ย้อนกลับไปตอนเรายังอยู่มัธยม น่าจะม.3 เราอาศัยอยู่ในอำเภอหนึ่งของจังหวัดไกลจากตัวเมืองพอสมควร หลังเลิกเรียนพอทำการบ้านเสร็จวัยรุ่นในหมู่บ้านจะพากันมาออกกำลังกายกันที่สนามกีฬาของหมู่บ้าน ซึ่งสนามนี้อยู่หน้าบ้านเราพอดี ลานกีฬาจะมีสนามบาสกับสนามบอลใกล้ๆกัน แต่จะมีเนินกั้น ถ้าเดินจากสนามบาสลงเนินไปก็จะเจอสนามบอลพอดี เหนือสนามบอลไปก็เป็นกำแพงวัด วันนั้นเรากับเพื่อนวัยเดียวกันรีบมาจองสนามบาสเล่นบาส เล่นแบตฯกันตามปกติ ส่วนพวกพี่ผู้ชายก็เล่นบอลไป เพื่อนคนนึงบอกว่าวันนี้กลับค่ำหน่อยนะ มีเรื่องจะเม้าท์ ทุกคนก็โอเค จนฟ้าเริ่มมืด ประมาณ 1 ทุ่ม พวกเตะบอลเริ่มทะยอยกลับ (คงไปดื่มกันต่อ) สนามบอลจึงไม่มีคนเลย มีเพียงสปอร์ตไลท์ดวงเดียวที่ส่อง เหลือแต่พวกเราที่ยังอยู่รอฟัง มีเพื่อนบางคนกลับบ้านมืดไม่ได้เลยขอกลับก่อน สรุปว่าเหลือเพียง4คนในสนาม พวกเราไปนั่งคุยกันตรงเนินข้างสนามบอลแล้วเริ่มเม้าท์มอยตามประสาเด็ก
เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น แต่เหมือนเราเผลอหลับไปแล้วสะดุ้งตื่น หันไปหาเพื่อนอีก3คนก็หาไม่เจอ บรรยากาศรอบตัวมันเงียบมาก ทั้งที่ปกติจะมีรถขับผ่านอยู่ตลอด แล้วจู่ๆเราก็เห็นลุงคนนึง อยุประมาณ 50ปี วิ่งตัดสนามบอลผ่านหน้าเราไปจนใกล้ถึงกำแพงวัด แล้วเค้าก็หยุดหันมามองเรา เราสบตาลุงเค้าสัก2วิ จำดวงตา จำหน้าเค้าได้หมดทุกอย่าง แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร รู้อย่างเดียวคือลุงเป็นคนในหมู่บ้าน แต่ยังไงก็นึกไม่ออก ทั้งๆที่หมู่บ้านที่อยู่เป็นหมู่บ้านเล็กๆและเราก็รู้จักทุกคน ลุงรีบหันกลับไปวิ่งต่อแล้วจะปีนข้ามกำแพงเข้าไปในวัด วินาทีที่ตัวลุงข้ามกำแพงได้ตัวลุงก็ยืดสูงขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นเปรต แล้วหายไป...
เราตกใจมากแม้ว่าจะเห็นแค่ด้านหลัง ตอนนั้นนั่งนิ่งมากๆ จะร้องไห้ก็กลัวเค้าจะวิ่งกลับมาหา แล้วเสียงเพื่อนๆอีก3คนก็ดังขึ้นมา กำลังเรียกเราให้กลับบ้านใครบ้านมัน
พอกลับบ้านมาเราไม่เล่าให้ใครฟังเลย กลัวมาก เพราะสนามกับวัดอยู่ใกล้ๆบ้าน ยิ่งเผลอไปสบตาแล้วด้วย หากบอกใครไปกลัวว่าเค้าจะมาหา จนกว่าจะกล้ายอมเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟังก็ตอนอยู่มหาลัยปี2
เรื่องข้องใจ คือ ลุงเค้ามีรูปร่างเป็นคน ขนาดร่างกายปกติ แต่พอเข้าเขตกำแพงวัดทำไมเขาถึงกลายเป็นเปรต ถ้ายังไม่ตายก็เป็นเปรตได้หรอ
ปล. ลุงตอนที่เป็นคนใส่เสื้อม่อฮ่อมสีน้ำเงิน กางเกงจำไม่ได้ แต่พอตอนเป็นเปรตดันไม่ใส่เสื้อ และนุ่งแค่ผ้าเก่าๆสีแดงพันไว้เป็นกางเกง และตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าลุงคือใคร
------------จบจ้า
เผลอสบตากับ..เปรต
เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น แต่เหมือนเราเผลอหลับไปแล้วสะดุ้งตื่น หันไปหาเพื่อนอีก3คนก็หาไม่เจอ บรรยากาศรอบตัวมันเงียบมาก ทั้งที่ปกติจะมีรถขับผ่านอยู่ตลอด แล้วจู่ๆเราก็เห็นลุงคนนึง อยุประมาณ 50ปี วิ่งตัดสนามบอลผ่านหน้าเราไปจนใกล้ถึงกำแพงวัด แล้วเค้าก็หยุดหันมามองเรา เราสบตาลุงเค้าสัก2วิ จำดวงตา จำหน้าเค้าได้หมดทุกอย่าง แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร รู้อย่างเดียวคือลุงเป็นคนในหมู่บ้าน แต่ยังไงก็นึกไม่ออก ทั้งๆที่หมู่บ้านที่อยู่เป็นหมู่บ้านเล็กๆและเราก็รู้จักทุกคน ลุงรีบหันกลับไปวิ่งต่อแล้วจะปีนข้ามกำแพงเข้าไปในวัด วินาทีที่ตัวลุงข้ามกำแพงได้ตัวลุงก็ยืดสูงขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นเปรต แล้วหายไป...
เราตกใจมากแม้ว่าจะเห็นแค่ด้านหลัง ตอนนั้นนั่งนิ่งมากๆ จะร้องไห้ก็กลัวเค้าจะวิ่งกลับมาหา แล้วเสียงเพื่อนๆอีก3คนก็ดังขึ้นมา กำลังเรียกเราให้กลับบ้านใครบ้านมัน
พอกลับบ้านมาเราไม่เล่าให้ใครฟังเลย กลัวมาก เพราะสนามกับวัดอยู่ใกล้ๆบ้าน ยิ่งเผลอไปสบตาแล้วด้วย หากบอกใครไปกลัวว่าเค้าจะมาหา จนกว่าจะกล้ายอมเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟังก็ตอนอยู่มหาลัยปี2
เรื่องข้องใจ คือ ลุงเค้ามีรูปร่างเป็นคน ขนาดร่างกายปกติ แต่พอเข้าเขตกำแพงวัดทำไมเขาถึงกลายเป็นเปรต ถ้ายังไม่ตายก็เป็นเปรตได้หรอ
ปล. ลุงตอนที่เป็นคนใส่เสื้อม่อฮ่อมสีน้ำเงิน กางเกงจำไม่ได้ แต่พอตอนเป็นเปรตดันไม่ใส่เสื้อ และนุ่งแค่ผ้าเก่าๆสีแดงพันไว้เป็นกางเกง และตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าลุงคือใคร
------------จบจ้า