เพราะอะไรคุณย่าพริ้มเพราถึงเกลียดปูรณ์ขนาดนั้น?! ช่วยสปอยได้มั้ยคะ

ตามหานิยายวาย เป็นแนวจีนโบราณค่ะ เคยอ่านเมื่อหลายปีก่อน นานมากๆแล้ว น่าจะในเว็บธัญวลัย ไม่ก็ dek-d เรื่องย่อคร่าวๆคือ นายเอกตายแล้วทะลุมิติไปสิงร่างฮูหยินจวนแม่ทัพ ซึ่งแม่ทัพก็คือพระเอก แม่ทัพกับฮูหยิ

แค่เพราะ ไม่ใช่ ลูกหลาน แค่นั้นเหรอ สงสารอาปูรณ์อ่ะ

ยัยคุณย่าพริ้มเพราเป็นตัวละครที่แก่กะโหลกกะลามาก แก่แล้วแก่เลย วัยวุฒิไม่ได้ทำให้มีเหตุผลหรือปลงบ้างเลย เป็นตัวละครที่น่ารำคาญมากกกกก คือเรื่องก็พยายามปูว่ามันมีปมอะไรสักอย่างในอดีต ที่ทำให้แกแค้น

เราอ่ะไม่ชอบเรื่องการเหยียดมาก เพราะว่ามันทำให้คนที่โดนเหยียดดูแย่ แต่ถ้าเราปกป้องคนที่ถูกเหยียด มันก็เป็นเรื่องดีแต่มีคนบอกว่าเวลาเห็นใครเหยียดคนอื่น ต้องignore ถ้าไปปกป้องหรือต่อต้านเท่ากับว่าจะถูกร

เป็นแค่เพียงของปลอมไร้คุณค่า จะโหยหารักแท้จากใครเล่า เมื่อความจริงเปิดเผยเขาไม่เอา ชีวิตเศร้าสู่จุดจบที่มืดดำ มองฉาบฉวยรวยรุ่มพุ่มเสน่ห์ แต่ของเก๊คือของเก๊วันยังค่ำ แม้มีมือมอบโอกาสครรลองธรรม กลับถลำ

คือมีเรื่องจะมาเล่าเเละขอความคิดเห็นหน่อยค่ะคือเรื่องมันมีอยู่ว่าดิฉันเเต่งงานเเละมีลูกด้วยกัน 3คนค่ะคนพี่เป็นผู้หญิงคนกลางเป็นผู้หญิงเเละคนสุดท้องเป็นผู้ชายอยู่ด้วยกันมาเข้าปีที่ 7 ทะเลาะกันเหมือนเค้

ย่าพริ้มเพราไร้เหตุผลสิ้นดี มุกรินเป็นข่าวคั่วทั้งปูรณ์กับลม ทำไมปูรณ์เป็นคนผิดหว่า ถ้าย่าคิดว่าปูรณ์ผิดปูรณ์ต้องทำยังไง ต้องไปเลิกคบมุกริน ก็ไม่ใช่ ไม่ได้แก้ปัญหาอยู่ดี ถ้าเราเป็นปูรณ์คงถามละ ตกลงคุณ

ก็ตามเนื้อหากระทู้นั่นแหละครับ ไม่รู้ว่าจะเป็นการศึกษาหรือระบาย ​หรือว่าพูดคุยกันดี อยากจะรู้ว่าอาการอย่างผมเนี่ยถือว่าจิตๆ ​​หรือเปล่า ประเด็นน่ะ ผมเป็นคนที่เกลียดการ์ตูนแนวต่อสู้รุนแรงมากเลยตั้งแต่