เรามีปัญหาชีวิตเรื่องเพื่อนร่วมงาน ทุกเช้าที่ลืมตาตื่นขึ้นมาจะคิดเสมอว่าเราไม่อยากเจอเพื่อนร่วมงาน เราไม่อยากไปทำงาน .. ช่วงนั้นเราเลิกกับแฟนด้วย ทุกอย่าเลยเฟลไปหมด ปกติเค้าจะอยู่ข้างๆเรา คอยให้กำลังใจ คอยรับฟัง แต่ ไม่มีแล้ว .. เรารู้ว่าช่วงนี้เราไม่มีสติพอที่จะจัดการกับปัญหา เราเจอเวปปรึกษาปัญหากับนักจิตวิทยาผ่านการแชท เราส่งเมลไปนัดวันแต่เราไม่เคยได้ปรึกษาเพราะช่วงเวลาที่นักจิตวิทยาว่างตรงกับเราไม่มีเลย .. จริงๆคนที่เรานึกถึงคนแรกคือแม่ แต่เรากลัวแม่และที่บ้านจะเป็นห่วงเราเลยได้แต่นิ่งเอาไว้ .. นานวันไปเราเริ่มคิดว่าตัวเองเป็นคนไม่ดีเหมือนที่เพื่อนร่วมงานตัดสินเรา เราเขว เราห่อเหี่ยว เราปิดตัวเองและแทบไม่คุยกับเพื่อนเลย .. เราคิดว่าถ้าเรากระโดดระเบียงปัญหาทุกอย่างคงจบ .. มันชั่ววูบจริงๆความรู้สึกนั้น เรานึกถึงพ่อกับแม่ เราเลยโทรกลับบ้าน เราเล่าเรื่องราวมากมายให้แม่ฟัง เราร้องไห้มากมาย แม่รับฟัง.. แม่บอกว่า ทุกๆที่มีปัญหา อย่าคิดมาก เรารู้ว่าเราเป็นยังไง เราไม่ได้เป็นเหมือนที่เค้าว่า เราแค่ตั้งใจทำงาน ทำดีต่อไป คนที่ทำไม่ดีกับเราเค้าจะแพ้ภัยตัวเองเอง อย่ายอมแพ้ อย่าคิดมาก คิดมากหัวระเบิดตายพอดี มีโอกาสค่อยหางานใหม่ แต่เราต้องสู้ก่อน สู้ด้วยความดี
เราอยากบอกคนที่เฟลและหาทางออกไม่เจอ คนที่คิดว่าชีวิตตัวเองมีค่าเพียงน้อยนิดว่า .. เราเป็นกำลังใจให้นะคะ ปัญหาของคุณเราอาจไม่สามารถเข้าใจได้ทั้งหมด แต่เราเป็นผู้อ่านที่ดีนะ ถ้าคุณอยากเล่า และจงมีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งสำคัญ อาจจะเป็นพ่อ แม่ ต้นไม่สักต้น หมาจรจัดสักตัว หรืออะไรก็ตาม และมีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งนั้น เราเอาใจช่วย เราเองก็จะพยายามเหมือนกัน
กระทู้ให้กำลังใจและปรึกษา : เรามีปัญหาชีวิตเรื่องเพื่อนร่วมงาน
เราอยากบอกคนที่เฟลและหาทางออกไม่เจอ คนที่คิดว่าชีวิตตัวเองมีค่าเพียงน้อยนิดว่า .. เราเป็นกำลังใจให้นะคะ ปัญหาของคุณเราอาจไม่สามารถเข้าใจได้ทั้งหมด แต่เราเป็นผู้อ่านที่ดีนะ ถ้าคุณอยากเล่า และจงมีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งสำคัญ อาจจะเป็นพ่อ แม่ ต้นไม่สักต้น หมาจรจัดสักตัว หรืออะไรก็ตาม และมีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งนั้น เราเอาใจช่วย เราเองก็จะพยายามเหมือนกัน