้อมทั้งหยอดหวานบ้างเป็นบางครั้ง
- มีแฟนเหมือนมีเพื่อน ไว้เป็นคู่คิด มีปัญหาก็ช่วยแก้ไปด้วยกัน เป็นที่ปรึกษาซึ่งกันและกัน
- ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอด คอยอยู่ข้างกันในยามที่สำคัญ กอดบ้าง พูดคุยบ้าง ยิ้มให้กันให้หายคิดถึงก็พอละครับ
- อยู่กันด้วยหลักเหตุและผล มีอะไรก็พูดกันตรงๆ ไม่ต้องโกหกใส่กัน (ผมเกลียดคนโกหกมากครับ...)
- ผมสามารถเป็นได้ทั้งผู้นำและผู้ตามครับ แล้วแต่สถานการณ์ (ถ้าผมอยู่ในโหมดผู้นำ คุณต้องทนความจุกจิกของผมได้นะ ._.)
- ความสัมพันธ์ต้องมาจากเพื่อนแล้วพัฒนาเป็นแฟนทีหลังครับ (ดูกันสักพักน่าจะโอเคแล้วล่ะ)
- ผมเป็นคนที่ชอบอยู่ในกฏเกณฑ์ ดังนั้นคุณต้องยอมรับได้ว่า "คุณสามารถมีอิสระ แต่ต้องอยู่ในขอบเขต" (ป้องกันออกนอกลู่นอกทาง)
- หึงบ้างก็ได้นะ... แต่ทั้งนี้ต้องพอหอมปากหอมคอ ไม่มากจนเกินไป (ให้ผมมีเวลาส่วนตัวบ้าง + รู้กาลเทศะในการโทรตาม)
- ถ้าคนในครอบครัวรับได้ จะดีมากครับ (บ้านผมรับได้แล้วในเรื่องนี้)
- ใครเกิดวัน ศุกร์ จะพิจารณาเป็นพิเศษครับ (เดี๋ยวๆ มันเกี่ยวด้วยหรอ o_O)
.......... เหยไหนเอ็งบอกว่าไม่หาคู่แล้วนี่คืออะไรล่ะนั่น 555 ..........
ส่วนตัวผมแล้ว... ความรักที่ผมให้มักจะทุ่มกับมันสุดๆ อีกทั้งกล้าได้กล้าเสียอีกต่างหาก จนลืมนึกไปเลยว่า "
ยิ่งเราทุ่มเทกับมันมากเท่าไหร่ จะยิ่งเจ็บมากขึ้นเท่านั้น" ทุกวันนี้ก็ยังท่องคำๆนี้ไว้เสมอเพราะมันได้ใช้ตลอดครับ อีกทั้งเวลาเลิกรากันไปเราจะได้ไม่ต้องมานั่งร้องไห้เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในเมื่อหาคนใกล้ๆตัวไม่ได้ สื่อออนไลน์ก็เป็นทางหนึ่งที่ทำให้คนสองคนได้พบเจอกัน ถึงแม้มันดูเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหาคู่แท้ในโลกออนไลน์ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลักครับ ผมคิดว่า "
มันเป็นไปได้" ที่คนสองคนจากในอินเตอร์เน็ตอาจเป็นเนื้อคู่กัน แต่มันต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขคือ "
ต้องเรียนรู้นิสัยซึ่งกันและกันทั้งในโลกออนไลน์ และโลกความเป็นจริง" ยิ่งผมสายลุยอยู่ด้วยแล้ว แน่นอนครับผมไปหาเขาแน่ๆ แต่หากคิดว่ามันไม่ชอบมาพากล / ไม่ปลอดภัยก็กลับเท่านั้นเอง
สุดท้ายนี้ผมคิดว่าคนที่เขียน / พิมพ์ภาษาไทยที่ถูกต้อง ไม่วิบัติ ถือว่ามีเสน่ห์อย่างนึงก็ว่าได้นะ ผมชอบอนุรักษ์ความเป็นไทยครับ ฮ่าๆ ซึ่งตัวผมนั้นก็ไม่ได้เก่งแม่นยำอะไรหรอก พิมพ์ผิดบ้างต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วย
ปล.ไม่แท็กห้องนะครับ เน้นความส่วนตัวนิดนึง
ปล2.ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะครับ
ปล3.จะมีตอนต่อไปมั้ยรอติดชมในกระทู้ครับ 555
ไดอารี่เล่มหนึ่ง... ที่ไร้ซึ่งคำตอบ
ก่อนอื่นผมต้องบอกว่ากระทู้นี้สร้างขึ้นเพื่อระบายความรู้สึกเล็กๆน้อยๆของผม ไม่ได้มีเจตนาเพื่อหาคู่ หรือแฟนแต่อย่างใด หากคุณต้องการหาเพื่อนคุยเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์ แลกเปลี่ยนแนวคิด หรือมีเรื่องปรึกษา ผมยินดีที่จะรับฟังครับ อย่างน้อยอาจทำให้คุณคลายเหงา หรือมีที่พึ่งได้บ้างเนอะ ผมเป็นคนง่ายๆครับ ไม่ซีเรียสอะไรมาก แต่อาจเป็นคนที่ "ตรงเกินไปแบบขวานผ่าซากไปซักนิด" แต่แท้จริงแล้วไม่ได้คิดร้ายอะไรกับใครเลยสักคน ^^ (อาจเป็นกระทู้ไร้สาระนิดนึง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านครับ)
สวัสดีครับผมอายุ 23 ปี ผมเป็นคนหน้าตาธรรมดาๆ สามารถหาได้ทั่วไปตามภาคเหนือครับ หน้าตาอาจดูเข้มขรึมซักนิดนึง มองภายนอกเหมือนคนดุ แต่ตัวจริงนั้นใจดีมากครับ เพราะเหตุนี้คนอื่นเลยไม่กล้าทำความรู้จักกับผมก่อนครับ ซึ่งผมต้องเป็นฝ่ายทำความรู้จักกับผู้อื่นก่อนเสมอ (มีน้อยครั้งที่คนจะเข้ามาหาผมเอง) ฉะนั้นมันทำให้ผมกลายเป็นคนที่มีเพื่อนน้อยและหามิตรที่จริงใจได้ยาก ซึ่งจะมีน้อยคนจริงๆที่จะรู้ตัวตนของผมจริงๆ ดังนั้นการเลือกคบคนผมจะไม่ไว้ใจใครง่ายๆ ต้องมาในฐานะเพื่อนก่อนเสมอ แม้กระทั่งคนที่ผมรักก็ตาม ซึ่งมันต้องใช้เวลาพอสมควรหากจะไว้ใจใครบางคน
ตั้งแต่เด็กๆ ผมโดนแยกให้นอนคนเดียว อะไรหลายๆอย่างต้องทำด้วยตัวคนเดียวมาตลอด ทำให้ทุกวันนี้รู้สึกชินกับการอยู่คนเดียวซะมากกว่า จนบางครั้งคนรอบข้างมักจะคิดว่าผมหยิ่ง เพราะผมเป็นคนไม่ค่อยพูด (แต่อย่าให้ได้พูดกับใครเชียวล่ะ... มียาวแน่นอนครับ) แต่ในใจที่แท้จริงแล้วชอบการเข้าสังคมอยู่นะครับ เพียงแค่ว่าไม่ชอบหมู่คนมากๆเท่านั้นเอง
ด้านการเรียนการทำงาน... ผมเคยเรียนอยู่คณะสายวิทย์สุขภาพในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งของภาคเหนือครับ ตอนนี้เรียนจบเรียบร้อยแล้ว เป็นหนุ่มว่างงานตะลอนไปสอบทั่วประเทศไทยครับ (ฮา) ซึ่งมันทำให้รู้ตัวว่า "ตอนเรียนน่ะสนุกกว่าตอนหางานเยอะ!!" หุหุ สมองอันน้อยนิดกับเกรดนิยมทำให้พอไปวัดไปวาได้บ้าง ไม่ได้เป็นคนเรียนเก่งอะไรครับ แค่สู้สุดใจเท่านั้นเอง (ตอนนี้ได้งานแล้ว เย้!)
งานอดิเรกโปรดของผมคือการฟังเพลงครับ โดยแนวเพลงที่ชอบจะเป็น Instrumental ซะส่วนใหญ่ฟังช้าๆสบายๆ นอกนั้นฟังได้ทุกแนวนะครับไม่เกี่ยงเลยยกเว้น เพลงที่ทำให้ผมรู้สึกปวดหัวกับการฟังเช่น Heavy Metal, Hard Rock หรือเพลงที่มีจังหวะชวนปวดหัวต่างๆ นอกจากนี้ผมเป็นคนชอบวาดภาพครับ ฝีมือไม่สวยเท่าไหร่แต่คนมันชอบอ่ะทำไงได้ล่ะเหอๆ หากเป็นกิจกรรมท้าทาย ผมชอบแบกเป้ตะลุยโลกกว้าง (ถ้ามีคู่หูสักคนด้วยจะดีมากครับ 55) ดื่มด่ำกับธรรมชาติ เดินป่า ชมนกชมไม้ (ป่าเดียวกัน...เอ้ยไม่ใช่!!!) ทั้งๆที่ไม่ได้ดูตัวเองเล้ย... ว่าป่วยเป็นอะไรห้าวเป้งตลอด (ผมเป็นหอบครับ ฮ่าๆ) ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน หากไม่มีอะไรให้กินเลยจริงๆ ผมมักลองทำกับข้าวกินเองครับ อร่อยบ้าง แหวะบ้างก็ต้องฝืนกิน... เหล้า เบียร์ มีบ้างตามสังคมครับ (แต่ไม่บ่อย) บุหรี่ ไม่สูบครับ ส่วนหนังสือส่วนใหญ่จะอ่านนิยายครับ โดยแนวที่ชอบน่าจะประมาณ ไซไฟ, แฟนตาซี, ฆาตกรรมสืบสวนสอบสวน, Y (?) อะไรทำนองนี้ครับ ^^
ในด้านความรักผมคิดว่าผมผ่านอะไรมาเยอะครับ และเป็นฝ่ายวิ่งจีบเขาตลอด (คล้ายๆกับที่เคยได้กล่าวไว้ด้านบน) ทำให้ไม่เคยมีโมเม้นต์ใครมาจีบสักทีนึงเลยฮ่าๆ เพราะว่าผ่านมาเยอะนี่แหละมันทำให้ผมกลายเป็นคนที่เรื่องมากโดยไม่รู้ตัว ถามว่ามีคนมาจีบมั้ยก็มีนะครับ.... แต่คือผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่โดยเฉพาะ ความประทับใจแรก (First Impression) ที่อีกฝ่ายเข้ามาทักทาย เช่น "นายชื่ออะไรครับ? เราชื่อ xxx นน.สส. xx/xxx เป็นแบบไหน? ขอไลน์ / เฟสได้ป่ะ?" อะไรทำนองนี้ ผมไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไรต่อเขาหรอกนะ แต่มันให้ความรู้สึกที่ไวจนเกินไปน่ะครับ จนบางครั้งเราเกร็งไม่กล้าสานความสัมพันธ์กับคนนั้นต่อ...
ผมได้ลองพยายามดูตัวเอง แล้วพบข้อดีข้อเสียต่างๆดังนี้
ข้อดี
1. ผมเป็นคนที่ทนกับการรอคอยได้พอสมควร
2. รักใครรักจริง ไม่เจ้าชู้ หากมีคนที่คิดว่าใช่แล้วสำหรับเรา
3. จริงใจ ไม่เสแสร้ง ไม่ชอบโกหก
4. เป็นที่ปรึกษาได้พอสมควร (ยกเว้นเรื่องเงิน o_O)
ข้อเสีย
1. ผมเป็นคนใจร้อนจนเกินไป จนบางครั้งอยากได้อะไรก็ต้องได้ (อันนี้คือข้อเสียหลักเลยที่ต้องปรับปรุง)
2. ปกติผมมักเป็นฝ่ายไม่เริ่มทักก่อน (คนไม่รู้จัก) แต่ถ้าคุยได้สักพักผมจะเปลี่ยนเป็นฝ่ายทักบ้างเองครับ
3. เพราะเรื่องมากนี่แหละ... เลยทำให้มองไม่เห็นคนที่เข้ามาเพื่อจีบอย่างจริงจัง
ส่วนสเปคของผมถ้าเอาคร่าวๆน่าจะประมาณนี้นะครับ
- ขอแมนๆ ลุยๆ ไม่แสดงออก ไม่ออกสาว (ผมไม่ได้รังเกียจนะครับ แต่จำเป็น...)
- หน้าตาผมไม่ค่อยเรื่องมากเท่าไหร่นะ หน้าตาพอๆกันก็พอแล้วล่ะ แต่ขอดูแลตัวเองนิดนึงครับ
- ขอเตี้ยกว่าครับ (ผมสูง 183 cm) ^^
- กวนทีนพร้อมสร้างรอยยิ้มให้กันได้ พร้อมทั้งหยอดหวานบ้างเป็นบางครั้ง
- มีแฟนเหมือนมีเพื่อน ไว้เป็นคู่คิด มีปัญหาก็ช่วยแก้ไปด้วยกัน เป็นที่ปรึกษาซึ่งกันและกัน
- ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอด คอยอยู่ข้างกันในยามที่สำคัญ กอดบ้าง พูดคุยบ้าง ยิ้มให้กันให้หายคิดถึงก็พอละครับ
- อยู่กันด้วยหลักเหตุและผล มีอะไรก็พูดกันตรงๆ ไม่ต้องโกหกใส่กัน (ผมเกลียดคนโกหกมากครับ...)
- ผมสามารถเป็นได้ทั้งผู้นำและผู้ตามครับ แล้วแต่สถานการณ์ (ถ้าผมอยู่ในโหมดผู้นำ คุณต้องทนความจุกจิกของผมได้นะ ._.)
- ความสัมพันธ์ต้องมาจากเพื่อนแล้วพัฒนาเป็นแฟนทีหลังครับ (ดูกันสักพักน่าจะโอเคแล้วล่ะ)
- ผมเป็นคนที่ชอบอยู่ในกฏเกณฑ์ ดังนั้นคุณต้องยอมรับได้ว่า "คุณสามารถมีอิสระ แต่ต้องอยู่ในขอบเขต" (ป้องกันออกนอกลู่นอกทาง)
- หึงบ้างก็ได้นะ... แต่ทั้งนี้ต้องพอหอมปากหอมคอ ไม่มากจนเกินไป (ให้ผมมีเวลาส่วนตัวบ้าง + รู้กาลเทศะในการโทรตาม)
- ถ้าคนในครอบครัวรับได้ จะดีมากครับ (บ้านผมรับได้แล้วในเรื่องนี้)
- ใครเกิดวัน ศุกร์ จะพิจารณาเป็นพิเศษครับ (เดี๋ยวๆ มันเกี่ยวด้วยหรอ o_O)
ส่วนตัวผมแล้ว... ความรักที่ผมให้มักจะทุ่มกับมันสุดๆ อีกทั้งกล้าได้กล้าเสียอีกต่างหาก จนลืมนึกไปเลยว่า "ยิ่งเราทุ่มเทกับมันมากเท่าไหร่ จะยิ่งเจ็บมากขึ้นเท่านั้น" ทุกวันนี้ก็ยังท่องคำๆนี้ไว้เสมอเพราะมันได้ใช้ตลอดครับ อีกทั้งเวลาเลิกรากันไปเราจะได้ไม่ต้องมานั่งร้องไห้เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในเมื่อหาคนใกล้ๆตัวไม่ได้ สื่อออนไลน์ก็เป็นทางหนึ่งที่ทำให้คนสองคนได้พบเจอกัน ถึงแม้มันดูเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหาคู่แท้ในโลกออนไลน์ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลักครับ ผมคิดว่า "มันเป็นไปได้" ที่คนสองคนจากในอินเตอร์เน็ตอาจเป็นเนื้อคู่กัน แต่มันต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขคือ "ต้องเรียนรู้นิสัยซึ่งกันและกันทั้งในโลกออนไลน์ และโลกความเป็นจริง" ยิ่งผมสายลุยอยู่ด้วยแล้ว แน่นอนครับผมไปหาเขาแน่ๆ แต่หากคิดว่ามันไม่ชอบมาพากล / ไม่ปลอดภัยก็กลับเท่านั้นเอง
สุดท้ายนี้ผมคิดว่าคนที่เขียน / พิมพ์ภาษาไทยที่ถูกต้อง ไม่วิบัติ ถือว่ามีเสน่ห์อย่างนึงก็ว่าได้นะ ผมชอบอนุรักษ์ความเป็นไทยครับ ฮ่าๆ ซึ่งตัวผมนั้นก็ไม่ได้เก่งแม่นยำอะไรหรอก พิมพ์ผิดบ้างต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วย
ปล.ไม่แท็กห้องนะครับ เน้นความส่วนตัวนิดนึง
ปล2.ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะครับ
ปล3.จะมีตอนต่อไปมั้ยรอติดชมในกระทู้ครับ 555