หวัดดีครับ วันนี้เป็นเรื่องของพี่สาวกับพ่อสุดแกร่งของผม ที่อ้างมาว่าน่ากลัวกว่าเรื่องของผมหลายเท่านัก
ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะซักแค่ไหน เรื่องนี้ละเอียดยิบกะทู้ยาวแน่นอน
เริ่มครับ เรื่องนี้ต้องย้อนไปเมื่อพี่สาวผมยังเด็กๆ เหตุการณ์นี้เป็นการเห็นผีครั้งแรกของพี่ผม
ตอนนั้นตาผมกำลังจะสิ้นใจ ผมเกิดแล้วแต่จำไม่ได้ตอนนั้นผมกี่ขวบ แต่พี่สาวผมจำความได้ผมกับพี่อายุห่างกันประมาณ3-4ปี ไม่แน่ใจครับ พี่เกิด2533ผม2537
คือตอนตามีชีวิตอยู่รักพี่สาวผมมากครับ พี่ผมก็ได้ไปดูใจตาครั้งสุดท้ายที่โรงบาล ส่วนผมไม่ได้ไปเพราะเด็กมาก ความทรงจำผมเกี่ยวกับตาไม่มีเลยครับ เพราะผมจำความไม่ได้
ตัดมาเหตุการณ์แรก พ่อผมรักพี่สาวมาก บางทีรักมากกว่าผมอีก เวลาจะออกไปหากินพ่อผมชอบพาพี่สาวไปด้วย
ส่วนผมอยู่กับแม่ ที่บ้าน พี่ผมบอกว่ามีครั้งนึง พี่เดินตามตูดพ่อไปส่องปลาหรืออะไรสักอย่างนี่แหละ
แต่มันต้องเดินผ่านป่ายาง ตอนนั้นพี่ผมก็กลัวๆผีอยู่น๊าตามประสาเด็ก แต่เหมือนพ่อจะพยายามทำให้พี่สาวเป็นคนจิตแข็ง เพราะเวลาพ่อแม่ไม่อยู่ไปทำงานไกลๆจะได้ดูแลน้องพาน้องหากินได้ พี่บอกว่าต้นยางแถวนั้นมันก็ใหญ่ แต่มันแปลกมากเลยล่ะ
ขณะที่เดินตามหลังพ่อไปเรื่อย ๆ สายตาพี่สาวจะมองไปตามที่ไฟพ่อส่อง เพราะพ่อติดไฟไว้ตรงหน้าผาก ส่วนพี่สาวผมไม่มีไฟ
ขณะที่เดินๆอยู่ เหมือนได้ยินเสียงคนเดินคนวิ่งอยู่บริเวณข้างๆ แต่ก็ไม่เห็นหรอกเพราะบริเวณโดยรอบมันมืด
พี่ผมเกิดอาการกลัว จนลนลาน แล้วพี่ก็สะกิดพ่อ โดยการดึงกะตุกเสื้อพ่อ ระหว่างที่พ่อจะหันมาหาลูกสาว สายตาพี่สาวผมตายังคงโฟกัสที่แสงไฟอยู่ ปรากฏว่า
ไฟที่หน้าผากพ่อ ได้ส่องไปกะทบกับเงาดำ ที่ยืนแอบข้างต้นยาง พี่สาวร้องกริ๊ดลั่นป่ายางเลย ตอนนั้นพ่อยังไม่เห็นหรอกเพราะจังหวะที่ไฟสาดส่อง สายตาพ่อโฟกัสมาที่ลูกแล้วไม่ได้สนใจบริเวณรอบนอก พ่อโอบกอดลูกตัวเองแล้วอุ้มขึ้น
พ่อถามเอเป็นไร พี่ผมร้องไห้บอกว่าผีๆยืนแอบที่ต้นยางทางนั้น ตอนนั้นพี่กลัวมากแต่ก็อุ่นใจที่อยู่ในออมกอดของพ่อ พอเริ่มตั้งสติได้หน่อย ก็ชี้นิ้วไปให้พ่อส่องไปทางนั้น ทางที่พี่สาวได้พบเจอเงาดำทมิฬ
จังหวะที่พ่อส่องไป ปรากฏว่ายังเจอแต่คราวนี้ เงาดำนั้นวิ่งพวดหลุดออกจากแสงไฟ พ่อพยายามส่องตามเงานั้น
แต่เหมือนว่ามันจะหายเข้าไปในความมืดไวมาก พี่รีบถามเลยพ่อๆๆเห็นมั้ยตะกี้นี้มันยังวิ่งหนีแสง แล้วมันก็หายไปเมื้อกี้เอง
ครั้งนี้พี่มั่นใจว่าพ่อเห็นเพราะพ่อยังส่องไฟตามมันอยู่เลย แต่พ่อบอกว่าไม่มีไรหรอกตาฝาดเองมั้งลูกรัก
พี่ไม่ยอมเถียงสุดแรง จนที่สุดพ่อให้พี่เดินไปพร้อมๆพ่อ เพราะพี่ยืนกรานจะไม่อยู่ข้างหลังอีก แต่
กินข้าวแปป
รวมเรื่องสุดหลอน ของพี่สาว
ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะซักแค่ไหน เรื่องนี้ละเอียดยิบกะทู้ยาวแน่นอน
เริ่มครับ เรื่องนี้ต้องย้อนไปเมื่อพี่สาวผมยังเด็กๆ เหตุการณ์นี้เป็นการเห็นผีครั้งแรกของพี่ผม
ตอนนั้นตาผมกำลังจะสิ้นใจ ผมเกิดแล้วแต่จำไม่ได้ตอนนั้นผมกี่ขวบ แต่พี่สาวผมจำความได้ผมกับพี่อายุห่างกันประมาณ3-4ปี ไม่แน่ใจครับ พี่เกิด2533ผม2537
คือตอนตามีชีวิตอยู่รักพี่สาวผมมากครับ พี่ผมก็ได้ไปดูใจตาครั้งสุดท้ายที่โรงบาล ส่วนผมไม่ได้ไปเพราะเด็กมาก ความทรงจำผมเกี่ยวกับตาไม่มีเลยครับ เพราะผมจำความไม่ได้
ตัดมาเหตุการณ์แรก พ่อผมรักพี่สาวมาก บางทีรักมากกว่าผมอีก เวลาจะออกไปหากินพ่อผมชอบพาพี่สาวไปด้วย
ส่วนผมอยู่กับแม่ ที่บ้าน พี่ผมบอกว่ามีครั้งนึง พี่เดินตามตูดพ่อไปส่องปลาหรืออะไรสักอย่างนี่แหละ
แต่มันต้องเดินผ่านป่ายาง ตอนนั้นพี่ผมก็กลัวๆผีอยู่น๊าตามประสาเด็ก แต่เหมือนพ่อจะพยายามทำให้พี่สาวเป็นคนจิตแข็ง เพราะเวลาพ่อแม่ไม่อยู่ไปทำงานไกลๆจะได้ดูแลน้องพาน้องหากินได้ พี่บอกว่าต้นยางแถวนั้นมันก็ใหญ่ แต่มันแปลกมากเลยล่ะ
ขณะที่เดินตามหลังพ่อไปเรื่อย ๆ สายตาพี่สาวจะมองไปตามที่ไฟพ่อส่อง เพราะพ่อติดไฟไว้ตรงหน้าผาก ส่วนพี่สาวผมไม่มีไฟ
ขณะที่เดินๆอยู่ เหมือนได้ยินเสียงคนเดินคนวิ่งอยู่บริเวณข้างๆ แต่ก็ไม่เห็นหรอกเพราะบริเวณโดยรอบมันมืด
พี่ผมเกิดอาการกลัว จนลนลาน แล้วพี่ก็สะกิดพ่อ โดยการดึงกะตุกเสื้อพ่อ ระหว่างที่พ่อจะหันมาหาลูกสาว สายตาพี่สาวผมตายังคงโฟกัสที่แสงไฟอยู่ ปรากฏว่า
ไฟที่หน้าผากพ่อ ได้ส่องไปกะทบกับเงาดำ ที่ยืนแอบข้างต้นยาง พี่สาวร้องกริ๊ดลั่นป่ายางเลย ตอนนั้นพ่อยังไม่เห็นหรอกเพราะจังหวะที่ไฟสาดส่อง สายตาพ่อโฟกัสมาที่ลูกแล้วไม่ได้สนใจบริเวณรอบนอก พ่อโอบกอดลูกตัวเองแล้วอุ้มขึ้น
พ่อถามเอเป็นไร พี่ผมร้องไห้บอกว่าผีๆยืนแอบที่ต้นยางทางนั้น ตอนนั้นพี่กลัวมากแต่ก็อุ่นใจที่อยู่ในออมกอดของพ่อ พอเริ่มตั้งสติได้หน่อย ก็ชี้นิ้วไปให้พ่อส่องไปทางนั้น ทางที่พี่สาวได้พบเจอเงาดำทมิฬ
จังหวะที่พ่อส่องไป ปรากฏว่ายังเจอแต่คราวนี้ เงาดำนั้นวิ่งพวดหลุดออกจากแสงไฟ พ่อพยายามส่องตามเงานั้น
แต่เหมือนว่ามันจะหายเข้าไปในความมืดไวมาก พี่รีบถามเลยพ่อๆๆเห็นมั้ยตะกี้นี้มันยังวิ่งหนีแสง แล้วมันก็หายไปเมื้อกี้เอง
ครั้งนี้พี่มั่นใจว่าพ่อเห็นเพราะพ่อยังส่องไฟตามมันอยู่เลย แต่พ่อบอกว่าไม่มีไรหรอกตาฝาดเองมั้งลูกรัก
พี่ไม่ยอมเถียงสุดแรง จนที่สุดพ่อให้พี่เดินไปพร้อมๆพ่อ เพราะพี่ยืนกรานจะไม่อยู่ข้างหลังอีก แต่
กินข้าวแปป