คำสอนของชาวนาธรรมดา

เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อตอนเด็กผมอาศํยอยู่ในชนบท ที่ยากไร้ กับตายาย ที่อำเภอเล็กๆแห่งหนึ่งใน เมืองเขรางค์นคร จ.ลำปาง
ตายายมีอาชีพ ทำไร่ทำนา เป็นอาชีพหลัก ตายายเป็นคนขยัน ทำงานเยอะ ทำไร่ทำนา เกือบ 50 ไร่ 2 คน ตายาย แต่กลับไม่จ้างคนอื่นช่วยซักคน อย่าว่าแต่จ้างเลย ทำนา ยาฆ่าหญ้า ยังไม่ใส่ ลงทุนใช้แรงถอนเอา ด้วยความที่แกเป็นคนขยันและประหยัด หึหึ เราสิทำไม่ไหวหรอก
เมื่อผมเรียนประถมศึกษาจบ ผมก็ได้ย้ายไปเรียนต่อใน ชุมชนคนรวย ที่แสนจะล้ำรวยและ High technology ที่ เกาะภูเก็ต
ชีวิตได้รับรู้ประสบการณ์จากเมืองที่เจริญแล้วมามากมาย แต่บัดนี้กลับมาอยู่บ้านเก่า รากเง้าตัวเองที่ ลำปาง ผมกลับมาพร้อมความฝัน
ความฝันที่อยากให้ตัวเองนั้นร่ำรวย และสบายเหนือคนทั่วไป อนิจัง ทุกขัง อนัตตา ผมเจอปัญหาใหญ่ เป็นคำสอนของ 2 ตายาย ชาวนาธรรมดา
คำสอนมีอยู่ว่า
1.ใช้ชีวิตแบบพอเพียง มีน้อยใช้น้อยมีมากใช้มาก
2.เวลาจะทำอะไร คิดก่อนถึงทำ ให้ธรรมะนำทาง
3.อยากสบายต้องขยัน ทำทุกอย่างที่ขวางหน้า อย่าคอยวาสนา
4.คนเราถ้าจะรวยมันก็รวย แล้วแต่วาสนา อย่าไปฝันสูงฝันไกล

ในใจผมคิด ทำใมที่บ้านคิดแบบนี้ คิดแบบนี้รวยได้จริงหรอ ??
ผมอยากถามเพื่อนๆใน pantip ว่าคนที่จะรวยได้ คิดแบบนี้จะรวยไหม ??
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ชาวนาไม่รวยก็โทษ ดวง แต่ความจริงจะรู้ไหม ตัวเองขยันไม่ถูกทาง ถ้าใช้ความคิดผสมกับความขยัน ผมเชื่อว่าซักวันจะรวยได้ครับ ผมคิดถูกหรือไม่ครับ